5 november 2004 door Ietje Heybroek
Ik heb sinds anderhalf jaar een relatie met een gescheiden man (ik ben zelf ook gescheiden). Hij heeft drie kinderen en ik heb twee kinderen.
Nu staan we voor het feit dat we toch wel graag samen willen wonen, maar dat hij de stap niet durft te nemen om weer een gezin te gaan vormen. Onze lijnen qua opvoeding sluiten niet geheel op elkaar aan en hij is daarom bang dat we door de kinderen ruzie gaan krijgen. Ook heeft hij er moeite mee dat zijn eigen kinderen niet bij hem wonen en dat ie dan wel de kinderen van een ander gaat opvoeden.
Wat is nu wijsheid? Hopelijk kunnen jullie me hiermee een eindje op weg helpen, alvast hartelijk dank daarvoor.
Om te beginnen is het belangrijk om te kijken of jullie het eens kunnen worden over de opvoeding van de kinderen. Samen (nieuwe) regels maken kan veel strijd voorkomen. Lukt het niet om hierover vooraf tot enige overeenstemming te komen, dan zal het natuurlijke een moeilijke onderneming gaan worden.
Dan het schuldgevoel. Ik hoor het vaker, dat vaders zich tegenover hun kinderen schuldig voelen over de scheiding. Ze missen hun kinderen. En ze vinden het moeilijk om voor de kinderen van een ander te zorgen, terwijl ze graag voor hun eigen kinderen zouden willen zorgen.
Misschien voelt uw vriend zich al wat gesterkt door de gedachte dat hij niet de enige is.
De vraag of hij over dat schuldgevoel heen kan komen, althans: of hij het voldoende onder controle kan krijgen om toch gelukkig te kunnen worden met u en uw kinderen, kan ik vanaf deze afstand helaas niet beoordelen.
Ik kan me al met al goed voorstellen dat jullie het doodeng vinden om te gaan samenwonen. Daarom raad ik het volgende aan:
Ik hoop u hiermee een eindje op weg te hebben geholpen en wens jullie beiden veel succes.
