1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Mijn zoontje van precies 1 jaar is een vrolijk en druk kereltje. Maar hij is alleen maar vrolijk als hij de hele dag alleen aan mij kan hangen. Hij lijkt zichzelf nog geen minuut te kunnen vermaken. Ook met hem spelen is geen oplossing want hij wil toch steeds weer op mij kruipen.
Op de crèche waar hij twee dagen per week heen gaat gaat het wel heel goed. Daar kan hij prima met andere kinderen spelen, maar thuis doet hij niets anders dan aan mij hangen of, als ik hem dan zachtjes neerzet, schreeuwen. Alleen 's avonds na zijn bad en het eten kan hij op de een of andere manier rustig spelen.
Hij heeft overigens vanaf zijn geboorte al problemen gehad met zichzelf vermaken. Hij heeft nooit in de box willen spelen en wilde altijd alleen maar bij iemand zijn. Ik vraag me af of hij zich verveelt en of ik wel juist op dit gedrag reageer. Meestal pak ik hem namelijk toch weer op en soms word ik boos. Hij slaapt overdag ook niet veel (dat heeft hij overigens nooit gedaan), maar 's nachts slaapt hij altijd door.
Hoe kan ik het beste reageren op dit gedrag?
Uw zoontje van 1 jaar kan wel heel leuk met andere kinderen op de crèche spelen, maar thuis kan hij zichzelf absoluut niet vermaken. En is hij alleen vrolijk wanneer hij aan u hangt. Ik kan me voorstellen dat u daar niet vrolijk van wordt en dat u zijn gedrag thuis wil veranderen. Daarvoor is het inderdaad nodig dat u uw reacties op zijn gedrag verandert.
Een kind ontwikkelt een bepaalde gedragsstijl in interactie met zijn ouder(s). Aangezien u niets schrijft over de vader van uw zoon, ga ik ervan uit dat hij geen aktieve rol speelt in de opvoeding.
U heeft een vrolijk en druk zoontje. Hij lijkt mij een jongetje met temperament, en temperamentvolle kinderen hebben nog duidelijker regels en grenzen nodig, dan rustige kinderen. U schrijft dat hij nooit in de box heeft willen spelen, en altijd bij iemand wilde zijn. De meeste temperamentvolle kinderen willen het liefst de hele tijd bij hun moeder zijn, en proberen hun zin te krijgen en hun moeder uit door te huilen. De box is namelijk de eerste concrete ervaring wat betreft het krijgen van grenzen.
U schrijft dat hij vanaf zijn geboorte problemen had met het vermaken van zichzelf. Hij is waarschijnlijk van baby af aan niet gewend begrensd te worden. Mogelijk is dat hij meer dan de meeste kinderen het nodig had om gestimuleerd te worden. En met stimulatie bedoel ik ondersteuning in activiteit zonder dat u dingen van hem overneemt. Uw zoon heeft u altijd nodig (zelfs fysiek; het hangen aan u) om rustig te zijn. Hij heeft dus in de loop der tijd ‘geleerd’ dat hij zijn zin krijgt (u schrijft "meestal pak ik hem namelijk toch weer op") door te huilen, te krijsen, of te schreeuwen.
U schrijft ook soms boos te worden, daar begrijp ik uit dat u heel veel geduld hebt en pas erg laat boos wordt. Het is duidelijk dat u altijd het beste bedoelt met uw zoontje, maar uw opvoedingsstijl lijkt vanaf zijn geboorte er een te zijn van toegeeflijkheid en dus van verwennerij.
Misschien speelt schuldgevoel een rol, of durft u geen nee te zeggen, en kan uw kind geen nee (meer) verdragen. Elk kind heeft structuur, regelmaat, regels en grenzen nodig. En de ouder moet hem dat geven. Een kind ‘groeit’ door vrijheid binnen de door de ouder gestelde grenzen. Dit geeft het kind het gevoel van veiligheid. Want als het bovenstaande niet gegeven wordt, wordt het kind de baas en dat geeft een onveilig gevoel.
Wanneer een kind, zoals uw zoon de macht heeft thuis, bent u, de moeder, onmachtig. Het is zaak dat u uw gezag terug krijgt. U heeft waarschijnlijk zijn ongewenste gedrag (dreinen, huilen, etcetera) tot nu toe beloond, door hem uit de box te halen, hem aan u te laten hangen, dus door toe te geven aan zijn vervelende gedrag.
Op de crèche gaat het goed doordat hij daar duidelijke grenzen krijgt. Ook leert hij zich te gedragen door de reacties van de andere kinderen. Uw zoon kan het dus wel! Ik hoop dat u dat in ziet, want hij is dus sociaal slim.
Help uw zoon zichzelf te vermaken door hem niet te helpen. Daar bedoel ik mee dat u niet over uw eigen grenzen moet gaan door hem aan u te laten hangen. U moet hem een grens geven, zodat hij zichzelf leert bezig te houden. En wanneer hij dat niet doet, dan moet hij zich maar vervelen, daar leert hij ook van. Succes.
