24 december 2018 door Marijke de Vries
De Chinese telecomgigant Huawei is de laatste tijd vanwege vermeende afluisterpraktijken niet zo positief in het nieuws. Maar met hun nieuwe app StorySign, hebben ze toch mijn hart gestolen.
De gratis app is beschikbaar voor alle Android- en iOSapparaten. In de app worden geselecteerde kinderboeken vertaald naar gebarentaal. Huawei noemt dit een steuntje in de rug van dove kinderen bij het leren lezen.
Hebben ze dat nodig dan? Ja.
Dove kinderen die opgevoed worden met Nederlandse Gebarentaal (NGT), hebben gebarentaal als moedertaal. NGT is een volwaardige taal, met een eigen grammatica, zinsbouw en woordenschat, en net zo complex als welke andere gesproken taal dan ook. NGT wijkt in een flink aantal opzichten af van gesproken Nederlands. Zo kent gebarentaal geen lidwoorden of werkwoordsvervoegingen. Mimiek en het plaatsen van voorwerpen of personen in de ruimte, spelen een belangrijke rol. Als gevolg hiervan wijkt de woordvolgorde af van wat we in gesproken taal gewend zijn.
Een voorbeeld:
“Het boek ligt op de bovenste van de drie planken in die kast”.
Een letterlijke vertaling van deze zin in NGT zal iets zijn als:
“Kast, planken drie, bovenste, boek.”
Dove kinderen die leren lezen, moeten daarbij dus tegelijkertijd een nieuwe taal leren: het Nederlands. Dat dit een extra handicap is moge duidelijk zijn.
De app werkt (voorlopig alleen) met het prentenboek Waar is Dribbel, dat je dus tegelijkertijd met de app gebruikt. Wie de app opent, maakt kennis met Star, een getekend poppetje dat de geschreven tekst vertaalt in gebaren. Houd de telefoon boven de tekst in het boek, en Star gebaart wat er te lezen valt. Tegelijkertijd worden de woorden die Star vertaalt, ook gemarkeerd. “Zo kunnen ouders en kinderen samen gebarentaal aanleren en leren lezen”, aldus Huawei.
De filmpjes die Huawei gemaakt heeft, zien er veelbelovend uit. Het poppetje Star ziet er aantrekkelijk uit. Voor de realisatie van de Nederlandse versie van Storysign, is de Fodok (Federatie voor ouders van dove kinderen) geraadpleegd, dus dat zit wel goed.
Ik vraag me wel af of kinderen hier nu direct beter van gaan lezen, en dat zit hem vooral in de keuze van het prentenboek. De boekjes over het hondje Dribbel worden vooral gelezen door peuters, maar twee- en driejarigen zijn nog niet direct bezig met leren lezen.
Deze app kan wel een rol spelen in één van de vele leesvoorwaarden: het besef dat letters woorden vormen, en dat woorden verwijzen naar plaatjes in het boek. En in dit specifieke geval dus: naar gebaren in de app.
We zijn benieuwd of er al ouders zijn die ervaring hebben opgedaan met StorySign. Laat het ons dan vooral weten in de reacties!
