21 april 2021
Sanne keek enorm uit naar de zwangerschap en kraamtijd van haar derde kind Jones. Maar een afwijking aan haar hartje leidde tot veel zorgen, spanning en een vier uur durende openhartoperatie.
Het duurde een tijd voordat Sanne zwanger was van Jones. “Toen het eenmaal gelukt was, waren mijn man en ik extra blij”, vertelt ze. “Met Jones erbij zou ons gezin compleet zijn. Ik keek uit naar mijn laatste kraamtijd. Ik wilde echt gaan genieten.” Vanwege haar medicijngebruik stond Sanne vanaf het begin van de zwangerschap onder controle in het ziekenhuis. In eerste instantie leek er niets aan de hand, totdat er op de echo een gat in het hartje van Jones te zien was. De zwangerschap afbreken, was geen optie voor Sanne en haar man.
Na 39 weken zwangerschap moest de bevalling van Sanne worden ingeleid. “Ik zag op tegen de bevalling, omdat ik wist dat het heel anders zou zijn dan mijn eerdere bevallingen. Hoe goed we ook geïnformeerd waren, we konden ons hier mentaal niet goed op voorbereiden.” De bevalling zelf verliep zonder complicaties, al na een dag mocht Jones naar huis. “De eerste week was rustig en we dachten: er is eigenlijk niets aan de hand. Maar daarna kreeg ze moeite met drinken, ze hield niets meer binnen. Haar voeding indikken hielp ook niet.”
Een echo in het ziekenhuis liet zien dat Jones het erg zwaar had. “Er zat vocht in haar longen en lever”, vertelt Sanne emotioneel. “Het ging dus helemaal niet goed. We werden echt weer even met beide benen op de grond gezet.” Kleine baby Jones werd opgenomen in het ziekenhuis. Omdat het daar niet beter ging, werd besloten haar al op jonge leeftijd te opereren. “Ik was blij dat er een oplossing was, maar zag als een huis op tegen de vier uur durende openhartoperatie. Mijn man en ik mochten mee de OK in, maar moesten Jones daar achterlaten. Heel heftig. Ik voelde me lamgeslagen.” De operatie verliep gelukkig voorspoedig en na een week mocht Jones al mee naar huis. “Ze deed het zo goed. In een week hadden we een heel ander kind.”
In die periode was de steun van familie en vrienden volgens Sanne goud waard. Toch bood iets anders de luchtigheid die zij en haar man op dat moment nodig hadden. “Dat waren de CliniClowns. Ik had nooit gedacht dat het zo bijzonder zou zijn. Toen zij Jones’ kamertje binnenkwamen, haalden ze ons even uit de spannende en heftige situatie waarin we zaten. En dat was zo enorm welkom, we waren hele dagen in het ziekenhuis. Ik dacht altijd dat de CliniClowns er voor kinderen waren, maar in dit geval waren ze er ook voor ons als ouders.”
Inmiddels gaat het goed met Jones en het gezin. “Ik vind het nog steeds heftig om terug te kijken op alles wat er is gebeurd”, zegt Sanne. “We stonden maandenlang in de overlevingsstand en het heeft voor iedereen in ons gezin tijd gekost om te helen. Ik heb nu nog steeds weleens de rillingen als ik een ambulance zie rijden. Wat hadden we bij ons derde kind graag genoten van een laatste, mooie kraamperiode. Ik weet dat niet iedereen een roze wolk ervaart, maar dit was wel het andere uiterste.”
Er zijn nog te veel zieke kinderen en kinderen met een beperking die eenzaam of angstig de dag doorbrengen. CliniClowns wil er ook voor hen zijn. Steun CliniClowns hier super makkelijk én eenmalig via Tikkie!
Je kunt CliniClowns ook structureel steunen door donateur te worden. Dankzij jouw structurele steun kan CliniClowns nog meer kinderen bereiken.
