14 april 2025
Omdat ik zuinig wilde zijn, knipte ik het haar van mijn kind zelf en dat was een ramp
We moesten naar de kapper. Maar ja, een knipbeurt voor een kleuter? Dat kost toch zo'n tien, vijftien euro. En ik had een schaar en een kind dat prima stil kon zitten. Dus waarom zou ik dat geld uitgeven als ik het ook zelf kon doen?
Mijn onrealistische zelfvertrouwen
Ik zette mijn zoontje op een krukje in de badkamer en haalde de schaar tevoorschijn.
"Mama, heb jij dit al eerder gedaan?"
"Tuurlijk", loog ik.
Ik begon voorzichtig te knippen. De eerste lokken vielen op de grond. Het zag er goed uit! Dit kon ik! Waarom had ik dit niet eerder gedaan?
Toen kwam de pony.
De pony des doods
Ik knipte een beetje scheef. Corrigeerde. Nog schever. Nog een correctie. En voor ik het wist, was er nauwelijks nog pony over.
Ik hield mijn adem in.
"Mama, ben je klaar?"
"Ehh… bijna."
Ik pakte de tondeuse voor de zijkanten. Maar in plaats van subtiel bijwerken, floepte ik er een compleet kaal lijntje in.
Mijn zoontje keek in de spiegel.
"Mama… het lijkt alsof ik ruzie heb gehad met een grasmaaier."
Ja, dat klopte.
Die middag hebben we alsnog een kapper moeten bellen. Die kon er gelukkig nog íets van maken, maar het duurde drie maanden voor het er weer normaal uitzag.
Sindsdien laten we het maar gewoon professioneel doen.
