22 april 2025
Na mijn scheiding ging ik op date en ik had niet verwacht dat dit zou gebeuren
De eerste date in jaren
Ik had gezworen dat ik nooit op een datingapp zou gaan. En toch zat ik daar, met mijn telefoon in mijn hand, te scrollen door een eindeloze rij mannen die allemaal min of meer hetzelfde leken. Mijn vriendinnen hadden me overgehaald. “Gewoon proberen, je hoeft niet overal op in te gaan?” hadden ze gezegd.
Mijn scheiding was inmiddels anderhalf jaar geleden. De eerste maanden had ik niet eens nagedacht over daten. Mijn hoofd zat vol met alles wat erbij kwam kijken: de kinderen, de financiën, mijn eigen verdriet. Maar toen de rust een beetje terugkeerde, begon het toch te knagen. Was ik weer klaar om iemand toe te laten?
En zo kwam ik bij Tim terecht. Een normale man, niets geks, geen rare teksten in zijn profiel. Hij leek aardig, had humor en stelde normale vragen. Geen “Hey sexy” of “Zin in een spannend avondje?” Wat een verademing.
We spraken af voor een drankje. Gewoon casual, niks spectaculairs. Ik had niet veel verwachtingen. Maar wat er gebeurde, had ik nooit zien aankomen.
Had ik alles onder controle?
De dag van de date voelde ik me zenuwachtig op een manier, die ik in jaren niet had gevoeld. Wat trek je aan als je voor het eerst in tien jaar weer op een date gaat? Hoeveel make-up is ‘gewoon leuk’ en wanneer wordt het ‘te veel je best doen?’ Ik had geen idee.
Met trillende handen stapte ik de bar binnen. Tim was er al. Hij stond op toen hij me zag, glimlachte en zei: “Jij bent veel mooier in het echt.” Een goede start, dacht ik. Hij stelde me op mijn gemak en ik voelde me verrassend ontspannen.
Het gesprek verliep soepel. We lachten en we deelden ongemakkelijke verhalen over daten na een scheiding. Kortom, alles ging goed.
Totdat ik hem écht in de ogen keek en ineens voelde: dit is niet wat ik wil.
Waarom voelde het niet goed?
Ik wist niet eens waarom ik dit voelde. Tim was leuk. Echt leuk. Charmant, attent, grappig. Maar ergens diep van binnen voelde ik een knoop in mijn maag. Niet omdat hij iets verkeerd deed maar omdat ik iets voelde wat ik niet had verwacht.
Verdriet. Rauw, onverwerkt verdriet dat zich als een koudegolf over me heen sloeg.
Terwijl Tim verder praatte, dacht ik terug aan mijn ex. Niet op een manier van ‘ik wil hem terug’, maar op een manier van ‘hoe ben ik hier beland?’ Hoe was ik van samen kinderen opvoeden en een toekomst plannen naar een ongemakkelijke eerste date gegaan? Hoe kon ik hier zitten en lachen met een vreemde, terwijl ik diep van binnen nog steeds bezig was met wat er mis was gegaan?
Ik voelde tranen achter mijn ogen branden en schrok van mezelf. Dit was niet het moment. Dit was niet eerlijk tegenover Tim. Maar het besef sloeg in als een bom: ik was er nog niet klaar voor.
De pijnlijkste exit ooit
Halverwege zijn verhaal over een of andere vakantie in Spanje legde ik mijn hand op tafel. “Tim” begon ik zacht. Hij stopte met praten en keek me nieuwsgierig aan.
“Ik denk dat ik nog niet klaar ben om te daten.”
Zijn gezicht verstarde. Toen glimlachte hij, een beetje verdrietig, maar begripvol. “Dat dacht ik al” zei hij. Geen verwijten, geen ongemakkelijke stilte. Gewoon begrip.
Ik voelde een golf van opluchting en schaamte tegelijk. Dit was niet hoe ik had gewild dat de avond zou eindigen, maar het was wél eerlijk.
We betaalden, hij gaf me een knuffel bij het afscheid en zei: “Als je er ooit wél klaar voor bent, laat het me dan weten.”
En nu?
Ik stapte in mijn auto en liet eindelijk die tranen toe. Niet omdat de date mislukt was, maar omdat ik me realiseerde dat ik mezelf had overschat.
Daten na een scheiding is niet gewoon ‘weer de draad oppakken’. Het is opnieuw uitvinden wie je bent, wat je nodig hebt en wanneer je daar echt klaar voor bent.
Die avond leerde ik iets belangrijks: je kunt jezelf voor de gek houden, maar je hart niet. En op dat moment besefte ik dat ik nog even moest wachten voordat ik mezelf weer écht kon openstellen.
