al wat ouder en toch niet kinderwens opgeven

Cinderella.

Als lotgenoot heb je niets aan mij.

Maar misschien wel voor een nuchtere blik.
Heb je al laten testen of je nog vruchtbaar bent?
De kans op een zwangerschap is al zo'n beetje gehalveerd met zeg, 10 jaar geleden, en gaat nu rap achteruit.

Een man vinden, die moet dan in ieder geval vruchtbaar zijn, hij moet een kinderwens hebben, zwanger raken....het kost allemaal tijd.
Als je je droom wilt laten uitkomen moet je haast maken en met je huisarts gaan praten over de mogelijkheden.

Linkje.

http://www.ik-wil-zwanger-worden.nl/leeftijd.html

AnneJ

"Sommigen zijn nog lang vruchtbaar."

Dat wil niet zeggen dat je nog bruikbare eicellen hebt. IVF is een zwaar traject en er wordt eerst onderzocht of het haalbaar is. Ook wil Cinderella geen kindje van een donor, dus er moet nog een man gezocht worden.
Ook die moet maar net kwalitatief gezien goed zaad hebben.
Ook krijg je geen IVF voor de lol, er moet sprake zijn van vruchtbaarheidsproblemen. Ook moet je het vanaf een bepaalde leeftijd zelf betalen. Of is dat niet meer aan de orde anno 2018?

Genoeg redenen voor mij om, als je een kinderwens hebt op je 40e, geen partner en geen kindje wilt van een donor, te adviseren actie te ondernemen. "Je hebt nog even", dat is maar net de vraag.

Met 40 kan dat nog prima. Ik zou er wel een beetje vaart achter zetten dus echt niet gaan wachten op een perfecte man. Zijn er in je vriendenkring geen vrijgezellen met een kinderwens?

Keuze

Iedereen heeft het over keuzemogelijkheden, en dat is ook een groot goed. Vergis je alleen niet in de risico's. En na een zekere leeftijd is het ook niet meer zo makkelijk om zwanger te worden, ondanks alle beloftes en ivf. "Dan wacht je toch gewoon tot je 50e" vind ik wel een erg makkelijke oplossing.
Als je het niet alleen wil zul je nu moeten investeren in het zoeken naar een man.

bedankt

bedankt lieve mensen voor jullie reacties, het doet me zo goed, ook de wat kritischere.

ik had zelf ook niet verwacht dat ik in deze situatie terecht zou komen, het is iets wat je steeds los moet laten en dan komt het toch steeds weer boven enzo. heel naar.

ik wil geen kind met een bekende of een donor. dat is iets wat voor mij niet goed voelt. neemt niet weg dat ik volledig respecteer dat anderen dat wel een goed idee vinden, en ik snap ook heel goed dat ik daarmee mijn kansen enorm verminder want ik kan morgen bij cryos bij wijze van spreken sperma bestellen en de eerste poging wagen.

ik snap dat ik dus nogal van alles wil en wil ook realistisch zijn natuurlijk. maar wil vooral nu niet in slaap vallen zeg maar en als ik 45 ben wakker worden.

wie van jullie zit er in hetzelfde schuitje

mailen...

zijn er ook vrouwen die met mij hierover willen mailen....

Slecht plan

Welke man zit er te wachten op een relatie met iemand die zo snel mogelijk zwanger wil worden? Naar mijn mening moet je eerst een aardige tijd met iemand samen hebben geleefd tot je dit soort niet meer om te draaien, levensveranderende beslissingen neemt.

Wat als je iemand vindt, zwanger wordt en onder de druk van zwangerschap of babystress in een (v)echtscheiding terecht komt. Slecht voor jou, voor je man, voor je huidige kind en slecht voor de baby. De kans daarop lijkt me zeer reeel.

Je hebt helemaal gelijk. Het is moeilijk matchen met iemand die zo gefixeerd is op het krijgen an kinderen Dan maak je een slechte start, als je al iemand vindt.
Een rietje sperma bestellen uit het buitenland via internet vind ik persoonlijk erg problematisch en helemaal geen simpele oplossing.. Je kunt het zelf wel zo willen, maar er komt een kind dat waarschijnlijk op zoek zal willen gaan naar de biologische vader/donor of hoe je het ook noemt. Dan moet je een goed verhaal hebben als moeder. Je kunt veel keuzes maken, maar kinderen vragen hier niet om. Daar wordt erg weinig rekening mee gehouden.

ik wil heus niet dezelfde dag zwanger raken hoor.

bovendien worden heel veel kinderen in een situatie geboren waar je je wenkbrauwen bij op kan trekken. moeders zonder opleiding, rokende moeders, hele jonge moeders, of weet ik veel wat. ik denk dat als je heel kritisch gaat kijken wel 95 procent van de kinderen in een situatie worden geboren waar je wat over kan zeggen.

ik en 39 en heb de hoop nog niet opgegeven. dat wil niet zeggen dat ik morgen zwanger wil raken, dat wil zeggen dat ik de hoop nog niet op heb gegeven.

vrouwen die 25 zijn willen ook graag kinderen en zijn niet meer of minder geobsedeerd hoor, dat heeft niet zoveel met leeftijd te maken.

het valt me op dat sommige groepen qua kinderen krijgen erg in bescherming worden geboren. mijn onderburen zijn homo, hebben een kindje geadopteerd met een hazelip en ook nog eens een getint kindje terwijl zij blank zijn. nou niemand heeft daar ooit nog iets over gezegd. het is ook nog eens een meisje.

en ik vind dat ook erg leuk voor ze hoor, maar het valt me op dat mijn groep zeg maar dus vrouwen van tegen de 40 die graag nog een kindje willen makkelijk kritiek krijgen en heel veel andere groepen niet.

Cinderella

Dat andere kinderen het nog veel slechter hebben vind ik geen argument om het dan maar zus of zo te doen.
Ik vind ook niet dat vrouwen van 40 meer kritiek krijgen dan twee homo's met een getint meisje met een hazelip.
Het gaat erom wat je eigen keuzes zijn, niet om hoe het allemaal nog erger kan voor een kind.

het is meer dat ik merk dat als ik, bijna veertig en een kinderwens, veel kritiek over me heen krijg.

en ik merk dat heel veel andere groepen erg in de bescherming worden genomen.

het gaat mij er niet om om te vergelijken, maar het gaat mij erom dat ik zoveel kritiek voel. en daar kan ik wel tegen. maar ik kijk bv ikvrouwvanjou. superleuke site met twee vrouwen van rond de 35, willen met een donor een kind. alleen maar leuke reacties. positief etc. dan kan je ook zeggen van die zijn geobsedeerd om zsm een kind te willen, of zielig voor het kind dat het zonder vader opgroeit of zielig bij twee vrouwen of zielig bij twee vrouwen die ook niet emer de jongsten zijn. maar dat wordt dan als supergaaf en tof gezien. en dat vind ik zelf ook heel leuk voor ze ik gun ze wel tien kinderen.

maar ik snap niet dat als ik dan een kinderwens heb dat dan heel anders over komt.

Oh nee hoor

Mensen oordelen altijd wel over anderen die in een anders dan anders situatie een kind krijgen, heus niet het meest over oudere moeders. Neem nou Anouk, die wilde na haar 40e gewoon nog een kind van haar 20 jaar jongere vriend. Volgens mij zorgt ze prima voor al die kinderen, maar ze is nog net niet met pek en veren op het schavot gezet. En dat was niet vanwege haar leeftijd
Als jij wilt wachten op een geschikte vader die ook nog eens snel een kind wil, is daar toch niets mis mee? De kans is alleen best groot dat je zo iemand niet vind, en neem je dan een iets minder geschikte die nog net voldoet?

ddd

ik neem dan genoegen met mijn zoon waar ik heel veel van hou. ik wil geen donor of een man die ik even gebruik voor een kind. moet er niet aan denken. en wonderen bestaan wel hoor. heel toevallig net nog iets gelezen over anna speller, was binnen drie maanden zwanger. ja het kan gewoon, volgens mij alleen maar leuke felicitaties gekregen en niemand die zei joh je bent geobsedeerd geweest om zsm zwanger te raken, je moest eerst vijf jaar een hele stabiele relatie opbouwen. als het kind er eenmaal is is het er, als het maar in liefde opgroeit. en ik weet een ding zeker, of ik nog nog nul of een kind krijg, het kind zal opgroeien met een hele lieve oudere broer en twee ouders die heel veel van hem of haar houden, want anders komt het kind er simpelweg niet.

voor phryne

heb jij ook nog op latere leeftijd een kindje gekregen/

vriendin van me haar moeder was 43 bij haar jongste kind. dat was dus totaal niet gepland. zij vond het heel normaal en was erg blij maar veel negativiteit om haar heen. maar nu is het kind alweer 12, zit op de middelbare school en het nieuwtje van die oude moeder met dat jonge kind is er allang van af. moeder is kwiek, gezellig en lief en haar dochter is haar alles. ja het kan goed gaan het kan ook niet goed gaan.

maar nu ik bijna veertig ben heb ik wel heel veel randvoorwaarden goed voor elkaar. daar wordt dan ineens niet meer zo goed naar gekeken terwijl als iemand van 20 een kinderwens heeft zegt men joh je oet eerst van je leven genieten, je moet eerst een huis, je moet eerst een opleiding.

ik heb dat en dan is het eigenlijk ook weer niet goed. het is nooit goed. mooiste is inderdaad rond de 25-30 je kinderen krijgen en dan alles op orde.

ik heb een koopwoning, ben gezond, hele goede opleiding, fijne auto, daar ligt het niet aan. en heel heel heel veel liefde te geven. heb helemaal geen behoefte om allemaal op stap te gaan of avonden in de kroeg of sportschool te hangen. ben een lekkere huismus die graag knutselt en koekjes bakt.

Cinderella

Nee, ik was 32 bij mijn jongste maar het was wel een wat anders dan anders situatie dus ik heb veel kritiek gekregen (het meeste achter mijn rug om, heel dapper). Een vriendin van mij liep tegen haar 39e tegen de juiste man aan, binnen een half jaar zwanger en voor haar 40e bevallen. Inmiddels zijn ze ook nog getrouwd, dus het is allemaal prima gegaan 'ondanks' het snelle begin. Zo ken ik er meer trouwens, maar ook mensen die het niet gered hebben als stel.

Cinderella

Voor mij ligt de grens zo'n beetje bij 40, nou vooruit 42, jaar, dus wat mij betreft moet je inderdaad je kans grijpen als die er is. Bij mij hield het verlangen naar nog een kind juist op met 40 jaar, dat kwam dus goed uit .

Wordt iemand per ongeluk, dus niet bewust, op oudere leeftijd zwanger, dan vind ik daar niets van. Kan gebeuren, geniet ervan als je dat zo voelt. Maar vrouwen die op 48 jaar nog aan ivf beginnen, sorry, daar vind ik wel iets van. Dat we ouder worden, wil niet zeggen dat we alles dan maar evenredig op moeten schorten. Dat lijf van ons evolueert dan wel, maar niet zo snel, dat het met 50 jaar net zo fris en fruitig is als 20 jaar geleden van een 28-jarige. En het moederschap vraagt best iets van je, dus ook als je zelf aan het aftakelen bent. Dat gaat gewoon door.

Door wat ik inmiddels heb gehoord en gezien van kinderen die zijn 'ontstaan' uit een zaadcel van een donor, vind ik dat er best iets te zeggen is voor een bekende als donor, mits die donor een rol wil blijven spelen als een soort vader-light en dus in beeld blijft. Afspraken vastgelegd in een officieel contract.

Is de kans op zo'n situatie klein, dan donorzaad waarvan bekend is wie de vader is.

Kinderen die niet weten wie hun vader is, krijgen daar, voor zover ik heb gezien, toch last van. Ze willen weten wat en wie er in hun genen zit.

ja het kan en ik wil die droom niet opgeven. dat begint met rust in mijn hoofd. schone lei. het kan nog. dan heb ik in elk geval de droom niet opgegeven en kan ik als het niet lukt het beter laten rusten dan wanneer ik in slaap zou sukkelen en over vijf jaar wakker zou worden met jemig waarom heb ik niet dit en dat en zus en zo gedaan.

ik word zeker niet verbitterd daarvoor heb ik teveel hobby's en andere dromen. een kindje is iets wat ik dolgraag nog zou willen, maar ik ga zeker niet de rest van mijn leven jankend in bed liggen mocht dat niet meer lukken. dan wil ik toch wat meer van de wereld gaan zien, dat heb ik tot nu toe weinig tot niet gedaan. en ik wil dolgraag een klein vakantiehuisje in frankrijk of duitsland kopen en heel mooi pimpen. zo zie je maar, het is niet dat een kind mijn toekomst moet maken, wel is het een hele grote wens van me.

Cinderella

Ik lijk te negeren dat je geen donor wil e.d., maar tenzij je al een relatie hebt, zie ik een zwangerschap via de gewone weg, dus uit liefde geboren, binnen korte tijd niet als realistische mogelijkheid. Ik neem aan dat je een man wilt hebben waarmee je de toekomst in wilt gaan. Die man moet dan ook nog een baby willen. Leeftijdsgenoten zouden daardoor wel eens dunner gezaaid kunnen zijn. Een jongere man is een optie. Maar die moet dan maar net op je pad komen en verliefd worden.

Cinderella

Mijn partner was 42 toen we ons jongste kind kregen, dus dat is het probleem niet. Het probleem zit 'm wat mij betreft in het feit dat je het aan een relatie ophangt die nog niet eens bestaat en die - als hij komt te bestaan - onder de tijdsdruk van het naderende einde van je vruchtbaarheid komt te staan. Als je 40 bent ben je echt aan het aftellen.

Je vorige partnerkeus was blijkbaar een misser, dus wie zegt dat je straks onder toenemende druk een betere keuze gaat maken. Dus ik zou eigenlijk zeggen, ga er dan alleen voor. Zoek een donor en neem alleen dat kind. Dan zijn de verhoudingen misschien niet optimaal maar wel stabiel. Je kunt dan altijd nog een nieuwe relatie beginnen, maar dan niet onder druk van onvervulde verlangens en een tikkende klok.

Die druk is echt anders dan wanneer je 35 bent met een stabiele relatie met je lesbische vriendin, zoals dat voorbeeld wat je noemt. Misschien heb je met je eerste kind geluk gehad, maar een kind kan enorm veel stress geven en heel veel vragen van je relatie en dan is het geen voordeel als je elkaar pas een jaar kent.

Advertentie zetten?

Misschien kan je een oproep doen aan mannen?
Er zullen best mannen zijn met dezelfde wens als jij? Dan is er wel gelijk duidelijkheid over en weer wat de bedoeling is.
"Wie wil mij bezwangeren?"

ddd

er zijn zat kinderen die na korte tijd uit een relatie worden geboren. ik wil er voor mezelf gewoon niet over nadenken want dan is het net of ik nu een soort situatie moet creeeren die helemaal perfekt is dus in een lange stabiele situatie met iemand waarmee ik honderd wil worden etc. als ik het schoolplein op loop is er denk ik bij 95 procent van de kinderen wel een verhaal. neem bv anna speller, werd na drie maanden al zwanger en dan zegt niemand van joh je moet dat kind weghalen want je moet eerst vijf jaar alles op orde stellen. ik heb gewoon zoiets van ik zie het nu gewoon wel. ik hoop dat ik nog een leuke vent tegenkom met een kinderwens en dan kan het wellicht snel gaan.

Anna Speller

Kwam niet vooraf op het forum advies vragen. Jij wel.

Cinderella

Je spreekt jezelf wel een beetje tegen:
".....want dan is het net of ik nu een soort situatie moet creeeren die helemaal perfekt is dus in een lange stabiele situatie met iemand waarmee ik honderd wil worden etc"

Dat is nou precies wat je wel wil toch? Even een leuke man tegenkomen om een kind mee te krijgen en lang en gelukkig te leven.
Het heeft bij mij tot ver na mn 50e geduurd voordat ik een beetje snapte hoe het zat met die foute relaties van mij en ik een stabiele relatie kon handelen. Jammer dat ik het niet eerder kon, maar dat had alles te maken met die drang van mij om kinderen te krijgen. Veel mensen hebben toen ook tegen mij gezegd dat ik daarmee moest stoppen. Ik snap dat, maar het voelt oneerlijk en dat is het ook. Het leek alsof alleen vrouwen zonder relatie en met kinderwens kritiek krijgen op hun keuze, maar dat is echt niet zo.

Kritiek.

Je vraagt tips en oplossingen toch? Ik heb het idee dat je erg bezig bent met hoe het andere vrouwen is vergaan met kinderwens op latere leeftijd en zonder relatie en kritiek die jij uit je omgeving hoort.

Richt je op jezelf en kijk hoe groot je wens is en op welke manier dat haalbaar is.
Als je inderdaad kunt denken:"ik zie het wel" is dat ook prima. Maar dan is je vraag om tips en meningen wat minder van belang.
Dan is dit topic meer bedoeld om even van je af te kunnen schrijven, ook wel eens fijn natuurlijk.

Eens met mijn voorgangers

Je spreekt jezelf sowieso een beetje tegen. En dat zeg ik niet om onaardig te doen. Ik constateer het gewoon. Je wilt niet zwanger worden dmv ivf of ki, je wilt een partner die de vader van je kind zal worden. Maar of die partner na twee jaar doeg met zijn handje zegt, vindt je dan weer niet interessant.

Ieder huwelijk, iedere relatie heeft het risico dat het op de klippen loopt, dus ja op het schoolplein is de kans zeer groot dat daar de nodige echtscheidingsverhalen staan. Maar ik veronderstel dat de meesten met elkaar zijn getrouwd om elkaar, met de bedoeling dat er ergens in de toekomst kinderen zouden komen. Bij jou lijkt de insteek omgekeerd uitgevoerd te moeten worden. Je wilt een kind, maar je hebt daar 'toevallig' wel een partner bij nodig. Die moet in allerijl gevonden worden, bereid gevonden worden om ergens een handtekening onder te zetten zodat jij en kind niet met lege handen achterblijven als het misloopt en dan moet er wel meteen rap aan een kind gewerkt worden. Man man, ik zou als potentiële kandidaat vluchten, zodra je het hebt uitgelegd.

Ik ben van mening, maar wie ben ik?, dat je je prioriteiten anders moet leggen. Je wilt een kind PUNT. Je wilt over 10 jaar geen spijt krijgen dat die missie is mislukt omdat je je prins op het inmiddels grijze paard nooit hebt gevonden. Dus... begin eerst eens met een kindje en wie weet kom je daarna alsnog een leuke man tegen die zich de stiefvader van je kindje wil noemen.

Mocht je de komende maanden spontaan een leuke vent tegenkomen, dan is het natuurlijk geweldig, maar als je er druk op gaat leggen, ben je naar mening niet goed bezig.

Na het schrijven van dit hele epistel vraag ik me opeens iets af: ben je gelovig en daarom tegen een kind zonder huwelijk?

Aanvulling

Maar of die partner na twee jaar doeg met zijn handje zegt, vindt je dan weer niet interessant. === Welke waarde hecht je dan aan deze man?

ik ga gewoon voorlopig van het positieve uit. rust in mijn hoofd en nieuwe start en hopen op nog een leuke man die ook nog kinderen wil.

scheiden

en als jullie dan gaan scheiden wil je zeker geen co ouderschap?
Het klinkt toch een beetje egoistisch.
Verder is het natuurlijk prima om nog een kind te willen. Ga er dan naar leven en ga op zoek naar een leuke man.
Maar die kan natuurlijk uiteindelijk onvruchtbaar blijken. En het kind kan ook niet gezond zijn, dan staat je leven op z'n kop. Ik neem aan dat je je dit wel realiseert.