Een jaar en drie maanden, biologische klok en niet zwanger
Hoi allemaal,
Wil het even van me afschrijven want merk dat het inmiddels ongezonde vormen gaat aannemen.
Mijn vriend en ik hebben twee jaar geleden een huis gekocht en hebben vlak daarna besloten dat het tijd zou worden voor een klein wondertje! Zo enthousiast als ik was zijn we begonnen, op dat moment 33 jaar maar begon zo positief want had het idee dat ik meteen zwanger zou zijn. Maar helaas..
Inmiddels zijn we een jaar en drie maanden bezig, zonder resultaat. Sinds een paar maanden koop ik de digitale ovulatietesten van Clearblue (met een smiley) om wat gerichter gemeenschap te hebben. Maar merk dat ik er ook gespannen van word, zodra ik de smiley zie heb ik het idee dat we direct moeten vrijen en dat kan natuurlijk niet altijd. Mijn vriend is druk met werk in deze periode en ik juist niet dus ook dat werkt niet mee.
Voor we starten met de kinderwens hadden we fijne, ongedwongen sex en nu merk ik dat er druk op ligt, we het vooral rond ovulatie doen maar met minder plezier. Ik merk dat mijn relatie ook minder leuk word..
Mijn vriend staat er heel nuchter in en denkt dat alles goedkomt, ik merk dat ik wat angstiger wordt omdat er een aantal vriendinnen snel gaan beginnen dus ik zie de positieve berichten bij andere stellen al mijn kant opkomen. En ook al ben ik ontzettend blij voor hen, toch steekt het ook zo ontzettend hard. En het voelt het zo oneerlijk.
Sperma van mijn partner is optimaal en mijn baarmoeder/eierstokken zagen er goed uit. Er is een HCG onderzoek geweest om te kijken of mijn eierstokken op zijn maar ook dat zag er prima uit. Tot nu toe dus geen reden voor de zwangerschap die uitblijft.
Verleden week heb ik bloed laten prikken, die resultaten worden deze week besproken. Met de arts is er afgesproken dat als we in november nog niet zwanger zijn, we doorverwezen worden naar het ziekenhuis.
Ik voel me soms zo alleen in dit traject, vooral omdat mijn vriend het allemaal niet zo somber in ziet (wat maar goed is ook natuurlijk). Het eerste jaar kon ik alles nog redelijk van me af zetten maar merk dat het sinds vorige maand continue aan mij knaagt. Ik ben emotioneler, heb minder zin om dingen te doen en vind het ingewikkeld als mensen er naar vragen. Ik huil snel en heb ook niet zoveel zin meer in etentjes en feestjes omdat ik gezond wil leven. Dus de sociale afspraken met vriendinnen, worden steeds minder..
Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ik denk dat ik het vooral van me af wil schrijven nu..
Liefs voor iedereen die de situatie herkent.
Vrouw85 schreef op 03-08-2022 om 19:52:
[..]
Ik zou hier vooral niet de focus op gaan leggen hoor to mocht klaarkomen moeizaam gaan. Klaarkomen is me nog nooit gelukt en heb wel twee kinderen gekregen. Genoeg vrouwen die niet of zelden klaarkomen met kinderen.
Dat zeg ik toch ook.. het lukt in heel veel of de meeste gevallen wel, maar mocht klaarkomen je wel makkelijk afgaan dan is dat een extraatje die je kunt proberen.
Vrouw85 schreef op 03-08-2022 om 20:15:
[..]
Niet klaarkomen hoeft niet te betekenen dat je geen seksueel genot hebt natuurlijk.
Hier spreken ze trouwens over 1 op de 4 vaak.
Zijn meer mensen dan het aantal mensen met vruchtbaarheidsproblemen.
Hmm. Ik weet niet of ik het daarmee eens ben. Kan heel erg genieten van sex en het gevoel. Maar goed klaarkomen is toch echt wel de kers op de taart hoor.
Is een heel andere discussie, die gaan we hier niet voeren in dit topic.
1 op de 4 
Ik vind het schrikbarend veel. Triest dat zoveel vrouwen hun eigen genot ondergeschikt maken aan die van de man. Daar valt echt nog een wereld te winnen. De orgasmekloof is gigantisch.
hier ook een jaar bezig zonder resultaat ik ben iets ouder dan TO, ben vorig jaar op advies van de HA naar een gynaecoloog geweest en onderzocht maar alles was goed.
als er niks gebeurt gaan we weer terug naar gyn en volgen er waarschijnlijk onderzoeken.
heb al een paar keer met een ovulatie test geprobeerd maar ook geen resultaat, moet wel eerlijk zeggen de ene maand zijn we heel actief en soms een paar maanden totaal niet, omdat de lol er soms van af is
wat ik weet van een positieve ovulatie test is dat de kans groot is dat je ei springt binnen 24/48 uur kan het mis hebben
ik begin er ook moedeloos van te worden en soms denk ik ook van laat maar maar dan krijg ik al weer bijna een paniek aanval bij de gedachte.
hier zit mijn moeder me vooral op de huid om niet te lang te wachten en nu al een onderzoek te laten doen maar ergens durf ik dat niet en aan de andere kant denk dat ik toch iets meer geduld moet hebben
Pistache schreef op 03-08-2022 om 20:29:
1 op de 4
Ik vind het schrikbarend veel. Triest dat zoveel vrouwen hun eigen genot ondergeschikt maken aan die van de man. Daar valt echt nog een wereld te winnen. De orgasmekloof is gigantisch.
Het gaat hier over baby’s maken dus is het orgasme van de man van groter belang.
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 20:51:
[..]
Het gaat hier over baby’s maken dus is het orgasme van de man van groter belang.
Ok, dit keer win je.. maar dan mag de vrouw ondanks het moetje ook zeker niet vergeten worden. Zo blijft het in tijden van proberen toch nog leuk en ontspannend. 😊
Bijtje82 schreef op 03-08-2022 om 20:54:
[..]
Ok, dit keer win je.. maar dan mag de vrouw ondanks het moetje ook zeker niet vergeten worden. Zo blijft het in tijden van proberen toch nog leuk en ontspannend. 😊
Nee ik vond het helemaal niet leuk meer na ongeveer een jaar proberen na uitblijven van een zwangerschap. De druk van het moet deze keer lukken was echt slopend, ook voor mn relatie.
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 20:57:
[..]
Nee ik vond het helemaal niet leuk meer na ongeveer een jaar proberen na uitblijven van een zwangerschap. De druk van het moet deze keer lukken was echt slopend, ook voor mn relatie.
Ja dat snap ik.
Onze eerste kwam door de pil heen en bijbde tweede zijn we twee jaar bezig geweest. Tot ik het dus deed op de manier die ik hier eerder aangaf. Toen was het ineens raak. En de derde kwam heel snel, was na 4 mnd weer zwanger. Zei toen, laten we maar gewoon proberen. Als het weer zo lang duurt dan zijn we iig nog een beetje vlot..
Bijtje82 schreef op 03-08-2022 om 21:02:
[..]
Ja dat snap ik.
Onze eerste kwam door de pil heen en bijbde tweede zijn we twee jaar bezig geweest. Tot ik het dus deed op de manier die ik hier eerder aangaf. Toen was het ineens raak. En de derde kwam heel snel, was na 4 mnd weer zwanger. Zei toen, laten we maar gewoon proberen. Als het weer zo lang duurt dan zijn we iig nog een beetje vlot..
Ja ik bleek gewoon onvruchtbaar te zijn, oorzaak genetische afwijking.
Battle-Royale schreef op 03-08-2022 om 21:07:
[..]
Ja ik bleek gewoon onvruchtbaar te zijn, oorzaak genetische afwijking.
Dat is dan wel heel zuur 🫂
Maar het is uiteindelijk wel gelukt toch? Of heb ik niet goed begrepen dat je ook eigen kinderen hebt?
seksen voor het nageslacht is killing voor je seksleven, zeker als het al zo lang duurt en er nog geen resultaat is.
Mijn eerste is geboren dmv ICSI. Wij startten op mijn 29e en op mijn 32e ben ik voor het eerst moeder geworden. Van de andere 2 kinderen raakte ik daarna spontaan in verwachting.
Ik hoop voor je dat het toch gauw raak is. Je hebt er maar één nodig.
50 jaar, nog nooit klaargekomen (echt nog helemaal nooit dus), 4 kinderen. Dus TO, aan een orgasme hoeft het niet te liggen.
Meander schreef op 03-08-2022 om 22:25:
50 jaar, nog nooit klaargekomen (echt nog helemaal nooit dus), 4 kinderen. Dus TO, aan een orgasme hoeft het niet te liggen.
Zucht.. echt wanneer leren mensen nu eens gewoon begrijpend lezen. Zo frustrerend.
Pistache schreef op 03-08-2022 om 20:29:
1 op de 4
Ik vind het schrikbarend veel. Triest dat zoveel vrouwen hun eigen genot ondergeschikt maken aan die van de man. Daar valt echt nog een wereld te winnen. De orgasmekloof is gigantisch.
Mijn genot is helemaal niet ondergeschikt aan dat van mijn man. Mijn echtgenoot of welke eerdere bedpartner is er niet verantwoordelijk voor dat ik nog nooit ben klaargekomen in mijn ogen. Mijn lijf kan het ook vast wel, maar dan moet je je wel volledig kunnen overgeven eraan. En die controle loslaten/volledige overgave is mentaal en niet lichamelijk in mijn ogen. (Zelfde reden in mijn ogen waardoor mijn ontsluiting niet vorderde en mijn beiden bevallingen in keizersnedes eindigden).
Maar we dwalen af.
Hé, Yara!
De moed niet opgeven hoor. En ook niet ongeduldig zijn. Ik begrijp dat het voor jou eindeloos lijkt, maar het komt nog.
Als ik je post lees, dan lijkt het mij of je er veel teveel mee bezig bent. En dat is een belemmerende factor. Laat het eens een beetje los dan is de kans groot dat je meer succes hebt dan nu.
Ik wil helemaal niet betuttelend overkomen en ik weet dat ik gemakkelijk spreken heb. Ik heb verschillende voorbeelden van mensen die een kind adopteerden (want het lukte niet) en nadat het kindje goed en wel in hun gezin was, was de vrouw zwanger. Niet omdat adoptie vruchtbaarheid aanwakkert, maar omdat de gedachten van die vrouw niet meer op dringend zwanger worden stonden. Echt, stress staat soms een zwangerschap in de weg.
En als je vriendinnen zwanger worden dan moet jij denken, binnenkort ik ook!
Ik hoop niet dat je mijn post als een 'preek' beschouwd want zo is het niet bedoeld.
Ik wens je (snel indien mogelijk en anders binnen iets langere tijd) een leuke zwangerschap en nadien een wolk van een baby.
Liefs uit België vanwege letterkoekje
