Leeftijdsverschil tussen kinderen. Voor- en nadelen.
Welke leeftijdsverschillen zitten er tussen jullie kinderen?
En welke voor- en nadelen ervaar je? Was het een bewuste keuze of ging het sneller/langzamer dan je had verwacht?
Puur gewoon om wat verhalen te horen en later misschien te kunnen koppelen aan onze eigen situatie 
MMcGonagall schreef op 29-01-2022 om 12:39:
[..]
Ik vind het juist altijd een beetje zielig als kinderen al heel jong een broertje of zusje krijgen. Dan zijn ze zelf nog een baby en komt er nog een bij. Met een baby per keer, kun je die onverdeelde aandacht geven.
Zo voel ik het soms ook wel hoor. Daarom neig ik sowieso meer naar een leeftijdsverschil van 3+ (oké dat kan nu ook niet meer anders haha). Maar hoeveel meer? Geen idee. Ergens voelt 4 of 5+ door meerdere redenen ook als niet verkeerd. Ik lees hier ook een boel voordelen.
MMcGonagall schreef op 29-01-2022 om 12:39:
[..]
Ik vind het juist altijd een beetje zielig als kinderen al heel jong een broertje of zusje krijgen. Dan zijn ze zelf nog een baby en komt er nog een bij. Met een baby per keer, kun je die onverdeelde aandacht geven.
Dat is zeker waar. Zo is dus overal iets voor te zeggen en het 1 is niet beter als het ander. Onze kinderen hebben misschien minder individuele aandacht gehad maar wel heel veel gezelligheid met ons en elkaar. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dat bij een groter leeftijdsverschil niet hebt maar dat is wel anders. Mijn kinderen zijn meer opgegroeid als tweelingen denk ik. Samen in de kinderwagen, samen in de bakfiets. Kortom meer samen, minder aandacht. En als ik ze vraag wat ze daar van vinden dan zijn ze hier positief over maar zo kan een enigskind ook positief zijn over het alleen zijn of kinderen met een groot leeftijdsverschil die hier juist positief over zijn. Kortom er is geen goed of fout of beter of slechter.
Als kind heb je ook maar één referentiekader, dat van jezelf. Je weet niet hoe het zou zijn geweest als het leeftijdsverschil groter of kleiner was geweest, als er meer of minder kinderen zouden zijn geweest, als je siblings van het andere geslacht waren geweest of een ander karakter zouden hebben gehad. Dat is allemaal hypothetisch en naar fantasie in te vullen. Maar je weet het gewoon niet.
Mijn moeder was vroeger nooit fan van met zijn drieën afspreken omdat er dan altijd eentje buiten zou vallen, maar als puntje bij paaltje komt vraagt ze wel vaak of mijn dochter komt als de twee kinderen van mijn zus er ook zijn, want ze spelen altijd zo leuk samen.
Ja, ik zou uitjes ook niet als reden nemen om eerder of later een kind te krijgen. Het is niet altijd even handig maar met flexibiliteit en vaker splitsen is het natuurlijk prima.
Wat ik wel jammer vind is dat ik graag een paar wat verdere reizen zou willen doen met de kinderen. Natuurlijk kunnen de jongsten wel mee maar met alleen de oudsten zou het wel leuker en handiger zijn qua activiteiten. Ik zou natuurlijk alleen met de oudsten kunnen gaan en de kleintjes met hun vader achter laten maar a) is dat voor hem niet leuk natuurlijk en b) zou het leuker zijn als hij ook mee was. Maar ook dat is geen reden om voor een klein leeftijdverschil te gaan, daar verzin je ook wel weer een oplossing op. En de afgelopen twee jaar kon het allemaal toch niet.
MMcGonagall schreef op 29-01-2022 om 12:39:
[..]
Ik vind het juist altijd een beetje zielig als kinderen al heel jong een broertje of zusje krijgen. Dan zijn ze zelf nog een baby en komt er nog een bij. Met een baby per keer, kun je die onverdeelde aandacht geven.
Die kinderen weten niet beter. En leren dus meteen te delen. Bij ons is er bijvoorbeeld nooit jaloezie geweest. Dat zie ik juist vaker bij kinderen van een jaar of 2,5, 3 die een broertje of zusje krijgen.
Zelf voelde ik me wel eens schuldig naar de tweede toen zij nog een baby was. Ik heb van haar bijvoorbeeld geen babyboekje, en van de oudste wel. Daar had ik echt geen tijd voor toen zij een baby was. Maar verder heeft zij er niks van geleden.
Biscuitje schreef op 29-01-2022 om 12:26:
[..]
Zielig niet maar leuk is anders misschien. Hier 3 kinderen met een heel klein leeftijdsverschil. En om maar even 2 voorbeelden te noemen. Zwemmen: toen de kinderen klein waren zaten we met z'n allen in het kinderbadje. Toen de kinderen groter waren gingen we met z'n allen van de glijbanen en de wildwaterbaan. Wij waren een tijdje terug met vrienden naar het hof van Saksen met kinderen met een groot leeftijdsverschil. Ouders moesten om de beurten bij het babybadje blijven terwijl de rest van de Bombo of de wildwaterbaan ging. Bij een pretpark idem. Wij gaan met z'n allen in de attracties. Bij hun moet de ene ouder met de oudere kinderen in de achtbanen en de andere ouder met het jongere kind in de peuteratracties. Voor niemand is dit zielig, uiteindelijk hebben alle kinderen een leuke dag maar ik ben blij en zie het als een voordeel dat wij veel.met elkaar kunnen ondernemen en ook die vrienden ons hadden dat liever gehad, zien dit als een groot nadeel en hadden liever een kleiner leeftijdsverschil gehad. Maar zoals gezegd, soms heb je het niet voor het kiezen. Maar daar ging de vraag niet om. De vraag ging om wat in onze ogen het ideale leeftijdsverschil is. Nou in mijn ogen dus een klein leeftijdsverschil o.a. om bovenstaande reden.
Maar ik zelf durf bijvoorbeeld niet in achtbanen. Dus wij kunnen daar al niet gezamenlijk in. Wat vind jij daar dan van? Hebben mijn kinderen nu een rotjeugd?
Je voorbeelden gaan over zulke kleine fasen uit de jeugd van een kind. Dat een baby alleen in een babybadje in het zwembad kan is echt alleen de eerste paar maanden, daarna kan ie in een band gewoon mee in het diepe bad. Bovendien kom ik niet wekelijks in zwembaden met de kids, behalve voor zwemles. En ook met een klein leeftijdsverschil heb je verschillen tussen kinderen en karakters. Moeten ze bij jou verplicht bijvoorbeeld allemaal op dezelfde sport of hebben ze daar zelf ook iets in te kiezen? Mogen ze met eigen vriendjes spelen of alleen met elkaar?
Ik denk dat veel ook te maken heeft met de instelling en de flexibiliteit van de ouders. Wil je als ouder per se bepaalde reizen maken, mountainbiken, raften, grootse dingen doen, dan kun je het misschien beter bij geen kinderen houden of 1 of 2 met een klein leeftijdsverschil. Ik sta er gewoon heel anders in. Ik hecht aan quality time met het gezin en het maakt me niet zoveel uit wat we doen. Zo ging mijn (toen) jongste altijd mee naar zwemles als zijn zus moest zwemmen. Ik begrijp dat sommigen hier het dan zielig voor hem vinden dat hij daar moest 'wachten' maar wij vonden het altijd beregezellig. Gingen naar een speeltuintje in de buurt, in de zomer was er een kinderbadje buiten waar hij in kon, we haalden iets lekkers te eten of drinken of deden een spelletje. Ik heb daar altijd van genoten en ik dacht hij ook. Mountainbiken met het hele gezin zou ook heel leuk zijn, maar is voor mij echt van hetzelfde niveau als dat wachten bij zwemles. Ik zoek gewoon naar een activiteit die voor iedereen geschikt genoeg is en als hij dat niet is, dan maken we hem wel geschikt (bijvoorbeeld gezellig daarna een ijsje eten als grote zus bereid is mee te gaan naar de kinderboerderij o.i.d.), maar ben gewoon niet zo star in wat we gaan doen.
Wat ik bij een heel groot leeftijdverschil wel zielig vind voor het oudste kind is het feit dat er, als er speciaal iets gedaan moet worden voor de oudste altijd een babybroertje/zusje bij is dat de aandacht EIST.
Toen wij met onze oudste in groep 8 op pad waren om een vo-school te zoeken en veel open dagen afliepen ging haar broer uit groep 6 mee naar die konden we best even ergens "parkeren" waar hij het interessant vond om met dochter iets specifieker te kijken naar iets anders.
Op drie scholen kwamen we steeds hetzelfde ouderpaar tegen met een kind van 12 en een baby. Die baby moest gevoerd worden, verschuif worden en dan moest oudste kind "even wachten".
Dat kind keek zo triest uit zijn ogen, het ging om zijn toekomstige school maar moeder en vader waren alleen maar met baby bezig. Als ik in die situatie had gezeten had ik net baby thuis gebleven en was mijn man met oudste gegaan of als ik perse zelf mee had gewild had ik een oppas geregeld.
Met zo'n groot verschil blijf je dat soort problemen houden. Na 4 jaar je Mavo diploma ophalen met 2 ouders wordt dan ook lastig als kleintje dan pas 4 is. Kleine broer mee kan dan misschien wel even maar die kleine moet toch op tijd naar bed.
Woezelisboos schreef op 29-01-2022 om 16:08:
[..]
Maar ik zelf durf bijvoorbeeld niet in achtbanen. Dus wij kunnen daar al niet gezamenlijk in. Wat vind jij daar dan van? Hebben mijn kinderen nu een rotjeugd?
Je voorbeelden gaan over zulke kleine fasen uit de jeugd van een kind. Dat een baby alleen in een babybadje in het zwembad kan is echt alleen de eerste paar maanden, daarna kan ie in een band gewoon mee in het diepe bad. Bovendien kom ik niet wekelijks in zwembaden met de kids, behalve voor zwemles. En ook met een klein leeftijdsverschil heb je verschillen tussen kinderen en karakters. Moeten ze bij jou verplicht bijvoorbeeld allemaal op dezelfde sport of hebben ze daar zelf ook iets in te kiezen? Mogen ze met eigen vriendjes spelen of alleen met elkaar?
Wat een belachelijke vragen. Ik snap niet waarom een aantal mensen hier zich schijnbaar aangevallen voelen en er een strijd van gaan maken.
Ik geef aan waarom ik een klein leeftijdsverschil erg leuk vind en het bij ons in het gezin goed werkt. Voor iedereen kan dit anders zijn en dat ik blij wordt van wat wij in ons gezin doen zegt niks over anderen. Ik geef aan hoe ik het ervaar en ik beschrijf hoe een vriendin van mij het ervaar. Ervaar jij het anders, ook prima! Fijn dat jij blij bent met hoe het bij jou gaat. Nergens voor nodig om van die onzinnige vragen te gaan stellen als mogen jouw kinderen wel hun eigen sport kiezen of met eigen vrienden spelen, wat denk je zelf.
Bakblik schreef op 29-01-2022 om 16:25:
Wat ik bij een heel groot leeftijdverschil wel zielig vind voor het oudste kind is het feit dat er, als er speciaal iets gedaan moet worden voor de oudste altijd een babybroertje/zusje bij is dat de aandacht EIST.
Toen wij met onze oudste in groep 8 op pad waren om een vo-school te zoeken en veel open dagen afliepen ging haar broer uit groep 6 mee naar die konden we best even ergens "parkeren" waar hij het interessant vond om met dochter iets specifieker te kijken naar iets anders.
Op drie scholen kwamen we steeds hetzelfde ouderpaar tegen met een kind van 12 en een baby. Die baby moest gevoerd worden, verschuif worden en dan moest oudste kind "even wachten".
Dat kind keek zo triest uit zijn ogen, het ging om zijn toekomstige school maar moeder en vader waren alleen maar met baby bezig. Als ik in die situatie had gezeten had ik net baby thuis gebleven en was mijn man met oudste gegaan of als ik perse zelf mee had gewild had ik een oppas geregeld.
Met zo'n groot verschil blijf je dat soort problemen houden. Na 4 jaar je Mavo diploma ophalen met 2 ouders wordt dan ook lastig als kleintje dan pas 4 is. Kleine broer mee kan dan misschien wel even maar die kleine moet toch op tijd naar bed.
In het voorbeeld wat jij geeft vind ik het vooral heel onhandig opgelost door de ouders.
Dan is het toch geen feit dat een baby altijd aandacht EIST. Bij deze ouders in deze situatie wel, omdat blijkbaar perse die baby mee moet.
Maar goed, je hebt van die gezinnen die vinden dat ze altijd alles met elkaar moeten doen. Ik krijg altijd spontaan jeuk als ik mensen met kleine baby's door bv de Efteling of andere activiteit totaal niet geschikt voor baby's zie lopen. Wie doe je hier in godsnaam een plezier mee? denk ik dan. Ze zullen vast een leuke dag hebben en ze moeten het uiteraard zelf weten, maar ik snap daar dus helemaal niks van.
Saga schreef op 29-01-2022 om 18:02:
[..]
In het voorbeeld wat jij geeft vind ik het vooral heel onhandig opgelost door de ouders.
Dan is het toch geen feit dat een baby altijd aandacht EIST. Bij deze ouders in deze situatie wel, omdat blijkbaar perse die baby mee moet.
Maar goed, je hebt van die gezinnen die vinden dat ze altijd alles met elkaar moeten doen. Ik krijg altijd spontaan jeuk als ik mensen met kleine baby's door bv de Efteling of andere activiteit totaal niet geschikt voor baby's zie lopen. Wie doe je hier in godsnaam een plezier mee? denk ik dan. Ze zullen vast een leuke dag hebben en ze moeten het uiteraard zelf weten, maar ik snap daar dus helemaal niks van.
Jeuk?
Dus als we met onze 4 jarige en een baby in een vakantiehuisje zitten vlakbij de Efteling, mogen we daar niet heen?
Bij alles kleven voor- en nadelen en iedereen gaat overal anders mee om. Hier bij afscheid groep 8 had 1 stel ook de baby mee die onder de musical moest huilen. Ouder liep weg....dat vond ik sneu, maar oudere zus ging er prima mee om. Die is ook flexibel opgevoed. ze heeft 6 kinderen onder zich en geniet van het grote gezin.
Saga schreef op 29-01-2022 om 18:02:
[..]
In het voorbeeld wat jij geeft vind ik het vooral heel onhandig opgelost door de ouders.
Dan is het toch geen feit dat een baby altijd aandacht EIST. Bij deze ouders in deze situatie wel, omdat blijkbaar perse die baby mee moet.
Maar goed, je hebt van die gezinnen die vinden dat ze altijd alles met elkaar moeten doen. Ik krijg altijd spontaan jeuk als ik mensen met kleine baby's door bv de Efteling of andere activiteit totaal niet geschikt voor baby's zie lopen. Wie doe je hier in godsnaam een plezier mee? denk ik dan. Ze zullen vast een leuke dag hebben en ze moeten het uiteraard zelf weten, maar ik snap daar dus helemaal niks van.
Ik zou idd ook geen bewerkelijke baby meenemen als ik naar een middelbare school zou gaan kijken met een ouder kind. Wellicht kon het die dag niet anders omdat de oppas ziek was ofzo, maar als het anders kon zou ik het anders regelen. Je ziet bij zo'n gezin natuurlijk ook maar een momentopname.
Wat betreft de Efteling, ik hanteer zelf altijd als criterium dat de baby of het kind er in ieder geval niet minder van mag worden. Sommige dingen mag je als ouder ook nog wel voor jezelf of voor de grotere kinderen doen, maar het hoeft niet ten koste van de baby te gaan. Ik ben toevallig ook wel eens met een baby naar de Efteling geweest, die sliep toen eerst drie uur in de kinderwagen en daarna drie uur in de draagzak, dus had een topdag. Maar voor haar hadden we natuurlijk net zo goed de hele dag rondjes om het huis kunnen lopen. Met een baby die alleen in een bedje kan slapen, had ik dat nooit gedaan. Dus je doet de baby er niet expliciet een plezier mee maar die werd er ook niet slechter van, dus prima toch?
Biscuitje schreef op 29-01-2022 om 16:54:
[..]
Wat een belachelijke vragen. Ik snap niet waarom een aantal mensen hier zich schijnbaar aangevallen voelen en er een strijd van gaan maken.
Ik geef aan waarom ik een klein leeftijdsverschil erg leuk vind en het bij ons in het gezin goed werkt. Voor iedereen kan dit anders zijn en dat ik blij word
tvan wat wij in ons gezin doen zegt niks over anderen. Ik geef aan hoe ik het ervaar en ik beschrijf hoe een vriendin van mij het ervaar. Ervaar jij het anders, ook prima! Fijn dat jij blij bent met hoe het bij jou gaat. Nergens voor nodig om van die onzinnige vragen te gaan stellen als mogen jouw kinderen wel hun eigen sport kiezen of met eigen vrienden spelen, wat denk je zelf.
Uit je eerdere posts maakte ik op dat jullie altijd alles samen doen, zoals van de waterglijbaan, in een attractie, samen in de bakfiets, etc.
Zoals ik al eerder zei, ik heb twee kinderen die heel weinig schelen maar de een wil in het zwembad altijd in het diepe bad en de andere vindt dat veel te koud en wil liever in het warme bad. Dus een logische vraag toch, of je kinderen ook eigen interesses/voorkeuren (mogen) hebben?
Ik heb ook met verbazing dat dramaverhaal over uitstapjes gelezen. Ik heb met vier kinderen waarvan de oudste 10 jaar met de jongste scheelt nooit zo ervaren. Bij het zwembad gingen degenen met een zwemdiploma hun eigen gang en kwamen tussendoor met een van de kleintjes spelen. En in een pretpark heb ik wel eens met een peuter naar zijn grote broer in de achtbaan staan zwaaien. Nou taal ik totaal niet naar skivakanties en binnenspeeltuinen heb ik na een bezoekje altijd gemeden als de pest - echt de hel op aarde vond ik dat.
Wat ik zelf prettig vond aan een wat groter leeftijdsverschil is dat de verhoudingen duidelijk zijn. Vroeger had ik een vriendin die haar anderhalf jaar oudere zus in alles overvleugelde. Dat vond ik echt sneu
Uiteindelijk komt het toch neer op persoonlijke voorkeur. De een is het liefst zo snel mogelijk uit de luiers en kijkt de kinderen haast groot, en een ander houdt wel van gedreutel en smeert de babytijd zo lang mogelijk uit.
