Twijfels 2e kind krijgen
hallo,
Ik start dit topic omdat ik mezelf er steeds vaker op betrap dat ik enorm twijfel wat ik moet doen, en dat ik in mijn directe omgeving het moeilijk vind dit onderwerp ter discussie te stellen. Ik woon samen met mijn partner waarmee ik al ruim 10 jaar samen mee ben, we hebben een dochtertje van 2,5. We wonen best klein, in een dorp, 55m2. Voorlopig geen zicht op een andere woning. Misschien gaat het nog wel jaren duren en dat begint nu wel te knagen. Ik zou wel heel graag nog een kind willen krijgen maar dit houd me tegen. Dat vind ik pijnlijk en het maakt me verdrietig. Ik ben 31, om nu nog jaren te wachten terwijl ik niet weet wanneer we kunnen gaan verhuizen.. het voelt alsof ik de knoop nu moet gaan doorhakken. Hoe kijken jullie hier tegenaan?
55m2 is wel klein. Ik ken meerdere gezinnen die op een dergelijk oppervlak leefden met twee kleine kinderen in de nasleep van de economische crisis en dat ging toch best prima. Is het huis verder wel praktisch? En is er echt geen manier om groter te wonen (andere buurt, andere verhuurder), of om bijvoorbeeld bergruimte bij te huren? Ik zou mijzelf niet puur en alleen door een huis laten tegenhouden. Voordat je zwanger bent en bevallen ben je ook zo weer een jaar verder. Als er ook andere dingen spelen zoals financiële problemen vind ik het een ander verhaal.
Ik woon op 60m2 met 3 kinderen en dat gaat ook prima. Als je ruimte hebt voor een baby dan zou dat geen bezwaar moeten zijn.
Maar denk niet dat ruimte het probleem is waarom je echt twijfelt.
Gewoon voor gaan. Het vindt een een weg en 55m2 is prima. Wel eens wekenlang een caravan van 30m2 gehuurd met gezin en dat ging prima. Vroeger kreeg men toch zelfs 10 kinderen in kleine huizen. Ook kan het straks voor je kinderen fijn zijn om elkaar hebben.
Ik denk dat je enorme spijt krijgt als je om deze reden niet voor een tweede gaat. Praktische zaken zijn op te lossen. Ideaal? Misschien niet zoals je voor ogen had, maar wel prima/goed genoeg.
Het appartement van mijn ex was ook zoiets, en dat waren drie kleine slaapkamers, een kleine badkamer en nog een vrij ruime open keuken/woonkamer. Dus het zou wel moeten kunnen volgens mij.
Waar ik mij vooral vragen bij stel, en ik hoop dat ik daarmee niet cru overkom, maar als je niet in staat bent om te verhuizen (financieel neem ik dan aan?), kun je dan de last van een tweede kind wel dragen? Ik ben zelf in relatieve armoede opgegroeid en dat heeft toch wel flink impact gehad op mijn jeugd en wie ik geworden ben.
Y123 schreef op 10-08-2023 om 07:45:
Het appartement van mijn ex was ook zoiets, en dat waren drie kleine slaapkamers, een kleine badkamer en nog een vrij ruime open keuken/woonkamer. Dus het zou wel moeten kunnen volgens mij.
Waar ik mij vooral vragen bij stel, en ik hoop dat ik daarmee niet cru overkom, maar als je niet in staat bent om te verhuizen (financieel neem ik dan aan?), kun je dan de last van een tweede kind wel dragen? Ik ben zelf in relatieve armoede opgegroeid en dat heeft toch wel flink impact gehad op mijn jeugd en wie ik geworden ben.
Nogal een aanname, de huizenmarkt an sich is al een belemmering.
Y123 schreef op 10-08-2023 om 07:45:
Het appartement van mijn ex was ook zoiets, en dat waren drie kleine slaapkamers, een kleine badkamer en nog een vrij ruime open keuken/woonkamer. Dus het zou wel moeten kunnen volgens mij.
Waar ik mij vooral vragen bij stel, en ik hoop dat ik daarmee niet cru overkom, maar als je niet in staat bent om te verhuizen (financieel neem ik dan aan?), kun je dan de last van een tweede kind wel dragen? Ik ben zelf in relatieve armoede opgegroeid en dat heeft toch wel flink impact gehad op mijn jeugd en wie ik geworden ben.
Ik denk dat de indeling echt wel verschil maakt. Ik woonde ook op 55m2 en daar was 1 slaapkamer net groot genoeg voor een tweepersoonsbed en 1 slaapkamer waar netaan een eenpersoons bed in past. Een baby zou dus kunnen maar een tweede wordt dan lastig. Hoewel je als ouders kunt kiezen voor een tweepersoons bedbank en dan heb je dus twee slaapkamers voor de kinderen of 1 grotere slaapkamer en een kamer voor alle rotzooi.
Je hebt een ideaalbeeld van hoe je wil dat je huis en gezin eruit (gaan) zien, dat (nog?) niet realiseerbaar is.
Hier was onze jongste, de 4e, een verrassing. Daardoor was de auto in één klap te klein en moesten er 2 kinderen een slaapkamer gaan delen. We kochten een grotere auto en een stapelbed. Voor elke kamerdeler maakten we een eigen hoekje. Ze vonden het niet altijd leuk, maar meestal was het gewoon heel gezellig. Het werd de slaapkamer waar de andere twee kinderen ook graag rondhingen en kwamen 'logeren'. Kortom: meer ruimte was fijn geweest, maar het delen van een kamer was hier nooit echt een probleem.
Als er bij jullie verder relationeel of financieel geen bezwaren zijn, is jouw enige probleem volgens mij jouw ideaalbeeld waarbij iedereen een eigen kamer moet hebben. Helaas is niet alles maakbaar. Je zal dus prioriteiten moeten stellen. Wat vind je belangrijker: elk kind een eigen kamer of een 2e kind en dus elk kind een broer of zus?
Ter relativering: ik kreeg kind 1 en kind 2 tegelijk, er viel niets te overwegen. Er viel wel veel extra te regelen 
ToetieToover schreef op 10-08-2023 om 08:46:
Ter relativering: ik kreeg kind 1 en kind 2 tegelijk, er viel niets te overwegen. Er viel wel veel extra te regelen
Ja dat kan natuurlijk ook 
Aan de andere kant: de geplande nr 2 kan óók een tweeling zijn.. en dan?
Het is gewoon heel lastig: wanneer ga je wel/niet voor een 2e/3e etc... want je kunt alle bezwaren wel in je hoofd hebben: soms beslist het lot anders. De vraag is, kun je je voorstelling dan loslaten en dealen met wat er gebeurd? Zijn er, los van ruimtebezwaren, nog andere twijfels?
Mocht er nu vooral ook financiële redenen zijn dat er geen nieuwe woning kan worden gevonden, met een tweede kindje erbij worden de financiële mogelijkheden er sowieso niet rooskleuriger op. Dus zijn wel allemaal logische dingen die je meeneemt in je beslissing denk ik.
Veel succes. Ik vond het (om andere redenen) ook heel lastig om de knoop door te hakken. Inmiddels 31 weken zwanger van de tweede en nog steeds spoken die bezwaren door mijn hoofd hoor. Maar ons hart was sterker. Dus we komen er wel uit, hoe dan ook!
Heb je de mogelijkheden voor een ander huis goed bekeken?
Evt meer werken
Evt een ander dorp
Evt uitbouwen?
Desideria schreef op 10-08-2023 om 07:53:
[..]
Nogal een aanname, de huizenmarkt an sich is al een belemmering.
Vandaar dat ik al aangaf dat het misschien cru overkomt. Het was niet zo bedoeld. Een kind is gewoon een hele investering. En er staan genoeg huizen te koop als je er voldoende geld voor hebt.
Een hoekstapelbed biedt een oplossing voor ruimte gebrek.
Oudste (tegen die tijd ca 3,5jr oud) in hoogste bed en in bed frame laagste bed, zet je eerst je ledikant voor de baby maar wordt dit bij twee jaar omgezet naar bed voor de jongste.
Op marktplaats worden ze ook aangeboden.
PS ik heb vroeger tot mijn 20ste mijn slaapkamer met zus gedeeld; we hadden gewoon minder speelgoed en speelden meer buiten.
Het is inderdaad vooral het ideaalbeeld die ik moeilijk kan loslaten. Sociaal huren ben ik ook nog lang niet aan de beurt, al sta ik ruim 10 jaar ingeschreven. In onze omgeving is de koopwoningmarkt heel krap. Niet onmogelijk maar het gaat lastig worden. Ik heb ook wel regelmatig de vraag gehad wanneer we gaan verhuizen, wat niet lullig bedoeld is maar 't steekt wel. (het ideaalbeeld heerst ook in mijn sociale kring). We hebben 1 grote slaapkamer, en 1 klein slaapkamertje. Wel een goed idee om een opslagruimte te huren.
en kopen met een straal van 30 km ?
Is er dan echt niks te vinden ?
