Wat regelen voor ik zwanger word (draagmoeder)
Na jaren plannen en bezinnen ga ik begin volgende jaar proberen zwanger te worden van het kindje van een goede vriendin en haar man aangezien zij dat zelf niet kan (geen baarmoeder). Advocaat en arts zijn geregeld maar ik ben bezig met een waslijst aan andere dingen die geregeld moeten worden en als alles gaat zoals gepland leuk zouden zijn om geregeld te hebben.
Praktisch denk ik dus aan dingen zoals nu nog een keer bloed doneren, langs de tandarts en een uitstrijkje laten maken.
Voor de leuk, als het goed gaat, waar een pretecho, zwangerschapskleren etc.
Ik heb zelf geen kinderen dus hoef voor hun niets te regelen maar zal tzt wel met een goede uitleg naar kinderen die ik erg goed ken moeten komen.
Ben dankbaar voor elke regel suggestie die jullie hebben. Wil trouwens ook best discussieren over draagmoederschap en sich maar dan liever in een ander topic.
Diyer schreef op 14-11-2022 om 19:42:
[..]
Ik wist ten eerste al niet dat je in Nederland uberhaupt draagmoeder mag zijn als je zelf (nog) geen kinderen hebt gebaard, vanwege het simpele feit dat niet elke vrouw een zwangerschap hetzelfde ervaart en ook een bevalling niet.
Je moet inderdaad eerder zonder problemen zijn bevallen voor een draagmoederschap met eicel-uitwisseling, dus TO valt volgens die eis al af. Een arts zou hier officieel niet akkoord mee mogen gaan
Maar ze kunnen natuurlijk een huis-tuin en keuken bevruchting doen.
Edit: het is niet nl zie ik nu
KoekieJupe schreef op 14-11-2022 om 13:16:
ZwangerschapsKleding wie betaalt dat? Arbeidsongeschikt na de zwangerschap, hoe doen jullie dat?
Als je extra hulp nodig hebt tijdens zwangerschap, wie helpt je, hoe worden die kosten vergoed?
Dat zijn idd goede vragen, meeste staat al op electronisch papier en wordt later opgenomen in het contract.
We moeten nig een manier vinden om het potje voor mij te beheren zonder dat ik me bezwaard voel er wat uit te halen voor alles van parkeerkosten tot zwangerschapskleding tot vitamines.
Bananapancake schreef op 14-11-2022 om 13:22:
Je zou misschien ook een doula kunnen nemen voor extra emotionele ondersteuning voor, tijdens en na de bevalling. Iemand die er echt voor jou is, jullie verhaal kent en in het oog houdt hoe het met jou gaat en wat jij nodig hebt. Medisch personeel en verloskundigen hebben daar toch echt) over het algemeen) minder tijd en oog voor.
Mijn bevalling was ook anders dan anderen op emotioneel vlak (ivm herkenbaarheid hou ik het een beetje vaag), maar ik heb zoveel aan mijn doula gehad op alle vlakken.
Ik ben zelf totaal niet zweverig, dat beeld had ik wel altijd bij een doula, maar mijn doula was echt een down to earth vrouw die mij zoveel power heeft gegeven. Kan het iedereen aanraden en zeker in een situatie als deze.
Dit is een suggestie waar ik al wat over na heb gedacht. In principe leun ik een klein beetje naar een geplande keizersnee - wil echt nooit meer zwanger worden als het deze keer mag lukken. Maar idd de vraag wie er dan voor mij meekomt en of spreekt als ik het niet zou kunnen.
absor schreef op 14-11-2022 om 13:25:
realiseer je iig dat een zwangerschap altijd schade oplevert aan je lichaam.
incontinentie klachten, striae, veranderd gevoel bij de vagina zijn al erg gangbare.
Ja. Dat weet ik. Dat mijn lichaam anders wordt.
Bijtje82 schreef op 14-11-2022 om 13:47:
En heb je mensen om je heen die jou kunnen helpen als je ineens bedrust moet al halverwege de zwangerschap.
Ja die heb ik. En we hebben sowieso schoonmaakster en hondenuitlater in dienst.
Rosehip schreef op 14-11-2022 om 13:57:
Foliumzuur/vitamine D slikken.
Ja dat wist ik dus niet dat dat al drie maanden van te voren moest. Vorige week begonnen dankzij huisgenoot die huisarts is en meedenkt.
MamaE schreef op 14-11-2022 om 14:21:
Je mag in Nederland niet betaald krijgen voor draagmoederschap. Dat maakt het best een heel groot offer voor een ander. Wel mogen de wensouders jouw kosten vergoeden, bijvoorbeeld minder inkomen, zwangerschapskleding, extra zorgkosten, een kolf, ritjes naar het ziekenhuis.
Ik zou vooraf wel bespreken wat jullie van elkaar verwachten, hoe jullie dingen gaan regelen, wie welke kosten en risico's draagt zodat jullie niet voor verrassingen komen te staan. Ook over jouw rol in het leven van het kindje bijvoorbeeld. Maar bijvoorbeeld ook over borstvoeding, kolven, waar verblijft de baby in de kraamweek, wat kunnen zij betekenen voor jou net na de bevalling.
Dit zijn idd allemaal dingen om over na te denken. De meeste hebben we al doorgesproken en komen op papier met behulp van een advocaat.
We zijn ook al gewaarschuwd dat de meeste wensouders meer willen geven dan de meeste draagmoeders willen vragen (bijvoorbeeld wat meer/mooiere zwangerschapskleding) en daar kan ik mezelf wel in herkennen dus daar moeten we nog een oplossing voor zoeken.
Coreopsis schreef op 14-11-2022 om 14:57:
Ik zou ook kijken naar onverwachte dingen die hopelijk nooit gebeuren:
* (langdurige) arbeidsongeschiktheid door de zwangerschap of bevalling
* Hoe wordt jouw rol in het leven van het kind, en wat als jullie onderling ruzie krijgen of als het wenspaar uit elkaar gaat?
* Wat als een of beide wensouders overlijden? Wil jij dan voogd zijn?
* Wat als jij tijdens de zwangerschap van gedachten verandert en het kind toch zelf wil opvoeden?
Een scheiding is idd iets waar we nog niet goed over gepraat hebben. De rest wel.
Kind zelf willen opvoeden zou kunnen maar het is helemaal hun embryo. Voelt voor mij nu als een onmogelijkheid en schijnt ook weinig voor te komen (andersom dat wensouders het niet meenemen vaker).
MiniJCW schreef op 14-11-2022 om 15:03:
[..]
Bij iemand die geen kinderen heeft (en nooit zwanger is geweest?) zou dat mijn grootste zorg zijn. Hormonen moet je niet onderschatten.
Ja dat kan, ik woon wel samen met een kind dat ik gedeeltijk opvoed sinds zij 0e en altijd gapraag weer teruggeef. Dat is iets dat de hulpverlening ook gaat doorspreken met mij.
MamaE schreef op 14-11-2022 om 15:23:
[..]
Als de wensouders het kindje adopteren zijn ze juridisch de ouders, ook als ze uit elkaar gaan. Er zal dan een omgangsregeling komen tussen kind en beide wensouders.
Juridisch bestaat meerouderschap (dus kinderen met drie of meer wettelijke ouders) nog niet.
Wat je doet bij ruzie is lastig te voorspellen omdat emoties de ratio dan nogal kunnen overschaduwen maar wel goed om over na te denken.
Na de zwangerschap moet jij afstand doen van het kindje zodat de biologische moeder het kindje kan erkennen. Als jij getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebt, is jouw partner ook automatisch de vader van het kindje. Als je geen partner hebt of niet geregistreerd, dan kan de wensvader het kindje erkennen en gezag aanvragen.
De vraag over hoe lang jij bedenktijd hebt of toch nee kunt zeggen tegen adoptie vind ik een moeilijke, maar wel heel belangrijke vraag. De vraag is dan wel hoe jullie dat vorm gaan geven, want de wensvader wordt ook de biologische vader zoals ik het lees. Dat geeft hem ook bepaalde rechten. De meest logische oplossing daarvoor is een co-ouderschapsregeling. Dat betekent wel dat de wensmoeder dan geen gezag heeft over het kind. Kortom...wel iets om over na te denken.
Idd wensvader wordt vader op het geboortecertificaat, wensmoeder niet moeder, dat word ik. Stel ze scheiden tijdens zwangerschap/voor adoptie is idd wel een vraag (net als ze komen samen in die tijd om door auto ongeluk of zo).
absor schreef op 14-11-2022 om 15:30:
Is het je eigen eicel of ook een donoreicel?
Helemaal hun embryo.
Zonnebloempje schreef op 14-11-2022 om 18:14:
[..]
Dit hoeft echt niet altijd hoor.
Gelukkig maar, ik verwacht wel iets van verandering en ben ook niet super gehecht aan mijn lichaam zoals het is (kan even geen betere uitdrukking vinden).
Diyer schreef op 14-11-2022 om 19:42:
[..]
Ik wist ten eerste al niet dat je in Nederland uberhaupt draagmoeder mag zijn als je zelf (nog) geen kinderen hebt gebaard, vanwege het simpele feit dat niet elke vrouw een zwangerschap hetzelfde ervaart en ook een bevalling niet…
Word in Engeland niet aangeraden maar mag wel.
Maar dan die praktische vragen:
Wat als blijkt dat het kindje met 16 weken een heftige chromosoom afwijking heeft en de wensouders willen een abortus. Zou je dat doen? En wat als die ouders het kindje niet 'meer' willen omdat het gehandicapt is. Het zal je maar gebeuren, maar toch? Zelf wilde je ook geen kind en stel dat de ouders er ineens anders over denken. Of hun situatie veranderd. Bijv. ze scheiden of 1 overlijd en ze staan ineens heel anders in het leven. Hoe sta je er dan in om het kindje onder die omstandigheden af te staan? Of als de vader/moeder zegt het echt niet meer te trekken, want die veranderde omstandigheid. Hoe sta je daar dan in?
Zijn idd goede vragen. Wij hebben een soortgelijke geloofs en professionele achtergrond dus een goede basis om dit te bespreken.
Ik heb ook situaties gehoord van vriendschappen die heel veel sterker werden, maar ook vriendschappen die het kindje als een bedreiging voor de vriendschap zagen, want de bio moeder zou wel eens te hecht kunnen worden, waardoor de vriendschap verwaterde (nogmaals, geen ervaring mee, maar van horen zeggen bij een bevriend stel dat de biomoeder de donorvader uit beeld wilde hebben toen ze een relatie kreeg met een man en de vader zijn kind bijna niet meer zag. Drama's).
Dat zou allemaal kunnen, we zijn gelukkig niet zo dramatisch aangelegd. En het is een goede vriendschap maar we wonen niet in elkaars zakken.
Dat zijn allemaal scenario's die voor mij allemaal meespelen en elke romantiek zou voor mij uit deze zwangerschap weg zijn. Ik zou alles ontzettend goed juridisch op papier willen hebben en hoe staat je vriendin daar in?
Verder zitten er best wat (verborgen) kosten aan zwanger zijn en herstellen. Je hebt een duurdere verzekering nodig. Je hebt andere kleding nodig. Je stopt misschien eerder met werken of maakt kortere dagen. Wie betaalt dat allemaal? De bevalling zelf, maar ook de zorg voor jou erna. Misschien heb je langer problemen met herstellen en duurt het een tijd voor je weer op nivo kan werken. Misschien krijg je een keizersnede. Misschien krijg je een postnatale depressie. Het kan allemaal en is helemaal niet zo heel vreemd om rekening mee te houden. Ik zou daarin een naieve vriendin ook niet kunnen waarderen. Als ik zo'n enorme impact op mijn leven zou willen voor mijn vriendin, dan wil ik dat zij/het stel mij ook ruimhartig en onder alle omstandigheden de geruststelling kunnen geven dat ik ok ben onder welke bijkomstigheid dan ook. Wees daarin ook echt zakelijk.
Dat is idd belangrijk om geldzaken zakelijk af te handelen. Gaan we ook wat hulp bij zoeken, gelukkig hebben we allemaal een goed inkomensniveau.
Yvaine schreef op 14-11-2022 om 20:49:
Ik denk dat je de zwangerschap zelf niet moet onderschatten. Ik ben nu zelf zwanger en ook al gaat alles voorspoedig toch heb ik wel wat klachten. Ik merk dat ik niet meer zoveel aan kan als voorheen. En dan heb ik helemaal nog geen ernstige klachten. Er zijn ook vrouwen die zich depressief voelen, 40 weken misselijk zijn, of nog heel wat ernstigere aandoening krijgen als zwangerschapsvergiftiging. Naast dat zou ik ook niet onderschatten hoe het voelt als je het kindje voelt bewegen. Het lijkt me een heel zwaar traject voor alle betrokkenen.
Ik (en zij) denken er ook idd echt niet licht over. Zijn er nu ook al een laar jaar mee bezig en ik zelf al iets langer omdat de vraag ook al eens voor een ander op tafel kwam.
Due-scimmie schreef op 14-11-2022 om 19:30:
[..]
De biologische moeder is degene van wie het eitje is. Geen baarmoeder wil niet zeggen dat vriendin van to geen eileiders had.
Idd. Eitjes zijn weggenomen voor ze aan chemo begon.
