Zwanger worden februari 2025

Vervelend, Masatu, hopelijk krijg je snel weer meer energie. 

Een van de streekziekenhuizen in de buurt wil wel echo's maken. Het wordt wel spannend, ik had gisteren een ovulatie, dus waarschijnlijk moeten die echo's dan rond de paasdagen en natuurlijk zijn ze op feestdagen gesloten... en in het weekend maken ze sowieso geen echo's. Dus ik ben benieuwd wanneer de menstruatie start. Tenminste, we hebben wel "gebruik gemaakt" van deze ovulatie, maar ik verwacht niet dat het dit keer raak is. 

Olievantje: Wat een lange cyclus inderdaad... Hopelijk kan de huisarts je verder helpen.

Masatu: Fijn, een kloppend hartje! En fijn ook dat die pilletjes zo goed helpen. Tja die vermoeidheid... Dat is toch ook een symptoom van het eerste trimester? En volgens mij ook van de meeste reistabletjes, dus dan heb je dubbel vermoeidheid te pakken. Wees maar lief voor jezelf.

Ik heb vanochtend een zwangerschapstest gedaan (9/10 dpo), die was wit. Misschien zondag nog een keer testen. Ik verwacht maandag ongesteld te worden. Dan mag ik op dag 2 van de menstruatie gaan starten met de medicatie. Dan komt er langzaam weer ruimte in de koelkast Ach, het valt wel mee, ik heb het netjes opgestapeld waardoor maar een half plankje bezet is. Een deel van de medicatie hoeft niet in de koelkast bewaard te worden, dus dat scheelt.

Ja, vermoeidheid is zowel een klacht van het 1e trimester als van die pilletjes. Bij de 1e zwangerschap had ik daar ook veel last van (maar toen slikte ik niks tegen misselijkheid). Ik denk dat het effect van de pilletjes wel meevalt omdat ik ze enkel 's avonds voor het slapengaan neem. Er komt vanzelf een einde aan

Fijn om vooruit te kunnen straks! Gaan ze (als het allemaal lukt) meteen een eicel terugplaatsen in deze cyclus?

Vanmorgen termijnecho. Helaas geen kloppend hartje te zien, +/- 1.5 week geleden (met 9.5 week) gestopt met kloppen  
Ik dacht juist dat het einde van het 1e trimester een beetje in zicht kwam met mijn afnemende vermoeidheid laatste week..
Nu afwachten tot het er binnenkort hopelijk vanzelf uitkomt.

Oh nee, Masatu, wat vreselijk! Ik krijg helemaal kippenvel van je bericht, wat verdrietig! Ik hoop voor je dat je lichaam het vruchtje zelf loslaat. Bij mijn miskramen vond ik het heel dubbel, aan de ene kant wilde ik het zsm weg hebben (geen niet-levensvatbaar weefsel in mij en zsm door met een volgende poging), anderzijds wilde ik zo lang mogelijk vasthouden aan het ongekende kindje. Wat het mentale deel betreft: houd jezelf in de gaten. Sommige mensen stappen er zo overheen (heb ik in mijn omgeving gezien), anderen hadden er meer moeite mee. Hoe dan ook wil ik je heel veel sterkte wensen  

Ik vind het wel lastig om hieronder mijn verhaal verder te noteren na dit nieuws, maar ik doe het toch maar: wij zijn druk bezig met de injecties zetten in deze ivf/icsi-poging. Elke ochtend een injectie (met een makkelijke prikpen, vorige keer was ik een halve chemicus met vocht opzuigen, dat bij een poedertje, mengen, weer opzuigen, naald wisselen, dan pas injecteren en dat 2x per dag). Daarnaast een "gewone" orale pil, dus dat is ook niet ingewikkeld. Gisteren hadden we de eerste echo: 19 eicelblaasjes (follikels) die tussen de 1 en 2 cm in doorsnede zijn. Tja, dan snap ik wel dat mijn buik zo vol voelt en opgeblazen is. Morgen weer een echo (vanaf 18 mm doorsnede zijn de eicellen over het algemeen rijp, dus dan kunnen ze geoogst worden tijdens de punctie). Ik ben benieuwd hoe veel ze dan zijn gegroeid en of er nog meer bij zijn gekomen. Waarschijnlijk heb ik zaterdag de punctie. Mag de gynaecoloog eieren zoeken  En dan maar hopen op zo veel mogelijk bevruchtingen die mooi doordelen, dan hebben we tenminste veel kansen voor ik weer zo'n traject in moet.  Hopelijk zit ons gouden ei hier al bij. 

Overigens gaan we niet meteen een "vers" embryo terugplaatsen, eerst moet mijn lijf tot rust komen. Dat was sowieso al het plan vanwege mijn endometriose, maar vanwege de kans op overstimulatie (als er meer dan 20 eicellen rijpen), is het ook goed als het lijf even kan herstellen. Dus na de punctie stoppen met alle medicatie, dan wachten op een menstruatie (komt blijkbaar vaak al snel) en daarna opbouwen voor de terugplaatsing die na mijn ovulatie zal plaatsvinden. 

Inmiddels zijn alle zwangerschaps-symptomen verdwenen. Ik heb met vlagen wat last van menstruatiekrampen maar het zet nog niet echt door helaas. Ook geen enkel bloedverlies, baarmoeder zit potdicht lijkt het.
Op internet wel gezocht naar wat ervaringsverhalen, maar is toch lastig zoeken. Meeste gaan over spontane miskramen, en rondom missed abortion wordt vooral medicatie & curretage veel besproken. Curettage zou ik zoveel mogelijk willen vermijden, recent onderzoek geeft een kans van maar liefst 20% op verklevingen aan. Medicatie lijkt al beter, maar ook daar een groter risico op een incomplete miskraam (en alsnog curretage) dan bij het lichaam het zelf laten oplossen. 
 Mijn moeder heeft zelf 6 miskramen gehad (3 voor mij, 3 na mij, daarna nooit meer zwanger geworden maar ook nooit echt onderzoek naar gedaan, was ook niet zo gewoon toenertijd). Ik heb zelf het vermoeden dat door de vele curretages die ze daarbij heeft gehad (nog veel meer standaard beleid vroeger), beschadigingen / verklevingen zijn opgetreden.

Heb je de punctie al gehad, Afrodite? Konden er zo met pasen veel eitjes worden gevonden  hoe was het qua pijn?

Olievantje, bij jou de menstruatie nu echt doorgezet?

Vervelend dat het nog niet doorzet, Masatu. Mijn miskramen kwamen zelf op gang en de miskraam die niet volledig was, was bij de volgende cyclus wel helemaal mee gekomen. Ik kan je dus niet adviseren. Ik wens je wel veel sterkte.

Bij mij is het voorspoedig gegaan. Zaterdag heeft de gyn maar liefst 19 eicellen kunnen rapen. Flink veel, rond de 10 schijnt gemiddeld te zijn. Op de uitslaapkamer hoorde ik dat de vrouw na mij maar 3 had, toen voelde ik me wel een beetje lullig, gelukkig heeft zij mijn aantal niet gehoord. Maar het aantal hoeft niets te zeggen, want mogelijk is niet elke eicel rijp, of kan niet elke eicel bevrucht worden of deelt niet alles mooi door... Het is nog een flinke afvalrace zelfs voordat ze teruggeplaatst worden. Voordeel van zo'n groot aantal is wel dat je statistisch gezien meer kans hebt. Morgen word ik gebeld met de informatie over het aantal bevruchtingen. Donderdag hoor ik hoeveel er tot dan toe door zijn gedeeld en hoeveel er in de diepvries gaan. We gaan vanwege de flinke opbrengst niet direct een embryo terugplaatsen, mijn lichaam heeft een flinke hormonale klap gehad en moet eerst rustig herstellen. Dus ik wacht nu met zo nu en dan nog buikpijn en een lichaam vol vocht op de eerste menstruatie na de punctie (zal een dezer dagen wel komen) en dan mag ik na de menstruatie daarna gaan starten met voorbereiden op de embryotransfer. Enerzijds jammer dat we dan nog een maand moeten wachten, maar ja, wat is nou een maand extra. Bijkomend voordeel is dat ik dan rustiger door de examenperiode heen kan voor de terugplaatsing is. Die periode is van zichzelf al stressvol genoeg.

Oh en wat de pijn betreft: die volle buik in de dagen ervoor deed pijn, de ingreep zelf niet (roesje). Naderhand ook buikpijn, maar dat wordt steeds minder. Ter plekke nog ibuprofen gehad, thuis niets meer genomen. Weinig bloedverlies van de 19 wondjes, dat scheelt weer. 

Inmiddels bericht gehad: we hebben 12 goed bevruchte eicellen!  Van de 19 geoogste eicellen bleken er 17 rijp. 2 waren ook wel bevrucht, maar die hadden niet 2 celkernen (wat wel zou moeten, de ene had er 1, de ander had er 3). Maar dat er 12 over zijn, is heel mooi! Even afwachten of ze het allemaal volhouden tot dag 5 (donderdag) en hoeveel er de diepvries in gaan. Het kan alsnog een afvalrace worden. En uiteindelijk moeten ze dus ook nog bij mij willen innestelen. De eerste staat over anderhalve maand gepland. 

Voor nu zijn we op een gekke manier trots op onze 12 potentiële baby's 

Wauw, wat een fijn nieuws!!! Ik duim voor je voor een goede score over een paar dagen.

masatu schreef op 22-04-2025 om 11:37:

Wauw, wat een fijn nieuws!!! Ik duim voor je voor een goede score over een paar dagen.

Hoe is het intussen bij jou, is er al iets veranderd?

afrodite05 schreef op 22-04-2025 om 12:10:

[..]

Hoe is het intussen bij jou, is er al iets veranderd?

Nee, eigenlijk niet. Behalve dat ik snipverkouden ben geworden, maar dat heeft niet zoveel mee te maken natuurlijk. Nog steeds bij vlagen wat last van lichte buikkrampen, verder geen bloedverlies oid. Hopelijk komt het snel!

Ik twijfel nog over of ik het met collega's wil delen op enig moment. Aan de ene kant fijn voor wat meer begrip en zelf niet te hoeven "verzinnen" van een verhaal waarom ik ziekgemeld ben, aan de andere kant weet ik niet of ik er straks steeds op aangesproken wil blijven worden. Misschien ook nog even laten afhangen van hoe lang dit duurt & wanneer ik weer aan het werk ga. 

Leidinggevenden weten het natuurlijk al wel, die wisten ook dat ik zwanger was ivm tijdelijk wat minder werken per dag. Rest weet niet dat ik zwanger ben/was.