Ik voel me zo rot (dreumes slaapt niet door)
Zoals de TT dus zegt.
Ik heb een zoontje van bijna 2 jaar. Slapen is langere tijd een issue, het gaat een beetje met pieken en dalen.
Hij wordt regelmatig laat in de avond of snachts wakker en wil dan niet direct weer slapen. We nemen hem vaak naar beneden, geven wat water, zitten we een half uurtje en dan nemen we hem weer mee naar boven. Vaak gaat hij dan weer slapen, soms niet.
Middagslaapje hebben we sinds kort geskipt, anders gaat hij pas rond 21.30 slapen.
Deze week is vriend weg voor zijn werk en sta ik er dus alleen voor. De nacht van maandag op dinsdag: wakker van 23.45 tot 2.15. Dinsdagnacht: ging goed. Woensdagavond: pas om 21.15 slapen want hij had op het kdv geslapen. Snachts wel door geslapen. En vanavond ging hij rond 7 uur slapen (heel de dag wakker). Vanaf 22.30 weer wakker.
Na zoveel gebroken nachten word ik ondertussen wanhopig. Nu des te meer omdat ik alleen ben. Net ook mijn stem verheft tegen hem omdat ik het gewoon niet meer weet. Ik heb hem daarna bij me genomen en geknuffeld, maar ik voel me zo rot.
Als ik 'm door de babyfoon alleen al hoor, een zuchtje of iets, gaat mijn stresslevel door het dak. Of als de buurkinderen wat herrie maken savonds. Zo bang dat hij dan wakker wordt.
Ik weet het gewoon niet meer, het slapen gaat zo ruk. Nog steeds is hij wakker. Ik ga maar weer met 'm naar beneden...
duizel schreef op 15-07-2022 om 06:19:
zelfde fase gehad hier. Ik ging er niet mee naar beneden maar legde haar tussen ons in. Dan sliep ik tenminste.
Wat bij ons bij beide kinderen goed hielp was om ze uit logeren te doen. Dan konden wij een nacht bijtanken en de oudste kwam altijd gereset terug. Die sliep daarna weer door. Bij de jongste werkt dat helaas niet maar ook daar gaat het de laatste weken goed. Ik ben wel een beetje bang dat het op vakantie weer verstoord wordt en er daarna weer een terugval is. We zullen zien.
Hier sluit ik me bij aan. Heb je (schoon)ouders of iemand anders waar het kind eens kan logeren zodat je zelf eens door kunt slapen?
Stiefzoon was al vier toen ik hem leerde kennen, maar hetgeen wij deden als hij 's nachts wakker werd was hem bij ons leggen (of ik ging in zijn bed slapen en hij bij de moeder). Op die manier bleef er toch nog de koppeling van 's nachts-slapen en kon je als ouder zelf ook wat slaap pakken.
Suusje. schreef op 15-07-2022 om 09:13:
Hij heeft niet geleerd om, als hij wakker wordt (wat we allemaal worden gedurende de nacht) je weer om te draaien en verder te slapen. Hem uit bed halen en beneden gaan zitten zal daar ook niks bij helpen. Mijn zoon heeft uiteindelijk borstvoeding gekregen tot zijn tweede verjaardag maar met 1,5 was ik de nachten ook zat. Hij kon zo 2-3 uur wakker zijn en dat begon met borstvoeding. Ik ben toen heel streng geworden, niet meer uit bed, kamer donker houden maar wel laten weten dat je er bent. Eerst na 1 minuut (he jochie, kun je niet slapen, het is nacht, draai je lekker om, wij zijn er, kus, truste) en dan na 2 minuten (he ga lekker slapen, truste) en dan na 3 minuten (ik ben er, truste). Dus steeds laten weten dat we er zijn maar er gebeurt niks leuks meer. Het werkte binnen een week of twee. Mijn man en ik gingen wel tv kijken op bed (geluid uit) omdat het anders te stressvol was, en om en om uit bed.
Toen gingen we op vakantie in een grote tent en ik wilde niet dat de hele camping wakker werd dus hij viel weer helemaal terug. Na thuiskomst was hij bijna 2 en hebben we het weer gedaan, binnen een week sliep hij door.
Onze oudste had hetzelfde maar dan bij het inslapen. Ook rond die leeftijd waren we er klaar mee. In bed gelegd en laten huilen en ook met een week of 2 sliep hij zelf in.
Dit is denk ik een hele goede...
Nogmaals ik heb geen kinderen maar zus wel en toen mijn moeder laatst op de jongste paste heeft ze niet toegegeven maar hem laten huilen. Is idd even doorzetten maar het werkt wel. (Al snap ik echt wel dat je hem wel uit bed haalt, mijn zus doet het ook maar ik denk dat het voor het kind het beste is om dat niet te doen..)
Ik lees dat je vanavond al het een en ander gaat proberen, heel veel succes daarmee! (Misschien raar dat een (bewust) kinderloze zich hiermee bemoeit maar je topic raakt me op een of andere manier nogal 
en ik heb met je te doen want het lijkt mij lood en loodzwaar en ik vind je een kei!)
Clau1982 schreef op 15-07-2022 om 09:37:
[..]
Dat is het punt denk ik ook wel. Ik denk dat we willen voorkomen dat hij snachts de boel bij elkaar krijst, want dat gebeurt als we weggaan en hij is nog wakker.
Erbij blijven zitten tot hij slaapt is iets wat niet werkt hier. Na 2 uur hebben we dat opgegeven.
Hoe hebben jullie dat gedaan? Elke keer weg gaan met een huilend kind in bed en dan weer na x aantal minuten terug komen?
Dat laatste ja, in die tijd waren er nog geen smartphones of tablets of ereaders anders had ik een comfortabel hoekje gemaakt in zijn kamer (voor een grote stoel was het al te klein) en was daar gaan lezen met het apparaat op de donkerste stand. En ja dat gaat eerder werken dan weggaan en laten huilen. Je bent er namelijk maar je doet niks leuks meer en daar moet hij even aan wennen. Beter voor veel ouders dan laten huilen. Je zit er als een zak hooi bij, doet niks maar je bént er (en je leest lekker).
Clau1982 schreef op 15-07-2022 om 12:36:
[..]
Goede tip ook! Op internet staat uitgebreid hoe de methode werkt. Ik denk dat ik daar vanavond mee ga beginnen. Wel een fijn moment nu de oudste en de buurkinderen schoolvakantie hebben. Ik zal de buurvrouw even zeggen dat we met deze methode starten.
In het boek van Susanne Willekes heb ik toevallig wel even snel haar methode van in en doorslapen doorgebladerd, en als ik het goed gelezen heb dan moet je steeds verder weg gaan van het bedje. Dus in het begin naast het bed blijven totdat je kind slaapt en dan gaandeweg steeds verder weg van het bed. Dit één keer gedaan, maar na 2 uur sliep hij nog niet, dus ik gok dat dat geen succes is.
Toch volhouden maar geef jezelf wat te doen, die ereader dus. Wees blij dat hij niet huilt, dat is echt nog veel erger om naar te luisteren.
Als je iets probeert en het lukt de 1e keer niet na 2 uur, dan betekent het alleen dat je moet doorzetten, niet 1 x proberen en stoppen, zo snel slijten nieuwe gewoontes niet in.
Daarom vroeg ik of je al aan slaaptraining had gedaan.
Buren inseinen, dan kweek je begrip.
En weet helaas waar ik het over heb met mijn eigen kinderen en kleinkind, maar er komt een dag dat ze langer in bed liggen dan je leuk vindt. Daarom nu investeren🙂
Slaapgebrek kan echt zo naar zijn, heel vervelend! Ik heb geen directe oplossing voor je, en ik denk dat niemand die hier kan hebben, want ieder kind is anders.
Maar ik wil toch wel even aanhaken op een aantal reacties die ik hier voorbij zie komen en die ik met verbazing heb zitten lezen. Slaaptraining? Laten huilen? 'Resetten'? Het gaat hier om een kind van nog geen 2! Die snapt nog de helft niet van wat er in de wereld om hem heen gebeurt, en die is zéker niet geholpen met alleen gelaten worden als er sprake is van onmacht/verdriet/frustratie. Ik dacht toch echt dat dat beeld tegenwoordig al wel veranderd was.
Ik sluit me wel aan bij de reacties van niet meer naar beneden gaan, en blijven uitleggen dat het tijd is om te slapen, en hem bij je leggen als dat helpt. Misschien nog een idee om een tijdje te proberen hoe het gaat als je nog wel een middagslaapje laat doen, en dan later op de avond naar bed? Niet ieder kind past binnen hetzelfde (Nederlandse) ritme. Maar alsjeblieft, vertrouw je kind, en dat hij je laat weten wanneer hij je nodig heeft. Veel sterkte, ik hoop voor je dat het een relatief korte fase is, ik weet wat slaapgebrek met je kan doen.
Pollita schreef op 15-07-2022 om 15:30:
Slaapgebrek kan echt zo naar zijn, heel vervelend! Ik heb geen directe oplossing voor je, en ik denk dat niemand die hier kan hebben, want ieder kind is anders.
Maar ik wil toch wel even aanhaken op een aantal reacties die ik hier voorbij zie komen en die ik met verbazing heb zitten lezen. Slaaptraining? Laten huilen? 'Resetten'? Het gaat hier om een kind van nog geen 2! Die snapt nog de helft niet van wat er in de wereld om hem heen gebeurt, en die is zéker niet geholpen met alleen gelaten worden als er sprake is van onmacht/verdriet/frustratie. Ik dacht toch echt dat dat beeld tegenwoordig al wel veranderd was.
Ik sluit me wel aan bij de reacties van niet meer naar beneden gaan, en blijven uitleggen dat het tijd is om te slapen, en hem bij je leggen als dat helpt. Misschien nog een idee om een tijdje te proberen hoe het gaat als je nog wel een middagslaapje laat doen, en dan later op de avond naar bed? Niet ieder kind past binnen hetzelfde (Nederlandse) ritme. Maar alsjeblieft, vertrouw je kind, en dat hij je laat weten wanneer hij je nodig heeft. Veel sterkte, ik hoop voor je dat het een relatief korte fase is, ik weet wat slaapgebrek met je kan doen.
Tja je geeft niet aan wat je dan wel moet doen (niet naar beneden gaan en uitleggen) maar wat dan? Het is nergens normaal dat een kind van boven het jaar uren wakker is in de nacht omdat het niet geleerd heeft om weer zelf in slaap te vallen. Dus dat doe je of eerder of dan maar je gaat dat niet nog jaren laten duren. Dát is pas zielig voor het kind omdat het gewoon even iets moet leren. Laten huilen doe je niet bij een pasgeboren baby maar een kind van 1,5 en ouder kun je best uitleggen dat het nu moet slapen.
Dan zijn er twee methodes: laten huilen maar elke keer terugkomen en zo laten zien dat kind niet alleen is en kan gaan slapen of je gaat er in het donker naast zitten om dat te laten zien. Is niks anders dan dat je het kind bij je in bed neemt maar ja dan moet je dát weer afleren en ik vond daar niks fijns aan. Mijn bed is niet geschikt voor drie mensen.
Hier geen wijsheid hoe je een kind wat kan leren, want ze waren allemaal anders dus steeds als je weet hoe het moet dan verandert het kind of je zit met de volgende die die leeftijd heeft... wat mij wel hielp is het idee opgeven dat je voldoende slaap moet krijgen om te kunnen functioneren, dan maak je je wat minder druk als je weer wakker gemaakt wordt en slaap je juist makkelijker weer in.
Na een nacht vol hazeslaapjes voel je je wel een beetje gebroken maar op een gegeven moment haal je dat wel weer in.
Ik had er altijd veel last van als mijn man eruit ging, die sprong dan met veel irritatie zijn bed uit, ging het kind laten plassen/een pijnstiller geven/bemoedigend toespreken of wat er maar nodig was en daarna sliep hij gelijk weer verder en het kind ook maar ik lag dan nog twee uur wakker te wachten wat er vervolgens weer zou gaan gebeuren. Dus daar schoot ik weinig mee op al gaf het me van tevoren dan wel weer rust om te weten dat ik er niet uit zou hoeven maar hij. Al bij al had ik toendertijd misschien wel meer te stellen met mijn eigen onvermogen om tot rust te komen dan de onderbrekingen zelf...
Laten huilen werkt bij het ene kind wel, want dat is overprikkeld door de dag en dan is er weer steeds naar toe gaan alleen maar averechts, maar het andere kind wil juist wel graag even die geruststelling en dan werkt dat juist weer beter. Dat blijft toch zoeken vond ik. En soms is er ook gewoon wat, dan moet je iets doen (stomen bij hoest, een ui naast het bed, een zetpil, zalf, weet ik veel wat er allemaal nodig kon zijn met alle bacillen die zich op een kind werpen en snachts voor gedoe zorgen..).
Pollita schreef op 15-07-2022 om 15:30:
Slaapgebrek kan echt zo naar zijn, heel vervelend! Ik heb geen directe oplossing voor je, en ik denk dat niemand die hier kan hebben, want ieder kind is anders.
Maar ik wil toch wel even aanhaken op een aantal reacties die ik hier voorbij zie komen en die ik met verbazing heb zitten lezen. Slaaptraining? Laten huilen? 'Resetten'? Het gaat hier om een kind van nog geen 2! Die snapt nog de helft niet van wat er in de wereld om hem heen gebeurt, en die is zéker niet geholpen met alleen gelaten worden als er sprake is van onmacht/verdriet/frustratie. Ik dacht toch echt dat dat beeld tegenwoordig al wel veranderd was.
Ik sluit me wel aan bij de reacties van niet meer naar beneden gaan, en blijven uitleggen dat het tijd is om te slapen, en hem bij je leggen als dat helpt. Misschien nog een idee om een tijdje te proberen hoe het gaat als je nog wel een middagslaapje laat doen, en dan later op de avond naar bed? Niet ieder kind past binnen hetzelfde (Nederlandse) ritme. Maar alsjeblieft, vertrouw je kind, en dat hij je laat weten wanneer hij je nodig heeft. Veel sterkte, ik hoop voor je dat het een relatief korte fase is, ik weet wat slaapgebrek met je kan doen.
Weet je wel wat dat inhoudt dan? Mijn kleinzoon slaapt al 2.5 jaar slecht, dat is pas schadelijk, want zin groei blijft achter, net zoals bij mijn kinderen vroeger. Mijn oudste woog met 1.5 nog maar 7.5 kilo. Met 2 jaar 8 kilo. Dan moet je ingripen.
Slaaptraining is niets meer of minder dan een kind dat niet zelfstandig kan in of doorslapen te helpen en begeleiden dat wel te kunnen. Daar is niets liefdeloos aan, dat kan met heel veel liefde en zachtheid. Externe factoren kunnen je wakker maken. Bv het geven van drinken, stemmen, eruit gehaald worden, geur enz, je ritme wordt dan zo dat je ontwaakt juist door die externe factor.
Ik vind het juist raar dat je dat raar vindt, want de hypermoderne slaapcoaches schieten de grond uit immers, dus zo ouderwets is dat niet. In tegendeel waarschijnlijk, veel te veel ouders lopen op hun tandvlees door slaapgebrek van kleintjes. Heel ongezond en gevaarlijk.
Bij mijn dochtertje hielp het laten huilen en steeds even terug naar binnen. 1e avond 1,5 uur, 2e 45 min, 3e 15 en nu jammert ze altijd 5 min en gaat slapen. Erbij gaan zitten hielp hier ook niet. Kind bleef contact zoeken en raakte helemaal over haar toeren. Denk dat ze gewoon niet snapte dat ik haar niet pakte als ik er toch was.
Ik had haar vooral 'fout' aangeleerd in mijn armen in te slapen. En als ze wakker werd was ze helemaal van streek. Lag dan ook niet meer in mijn armen natuurlijk. Het voelde heel naar om haar te 'laten huilen'. Maar ik denk dat het uiteindelijk idd juist liefdevol is om een kind te leren dat het zelf kan inslapen. Geen paniek meer als ze wakker wordt in haar bedje. En eerlijk is eerlijk, voor mezelf is het ook fijn. Want ja, die gebroken nachten breken je.
Max88 schreef op 15-07-2022 om 15:51:
[..]
Weet je wel wat dat inhoudt dan? Mijn kleinzoon slaapt al 2.5 jaar slecht, dat is pas schadelijk, want zin groei blijft achter, net zoals bij mijn kinderen vroeger. Mijn oudste woog met 1.5 nog maar 7.5 kilo. Met 2 jaar 8 kilo. Dan moet je ingripen.
Slaaptraining is niets meer of minder dan een kind dat niet zelfstandig kan in of doorslapen te helpen en begeleiden dat wel te kunnen. Daar is niets liefdeloos aan, dat kan met heel veel liefde en zachtheid. Externe factoren kunnen je wakker maken. Bv het geven van drinken, stemmen, eruit gehaald worden, geur enz, je ritme wordt dan zo dat je ontwaakt juist door die externe factor.
Ik vind het juist raar dat je dat raar vindt, want de hypermoderne slaapcoaches schieten de grond uit immers, dus zo ouderwets is dat niet. In tegendeel waarschijnlijk, veel te veel ouders lopen op hun tandvlees door slaapgebrek van kleintjes. Heel ongezond en gevaarlijk.
Als een kind slecht slaapt (en groeit) vanwege een medische reden, dan zou ik al helemaal geen slaaptraining toepassen.
Overigens zijn de slaapcoaches van tegenwoordig juist ook vaak tegen het laten huilen van een kind. Wetenschappelijk zijn de meningen er ook over verdeeld of het wel of niet schadelijk is. Maar ik snap heel goed dat je op een gegeven moment íets moet, en dat er dus ouders zijn die dan toch maar een slaaptraining uitvoeren. Ik zou het zelf alleen niet adviseren.
Suusje. schreef op 15-07-2022 om 15:35:
[..]
Tja je geeft niet aan wat je dan wel moet doen (niet naar beneden gaan en uitleggen) maar wat dan? Het is nergens normaal dat een kind van boven het jaar uren wakker is in de nacht omdat het niet geleerd heeft om weer zelf in slaap te vallen. Dus dat doe je of eerder of dan maar je gaat dat niet nog jaren laten duren. Dát is pas zielig voor het kind omdat het gewoon even iets moet leren. Laten huilen doe je niet bij een pasgeboren baby maar een kind van 1,5 en ouder kun je best uitleggen dat het nu moet slapen.
Dan zijn er twee methodes: laten huilen maar elke keer terugkomen en zo laten zien dat kind niet alleen is en kan gaan slapen of je gaat er in het donker naast zitten om dat te laten zien. Is niks anders dan dat je het kind bij je in bed neemt maar ja dan moet je dát weer afleren en ik vond daar niks fijns aan. Mijn bed is niet geschikt voor drie mensen.
Dit is precies het probleem volgens mij: veel mensen weten niet dat veel kinderen van die leeftijd nog slecht slapen, of in ieder geval nog 1 of 2 keer per nacht wakker worden en dat dát dus normaal is. Dat het niet past in hoe onze huidige maatschappij is ingericht, is een ander verhaal, maar die 1- en 2- jarige kunnen daar weer niet zoveel mee. Overigens kán elk kind slapen, dat is geen vaardigheid die je hoeft aan te leren. Het ene kind heeft daarbij alleen wat meer hulp nodig van de ouders dan een ander, en dat is allebei goed. Ik focus zelf vooral op: 'hoe krijgt iedereen zoveel mogelijk slaap' en niet 'hoe krijg ik mijn kind zo snel mogelijk zo ver dat het mij niet nodig heeft'.
Google tip (ik kan geen linkjes plaatsen): het onderzoek van Pointer over slapeloze kinderen/radeloze ouders, en op diezelfde website 'de 5 slaaptips die vaak juist niet werken' van een kinderneuroloog/somnoloog.
Pollita schreef op 15-07-2022 om 16:13:
[..]
Als een kind slecht slaapt (en groeit) vanwege een medische reden, dan zou ik al helemaal geen slaaptraining toepassen.
Overigens zijn de slaapcoaches van tegenwoordig juist ook vaak tegen het laten huilen van een kind. Wetenschappelijk zijn de meningen er ook over verdeeld of het wel of niet schadelijk is. Maar ik snap heel goed dat je op een gegeven moment íets moet, en dat er dus ouders zijn die dan toch maar een slaaptraining uitvoeren. Ik zou het zelf alleen niet adviseren.
Nee, het kind groeide niet vanwege slaapgebrek, níet andersom. Nogmaals, ik weet niet wat jij je voorstelt bij een slaaptraining, maar misschien iets heel anders dan dat ik heb gedaan. En bij kleinkind zijn er slaapcoaches ingeschakeld, die vervolgens met dezelfde ideeën kwamen die ik 32 jaar geleden al had toegepast. Alleen doen ze er een nieuw papiertje om en dan lijkt het erg vernieuwd, maar is vooral erg prijzig. Dus hoe kom je erbij dat ik mijn kinderen of kleinkind heb laten huilen dan?
Heel erg vermoeiend inderdaad, die overgangsfase met slaapjes en het zoeken naar wat wel en wat niet werkt. Ik herken de fase van s'middags nog slapen maar dan s'avonds pas weer laat in slaap vallen. Dat zou ik als ik jou was accepteren als je s'nachts dan wel doorslaapt. Als je dan om 21.30 gelijk met kind kan gaan slapen en hij dan de hele nacht slaapt heb je in elk geval voldoende slaap. Vervolgens kan je gaan proberen te stoppen met het middagslaapje en kijken hoe het dan s'nachts gaat.
Wij hebben ook een periode gehad waarbij de kinderen s'nachts wakker werden. Bij ons in bed slapen werkte niet, een matras naast ons bed waar de kinderen s'nachts op mochten gaan liggen wel. We zeiden dan af en toe sht het is nacht we gaan nu slapen en negeerde kind verder. Uiteindelijk gingen ze dan altijd wel slapen. Dat kan je natuurlijk ook op de kamer van je kind doen. Even er naar toe. Troosten. Het is nacht we gaan nu slapen en weer weg. Even laten huilen en weer dezelfde riedel. Naar beneden gaan, eten/drinken of aandacht s'nachts zou ik niet doen. Iedere keer als kind wakker wordt verwacht hij dat dan.
Maar zolang je moe bent en zelf slaap nodig hebt zou ik denk ik echt voor middagslaapje en vanaf 21.30 de hele nacht slapen gaan. Heb je energie en is man er weer dan kan je s'nachts gaan trainen op doorslapen als je zoon wakker wordt.
Heel veel sterkte in elk geval, het is niet makkelijk. Zeker niet als je er alleen voor staat.
oh wat is dit herkenbaar, zelf ook een verschrikkelijke slaper gehad. Die werd inderdaad ook midden in de nacht wakker en was dan klaarwakker.
Wij haalden kind er ook uit, want dan kon de ander tenminste slapen, de buren hadden er last van... Doe niet wat wij deden, want ons kind ging pas met 4 jaar doorslapen. En het was ook echt een extreem geval, op een gegeven moment had hij door dat hij z'n vingers in z'n keel moest steken, dan moest hij overgeven en mocht hij eruit.... 
zo'n kleintje kan je echt tot wanhoop drijven!
Achteraf gezien zeg ik, probeer eens om het bedje op jullie kamer te zetten. En consequent zijn, laat hem gillen, doe de buren 2 nachtjes in een hotel cadeau, als je partner terug is, zet door en wees consequent, hoe moe je ook bent.
