Overgewicht bij jonge kinderen

SennavanNispen schreef op 26-01-2023 om 11:43:

[..]

we hebben natuurlijk niet haar echte naam gebruikt, maar we vonden het makkelijker om een bijnaam te gebruiken

Het gaat meer over jouw nickname

gewoon gezond eten voorschotelen. Mijn kinderen vragen ook wel eens of ik snoep wil kopen. En dan leg ik uit dat snoep heel lekker is, maar meer voor een feestelijke gelegenheid en niet voor elke dag, want het bevat te weinig voedingsstoffen. 

In feite komt het vooral neer op praten over gezondheid. Wat is gezonde voeding enz. Waar je het voor nodig hebt enz. Je hoeft woorden als dik of gewicht niet te gebruiken. 
Verder geef je zelf het goede voorbeeld. 

Ik zou er niet al teveel over zeggen. Al vraag ik me wel af hoe ongezond je met elkaar eet als dat blijkbaar een dingetje is. 

Wij hebben 3 kinderen waarvan er eentje net even iets meer aanleg lijkt te hebben om wat aan te komen. Daar letten we dan als gezin wat op. Dat benoemen we niet eens en valt de kids zelf ook niet op. Maar wij zijn dan ook niet van het overmatige ongezond eten, dus wellicht dat het daarom niet opvalt. 

Meestal hebben de ouders dan ook wel overgewicht. Zwaar overgewicht bij een kind van 5 valt bij mij onder kindermishandeling.

Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 10:26:

[..]

Volgens mij is dit een nepbericht, op de manier waarop het geschreven is.

Je echte naam op een openbaar forum gebruiken is ook niet zo slim. 

Bijzonder bericht. We hebben ook nog niks gehoord over wat er dan gegeten wordt daar thuis. Zullen we ook vast niet. 

Max88 schreef op 27-01-2023 om 00:56:

[..]

Dat is wel heel kort door de bocht

Wel enigszins ja. Er zijn natuurlijk medische redenen te bedenken en de een is er vatbaarder voor dan de ander. Maar van dichtbij meegemaakt ( met eigen ouders m.b.t. mijn zus) hoe het ook in zijn werk kan gaan. En dan zijn mijn ouders echt geen slechte ouders. Integendeel zelfs. Maar die schaarden ook alles onder " Ze komt nou eenmaal veel aan" en probeerden niet wat dingen aan te passen aan haar. Resultaat: Zus is nu 34 en weegt 130 kilo ofzo. Niet te doen. Het is niet verkeerd bedoeld geweest van mijn ouders en als ik terug kijk dan is het echt niet zo dat we elke week patat aten of elke dag 1 kilo snoep naar binnen werkten. Maar er was iets wat er voor zorgde dat ze gigantisch dik werd.

Ik denk we dat je als ouder de plicht hebt om daar op te letten. Ik zie het nu met mijn nichtje gebeuren, die is 8 en die kan ik al bijna niet meer op tellen, zo zwaar is ze. Daar moet je als ouder wat mee. Heb daar wel voorzichtig eens een gesprek met m'n zus over gehad. Zeker ook omdat ze natuurlijk zelf veel problemen heeft ondervonden van haar gewicht in zowel haar jeugd als nu ze volwassen is. Maar na 1 keer realiseerde ik me al dat hoe voorzichtig je dat ook brengt en hoe begripvol je daar ook in bent, dat het altijd voor gedonder zorgt. 

Elpisto schreef op 27-01-2023 om 08:33:

[..]

Wel enigszins ja. Er zijn natuurlijk medische redenen te bedenken en de een is er vatbaarder voor dan de ander. Maar van dichtbij meegemaakt ( met eigen ouders m.b.t. mijn zus) hoe het ook in zijn werk kan gaan. En dan zijn mijn ouders echt geen slechte ouders. Integendeel zelfs. Maar die schaarden ook alles onder " Ze komt nou eenmaal veel aan" en probeerden niet wat dingen aan te passen aan haar. Resultaat: Zus is nu 34 en weegt 130 kilo ofzo. Niet te doen. Het is niet verkeerd bedoeld geweest van mijn ouders en als ik terug kijk dan is het echt niet zo dat we elke week patat aten of elke dag 1 kilo snoep naar binnen werkten. Maar er was iets wat er voor zorgde dat ze gigantisch dik werd.

Ik denk we dat je als ouder de plicht hebt om daar op te letten. Ik zie het nu met mijn nichtje gebeuren, die is 8 en die kan ik al bijna niet meer op tellen, zo zwaar is ze. Daar moet je als ouder wat mee. Heb daar wel voorzichtig eens een gesprek met m'n zus over gehad. Zeker ook omdat ze natuurlijk zelf veel problemen heeft ondervonden van haar gewicht in zowel haar jeugd als nu ze volwassen is. Maar na 1 keer realiseerde ik me al dat hoe voorzichtig je dat ook brengt en hoe begripvol je daar ook in bent, dat het altijd voor gedonder zorgt.

Maar hoe verklaar je dan dat hetzelfde ( in jouw 2 x gezinssituaties ) zorgt voor ongelijke gewichten? 

Dat het gevoelig ligt snap ik best. Mensen met overgewicht hebben best het in "liefde en zorg en we hebben het beste met je voor" verpakte negatieve oordeel in de gaten, dat ligt er namelijk meestal dik bovenop.

Er wordt veelal van uitgegaan dat het de schuld van ouders of kind is. In het medische veld  zag ik anders. En als een kind gezond eet kan er nog steeds die aanleg bestaan. Een kind in de groei kun je best een boterham minder laten eten als dat erg veel boterhammen eet. Maar doet het dat niet, zet je een vijfjarige dan op dieet,  geef je het de hele dag een hongergevoel? Ik vind het persoonlijk en op vakgebied niet gek dat er zoveel jongeren zijn met een eetstoornis. 

TS loopt al bij artsen die er niet uitkomen, ik denk dat ze het stadium van opletten al gehad heeft.

Blijft het feit dat het een raar omschreven topic is, maar het onderwerp best interessant.

Max88 schreef op 27-01-2023 om 09:39:

[..]

Maar hoe verklaar je dan dat hetzelfde ( in jouw 2 x gezinssituaties ) zorgt voor ongelijke gewichten?

Dat het gevoelig ligt snap ik best. Mensen met overgewicht hebben best het in "liefde en zorg en we hebben het beste met je voor" verpakte negatieve oordeel in de gaten, dat ligt er namelijk meestal dik bovenop.

Er wordt veelal van uitgegaan dat het de schuld van ouders of kind is. In het medische veld zag ik anders. En als een kind gezond eet kan er nog steeds die aanleg bestaan. Een kind in de groei kun je best een boterham minder laten eten als dat erg veel boterhammen eet. Maar doet het dat niet, zet je een vijfjarige dan op dieet, geef je het de hele dag een hongergevoel? Ik vind het persoonlijk en op vakgebied niet gek dat er zoveel jongeren zijn met een eetstoornis.

TS loopt al bij artsen die er niet uitkomen, ik denk dat ze het stadium van opletten al gehad heeft.

Blijft het feit dat het een raar omschreven topic is, maar het onderwerp best interessant.

Het zal zeker aanleg zijn, mijn zusje stond vroeger op “ dieet” en ik niet. Nog steeds is zij de stevige van ons, terwijl ik moeite heb met op het gewicht blijven. Volgens mij speelt oa je microbioom een rol. 

In haar kinderen zie je het ook terug. We gaven beiden borstvoeding. Haar kinderen waren met 6 mnd al 10 kilo en die van mij 5-6 kilo.

Max88 schreef op 27-01-2023 om 09:39:

[..]

Maar hoe verklaar je dan dat hetzelfde ( in jouw 2 x gezinssituaties ) zorgt voor ongelijke gewichten?

Dat het gevoelig ligt snap ik best. Mensen met overgewicht hebben best het in "liefde en zorg en we hebben het beste met je voor" verpakte negatieve oordeel in de gaten, dat ligt er namelijk meestal dik bovenop.

Er wordt veelal van uitgegaan dat het de schuld van ouders of kind is. In het medische veld zag ik anders. En als een kind gezond eet kan er nog steeds die aanleg bestaan. Een kind in de groei kun je best een boterham minder laten eten als dat erg veel boterhammen eet. Maar doet het dat niet, zet je een vijfjarige dan op dieet, geef je het de hele dag een hongergevoel? Ik vind het persoonlijk en op vakgebied niet gek dat er zoveel jongeren zijn met een eetstoornis.

TS loopt al bij artsen die er niet uitkomen, ik denk dat ze het stadium van opletten al gehad heeft.

Blijft het feit dat het een raar omschreven topic is, maar het onderwerp best interessant.

Nou ja, de periode tot aan een jaar of 12 dat ze echt redelijk dag en nacht in beeld was bij mijn ouders, was ze stevig. Overgewicht, ja. Maar niet obesitas dik. Vanaf haar 12e at ze thuis nog steeds niet gigantisch veel of ongezond, maar begon wel het snaaien op school waar mijn ouders geen zicht in hadden. Zakken snoep, broodjes. Noem het maar op.

m.b.t. je middelste kolom: Het is toch algemeen bekend dat de een sneller dik wordt dan de ander. Zie ik in mijn vriendengroep ook. Een deed niks anders dan ongezond eten, chips, noem het maar op en was tot zijn 25e een spriet. Inmiddels ligt dat wel anders, maar toch. Maar echte medische problemen, zaken als schildklier/cushing etc daargelaten, wordt je niet dik van de lucht. En is ongezond eten/teveel eten wel vaak 1 van de factoren van overgewicht.

Hoe dat dan te doen of om te draaien: Dat zal lastig zijn. Als een kind gewend is 3 keer in de week patat te eten, is het lastig om dit terug te draaien. Maar op je 15e 100+ wegen, is ook niet echt te doen lijkt me. Dan ben je het punt van sporten ook wel al redelijk voorbij. 

Doorgaans krijgen de kinderen binnen een gezin hetzelfde te eten. Toch kan er verschil zijn in aanleg. Vanaf de puberleeftijd heb je als ouders veel minder zicht en invloed, maar dit meisje is vijf. 
Ik zou eerst proberen uit te sluiten dat er niks medisch aan de hand is. Er zijn aandoeningen waarbij een kind altijd honger heeft of alles wat het eet omzet in vet. Die kinderen komen nog aan zelfs al geef je ze enkel een appel per dag. Dat zijn echter wel uitzonderingen.
Daarnaast natuurlijk kijken naar een gezond eetpatroon en voldoende beweging. Ook als een kind gewend is om vaak en veel ongezond te eten en te snoepen, kun je dat aanpassen. Als gezin. Eén kind 'op dieet' zetten en van alles ontzeggen terwijl de rest wel krijgt zou ik niet doen. 

dun vriendinnetje van dochter had een dik zusje, moeder van de meisjes was ook dik ende vader graatmager, ze aten en bewogen allemaal hetzelfde