Peuterdrama

Ah, die van mij zijn inmiddels al op de tienerleeftijd maar met 5 kinderen heel wat peutertantrums meegemaakt. Hoewel mijn oudste, zoon, eigenlijk nauwelijks. Ze zeggen wel eens: makkelijke peuterpuber is een moeilijke gewone puber en Vv. Tot nu toe klopt dat hier aardig. 
Mijn oudste dochter kon als peuter overal drama van maken. Ik noemde haar dan ook vaak dramaqueen (niet tegen haar). In de winkel als ze niet iets lekkers mocht uitzoeken. Ze ging rustig liggen krijsen hoor. Ik stapte daar dan weer rustig overheen en ging dan verder met boodschappen doen.
Of als ze niet wilde dat ik wegging, dan liet ze zich rustig van de trap afvallen als ze de kans had gekregen. Gillen en stampen kon ze… 

Mijn vierde kon ook zo erg zijn. Ik kwam van de week een fb herinnering tegen van haar van toen ze twee was… Ik had de verkeerde kleur sokken, het verkeerde brood, tilde haar verkeerd op de fiets, zus keek naar Bibaboerderij terwijl zij Sesamstraat wilde. Ze wilde ZELF! Haar kleding aandoen. Ze wilde een banaan, banaan gegeven, nee ze wilde geen gele banaan want vandaag was geel stom, ik moest er maar een rode banaan van maken… 

Mijn dochter wilde met nog geen twee jaar graag zelf boodschappen doen. Dus ze tilde het mandje en mocht zelf een aantal dingen uit het schap pakken en in haar mandje doen. Bij de kassa aangekomen heeft ze alles zelf op de band gelegd en weer terug in het mandje gedaan. Terwijl zij de pinpas langs het pin apparaat haalde kreeg ik van links en rechts te horen dat ik wel heel blij mocht zijn met zo'n lieve peuter. Tja heel lief totdat het mandje bij de uitgang moest worden ingeleverd en ze de hele winkel bij elkaar heeft gekrijst terwijl ze op de grond de in- en uitgang versperde voor alle andere klanten.

Ze kan ook helemaal overstuur raken als dingen anders zijn dan het in haar ogen hoort. Bijvoorbeeld als één van ons geen horloge draagt, de tafel een paar cm anders staat, het voerbakje van de hond leeg is, echt de kleinste details zijn aanleiding om een driftbui te krijgen.

Dochter heeft ooit de markt bij elkaar gekrijst: We gingen rode kool kopen! Dit is geen rode kool! Dat zijn allemaal sliertjes! Dit is een bal! Ik wil echte rode kool!
Toen jongste bijna 3 was wilde hij niets aan dat van zijn zus kon zijn geweest. Op een koude januaridag moest er een Tshirt onder zijn overhemd maar dat zat in de was. Kast van zus bood uitkomst voor de juiste kleur maar er zat een heel klein roze hartje op de zoom gestikt. Drama met aankleden.  Uiteindelijk boven zijn "eigen Tshirt" droog gestreken. Toen ik weer beneden kwam met het hartje handig in mijn hand gefrummeld in een zwaai het shirt over zijn hoofd geslingerd en een dagje uit geweest met opa en oma. 
Veel te laat thuis en toen de kleren op een hoopje lagen en de pyjama's aan waren zag hij dat shirt: Drama in de herhaling: Ik wilde niet die met de roze, ik wilde mijn eigen! En huilen natuurlijk
Waar zijn zus op dit punt heerlijk meegaand was kon je van zoon wel zeggen dat hij een dramaqueen was. 

As we speak hier een driftbui omdat er niet genoeg beleg is om uit te kiezen. 7 verschillende opties maar het is allemaal verkeerd

Gelukkig hier weinig échte peuterdrama’s gehad (zoon is nu 6), behalve over schoenen. Hij weigerde (en weigert nog steeds, trouwens) laarsjes, snowboots of iets dergelijks te dragen. Hij wil gewoon de hele herfst en winter z’n normale schoenen aan. Dus inmiddels koop ik een paar Timberlands en laat hem die afrauschen. 
 
Maar wát een drama’s zeg! ‘Ik wil geen laarzen! Ik wil mijn eigen schoenen!’ (En dan natuurlijk na 10 minuten huilen om natte sokken).

Geen ervaring met kinderen, maar als ik dit allemaal zo lees, besef ik wat 'kinds' betekent als ik aan mijn schoonmoeder denk.....   Pfffff.  (Al wordt er dan niet gekrijst.)

Jillz schreef op 26-04-2022 om 07:54:

Hier een driftbui na het zien van een ijsje in een boek. Ze had besloten dat half acht in de ochtend een prima tijd is voor het eten van een ijsje.

🤣🤣🤣

Mijn jongste lustte tot ze ruim vier was geen ijs. Vond ze te koud. Maar ze wilde wel een ijsje elke keer als broer en zussen een ijsje hadden. En elke keer weer boos omdat ie te koud was 🤣. 

SuzyQFive schreef op 26-04-2022 om 08:39:

[..]

🤣🤣🤣

Mijn jongste lustte tot ze ruim vier was geen ijs. Vond ze te koud. Maar ze wilde wel een ijsje elke keer als broer en zussen een ijsje hadden. En elke keer weer boos omdat ie te koud was 🤣.

Ha ha, ja zo zijn kleuters!

SuzyQFive schreef op 26-04-2022 om 08:39:

[..]

🤣🤣🤣

Mijn jongste lustte tot ze ruim vier was geen ijs. Vond ze te koud. Maar ze wilde wel een ijsje elke keer als broer en zussen een ijsje hadden. En elke keer weer boos omdat ie te koud was 🤣.

Mijn zusje vond haar ijs vroeger ook veel te koud en kon daar behoorlijk over zeuren. Tot mijn vader het zat was en wel een oplossing had. Hij heeft haar bakje ijs in de magnetron gezet. Uiteraard was de vla die ze toen had ook reden tot drama maar ze heeft nooit meer geklaagd over te koud ijs. En we denken er als familie incl. zusje nog steeds met veel plezier aan terug.

Hier hebben ook zat verkeert gesneden boterhammen en gebroken bananen (die ik niet kon lijmen) voor drama gezorgd. Inmiddels is dat een beetje voorbij. 

Wel moet het winkelwagen muntje matchen met de winkel. Een Jumbo muntje in een Lidl karretje kan echt niet. Laatste ook drama, omdat ik alvast een hand scanner had gepakt bij de supermarkt terwijl ze nog bezig was om een klein karretje te pakken.

Gisteren nog drama om het spel wat man aan het spelen was. Ze kijkt graag mee. Alleen had hij een race spel gestart en ze wilde het vliegtuig spel.

Die van mij had ooit een driftbui midden in de stad, ze wilde niet in de buggy. 
Het was zo erg, dat er op een gegeven moment agenten kwamen aanlopen om te vragen of alles goed ging komen...

Ik kan trouwens deze driftbuien op 1 hand tellen, dus achteraf viel mij deze periode mee. En bovenstaand verhaal moet mijn inmiddels jong volwassen dochter natuurlijk nog regelmatig aanhoren😉