Tandem voeden en verdrietige peuter
Op dit moment drinken mijn jongste dochter van 6 weken en mijn middelste dochter van ruim twee bij mij. Mijn dochter van twee heeft ook altijd s nachts bij me geslapen en regelmatig voedingen gekregen. Ik geniet van de intimiteit op deze momenten en de troost die het haar brengt. Ik wilde de borstvoeding dan ook liever niet stoppen tijdens de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap begonnen na een maand of vier mijn tepels gevoeliger te worden en dit werd bij mij steeds erger om die reden ben ik in de laatste maanden aan één kant gestopt, omdat het aan die kant echt pijn deed. Daarnaast realiseerde ik me dat ze moest wennen aan de nieuwe situatie voor als haar zusje er straks zou zijn. De laatste maanden heb ik geprobeerd om haar er aan te laten wennen dat ze niet altijd bij me kan drinken en ook minder vaak. Zo heb ik haar niet meer in bed gevoed en ben ik de laatste weken niet meer bij haar gaan slapen. Dit was pittig, maar is gelukt. Sinds haar zusje geboren is heeft ze vaak verdriet. Ze moet steeds wachten totdat de baby eerst gedronken heeft en dit duurt lang want die drinkt niet zo snel. Elke keer als ze mij haar zusje ziet voeden wil zij ook en heeft ze verdriet. Ook kan ik haar daardoor vaak niet troosten aan de borst bijvoorbeeld als ze gevallen is. Het gaat mij aan het hart en ik had verwacht dat ze ondertussen meer gewend zou zijn aan de nieuwe situatie, maar het houdt aan. De momenten dat ze drinkt zijn wel echte troostmomenten voor haar en soms valt ze eindelijk in slaap als ze moe of ziek is. Ik ben dan ook heel blij met die momenten van toch nog wat intimiteit en dat ik er voor haar kan zijn al voelt het wat onaangenaam als ze beiden tegelijkertijd drinken. Ook heeft ze verdriet op momenten dat ze even bij me zit en ik haar weer neer moet zetten om haar huilende zusje op te pakken. Ik doe haar zusje veel in de draagzak en probeer mijn middelste dochter dan op schoot te nemen of te dragen, maar het lukt niet altijd omdat de jongste wakker is en wil slapen. Ze is wel heel lief voor haar zusje, maar steeds zo verdrietig. Ik ben benieuwd welke ervaringen andere moeders hebben die tandemvoeden en een verdrietig ouder kind hebben en hoe ze hiermee omgaan.
Helemaal eens met Mija.
troelahoep schreef op 10-01-2022 om 22:23:
[..]
Hier heb ik wat vragen/opmerkingen bij. Hoe lang is niet superlang, en is het noodzakelijk dat iemand elk moment de baby vasthoudt? Kan de baby ook eventjes wachten?
Op een troostmoment voeden is natuurlijk niet 'zomaar tussendoor', maar als er wat aan de hand is. Dat kan een kind (zelfs een baby) begrijpen.
Tenslotte: wie gaat er wanneer naar de opvang? Je dochter van 2 gaat vast niet elke dag naar de opvang? Misschien kan zij haar momentje hebben als grote zus naar school is en kleine zus slaapt? Of misschien heeft je middelste nog een middagdutje en mag ze voor die tijd dan even exclusief bij jou? Mijn jongste was op die leeftijd bij elk dutje zo vertrokken als hij aan de borst mocht, duurde nog geen 3 minuten. Daarvoor had hij dan zijn momentje met lekker een schone luier, een liedje, een boekje voorlezen en dan heel eventjes de borst. Qua tijd was de borst een heel kort momentje op het hele ritueel.
Als ze rustig is dan zit de jongste in een wipstoeltje of box, maar vaak heeft ze s avonds een huiluurtje en even laten huilen doe ik soms wel maar niet als ze hard huilt. Gelukkig is haar vader er s avonds en die houdt haar dan vast. Het is ook spitsuur om ze alle drie naar bed te brengen, daardoor is het voeden van de middelste meestal een paar tot vijf minuutjes. Een beetje net als bij jouw zoon. Daarna gaat haar vader nog een boekje met haar lezen en brengt hij haar naar bed.
Vwb troostmomenten. Op sommige dagen van vermoeidheid of ziekte is ieder voedingsmoment van de jongste een troostmoment, omdat ze schrijnend huilt als ze niet (gelijk) mag drinken. Als ik haar dan na elke voeding voed dan blijft ze de dagen daarop verwachten dat ze na elke voeding van de jongste mag drinken. Dat bedoelde ik, maar ik verwoordde het niet goed. Bij alleen voeden op een vast moment is ze in het algemeen minder emotioneel er onder, maar op dagen dat ze ziek of moe is zit zo een dag vol troostmomenten en als ik haar dan steeds voed dan is het ritme er weer uit en wordt ze ook steeds meer emotioneel als ze niet krijgt. Het ritme kan natuurlijk wel weer hersteld worden, maar het gaat dan steeds heen en weer.
Ik probeer overdag als de oudste naar school is inderdaad exclusieve aandacht te geven aan de middelste als de jongste slaapt of in de box ligt. Het zijn alleen geen vaste momenten door de nog wisselende slaapjes en voedingstijden van de jongste. De middelste slaapt niet meer overdag.
Bedankt weer voor het meedenken
@Jillz: Het flesje hebben we juist afgebouwd, omdat ze begon te lispelen. Wel mooi voor bij jongere kinderen. Speen wil ze niet.
@Suusje: daar zit wat in. Je wilt niet dat ze hun verdriet in de toekomst gaan wegstoppen door te gaan eten en drinken. Nou is borstvoeding denk ik wel een soort combinatie van intimiteit zoals bij een knuffel en eten. Het is ook nog wat intiemer dan een knuffel vind ik, misschien niet helemaal vervangbaar voor een knuffel. Ik ben benieuwd of het op lange termijn inderdaad zo werkt dat je door troosten met borstvoeding later ook eten of drinken als troostmiddel gebruikt. Geen idee.
Georgy schreef op 24-01-2022 om 22:48:
@Jillz: Het flesje hebben we juist afgebouwd, omdat ze begon te lispelen. Wel mooi voor bij jongere kinderen. Speen wil ze niet.
@Suusje: daar zit wat in. Je wilt niet dat ze hun verdriet in de toekomst gaan wegstoppen door te gaan eten en drinken. Nou is borstvoeding denk ik wel een soort combinatie van intimiteit zoals bij een knuffel en eten. Het is ook nog wat intiemer dan een knuffel vind ik, misschien niet helemaal vervangbaar voor een knuffel. Ik ben benieuwd of het op lange termijn inderdaad zo werkt dat je door troosten met borstvoeding later ook eten of drinken als troostmiddel gebruikt. Geen idee.
Ik zou ook nooit een kind vlak na het eten troosten met eten of drinken. Dus waarom wel zo vaak met moedermelk? Trek je je shirt ook omhoog als ze in her speeltuintje is gevallen? Als ze boos wordt in de supermarkt of daar valt?
Ik vind het maar ingewikkeld dat hele troostgebeuren. Verdrietig? Borst er in.... Zou het zelf niet willen en mijn jongste heeft borstvoeding gehad tot zijn tweede verjaardag. Verdrietjes loste ik op met knuffels, geen melk.
Ik vraag me af of kinderen op die leeftijd borstvoeding ook echt associëren met eten/ drinken. Mijn ervaring is dat mijn dochter niet om borstvoeding vraagt als ze honger heeft of als ze een tussendoortje wil, dan vraagt ze om echt voedsel. Als ze behoefte heeft aan geborgenheid of troost dan wel. Dan heeft het de functie van een knuffel, alleen dan een knuffel plus zal ik maar zeggen.
Het is inderdaad lastig om altijd met borstvoeding te kunnen troosten, dat merk ik ook. Het lukt mij ook niet altijd als ik wel thuis ben om dan met borstvoeding te troosten, knuffel kan dan wel. Ik vraag me dan af of het niet beter is om het standaard niet te doen bij troostmomenten voor de duidelijkheid want anders is ze steeds extra verdrietig of krijgt een driftbui als het niet kan. Anderzijds troost niks haar zo erg als borstvoeding en komt een knuffel minder binnen. Het blijft een dubio.
Ik moet natuurlijk zelf een keuze maken, jullie hebben allemaal al uitgebreid meegedacht. Het is gewoon schrijnend vind ik dit proces van minder beschikbaar kunnen zijn door een nieuw kindje. Ik voel me soms schuldig dat we er aan begonnen zijn en hoop dat ze als ze groter zijn blij zijn met elkaar. Ik ben zelf uiteindelijk wel blij dat ik niet de enige ben, maar dat is voor iedereen anders en het is maar afwachten of ze een klik hebben.
Ik denk dat het beter is om duidelijk te zijn. De ene keer wel troosten met borstvoeding en de andere keer niet is verwarrend voor je kind en de klap is nog veel groter als het niet kan. En het kan niet altijd.
Daar neig ik nu ook naar MamaE. Dank je voor het meedenken.
