Tandem voeden en verdrietige peuter
Op dit moment drinken mijn jongste dochter van 6 weken en mijn middelste dochter van ruim twee bij mij. Mijn dochter van twee heeft ook altijd s nachts bij me geslapen en regelmatig voedingen gekregen. Ik geniet van de intimiteit op deze momenten en de troost die het haar brengt. Ik wilde de borstvoeding dan ook liever niet stoppen tijdens de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap begonnen na een maand of vier mijn tepels gevoeliger te worden en dit werd bij mij steeds erger om die reden ben ik in de laatste maanden aan één kant gestopt, omdat het aan die kant echt pijn deed. Daarnaast realiseerde ik me dat ze moest wennen aan de nieuwe situatie voor als haar zusje er straks zou zijn. De laatste maanden heb ik geprobeerd om haar er aan te laten wennen dat ze niet altijd bij me kan drinken en ook minder vaak. Zo heb ik haar niet meer in bed gevoed en ben ik de laatste weken niet meer bij haar gaan slapen. Dit was pittig, maar is gelukt. Sinds haar zusje geboren is heeft ze vaak verdriet. Ze moet steeds wachten totdat de baby eerst gedronken heeft en dit duurt lang want die drinkt niet zo snel. Elke keer als ze mij haar zusje ziet voeden wil zij ook en heeft ze verdriet. Ook kan ik haar daardoor vaak niet troosten aan de borst bijvoorbeeld als ze gevallen is. Het gaat mij aan het hart en ik had verwacht dat ze ondertussen meer gewend zou zijn aan de nieuwe situatie, maar het houdt aan. De momenten dat ze drinkt zijn wel echte troostmomenten voor haar en soms valt ze eindelijk in slaap als ze moe of ziek is. Ik ben dan ook heel blij met die momenten van toch nog wat intimiteit en dat ik er voor haar kan zijn al voelt het wat onaangenaam als ze beiden tegelijkertijd drinken. Ook heeft ze verdriet op momenten dat ze even bij me zit en ik haar weer neer moet zetten om haar huilende zusje op te pakken. Ik doe haar zusje veel in de draagzak en probeer mijn middelste dochter dan op schoot te nemen of te dragen, maar het lukt niet altijd omdat de jongste wakker is en wil slapen. Ze is wel heel lief voor haar zusje, maar steeds zo verdrietig. Ik ben benieuwd welke ervaringen andere moeders hebben die tandemvoeden en een verdrietig ouder kind hebben en hoe ze hiermee omgaan.
Zet je haar meteen neer op de grond zodra haar zusje huilt of zeg je ook wel eens tegen de baby even wachten? Ik ben gestopt met oudste voeden tijdens zwangerschap van jongste dus geen ervaring met tandemvoeden.
Wat ik wel deed is ook baby af en toe even laten wachten. Dus bij peuter zei ik wel eens: Je moet even wachten want ik ben nu baby aan het voeden. Maar andersom ook: Baby je moet even wachten, ik ben even met peuter bezig. Baby snapt dat natuurlijk nog niet maar peuter begreep hierdoor dat ze allebei wel eens moesten wachten en niet meteen aandacht konden krijgen.
Bij mij dronk m'n zoontje nog 1 keer per dag toen z'n zusje geboren werd. 'S Ochtends op bed, als hij wakker werd. Dat hebben we erin gehouden. Hij mocht drinken als hij wakker werd, hoefde niet te wachten, maar kreeg alleen nog de borst waar z'n zusje als laatste had gedronken, en dat ging prima. De 1e keer was toen m'n dochter 2 dagen oud was, en het zijn geweldige herinneringen. Hoe hij zo blij naar haar keek tijdens het drinken, en haar aaide. En zij, toen ze wat ouder werd, terug lachte en met haar handjes met zijn gezicht speelde. (De oudste is inmiddels 16, maar ik smelt nog steeds als ik er aan terug denk)
Ik denk wel dat je misschien kunt proberen om je middelste wat meer bij je te laten zijn. De baby misschien wat minder vaak in de draagzak, of het zo doen dat ze samen bij je kunnen zijn. Lekker op de bank tegen elkaar aan.
Ik heb wel een beetje met haar te doen, het lijkt erop dat ze heel veel geborgenheid en nabijheid los heeft moeten laten sinds het zusje er is, trek ze zelf nog zo klein is. Ik hoop dat jullie hier een tussenweg in kunnen vinden.
Niet vervelend bedoeld maar ik zou je peuter proberen te leren dat haar troosten niet per se altijd betekent dat ze de borst krijgt. Dat kan toch ook via een normale knuffel of een kusje? Of trek je ook direct je shirt naar beneden als ze hard valt op een andere plek, bv in de speeltuin of op visite? En bijvoorbeeld op de peuterspeelzaal? Ze is toch geen baby meer? Je maakt het onnodig verwarrend dat troosten ook bij borstvoeding hoort.
Je hebt dit probleem voor je middelste dochter helaas zelf gecreëerd, door je eigen genoegen van van voeden van je middelste voorrang te geven en het zo lang mogelijk te rekken. De gevolgen had je eigenlijk wel aan kunnen zien komen, maar je was je daar waarschijnlijk onvoldoende bewust van en nu zit je middelste kind met de gebakken peren. Mogelijk had je een veel te romantisch beeld bij het harmonieus voeden van twee kinderen, met jouw als stralend middelpunt. De praktijk is veel harder en het gevolg is dat je middelste kind zich nu in de steek gelaten voelt en dat is voor zo’n kleintje heel naar.
Zij voelt zich van de ene op de andere dag achtergesteld en op het tweede plan komen. Dat is normaal al vaak het geval als er een baby-tje in het leven van de andere kinderen komt (dat wist je toch wel?),maar in dit geval pakt het baby-tje niet alleen de aandacht van mama, maar ook nog de intimiteit en troost van haar af. Verstandig was geweest om aan het begin van de zwangerschap rustig af te bouwen met het voeden van de middelste en haar andere vormen van troost te bieden, maar daar is het nu te laat voor. Het lijkt me moeilijk om dit op te lossen.
Sorry dat mijn boodschap misschien hard en negatief klinkt, maar ik vind echt dat je dit had kunnen voorkomen en ik voel mee met het middelste kind. Het is voor jou misschien een wake-up call om wat meer vooruit te denken en wat minder vanuit jezelf als het gaat om het welzijn en het opvoeden van de kinderen.
Waar is het oudste kind in dit verhaal eigenlijk ? Die ziet de concurrentiestrijd van zijn/haar zusje. Krijgt het oudste kind daardoor nog wel voldoende aandacht ?
Due-scimmie schreef op 24-12-2021 om 09:04:
Zet je haar meteen neer op de grond zodra haar zusje huilt of zeg je ook wel eens tegen de baby even wachten? Ik ben gestopt met oudste voeden tijdens zwangerschap van jongste dus geen ervaring met tandemvoeden.
Wat ik wel deed is ook baby af en toe even laten wachten. Dus bij peuter zei ik wel eens: Je moet even wachten want ik ben nu baby aan het voeden. Maar andersom ook: Baby je moet even wachten, ik ben even met peuter bezig. Baby snapt dat natuurlijk nog niet maar peuter begreep hierdoor dat ze allebei wel eens moesten wachten en niet meteen aandacht konden krijgen.
Dat is wat ik ook dacht. Een kind van 2 jaar is ook nog maar heel klein, alhoewel dat misschien niet zo lijkt in verhouding tot een pasgeboren baby. Draag je de baby altijd als ze in slaap moet vallen, of doet ze dat ook wel eens in haar eigen bedje of kinderwagen?
Aan de andere kant vraag ik me af hoe vaak je peuter nog voeding van jou kreeg voor haar zusje geboren werd, misschien was ze gewend om nog 5 of 6x per dag te krijgen? Omdat zij elke keer als jij haar zusje voedt ook wil?
Ik heb mijn kinderen heel lang gevoed maar dat was bij 2 jaar niet meer zo vaak, alleen bij het slapen gaan tussen de middag en 's avonds. En als ik er 's avonds niet was dan hadden ze pech. Aan de borst als troost bij groot verdriet deed ik wel trouwens, als kind echt heel flink gevallen was bijvoorbeeld. Maar niet meer bij elk wissewasje. Toen ik zwanger was van de 2e en de voeding terugliep, hield mijn peuter er zelf mee op. Hij wilde nog wel even proeven toen broertje geboren was: "heb jij nou weer melk mama" en heeft af en toe nog wat gehad. Maar dat heb ik verder niet aangemoedigd dus was het snel klaar.
Zonne2017 schreef op 24-12-2021 om 10:31:
Je hebt dit probleem voor je middelste dochter helaas zelf gecreëerd, door je eigen genoegen van van voeden van je middelste voorrang te geven en het zo lang mogelijk te rekken.
Kon het nog lomper?
Totaal onnodig dit.
Ik vind dit voor beide kinderen niet ideaal. De pasgeborene zou gewoon gevoed moeten worden op verzoek en het lijkt mij niet wenselijk dat die voor zijn/haar enige voedingsbron moet wachten op een peuter. Bij de peuter doe je er (naar mijn mening) geen goed aan om borstvoeding nu nog in te zetten als troost.
Zonne2017 schreef op 24-12-2021 om 10:31:
Je hebt dit probleem voor je middelste dochter helaas zelf gecreëerd, door je eigen genoegen van van voeden van je middelste voorrang te geven en het zo lang mogelijk te rekken.
Onnodig lomp en ook nog eens niet waar.
Er is helemaal geen reden om te stoppen met voeden van je 2 jarige. Tandem voeden is heel normaal en zeker nog waardevol! Jullie moeten alleen even een nieuw ritme vinden.
Je zou eens om advies kunnen vragen op de besloten facebookgroep: https://www.facebook.com/groups/tandemvoeden
Daar zijn meer vrouwen die met dit bijltje gehakt hebben en vast hun ervaringen met je willen delen.
Ik vind het concept voeden als vorm van troost een beetje vreemd. Mijn dochter heeft helaas nooit borstvoeding gehad maar ik stopte echt niet meteen een fles er in als ze dat wilde of pijn had of verdrietig was. Als het gaat om de nabijheid zou knuffelen ook goed moeten zijn. Een kind van twee eet in principe gewoon normaal voedsel en heeft geen borstvoeding meer nodig, zeker niet elke keer als de baby ook krijgt. Het is niet per se verkeerd om nog af en toe borstvoeding te geven maar niet net zo vaak als de baby. En het lijkt me dat je dat aan een kind van twee best uit kan leggen. Dat jouw melk eigenlijk voor baby's is omdat de baby nog geen boterhammen, fruit, groente, aardappels etc. kan eten en zij wel. En dat ze af en toe nog best een beetje melk mag, maar niet elke keer als de baby ook drinkt.
Sowieso kun je toch helemaal niets doen als je de hele dag twee kinderen aan de borst hebt?
En hoe zit het met de vader, kan die peuter niet troosten?
En hoe doe je dat met je werk, of zit he tijdens een ZOOM of teams vergadering gewoon met 1 of 2 kinderen aan de borst?
Wat een gevoelloze reacties! Baby is 6 werken, dus TO heeft nog zwangerschapsverlof. En is misschien wel een thuisblijfmoeder.
Er is niets mis met tandemvoeden, zie ook mijn reactie van vanochtend. Dat heeft nooit problemen gegeven.
De baby komt ook niets tekort, de melkproductie past zich aan op de vraag.
Tijgeroog schreef op 24-12-2021 om 14:31:
Wat een gevoelloze reacties! Baby is 6 werken, dus TO heeft nog zwangerschapsverlof. En is misschien wel een thuisblijfmoeder.
Er is niets mis met tandemvoeden, zie ook mijn reactie van vanochtend. Dat heeft nooit problemen gegeven.
De baby komt ook niets tekort, de melkproductie past zich aan op de vraag.
Tandemvoeden blijkt nu dus wel problemen te geven. Daarnaast is het toch geen rare vraag die ik stelde over de vader?
Misschien kun je op het ‘dragen en voeden’ forum je vraag beter kwijt. Ik denk ook dat jullie een nieuwe balans moeten gaan vinden samen. Kies een aantal vaste momenten dat zij de borst krijgt bijvoorbeeld, dan is het voor haar ook duidelijk. En kies dan momenten waarop je man ook thuis is, zodat hij de baby kan troosten als dat dan nodig is.
Met borst, zonder borst, het is gewoon wennen zo’n kleine baby in huis die ineens veel aandacht vraagt.
Je kan ook de borstvoeding telefoon bellen en om advies vragen. Dat zijn vrijwilligers en ik ben heb van één van hen heel goed advies gekregen toen ik moeite had om een de vraag van dochter te blijven voldoen. Je mag pas vrijwilliger worden als je regelmatig cursussen volgt en zelf lang borstvoeding hebt gegeven dus er zitten vast vrijwilligers tussen die ervaring hebben met deze situatie.
Poezie schreef op 24-12-2021 om 14:35:
[..]
Tandemvoeden blijkt nu dus wel problemen te geven. Daarnaast is het toch geen rare vraag die ik stelde over de vader?
Nee, het probleem is niet het tandemvoeden. Het probleem is het verdelen van de aandacht tussen 2 kleine kinderen. Als kind A jaloers is omdat je kind B knuffelt los je dat toch ook niets op door kind A maar helemaal niet meer te knuffelen.
