telefoon nummer op de jas
Beste Lezers,
Ik ben de trotse vader van twee geweldige kinderen.
Een meisje van bijna 7 en een jongen van bijna 3 waarvan me dochter de diagnose ASS heeft gekregen.
Door de ASS van me dochter, en het avontuurlijke karakter van mijn zoon maak ik me vaker zorgen om ze niet uit het oog te verliezen tijdens uitstapjes. Begrijp me niet verkeerd, ik blijf alert en hou ze in de gaten, maar een heel klein onoplettend moment kan voldoende zijn.
In onze zoektocht naar wat meer zekerheid in deze situatie hebben we geprobeerd om SOS armbanden te gaan gebruiken, dit vonden de kids niet echt een goed idee waardoor ze die snel afdeden. We hebben wel eens een telefoon nummer op de hand geschreven maar ook dat blijft niet zitten.
Nou hebben we een product ontworpen (en nee dit is geen reclame, maar een peiling wat andere ouders hiervan zoude vinden) die je op de kleding van je kind kunt strijken.
Het is een leuke afbeelding met daarbij (duidelijk) een telefoon nummer.
Brand los, reageer, is de angst herkenbaar, welke oplossing hebben jullie bedacht? is het gek om een ''SOSLabel'' op de kleding van je kind te strijken?
Enorm storend de reacties in de trant van: "waarom kan je kind niet gewoon luisteren, die van mij kan dat ook"
Misschien gewoon eens een keer aannemen dat de vader of moeder van het betreffende kind het best wel goed kent?
Dat metalen plaatje wat aan een rits kan lijkt mij een goed idee, het zit niet te irriteren om een pols waar best wat kinderen last van hebben. Makkelijk te wisselen en ook opvallend genoeg voor volwassenen. Dat zou ik proberen.
https://www.itemfinder.nl/product/item-finder/?attribute_kies-je-aantal=1+stuk&utm_source=Google%20Shopping&utm_campaign=itemfinder&utm_medium=cpc&utm_term=6961&gclid=EAIaIQobChMI3IqppPeH9wIVao1oCR3B0QoKEAQYASABEgI2AvD_BwE
Wat vindt je van zoiets voor aan hun schoen of aan de riemlusjes van hun broek? Kun je je kind met een app op je telefoon altijd terugvinden. Is eigenlijk voor sleutels maar een beetje out of the box kan geen kwaad.
Netherfield schreef op 09-04-2022 om 23:34:
https://www.itemfinder.nl/product/item-finder/?attribute_kies-je-aantal=1+stuk&utm_source=Google%20Shopping&utm_campaign=itemfinder&utm_medium=cpc&utm_term=6961&gclid=EAIaIQobChMI3IqppPeH9wIVao1oCR3B0QoKEAQYASABEgI2AvD_BwE
Wat vindt je van zoiets voor aan hun schoen of aan de riemlusjes van hun broek? Kun je je kind met een app op je telefoon altijd terugvinden. Is eigenlijk voor sleutels maar een beetje out of the box kan geen kwaad.
Het maximum bereik is 50 meter van die dingen (werkt via bluetooth)
Denk niet dat je daar veel aan hebt als je je kind kwijt bent. 😉
Mensen zijn serieus vergroeid met telefoons these days. So sad.
Antwoord op je vraag is nee.
Ow wacht, ik las de vraag (vragen nogmaals) en het antgwoord is ja.
Angst is herkenbaar, dat hoort bij ouder zijn. Die SOSlabel vind ik gek ja.
Als iemand echt in acute nood is heb je geen zak aan een telefoon. Waarom blijven mensen denken dat een telefoon een reddingsmiddel is. Het is vaak naderhand een middel om dingen na te gaan.
tim.l schreef op 09-04-2022 om 13:35:
[..]
we hebben een bolderwagen. en de afspraak is al dat me dochter de stang vasthoudt en me zoontje of in de kar zit en anders voor ons loopt. maar juist het spelen in de speeltuin of het wandelen in het bos worden leuker als kids een beetje hun ding kunnen doen.
ik ken de tuigjes, die gebruikte we vroeger voor mijn dochter. heel prettig al vind de omgeving het vooral zielig. me dochter vond het prettig en wou zelfs thuis soms het harnas om.
Tip: Me is geen bijvoeglijk naamwoord!
Koekie1980 schreef op 10-04-2022 om 08:10:
[..]
Tip: Me is geen bijvoeglijk naamwoord!
Je bedoelt waarschijnlijk bezittelijk voornaamwoord, maar je hebt gelijk.
Hetvrijewoord schreef op 09-04-2022 om 23:15:
Enorm storend de reacties in de trant van: "waarom kan je kind niet gewoon luisteren, die van mij kan dat ook"
Misschien gewoon eens een keer aannemen dat de vader of moeder van het betreffende kind het best wel goed kent?
Dat metalen plaatje wat aan een rits kan lijkt mij een goed idee, het zit niet te irriteren om een pols waar best wat kinderen last van hebben. Makkelijk te wisselen en ook opvallend genoeg voor volwassenen. Dat zou ik proberen.
Volgens mij vat jij die reacties niet helemaal goed op. Zie het als geruststelling. De zorgen van TO, kennen we allemaal, dus we nemen hem echt wel serieus. Als je je kind even uit het oog verliest, slaat de schrik je om het hart. Elke ouder probeert manieren te vinden om dat te voorkomen. TO doet het tot nu toe volgens mij prima. Hij maakt duidelijke afspraken en is zijn kinderen nog niet kwijt geraakt. Toch wil hij nog meer zekerheid en vraagt hij wat we van zijn applicaties vinden. Anderen geven daarop hun eerlijke visie en leggen uit hoe zij het met hun kinderen doen/deden en wat bij hun al dan niet werkt(e). Vervolgens is het aan TO om te beoordelen of die bijdragen in zijn geval ook helpend zijn. Niet aan jou.
Pejeka1 schreef op 10-04-2022 om 08:25:
[..]
Je bedoelt waarschijnlijk bezittelijk voornaamwoord, maar je hebt gelijk.
Dus dat 🤣 Had me koffie nog niet op haha
lrishCassidy schreef op 10-04-2022 om 05:12:
Ow wacht, ik las de vraag (vragen nogmaals) en het antgwoord is ja.
Angst is herkenbaar, dat hoort bij ouder zijn. Die SOSlabel vind ik gek ja.
Als iemand echt in acute nood is heb je geen zak aan een telefoon. Waarom blijven mensen denken dat een telefoon een reddingsmiddel is. Het is vaak naderhand een middel om dingen na te gaan.
Het is een label voor als een kind zijn/haar ouders kwijt is. Dan kunnen anderen bellen. Heeft niks met acute nood te maken of een reddingsmiddel.
Zeker in het buitenland vind ik het toch wel prettig mochten we elkaar kwijt raken dat iemand mij kan bellen/appen als ze mijn kind hebben gevonden.
Koekie1980 schreef op 10-04-2022 om 08:10:
[..]
Tip: Me is geen bijvoeglijk naamwoord!
Tip: Huisregel 2.1 In je reactie reageer je inhoudelijk op het topic en de vraag van de topicstarter. Commentaar op schrijfstijl, spelling of het plaatsen van andere off-topic berichten is niet toegestaan.
yette schreef op 10-04-2022 om 08:53:
[..]
Volgens mij vat jij die reacties niet helemaal goed op. Zie het als geruststelling. De zorgen van TO, kennen we allemaal, dus we nemen hem echt wel serieus. Als je je kind even uit het oog verliest, slaat de schrik je om het hart. Elke ouder probeert manieren te vinden om dat te voorkomen. TO doet het tot nu toe volgens mij prima. Hij maakt duidelijke afspraken en is zijn kinderen nog niet kwijt geraakt. Toch wil hij nog meer zekerheid en vraagt hij wat we van zijn applicaties vinden. Anderen geven daarop hun eerlijke visie en leggen uit hoe zij het met hun kinderen doen/deden en wat bij hun al dan niet werkt(e). Vervolgens is het aan TO om te beoordelen of die bijdragen in zijn geval ook helpend zijn. Niet aan jou.
Volgens mij vat je mijn reactie in zijn geheel niet. Verder reageer ik op bepaalde reacties, en ja hoor: dat is geheel aan mij.
Daar is ergens begin vorige eeuw toch al de Leukoplast voor uitgevonden, schrijf je gewoon met de ook al oude balpoint het nr of de naam op en het plakt zo ongeveer op elke ondergrond. Ook erg geschikt voor borden en bekers en bestek dat mee op kamp of andere locatie moet.
Gaat ook goed in schoenen, kleding, tassen maar ook de binnenkant van het kattenbandje ipv zo'n lekkend buisje.
Als kleuter leerde mijn moeder me ons adres uit mijn hoofd, dus als iemand me dan zou vragen waar ik woonde, dan ratelde ik adres en telefoonnummer zo op.
Heef je kinderen gewoon een kettinkje met naam en nummer. Die kun je zelf laten graveren. Of je koopt zo'n dogtag die ze in het Leger ook gebruiken. Die heb je tegenwoordig ook gewoon voor kinderen.
Snap niet zo waarom jouw kind met een op afstand leesbaar telefoon nummer op de kleding moet.
Mensen zullen je kind alleen benaderen als hij/zij in paniek is omdat het jullie kwijt is. Mijn eerste reactie is dan of naar een informatie punt brengen waar de ouders om geroepen kunnen worden. Of vragen aan het kind of ze het telefoon nummer van de ouders hebben. Als kind dit zelf niet kan aangeven dan zou ik in de kraag kijken.
Maar er zijn zoveel andere manieren. Briefje in de zak, mooi zilver/gouden armbandje met naam en nummer.
GPS trackers, dan kun je direct zien waar ze zijn. Die heb je als hangertjes of als horloge.
Ik zou het iig niet fijn vinden, zeker niet in deze tijd met alle scams dat mijn telefoon nummer open en bloot door een pretpark wandeld.
