Advies en/of ervaringen gevraagd! Verhuizen met kleuter
Hallo allemaal,
Momenteel wonen wij onder de rook van Rotterdam (in Nissewaard). Wij zijn in deze regio ook opgegroeid en ook bijna de gehele familie woont hier. Voordat wij onze dochter (nu 4 jaar) kregen hebben wij samen al de gedachten gehad om de randstad te verlaten en te verhuizen naar een bosrijkere/landelijke omgeving, puur omdat het hier steeds drukker wordt en de (harde) mentaliteit ons steeds meer ging/gaat tegenstaan.
Echter werd in 2020 onze dochter geboren, waardoor wij alsnog hebben besloten om de stap niet te zetten, zeker gezien beide ouders in de regio Rotterdam wonen en geen eigen vervoer hebben.
Nu zij naar de basisschool gaat (groep 1), onze beide banen niet bindend zijn en de drukte en mentaliteit ons wéér gaat tegenstaan, willen wij de stap alsnog nemen. Daarbij zijn wij nu opzicht blij met ons huis, voor ons groot genoeg (112 m2), bassischolen, middelbare scholen en supermarkt op loop/fiets afstand. MAAR het voelt niet als thuis, dit i.c.m. de steeds groter wordende huizenmarkt en slechte infrastructuur, is ons gevoel steeds groter om toch weg te gaan.
Dan komen we echter alleen bij de juiste aanpak en welke omgeving. Gelderland (rondom de Veluwe) trekt ons enorm, ook wegens vele vakanties die wij hier hebben doorgebracht. Maar als we naar de huizen, ruimte en omgeving kijken zien Overijssel en Drenthe er ook mooi uit.
Buiten een passende woonplaats en woning, zullen we ook werk in deze omgeving moeten vinden. Uiteraard is het het belangrijk dat er voldoende voorzieningen zijn, bijvoorbeeld supermarkt, basisschool eventueel sportvereniging. Maar ook dat we zo de natuur in kunnen het liefst lopend en anders met de fiets (binnen +- 30 min.).
Is er iemand die deze stap ook heeft gezet met een kleuter? Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Heeft iemand nog ideeën of goed advies voor geschikte omgeving/woonplaats?
Wij kijken uit naar jullie reactie(s)
Moederkareltje schreef op 15-01-2025 om 12:12:
[..]
Ik vind het dieptriest dat een stuk groen belangrijker is dan je familie. Ieder zijn prioriteiten. Het kan allemaal.
Het ging ook om de harde mentaliteit die hun tegenstaat, hè? Zie OP.
Wat mij betreft weegt de verantwoordelijkheid naar je eigen kinderen toe, veel zwaarder dan die naar je ouders. Als je de wens en mogelijkheid hebt om je kind(eren) op te laten groeien in een betere omgeving, moet je dat vooral doen.
Moederkareltje schreef op 15-01-2025 om 12:12:
[..]
Ik vind het dieptriest dat een stuk groen belangrijker is dan je familie. Ieder zijn prioriteiten. Het kan allemaal.
Je stelt het erg zwart/ wit. Het gaat niet alleen om een "stuk groen". To beschrijft dat zij en haar man zich niet meer thuisvoelen in de omgeving waar ze nu wonen door de enorme drukte en de verharde mentaliteit. Moet je dan totdat ouders/grootouders overlijden op een plek blijven wonen waar je zelf ongelukkig bent, in een omgeving die ook niet zo wenselijk is voir kinderen om op te groeien? Eigenlijk best " aso" en " dieptriest" als ouders dat van hun kinderen verwachten.
Jij maakt daar zelf andere keuzes in en dat is prima. Maar ik begrijp niet waarom het zo heftig is als iemand andere keuzes maakt. Mijn man en ik zijn echte stadsmensen en gehecht aan onze omgeving. Maar als mijn kinderen liever; op het platteland/ buitenland willen wonen al dan niet voor de liefde/ studie/ werk of omdat het beter bij ze past, dan ben je als ouder toch blij voor je kind dat het gelukkig is. Natuurlijk kan het jammer zijn als je elkaar door afstand minder kunt zien maar je kinderen krijgt geen kinderen voor je eigen entertainment of oude dag. Dan leg je wel een enorme verplichting op die belemmert in hun levenskeuzes.
Moederkareltje stelt het wat zwart/wit maar je familie/ouders neem je wel mee in je overwegingen of verhuizen naar de andere kant van Nederland een goed idee is.
Dat doet loveduo zelf ook.
"Echter werd in 2020 onze dochter geboren, waardoor wij alsnog hebben besloten om de stap niet te zetten, zeker gezien beide ouders in de regio Rotterdam wonen en geen eigen vervoer hebben."
Deze situatie is anno nu niet anders.
Mijn kinderen zijn veel belangrijker. , moeder Kareltje : ik hoop dan ook dat als ze naar het buitenland kunnen dat ze vooral gaan,en niet vanwege mij blijven: en dat heb ik zelf ook gedaan. Woon ook 860 km van mijn ouders.
Mijn oudste was 6 toen we van alleen boven op een berg, naar een dorp met 1000 inwoners verhuisten. Maar wel een dorp met goede infrastruktuur. En dat was voor ons als gezin een goede keuze. Nederland is zo klein.... is niet het einde van de wereld.... Levensqualiteit is belangrijker....
Moederkareltje schreef op 15-01-2025 om 12:12:
[..]
Ik vind het dieptriest dat een stuk groen belangrijker is dan je familie. Ieder zijn prioriteiten. Het kan allemaal.
De universiteiten van Groningen, Twente en Maastricht zijn later ook onbespreekbaar vor Kareltje?
wil40 schreef op 15-01-2025 om 13:19:
Moederkareltje stelt het wat zwart/wit maar je familie/ouders neem je wel mee in je overwegingen of verhuizen naar de andere kant van Nederland een goed idee is.
Dat doet loveduo zelf ook.
"Echter werd in 2020 onze dochter geboren, waardoor wij alsnog hebben besloten om de stap niet te zetten, zeker gezien beide ouders in de regio Rotterdam wonen en geen eigen vervoer hebben."
Deze situatie is anno nu niet anders.
Het is ook prima om familie/ ouders mee te laten wegen in je beslissing, heel logisch ook. Maar om te stellen dat verhuizen naar elders " aso" is gaat echt te ver.
Valeria schreef op 15-01-2025 om 13:43:
[..]
De universiteiten van Groningen, Twente en Maastricht zijn later ook onbespreekbaar vor Kareltje?
Twintigers gaan studeren waar ze willen of feesten of beesten. Egoïsme is normaal als je die leeftijd hebt. Ik ik ik en mijn backpack. Ik verwacht na de 30 en helemaal als je zelf kinderen krijgt wat meer empathie en rekening houden met je ouders.
Moederkareltje schreef op 15-01-2025 om 13:58:
[..]
Twintigers gaan studeren waar ze willen of feesten of beesten. Egoïsme is normaal als je die leeftijd hebt. Ik ik ik en mijn backpack. Ik verwacht na de 30 en helemaal als je zelf kinderen krijgt wat meer empathie en rekening houden met je ouders.
Veel studenten bouwen in hun studietijd een netwerk op in hun studentenstad en blijven daar dan plakken. Komen misschien ook wel een partner tegen met ouders in een totaal andere regio. Zowel mijn schoonfamilie als die van mijn zus wonen nogal uit de richting. Je doet dan altijd minstens één paar ouders 'tekort', waar je ook woont.
Die afstand wil niet zeggen dat we ze nooit zien. Mijn ouders wonen heel dichtbij, maar ook daar loop ik de deur niet plat. En mijn zus ziet mijn ouders ook regelmatig. Haar man belt bijvoorbeeld regelmatig met zijn ouders, dus het is niet zo dat verder weg wonen betekent dat je niet naar elkaar omziet.
Je kunt verwachtingen hebben, maar maak van jouw verwachting niet de verplichting van een ander. Onrealistische verwachtingen kunnen ook tot teleurstelling leiden.
Oh en over verhuizen met een kleuter; op die leeftijd passen ze zich waarschijnlijk nog makkelijker aan in een nieuwe omgeving, vriendschappen zijn nog niet zo stabiel en nog in de vormende fase. Kleuters komen op school ook het hele jaar door nieuw in de klas.
Op tienerleeftijd is een kind vaker al gehecht aan de omgeving en vrienden en is het lastiger om te verhuizen.
Verder zou ik wel goed de voors en tegens van de vertrekomgeving en de vestigingsomgeving afwegen. Ook dingen die misschien nu nog niet van belang zijn, maar later wel.
Bijvoorbeeld een dorp heeft wel een basisschool, maar VO is een uur fietsen. Of veel sportclubs zijn niet op een afstand dat kind zelfstandig kan gaan in de avond. Dat is niet per se een probleem, maar wel iets om over na te denken en af te wegen.
Ik denk dat als je wilt verhuizen dat moet doen als de kinderen nog zo klein mogelijk zijn en in ieder geval voordat ze naar de middelbare school gaan. De meeste vriendschappen worden volgens mij gevormd op de middelbare school. Dus TO beter nu verhuizen dan wachten en over 10 jaar toch gaan.
Moederkareltje schreef op 15-01-2025 om 13:58:
[..]
Twintigers gaan studeren waar ze willen of feesten of beesten. Egoïsme is normaal als je die leeftijd hebt. Ik ik ik en mijn backpack. Ik verwacht na de 30 en helemaal als je zelf kinderen krijgt wat meer empathie en rekening houden met je ouders.
Dus dan moeten ze rond die leeftijd en/ of als ze zelf kinderen krijgen weer terug verhuizen naar de omgeving waar ouders wonen. Want anders is het zielig voor de ouders. Zo werkt dat toch niet in de praktijk. Ik snap best dat het heel fijn is als je bij elkaar in de buurt woont maar als een van de partijen ( kunnen ook de ouders zijn) daar niet gelukkig is.....dan werkt dat niet.
Gingergirl schreef op 15-01-2025 om 15:06:
[..]
Dus dan moeten ze rond die leeftijd en/ of als ze zelf kinderen krijgen weer terug verhuizen naar de omgeving waar ouders wonen. Want anders is het zielig voor de ouders.
Als ze leuk zijn, hebben die mensen ook gewoon een eigen leven dat niet draait om volwassen kinderen.
Zeker ouders van dertigers.
Overigens zijn hier 3 van de 4 ouders al overleden voordat de kinderen 50 waren, dus als kinderen daarvan terug waren verhuisd dan hadden ze helaas een slechte zet gedaan.
Maar MoederKareltje, jij woont zelf toch ook niet bij je moeder in de buurt? Soms loopt het leven zo. Wij wonen tussen onze ouders in. Een uur rijden naar mijn ouders de ene kant op, en bijna anderhalf uur de andere kant op naar mijn schoonouders.
Wij zijn 15 jaar geleden met een kleuter en een baby vanuit Groningen verhuisd naar Harderwijk. Dit ivm het werk van mijn man. Het is hier fijn wonen. We hebben hei, bos en water vlakbij. Er is een station en vlakbij de snelweg. Er zijn basis- en VO-scholen in allerlei smaken. En ook flink wat sportverenigingen. Ik zeg altijd dat we hier de voordelen van een stad hebben, zonder dat drukke en massale. Harderwijk is niet zo goedkoop als Drenthe of Groningen, maar wel goedkoper dan de Randstad.
Kleuter heeft zich snel aangepast, mocht zelf behang en gordijnen uitzoeken voor haar kamer.
Succes met jullie overwegingen!
Het is fijn om ergens te wonen waar je je plezierig voelt. Daar helpt een vakantiehuisje niet tegen (en ook nog onpraktisch vanwege familiecontacten, want juist in het weekend heb je naast je werk wat tijd voor de oudere generatie).
Als de mentaliteit waar je nu woont je niet aanstaat - kan het helpen in een andere wijk te gaan wonen? Of in een kleinere plaats nabij de stad? Waar je ook woont, overal zijn aardige en vervelende mensen.
150 km verderop gaan wonen maakt contact met ouders en vrienden van nu lastiger, tijdrovend ook. Oppassen is sowieso onuitvoerbaar. Eventuele mantelzorg op termijn wordt ingewikkeld.
Een goed netwerk is overal van belang, of er familie is of niet. Elk mens is kwetsbaar.
Wilgenkatje- schreef op 15-01-2025 om 15:52:
Het is fijn om ergens te wonen waar je je plezierig voelt. Daar helpt een vakantiehuisje niet tegen (en ook nog onpraktisch vanwege familiecontacten, want juist in het weekend heb je naast je werk wat tijd voor de oudere generatie).
Als de mentaliteit waar je nu woont je niet aanstaat - kan het helpen in een andere wijk te gaan wonen? Of in een kleinere plaats nabij de stad? Waar je ook woont, overal zijn aardige en vervelende mensen.
150 km verderop gaan wonen maakt contact met ouders en vrienden van nu lastiger, tijdrovend ook. Oppassen is sowieso onuitvoerbaar. Eventuele mantelzorg op termijn wordt ingewikkeld.
Een goed netwerk is overal van belang, of er familie is of niet. Elk mens is kwetsbaar.
Even offtopic, fijn je weer even te lezen Wilgenkatje. Ik vroeg me pas al af waar je was gebleven.
