Advies en/of ervaringen gevraagd! Verhuizen met kleuter

yette schreef op 16-01-2025 om 13:54:

@Moederkareltje
Ik ga je uitspraken niet afzwakken naar 'egoistisch gedrag' en dan doen alsof je eigenlijk een mildere, genuanceerde mening hebt. Je bent een volwassen vrouw. Ik neem wat je schrijft serieus en vind dat je daarin te ver gaat.

Je noemt een dochter die op zoek is naar een plek waar zij en haar gezin zich fijner voelen, aso. Over mensen die wat verder weg verhuizen zeg je dat ze niet genoeg om hun ouders geven en het hun ouders misgunnen dat ze hun kleinkinderen vaak zien. Aan TO schrijf je: 'Ik vind het dieptriest dat een stuk groen belangrijker is dan je familie'. Kom op zeg! TO wil die grote stap juist zetten omwille van haar familie! Ze heeft het over de drukte en alsmaar verhardende mentaliteit in de Randstad waardoor ze zich daar niet langer thuis voelt. Ze hoopt haar kind een fijnere jeugd te bieden dan mogelijk is waar ze nu woont.

Naast deze vooroordelen en je daarop gebaseerde kritiek richting degenen die verhuizen, heb je ook nogal wat vooroordelen over de achterblijvers. Voor hun zou het een drama zijn. Ze krijgen de warmte die ze altijd gaven niet terug. Ze vereenzamen. In het ergste geval gaan ze uiteindelijk tegen muren lopen praten ... alsof ouders voor hun welzijn compleet afhankelijk zijn van hun kinderen!
Besef je dat we het hebben over grootouders van een kleuter? Grote kans dat ze nog maar rond de 60 zijn. Over het algemeen heb je dan gewoon een baan en een sociaal netwerk. Bovendien heb je rond die leeftijd waarschijnlijk geen kinderen meer in huis. De wereld ligt voor je open. Je kan op vakantie, je kan een weekend richting je kinderen, je kan (na je pensionering) zelfs besluiten om zelf te verhuizen. Van Beekbergen tot Benidorm. Wat je wil.

Ik heb geen idee waar je het allemaal vandaan haalt. Maar ik herken mijzelf èn mijn ouders in elk geval helemaal niet in het beeld dat jij schetst.

Ik ben, toen ik kinderen kreeg, op loopafstand van mijn ouders gaan wonen. Daarvoor moest ik van Amsterdam naar Limburg. Maar toen onze oudsten 1 en 3 waren, vertrokken we weer 200km noordwaarts voor werk en omdat ik niet meer in het zuiden kon aarden.
Mijn moeder was toen 56 en had een voltijds baan, mijn vader is 7 jaar ouder dan zij en studeerde destijds aan de UM. Ze hadden/hebben een sociaal leven, hobbies, clubs, vrijwilligerswerk, etc. Gingen vaak en ver op reis.
En ja, natuurlijk vonden ze het jammer dat we elkaar door een verhuizing minder makkelijk konden bezoeken. Wij ook. Maar ze begrepen helemaal dat het voor ons gezin beter zou zijn. Mijn ouders zouden hetzelfde hebben gedaan.

Sterker nog, toen zij een jong gezin hadden, deden ze precies hetzelfde! Ze gingen van de Randstad naar Overijssel en van Overijssel naar Limburg. Ook vanwege werk en woonomgeving. Ze bleven daar zelf nog járen, ook nadat hun kinderen zich over het hele land hadden verspreid. Pas toen mij ouders 75 en 82 waren, veranderende hun behoefte en besloten ze zelf (!) om 100km noordelijker te gaan wonen. Kleiner. Gelijkvloers. Op loopafstand van een van hun kinderen.

Zo kan het ook hè?

Waar wij ook wonen (twee van ons hebben zelfs in andere landen gewoond), niemand voelt zich tekort gedaan, niemand misgunt de ander iets, niemand praat tegen muren, niemand zou het anders willen. Sterker nog: mijn ouders hebben onze plannen altijd gestimuleerd en andersom staan wij als kinderen achter hun plannen. We zijn we er voor elkaar als het nodig is, kunnen op elkaar rekenen.

Best zot om dan te lezen dat jij vindt dat wij het niet goed doen vanwege de afstand. We zijn er zelf namelijk blij mee. Dit past bij ons.

Andersom heb ik overigens geen kritiek op hoe jij het aanpakt. Voor mijn familie zou het niet werken, maar dat zegt niks over of het een goede manier voor anderen is.
Ik ben er blij mee dat jij tevreden bent.

Vervelend dat het je zo raakt. Ik hoop dat mijn boodschap bij TO overkomt. 

Fijn dat jullie bakken geld hadden om van hop naar her te verhuizen en je ouders ook. Mijn moeder en mijn vader gaat dat niet lukken. En ik ga ze ook niet van hun geboortegrond wegtrekken al had ik een zak geld. 

Jij leeft jouw leven yette. Iedereen moet aan het einde van de dag met zichzelf door een deur en praat logischerwijs al zijn eigen kromme bananen recht als die er al zijn. Jij bent opgevoed op deze manier en iedereen heeft bij jullie vrede. Helemaal prima. Ieder heeft zijn eigen rijtje prioriteiten. Dat mag gewoon. Mijn mening is dat het aso is om je ouders, alle vier, achter te laten die niet eens een auto hebben in Rotterdam om dan in Drenthe te gaan wonen en zij 3 uur met ov moeten want de aansluitingen zijn ruk naar een dorp. Dat is wat ik er van vind.

Zoek je groen op de camping, het vakantiehuis en in het bos TO. Asjeblieft voor mijn advies. 

Ted68 schreef op 15-01-2025 om 17:39:

Je kleuter is 4... sorry, maar dan hou je toch geen rekening me mantelzorg voor je ouders? Je mag dus geen zelfstandig leven. Leiden omdatmisschien in 20jaar je moeder niet meer alleen boodschapjes kan doen?
In wat voor wereld leven julle?

Dus:je krijgt. Anno 2025 in Nederland kinderen die voor je moeten zorgen...? In wat voor rare wereld leven jullie?

Even off topic: toen mijn jongste 4 was, was mijn moeder 77 en werd mantelzorg helaas noodzakelijk. 

Moederkareltje schreef op 16-01-2025 om 15:05:

[..]

Vervelend dat het je zo raakt. Ik hoop dat mijn boodschap bij TO overkomt.

Fijn dat jullie bakken geld hadden om van hop naar her te verhuizen en je ouders ook. Mijn moeder en mijn vader gaat dat niet lukken. En ik ga ze ook niet van hun geboortegrond wegtrekken al had ik een zak geld.

Jij leeft jouw leven yette. Iedereen moet aan het einde van de dag met zichzelf door een deur en praat logischerwijs al zijn eigen kromme bananen recht als die er al zijn. Jij bent opgevoed op deze manier en iedereen heeft bij jullie vrede. Helemaal prima. Ieder heeft zijn eigen rijtje prioriteiten. Dat mag gewoon. Mijn mening is dat het aso is om je ouders, alle vier, achter te laten die niet eens een auto hebben in Rotterdam om dan in Drenthe te gaan wonen en zij 3 uur met ov moeten want de aansluitingen zijn ruk naar een dorp. Dat is wat ik er van vind.

Zoek je groen op de camping, het vakantiehuis en in het bos TO. Asjeblieft voor mijn advies.

Waar haal je nou weer vandaan dat mijn familie bakken met geld heeft? 

Wat je advies voor TO betreft, lijkt het me handiger als het wat meer zou aansluiten bij het probleem dat zij en haar man hebben: ze voelen zich niet meer thuis waar ze wonen en willen hun kind ook liever niet laten opgroeien tussen mensen met een mentaliteit die zijzelf als te hard ervaren. 

Dat los je echt niet op door af en toe ff een frisse neus te gaan halen.

Loveduo1707 schreef op 16-01-2025 om 19:12:

Hallo allemaal,

Wauw wat een verhitte discussies voor simpelweg een vraag of er advies en/of ervaringen zijn. Wel fijn dat er gereageerd is☺️.

Van alle reacties zijn er ook een hoop waarheden (in ons geval) voorbij gekomen..

- Ja we moeten 1x per week opvangen, waarbij opa onze dochter vooralsnog uit school haalt. Kanttekening hieraan is dat ze ook graag bij klasgenootjes wilt spelen , maar wij dit op opa zijn dag nu tegenhouden;
- Alle ouders kunnen naar verschillende vrienden/familie reizen door het land, dus zullen mobiel genoeg zijn om ook onze kant op te komen;
- Nee ouders lopen de deur zeker niet plat, zijn veel in eigen kringen bezig. Als er wordt afgesproken komt dat veelal uit ons.
- Überhaupt het aantal mensen die ons bezoekt (buiten verjaardag dochter om) is op één hand te tellen, wij trekken er regelmatig op uit naar anderen.
- In vakanties/weekenden willen wij ouder(s) te laten komen/ophalen zodat ze bij ons kunnen verblijven of we brengen de kleine naar hen.
- In de 23 jaar dat wij nu samen zijn, hebben we regelmatig ons geluk op zij gezet voor anderen (ja ook ouders), maar het voelt momenteel nu of nooit, dit is ONZE tijd.
- Het zal een uitdagende en leuke onderneming worden door te gaan kijken in verschillende plaatsen/omgevingen, want het is niet zo dat we naar 1x kijken/omgeving proeven meteen de overstap zullen maken.
- Uiteraard belangrijk om ook naar de voor ons belangrijke voorzieningen te kijken en nog belangrijker werk in de buurt vinden als hybride bij huidige werkgevers niet mogelijk blijkt te zijn.

Update:
Positieve oriënterende gesprekken gehad met financieel adviseur en (destijds) makelaar, het zou voor ons een gunstige stap (kunnen) zijn om onze woning goed te verkopen en dan elders een nieuw instapklare- of klus woning te kopen.

Vanaf nu begint het oriënteren op verschillende plaatsen door deze te bezoeken en/of te verblijven. En misschien gaat het dan toch dit jaar gebeuren..

Heel veel succes met zoeken, ik hoop dat jullie je droomhuis vinden op een voor jullie prettige plek.

wil40 schreef op 16-01-2025 om 13:25:

[..]

Verder weg wonen hoeft geen drama te zijn maar ik zie in mijn directe omgeving grootouders die oppassen, naar de sportwedstrijden gaan van hun kleinkinderen, in de vakantie eens een dagje dierentuin met ze doen, ze eens een avondje ophalen zodat hun ouders naar een feestje kunnen, kleinkinderen die trots hun diploma's komen laten zien.

Grootouders die betrokken zijn en een leuke band hebben met hun kleinkinderen.

Hoe je ook je best doet als je op 200 km of meer afstand van elkaar woont, die band is toch anders via whats app en videobellen.

Ik zal mijn zoon niet tegenhouden of claimen als hij op honderden kilometers afstand gaat wonen om welke reden dan ook. Ik wens hem alle geluk van de wereld, waar dan ook.

Maar ons contact zal veranderen, dat is een feit en dat mag ik dan best jammer vinden toch?

Hier ouders op 300km afstand en schoonouders op 2km. Ouders woonden al zo ver voordat ons kind er was. De band met mijn ouders is een stuk beter dan die met schoonouders. We zien mijn ouders ook vaker, ga elke 6-8 weken wel langs en dan zijn we daar meteen minimaal 2 nachten. Schoolvakanties zijn we vaak een midweek bij ze. Als we bij schoonouders zijn is dat een kop koffie en weer weg. Veel minder quality time eigenlijk. Ja, ze komen wel eens kijken bij een sportwedstrijd, maar toch maakt dat de band niet. Dat zit in heel andere dingen en dat kan prima op afstand. Zelfs zonder videobellen, want dat doen we maar sporadisch. Ik bel wekelijks, man en kind spreken mijn ouders vooral als ze daar zijn.

Misschien nog een paar tips? 

Bij onze zoektocht hadden we geen rekening gehouden met de bereikbaarheid van de rest van het land, maar dat we in 5-10 minuten bij de snelweg en het station kunnen zijn, blijkt een groot voordeel. Onze behoeften veranderden namelijk. We begonnen als jong gezin dat op de fiets daar werk en school wilde, maar nu zijn we een gezin met kinderen op voortgezet onderwijs, ander werk en regelmatige bezoeken aan academische ziekenhuizen. Een goede bereikbaarheid vergroot je mogelijkheden behoorlijk als je op zoek bent naar ander werk of voortgezet onderwijs. 

Een ander aandachtspunt: de mentaliteit. Jij hebt nu last van een harde mentaliteit die niet bij jou past, maar er zijn wel meer cultuurverschillen waardoor je je in een bepaalde omgeving niet (helemaal) thuis kan voelen. Binnen Nederland zijn er bijvoorbeeld flinke verschillen in hoe je mensen aanspreekt, of je direct communiceert of er doekjes omheen windt, of je kritiek kan uiten en incasseren of niet, of je vloekt of niet ... Ikzelf (55 jaar oud, zo'n 12 huizen bewoond in binnen- en buitenland) heb de voorkeur voor een omgeving waar ze gewend zijn aan 'instromers'.