Afspreken met moeder van klasgenootje dochter lukt maar niet

apart

maar ik zou haar vragen een voorstel te doen.
Mocht ze daar ook weer ingewikkeld over doen dan zou ik tegen dochter zeggen dat het erg moeilijk is een afspraak te maken met die mama, dat je ook niet weet waarom, maar dat zij er maar niet op moet rekenen. En daar kun je misschien om te troosten bij zeggen dat ze op school maar met dat meisje moet spelen.

Ergerlijk he, dat gedoe rondom afspraken maken. Mijn zoon had ooit een vriendje die zo populair was dat er steeds een paar vriendjes om hem heen stonden en hij maar niet kon kiezen met wie hij zou gaan spelen. En die moeder liet dat eindeloos duren....

Wat vind je belangrijk?

Dat je dochter een leuke speelafspraak heeft of dat de moeder doet zoals jij het wil? Blijkbaar wil de moeder jouw dochter niet ontvangen, dan bied je toch aan dat ze bij jullie komen spelen? Houdt ze het dan nog af, dan kun je je conclusie trekken. Heel rottig. Mijn gehandicapte dochter is dit ook overkomen op de basisschool. Bleek later dat de moeder van het meisje met wie ze in de klas altijd speelde en met wie ze ook thuis wilde spelen (bij hun of bij ons) klaagde tegen andere moeders over het feit dat mijn dochter extra aandacht en aanpassingen had op school, terwijl “ze dat niet nodig had, want ze kon goed leren”. Best jammer want beide meisjes zijn zeer intelligent, deden extra opdrachten en projecten samen omdat ze sneller door de gewone stof gingen. Moeder heeft echt de potentiele vriendschap tegengehouden.

Waarom niet?

Als spelen zo belangrijk is dan vraag je toch maar eens of dat meisje dan bij jou komt spelen.

Misschien heeft die moeder geen zin in speelafspraken bij haar thuis.

Blijft het antwoord nee dan houdt het op. Dan speelt ze met dat meisje op school en misschien met een ander kindje thuis.

Je kan ook zelf te moeilijk doen met eerst daar binnenkomen en erover piekeren. Sommige ouders hebben geen zin in speelafspraken.

Ach...

Eerst daar, eerst hier, wat maakt het uit. Ze zitten pas in groep 2, daar spelen komt wel een keer, ik was er niet zo moeilijk in. Maar goed, jouw dochter wil persé daar, ze gaat dan misschien nog meer blauwtjes oplopen.
Die moeder is onduidelijk en belooft van alles wat ze niet na komt. Niet leuk, maar dat ga jij niet veranderen. Je kunt het wel oplossen voor je eigen kind. En ja, dat piekeren blijft als je moeder wordt, je krijgt levenslang

Toch bij jou

Ik ken het wel, van die ouders die nooit kunnen. Bij ons konden ze dan wel spelen, dat mocht altijd wel. Het heeft bij een meisje de hele basisschooltijd geduurd. Altijd alleen maar bij ons spelen. Mij best hoor, ik zit niet met een beetje troep en ik had vrolijke kinderen thuis. Dan maar wat minder principieel.

nounou

Wat een gedoe, waarom niet gewoon eerst bij jou uitnodigen? Als die moeder die boot ook afhoudt weet je hoe het zit.

Pffff

Nodig dat kind gewoon bij jullie uit. Misschien heeft moeder wel een goede reden waarom ze geen mensen over de vloer wil. Armoede, rommel, een rare man, smetvrees etc.
En als het echt een aparte is zou ik het ook fijner vinden als de kinderen bij ons zouden spelen.

" Ik ga het trouwens niet omdraaien en ineens vragen: komt jou kind hier spelen? Dat is voor mij stap twee als mijn kind uberhaupt daar al een keer binnen komt."

Die moeder is denk ik het drammen zat.

Waarschijnlijk is bij haar stap twee dat je kind mag komen als je gestopt bent met drammen en haar kind eens bij jou hebt uitgenodigd.

Of als je jouw kind eens hebt verteld dat het ook leuk is om bij jullie thuis te spelen.

Maar

Het is toch vooral dochter zelf die UIT wil spelen? Ik krijg de indruk dat (ook) dochter het niet bij haar thuis wil, het spelen.
Zelf was ik er altijd makkelijk in, had zeker jongste liever thuis te spelen, maar juist die wilde altijd uit. Nogal een druk type . Geen probleem bij de meeste jongensmoeders, wel bij veel meisjesmoeders. Dan was t 1x, nooit weer...

Lin

Dus eigenlijk gaat het jou er nu om dat moeder zich aan haar belofte houdt voordat het tussen jouw dochter en het andere kind verder kan? Zo klinkt het tenminste.

Ik zou daar niet aan vasthouden maar eerder proberen in te zetten op het spelen. Dan dus maar bij jou. Iemand die eens wat geroepen heeft (jij mag bij ons komen spelen) daar aan houden, werkt niet. Dat kun je niet afdwingen. Daar kom je nu ook zelf achter.
Dat kun je je kind ook leren: zeggen mensen wat, maar hebben ze er achteraf mss spijt van zonder dat ze dat durven zeggen. Dat is niet erg maar hooguit jammer. Maar als jij het zo leuk vindt om eens met x-je te spelen, dan nodigen we haar toch thuis uit.’ Het is toch geen doel op zich om daar te zijn, zou ik denken. En als het echt klikt, dan komt het later vast wel.

Tja

Je kunt je kleuter best leren dat niet alles ook gebeurt.
Of tegen je kleuter zeggen dat ze er over moet ophouden omdat het toch niet gaat gebeuren, ga eerst maar eens iets anders doen.

Welkom op de basisschool

Je hebt nog 8 jaar voor je aan afspraken waar niet aan gehouden zal worden. Ga je 8 jaar lang principieel doen?
Mijn zoon zit in groep 8 en zelfs nu gebeurt het nog dat Pietje opeens toch de afspraak niet nakomt.
Vorige week nog een logeerafspraak die Pietje zelf voorstelde en toen puntje bij paaltje kwam werd het "een ander keertje". Maar dat verbaasde me niet meer na 8 jaar met Pietje in de klas. Toch mogen ze elkaar graag, maar zij hebben thuis andere gebruiken dan wij.
Laat het los, ook richting je kind. En bedenk inderdaad dat die moeder vást stiekem smetvrees heeft en een rare man. 😉

Kleuter

Wekenlang vragen? Dat zou van mij niet mogen. Blijkbaar wil moeder het toch niet. Ze heeft vast haar redenen daarvoor.

Dan zeg je toch tegen je dochter. Helaas het kan niet. Zullen wij x dan vragen om bij jou te komen spelen? En lukt dat ook niet dan houdt het op.

Zulke dingen gebeuren. Net als toezeggimgen voir kinderfeestjes maar dan toch geen uitnodiging krijgen. Ga wat luchtiger hiermee om. Soms flappen ouders er wat uit en dan gebeurt het toch niet.

En het wordt pas erg...

In pubertijd!
Al heb je dan als ouder vaak minder last ervan.
Niets zo veranderlijk als pubers! Als ouders heb je dan geen/nauwelijks rol meer erin.
Ik ga er altijd vanuit dat 9 vd 10 plannen die dochter en vrienden maken niet of anders ingevuld gaan worden, en dan last minute toch weer veranderen. (mam, kun je alsjeblieft even...)

Maar nu

Als je dochter dagelijks vraagt daar te mogen spelen wordt het wel drammen.
Aan jou de eer dit gedrag te mogen ombuigen.

go with the flow and let it go

===Ik ga het trouwens niet omdraaien en ineens vragen: komt jou kind hier spelen? Dat is voor mij stap twee als mijn kind uberhaupt daar al een keer binnen komt.===

Waarom niet? Dan hebben de meiden een keer bij jou gespeeld, weet je wat voor meisje het is, hoe ze samen spelen, of het voor herhaling vatbaar is.

Principes zijn leuk maar soms gewoon niet vol te houden.
Toen mijn kinderen die leeftijd hadden wilde ik altijd eerst een nieuw vriendje bij mij thuis hebben voordat er daar gespeeld zou worden. In groep 1 lukte dat nog, in groep 2 niet meer, zeker bij mijn oudste niet. Dat principe ging dus heel snel overboord.

Ook wel te maken gehad met moeders die kind hoop gaven op een speelafspraak maar dat niet nakwamen. Bij mijn oudste heeft het tot groep 7 geduurd voor er met 1 kind afgesproken kon worden. Toen ging die moeder meer werken, had niet direct BSO op die dag, een vriendin van die moeder zou dan "oppassen". Betreffende kind is naar die vriendin gelopen en heeft geregeld dat ze bij ons kon spelen. De meiden hebben het toen nog anderhalf jaar heel gezellig gehad. Altijd bij ons, nooit daar, geen idee waarom.

In klas van jongste zat een kind dat niet met meerdere kinderen tegelijk mocht afspreken. Daar waren die ouders zeer strikt in. Ik bekeek altijd wat het idee was, wie er in het groepje wilden spelen en als ik het zag zitten dan kon het wel, als ik het niet zag zitten dan kon het niet. De slingeraap van de klas kon ik in zijn eentje wel handelen, maar in combinatie met met de wannabee Cruyff zag ik mijn gordijnen al naar beneden komen en de klok van de schoorsteen vallen.

Vanaf groep 6 kwamen er wel eens spreekbeurten, boekbesprekingen of andere opdrachten met een groepje voorbij. Zelfs toen hielden die ouders vast aan het principe maar 1 kind tegelijkertijd op "speelafspraak". Dus waren altijd andere ouders aan de beurt om zo'n groepje een paar middagen onderdak te verlenen om aan de opdracht te werken.
Naar mijn idee kan je zo'n principe best hebben maar wel flexibel ermee omgaan, kijken naar wat het doel is van de afspraak. Samen werken aan een opdracht voor school is geen spelen dus dan wel toestaan dat er 2 kinderen meegaan na schooltijd.

Je kind zit pas in groep 2, dan duurt 6 jaar nog heel lang als je niet door voortschrijdend inzicht tot de conclusie kunt komen dat je flexibel moet zijn, je principes moet aanpassen of helemaal over boord moet gooien.

juist

Je dochter moet ophouden met vragen. Er is toch wel vaker iets waar ze om zeurt, of dat ze heel graag wil, dat niet gaat lukken, mag ik hopen?

En data sturen vind ik ook wel een beetje drammen hoor. Degene bij wie het moet gebeuren is toch eerder degene die data zou moeten aangeven?

Huh

Dus ze mag dat meisje ook niet zelf uitnodigen?

Principieel

Prima als jij er zo in staat. Afspraak is afspraak.

Maar zo werkt dat met kinderen niet. Die maken afspraken die niet door kunnen gaan. Of ze willen niet. Of ze hebben opeens een feestje. Of ik heb als ouder opeens iets.

Je hoeft de ouder van een kind niet leuk te vinden . Het gaat om de kinderen. Wat kinderachtig dat je dochter het meisje niet bij jullie mag uitnodigen.

Ben je nu wel voorbereid op de volgende stap? Jouw dochter gaat nu waarschijnlijk tegen het meisje vertellen dat ze niet meer met haar mag spelen. Dat kan dan leuk worden op het schoolplein.

Volgens mij

zegt niemand dat het verkeerd is als jij je wel aan je woord houdt. Prima zelfs. Hou ik ook van.

Maar jouw norm is niet automatisch die van een ander. En een ander tegen haar zin aan haard woord houden, zal je niet lukken.
Dat moeten jij en je dochter blijkbaar ook leren.

Nogmaals, als moeder niet daar wil, zou ik inzetten op spelen bij jullie. En zoals de anderen zeggen je dochter vertellen dat ze er niets steeds op moet terugkomen. Dat werkt blijkbaar niet.

Je bent er bijna.....

De speelafspraak bij die moeder heb je losgelaten.
Nu nog je dochter zelf laten kiezen wie ze thuis wil uitnodigen.

Je kunt ook tegen je dochter zeggen:
Als je met A wil spelen, kun je haar thuis uitnodigen. Want blijkbaar komt het bij haar thuis niet uit.
Als je met B wil spelen, kun je vragen of B dat ook wil. En kunnen we met B’s ouder overleggen waar jullie spelen.

Een speelafspraak is niet per se op een vastgestelde plek. Op die leeftijd komen ze naar buiten, vragen aan de ouders: mogen wij spelen? En dan wordt er een datum geprikt en een plek.

lin

Ik begrijp niet waarom je niet aan die moeder vraagt (waar de kinderen niet bij zijn) of ze spijt heeft van de uitnodiging. Pas dan weet je wat er aan de hand is. Nu is het alleen maar gissen.