Altijd ruzie
Mijn drie kinderen van 10 en 12 zijn heel prettige persoonlijkheden. Ieder voor zich vind ik ze best goed gelukt tot nu toe. Het enige wat de roze wolk danig uit beeld houdt is de ruzie. Ze hebben dagelijks vele malen ruzie. Met elkaar, maar ook met ons. Ze schreeuwen, ze schelden, ze doen elkaar pijn. En naar ons kunnen ze ook behoorlijk tekeer gaan.
We hebben vast iets fundamenteel verkeerd aangepakt in de opvoeding. Ik zou het graag rechttrekken, maar ik weet niet hoe.
Zelf schreeuwen helpt uiteraard niet structureel.
Straffen werkt ook niet.
De how to talk to kids manier hou ik niet vol de hele dag.
Ik zou het graag zelf oplossen, maar ik heb werkelijk geen idee hoe we dit kunnen veranderen en ik zie met angst en beven de puberteit tegemoet.
Reactie
Lastig is dat inderdaad als ze veel ruzie maken. Het maakt mij ook verdrietig als mijn kinderen ruzie maken. Ik weet niet of ik je echt kan helpen maar de volgende dingen helpen bij ons.
1) Veel praten met elk kind individueel over de onderlinge verhoudingen. Af en toe ruzie hoort erbij maar structureel de hele dag door ruzie hebben kan een teken zijn dat er meer speelt. Ik probeer te reflecteren naar de kinderen toe dat ze elkaar moeten behandelen zoals je zelf ook behandelt wilt worden. Bijvoorbeeld bij een kleiner broertje/zusje dat gedrag vertoont dat de oudsten als irritant beschouwen kan je praten over hoe zij zelf behandeld zouden willen worden toen ze klein waren, kunnen ze zich nog herinneren dat ze die leeftijd hadden en wat wilde je zelf toen. Daarnaast kan je praten over wat hun precies dwars zit en of daar misschien praktische oplossingen voor te vinden zijn (een eigen kast die op slot kan voor eigen spulletjes, samen met mama/papa een spel spelen zonder de andere kinderen er bij...)
2) Leer je kinderen elkaar te kennen en elkaars zwakke kanten te kennen. Iedereen heeft dingen waar ze minder goed in zijn of moeilijke karakter trekken. Bijvoorbeeld driftig zijn, weinig geduld hebben, koppig zijn of erg lui zijn. Probeer je kinderen aan te moedigen om aan hun minder goede karaktertrekken te werken en probeer ze ook elkaar daarbij te laten helpen. Hoe kan je het makkelijker maken voor elkaar en hoe kan je toch daarnaast elkaar ter verantwoording roepen?
3) Probeer de kinderen bij te brengen dat ze elkaar helpen. Grote kinderen kunnen kleintjes helpen maar kleine kinderen kunnen de groten ook helpen door bijvoorbeeld limonade te brengen naar een ouder kind of door stil te zijn als oudere kind huiswerk moet maken. Elkaar helpen moet echt van twee kanten komen en niet alleen oudere kind wat jonger kind helpt. Probeer het hart van een dienaar te hebben naar elkaar toe.
4) Bij kinderen die meer dezelfde leeftijd hebben zou ik stimuleren dat ze gezamelijke projecten ondernemen. Laat ze samen ergens aan werken waarbij het resultaat afhankelijk is van samenwerken en het resultaat iets is wat ze graag willen.
5) Probeer de kinderen aan te moedigen om 1 op 1 samen dingen te ondernemen in verschillende combinaties. Het is belangrijk dat ze een goede persoonlijke band met elkaar krijgen.
6) Onderneem veel uitjes met alle kinderen samen,zorg er voor dat de kinderen veel tijd doorbrengen samen. Weekendjes kamperen zijn bijvoorbeeld heel geschikt hiervoor. Maar ook thuis kan je leuke dingen doen met elkaar. Zorg voor positieve ervaringen met elkaar en voor spannende avonturen. Het is belangrijk om als gezin tijd voor elkaar te hebben dus het hele weekend vol bouwen met sportactiviteiten zou voor ons geen optie zijn. Het is belangrijk dat de kinderen tijd hebben om samen door te brengen.
7) Een gezamelijke hobby voor de kinderen of voor het hele gezin is ook een goed idee. Zo hebben ze iets waar iedereen positief over is en graag tijd mee door wil brengen. Dit creert ook een gezamelijke band.
8) Zorg daarnaast ook voor voldoende 1 op 1 tijd met elk kind. Elk kind heeft momenten nodig alleen met mama of alleen met papa. Als ze voldoende van die momenten hebben dan is er ook minder noodzaak om de aandacht van mama/papa te claimen door ruzie te maken,
9) Als tijdelijke noodoplossing werkt het stellen van strakke grenzen ook goed. Bijvoorbeeld heel duidelijk maken wie wanneer op de computer mag, wie waar mag zitten aan tafel, wie voorin mag zitten en van wie welke spullen zijn. Ik vind dat geen prettige manier om langdurig te leven maar ik heb gemerkt dat het bij mijn kinderen wel werkt. Als duidelijk is wie wanneer wat mag & wat van wie is dan is er minder onrust en minder noodzaak om hun plaatsje te ‘bevechten.’ Dit geeft wat meer lucht en de ruimte om aan de onderlinge verhoudingen te werken
10) Een eigen plekje kan voor een kind ook belangrijk zijn. Dat kan een kamer zijn maar als ze die niet hebben dan werkt een bed met kastje of een hoekje van de woonkamer of zo ook prima. Gewoon een plekje wat voor hun is en waar ze even alleen kunnen zijn als ze de behoefte te hebben.
11) Als ze veel ruzie maken over spullen kan je hier duidelijke regels over stellen. Ieder heeft zijn eigen spullen en je mag niet aan elkaars spullen komen. Of alle spullen zijn van mama en papa en die bepalen wie er nu mee mag. Wat je zelf het prettigst vind, zolang het maar duidelijk is.
12) Geef ook vooral zelf het goede voorbeeld. Hoe jij met de kinderen omgaat, hoe jij en je man met elkaar omgaan heeft zijn weerslag hoe de kinderen met elkaar omgaan. Bijvoorbeeld als een moeder de hele tijd zit te mopperen dan gaan de kinderen dat ook makkelijker over nemen.
Ter samenvatting zou ik zeggen dat af en toe ruzie maken heel normaal is maar dat daarnaast het heel belangrijk is dat de kinderen onderling een goede band hebben zodat ze elkaars mindere kanten op kunnen vangen en elkaar kunnen aanmoedigen om betere mensen te worden. Daarnaast zijn duidelijke grenzen ook prettig. Bij sommige kinderen werkt duidelijkheid heel goed. Maar uiteindelijk valt en staat alles met de band die ze met elkaar hebben en de liefde die ze voor elkaar hebben.. Dat kan je alleen doen door hard aan de onderlinge relaties te werken en daar veel tijd in te steken. Als ouder zul je daarbij altijd de belangrijkste rol spelen en dat zal dus veel tijd en energie kosten. Ik las een keer dat je liefde spelt als TIJD en ik heb gemerkt dat het echt zo waar is. Samen tijd doorbrengen is een hele belangrijke voorwaarde om samen een band op te bouwen. Maar het is het allemaal echt waard!
Nog even
Schelden en schreeuwen naar ons toe tolereer ik absoluut niet. Wie dat zou doen kan gelijk naar boven en hoef ik voorlopig echt niet meer te zien. Daar zou ik echt heel streng op zijn. Dan krijgen ze een flinke straf.
Maar daarmee pak je alleen de uiterlijke kant aan. Dat is ook belangrijk want op een transgressie hoort ook straf te volgen.
Echter wederom gaat het om het bouwen aan een gezamelijke band. Het is dus ook heel belangrijk om naar de onderlinge oorzaak te kijken.
Vervelend is dat!
Je kinderen zijn al best wel oud, dus ik denk dat ze al best wat 'fatsoenlijk' gedrag ook mag verwachten.
Heb je al eens met ze rond de tafel gezeten om te vragen waarom ze zo doen en hoe zij denken het te kunnen verbeteren?
Hier hebben we een poosje geleden 's ochtends steeds ruzie gehad. Aanstichter was over het algemeen Jongste (8) die het bloed onder je nagels vandaan kan halen, Middelste (9) is nogal opvliegend en Oudste (12) is erg dominant. Het begon elke keer als ik net even naar boven was en ik was het zat.
Toen zijn we 's middags eens rond de tafel gaan zitten hoe we het wat gezelliger konden maken 's ochtends. Oudste bedacht iets met straffen, maar dat hebben we omgedraaid naar een beloningssysteem: We hebben een lijst gemaakt met beloningen erop en elke keer als ze géén ruzie hadden gemaakt ging de knijper 2 treetjes omhoog. Als er wel ruzie was gemaakt ging de knijper 1 omlaag. Ze waren er samen verantwoordelijk voor: de één mag de ander niet uitdagen, maar zo ook moet de ander niet meteen in de hoogste boom klimmen als er iets gebeurd wat hem niet aan staat. Eerste beloning was na 10 'punten' en klein, laatste beloning was na 60 punten (met z'n allen uit eten). Beloningen kunnen dingen zijn die je zelf toch ook al wel eens zou doen (bv filmavondje thuis met z'n allen, naar het zwembad, ijsje eten in de stad, pizza als avondeten) met het is toch anders als je het als kind 'verdiend' hebt. De beloningen hebben ze ook zelf verzonnen (in overleg met mij uiteraard. Disneyland Parijs zou niet er op mogen 
).
De eerste dagen was het nog wel eens moeilijk om de gewoonte van ruzie maken te doorbreken, maar het ging al snel beter. (Middelste heeft op één ochtend gezegd toen hij boos was op zijn broertje die weer net even te ver ging en hem toen een duw gaf: "En nu gaat de knijper omlaag en weet je wat: het kan me nu niet schelen ook!" hihi). Toen we de lijst af hadden, was de lijst ook niet meer nodig. Ze zeiden nog wel halfslachtig dat we een nieuwe lijst moesten maken, maar de echte 'lol' was er af dus het is er niet meer van gekomen.
Misschien is iets dergelijks een idee?
Succes! Jesse
Toelichting
Wat fijn is het toch om hier je ei kwijt te kunnen en uitgebreid reactie terug te krijgen.
Het zijn inderdaad al wat oudere kinderen. Dus ik vind dat ik heel wat fatsoenlijk gedrag kan verwachten. Ze gedragen zich buitenshuis over het algemeen prima. Ik kan ze bijvoorbeeld met een gerust hart uit logeren sturen. De basis zit dus wel goed. Alleen onderling is het steeds ruzie. Behalve in geval van nood. Dan weten ze elkaar echt te vinden.
Praten doen we heel veel. Misschien wel te veel.
Om te zorgen dat leuke dingen een beetje eerlijk verdeeld worden heeft ieder kind eens in de drie dagen zijn pretdag. Die dag hoeft hij bijvoorbeeld geen tafel te dekken en mag hij het deksel van de yoghurt aflikken of mee boodschappen doen.
De gulden regel (wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet) hou ik ze haast elke dag voor.
Misschien is zo'n lijst met beloning aan het eind wel een goed idee. We hebben dat vroeger gehad, ik dacht dat ze er inmiddels een beetje te groot voor zijn.
Ouders belagen, ja daar krijgen ze straf voor. Maar het is schrikbarend hoe je norm verschuift. Daar zal ik weer strenger in moeten worden.
Punt is dat ze zo verschillend zijn. Oudste is heel behulpzaam, een superorganisator, maar ook soms te overheersend en stiekem. Jongste 1 is vrolijk, zachtmoedig, maar ook erg competitief en enigszins lui. Jongste 2 is heel flexibel en hartelijk, maar ook driftig. Een explosieve combinatie bij elkaar.
Die lijst gaan we weer eens proberen en verder, ja tijd. Dat is een goeie. We hebben beiden een baan aan huis. We zijn dus veel thuis, maar ook veel aan het werk. We spreken af wanneer we voor hen beschikbaar zijn. Ik vind dat kinderen van die leeftijd zich best een paar uur per dag zelf moeten kunnen vermaken. Ik werk in de vakantie bijvoorbeeld s morgens en s avond en ga smiddags iets leuks met hen doen of in elk geval er voor hen zijn.
Het kopieergedrag is een zwakke plek. Wij zijn geen geduldige ouders. Meer 'een blikken pan, zo heet, zo koud'. Mijn karakter veranderen is lastig. Tips?
