Broek ophalen (hij "kan" het niet!)

Langzaam opbouwen

'Zoon van 4 is al -veel te lang- gewend dat ik met hem pamper.'

Je zoon heeft dus jarenlang 'geleerd' dat hij overal bij geholpen werd, bij geholpen moest worden. En nu ineens laat mama hem aan zijn lot over. Dat snapt hij niet. Wat logisch is, vind ik. Een kind doet in principe graag zijn best en wil het graag goed doen. Dus als je kind nu niet meewerkt (omdat jij er blijkbaar ineens genoeg van hebt om hem te helpen), is dat niet omdat hij er een machtstrijd van wil maken. Goede kans dat hij even echt niet weet hoe hij met de ineens veranderde regels moet omgaan.

'Ben ik een kreng dat ik hem niet helpen wil? '
Niet perse, maar je zoon kan geen gedachten lezen. Je verwacht ineens zelfstandigheid van je zoon, waar je dat eerder niet aangeleerd hebt.

Effectiever is om hem uit te leggen dat hij steeds groter wordt en steeds meer zelf kan. Als hij zegt dat hij die broek niet kan optrekken, 'leer' je hem dat op een ander tijdstip. Dus niet op de wc, maar gewoon oefenen in de slaapkamer. Zonder druk.

Lui en ontaard

ben ik als moeder, dus ik bleef en blijf (mijn achtjarige wil het ook wel eens proberen) dan gewoon zeer duidelijk met mijn boek op de bank zitten. En meld dat mijn handen vol zijn en hoe ze dan denkt dat ik dat moet doen. Ze heeft wel eens een uur op het toilet gezeten.
En op "dat kan ik niet" komt hier standaard: "van proberen ga je het leren", dus nu begint het al met "ik heb het al een hele tijd geprobeerd, maar het lukt niet" en soms geloof ik dat en een andere keer moet ze laten zien wat ze al geprobeerd heeft. En heel gek vaak lukt het dan toch wel. ☺

Plus

Ik zou er zeker geen strijd van maken, helemaal niet met een kleuter die toch al over alles drama kunnen maken. Dat kost pas echt veel energie, en het levert voor niemand iets op.

Zijn probleem

Ik zou hem een keer duidelijk uitleggen hoe je dat moet doen (ook al weet hij het allang maar in elk geval voor de vorm). En daarna is het zijn verantwoordelijkheid. Heeft hij geen zin dan is het zijn zaak Ik zou zeker niet toegeven. Dan gaat hij maar een uur op de vloer liggen te krijsen. Hij zal vanzelf het nieuwe regime doorkrijgen

Ik help

Ik zie het probleem niet zo. Willen ze hulp, dan krijgen ze hulp, kost minder energie dan de hele tijd strijd. En op een gegeven moment gaat de wc deur dicht en mag je niet eens meer in de buurt komen

En wat betreft dat het je bergen energie kost, veel zit in je houding (tenzij je een ziekte hebt?). Ik doe nog veel voor mijn 7, 5 en 2 jarigen, en ik stel me er gewoon op in dat ik met hen bezig ben als ze thuis zijn. Maar ze weten ook dat als ik even pauze heb (koffie met computer) ze me even met rust moeten laten.

Waarom?

Waarom wil je dat hij zelfstandiger doet dan hij is? Dit soort confrontaties is voor jou niet fijn en niet voor je zoon. Ik ben het eens met DC. Ze houden vanzelf op met je hulp vragen. En als je het anders wil maak er dan een speels project van en probeer of het lukt om hem met wat aanmoediging zelfstandiger te laten zijn. Zonder confrontaties. Leg hem uit dat je het niet meer zo goed kunt omdat hij nu zo groot wordt, dan zegt je gevoel dat hij het zelf moet doen, maar het moet wel even wennen, kan dat?

Het "probleem" ben ik waarschijnlijk zelf. Ik ben van het verzorgende type dat direct klaarstaat en helpen wil. En nu is het een beetje doorgeslagen. Ik ben het een beetje zat dat als ik drie verdiepingen hoger de was op sta te hangen ik door kleuter naar beneden wordt gecommandeerd omdat hij zijn broek opgetrokken wil of zijn jas aan een haakje moet hangen of iets anders lulligs wat a. niet echt belangrijk is, b. hij zelf zou kunnen of c. door een ander gezinslid dichter in de buurt ook gedaan kan worden.

Ten tweede wil ik gewoon ook dat hij praktische dingen leert die "normaal" zijn voor zijn leeftijd. Hij heeft echter helemaal geen behoefte dingen zelf te doen, zoals broer en zus dat hadden op die leeftijd. Met als gevolg dat hij het enige kind in de klas is dat niet zelf schoenen of jas aan kan trekken?! Hij heeft geen motorische problemen of zo, maar hij weigert gewoon het te proberen zolang ik in de buurt ben om het voor hem te doen.

Zelf leren doen

Waarom zou je een jongen van 6 niet leren om zelf zijn broek aan te trekken? Het is toch voor alle partijen veel fijner als ze het zelf kunnen? 6 jaar hebben we het over! De gemiddelde 2 jarige kan dit al makkelijk leren. Dat wordt toch echt tijd. Daarnaast komen ze op die leeftijd ook vaak genoeg in situaties waar ik niet bij ben dus dan is het prettig als ze het zelf kunnen. Het lijkt me heel vervelend als al je vriendjes iets wel kunnen en jij moet de juf vragen. Kunnen ze het op school zelf dan kunnen ze het thuis ook zelf. Luiheid ga ik niet aanmoedigen. Ik wil helpen zolang ze het niet zelf kunnen maar daarna moeten ze het toch echt zelf doen. Zeker als ik het idee heb dat kind er een machtsstrijd van maakt en wil kijken tot hoe ver hij kan gaan. Daar ben ik dan vrij streng mee.

Goh

Ik sta echt versteld van de zachtaardige adviezen hier. Ik zal wel een bitch zijn maar het is toch de bedoeling van een opvoeding om een kind enige zelfstandigheid bij te brengen? Je gast toch niet eindeloos je kind bij allerlei dingen helpen als hij/zij dat allang zelf kan? Ik heb wel wat beters te doen!

De strijd aangaan met je kind moet je ook leren. Dat gaat nog wel een jaar of 15 duren voordat die fase voorbij is. Het hoeft niet in geruzie te ontaarden, als je maar duidelijk maakt wat de bedoeling is en daar consequent in blijft.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app

Triple

In het kader van pick your battles ga ik geen strijd aan over het al dan niet ophalen van een broek. Pittige eigengereide kinderen hier dus dan kan ik wel aan de gang blijven.

Vriendelijk niet doen

Ik bleef toendertijd gewoon vriendelijk zeggen dat mama even bezig was, mama komt straks en anders moet je het zelf even doen goed? En dan gewoon vriendelijk blijven herhalen. Ik zou voor een jas ophangen of broek ophalen niet alle trappen afrennen.

Nee dat ook niet!

Ik liet er natuurlijk niet alles voor uit mijn handen vallen, maar als ik toch in de buurt was deed ik het wel even.

Maylise

We hebben het over een 4-jarige. Die zit net nog in de periode dat ze het fijn vinden nog een beetje bemoederd te worden. Dat gaat zo rond het 5e jaar in mijn ervaring vanzelf over.

En wie zegt dat "het tijd wordt". De tijd is voor ieder kind anders. Ik zie dat mijn dochter van 2 veel meer zelf wil doen dan mijn jongens ooit rond die leeftijd. En? Ik maak er geen machststrijd van, waarom zou ik? Het is gezellig, en als ik mijn kinderen vraag me te helpen, staan ze ook voor mij klaar, want zo gaan we in dit huis met elkaar om.

Annika

Zie vorig bericht, wat is normaal? Is het normaal omdat de anderen dat allemaal wel deden? Denk even terug, doet hij dingen die zijn broer en zus niet deden op een ander gebied?

Jij vindt het iets lulligs, maar bedenk wel dat een kind hier en nu leeft en als hij iets wil het voor hem op dat moment het enige is waar hij mee bezig is. Ik zou niet naar beneden rennen, maar zeggen dat ik kom zodra ik klaar ben met de was of dat hij maar even naar jou toe moet komen. Gulden middenweg dus.

Je zult zien, over een jaar doet hij het allemaal zelf en ben je voor je het weet een blikje aan het openen voor een vriendin of de veters aan het strikken van een kennis

Oh ja 4

Geen idee waarom ik dacht dat hij 6 was. punt blijft overigens. Ook een 4 jarige kan dat leren.

Ik ben echt niet te beroerd om een kind te helpen wat het nog niet kan of het moeilijk vindt maar ik vind wel dat ze dat gewoon zelf moeten leren.

Als ze gewoon even wat extra hulp nodig hebben is er niks aan de hand maar als ze het zelf kunnen dan doen ze het maar zelf.

Dat is verder ook geen machtsstrijd tenzij het kind dat er van zou maken maar dan kom je bij mij niet ver uiteindelijk

Wat ik zo van Annika begrijp gaat het niet om een kleuter die het nog een beetje moeilijk vindt maar een kleuter die graag wil bepalen hoe alles gaat. Dat laatste zou ik voor passen.

Laat kleuter oefenen

Als je zeker weet dat hij het wel kan, dan zou ik thuis gaan oefenen. Oefenen moet je natuurlijk elke dag doen, meerdere keren achter elkaar. Totdat hij het kan, en dan kan hij het voortaan zelf.
Houd het opbouwend, we doen dit om te zorgen dat je het zelf kan (zoals op school, thuis, bij familie, etc).
En dan kun je stoppen als hij vindt dat hij het voortaan zelf kan.
Dat zou wel eens heel snel kunnen gebeuren......

Annet

ja, dat snap ik, Annet, maar het probleem is dat hij het niet wil kunnen! Als het moet lukt het best, op school bijvoorbeeld. Maar thuis moet mams alles voor hem doen en beweert hij bij hoog en bij laag dat hij het NIET KAN en doet het dan ook niet, ook geen poging tot.

Liegen?

Nu zou je kunnen zeggen dat hij liegt? Hij kan het wel maar hij zegt dat hij het niet kan. Een storm in een glas water lijkt mij. Kinderen kunnen een grotere zelfstandigheid aan als ze bij anderen zijn, maar dat kost ze wel meer moeite, ze laten zich juist een beetje gaan bij jou als ouder, daar voelen ze zich veilig en kunnen ze nog even klein blijven. Opdrijven dat ze snel zelfstandig zijn en groot zou ik niet doen tenzij het je neus uitkomt. Maar dan nog zou ik er geen strijd over maken maar voordoen, even uitleggen, zorgen dat je er inderdaad niet zo snel bij bent.
Misschien een beetje plagen dat hij toch nog wel erg klein is met dat broek ophalen. Speels. Anders kost het jezelf ook een hartverzakking. Je kunt die kleintjes nou eenmaal niet uitzetten. En goed kijken hoe je kind daarop reageert. Die van mij konden nog weleens een plofbui van frustratie krijgen als er even iets meer van ze verwacht werd maar meestal valt dat wel mee.

Mijn kinderen

Wilden over het algemeen veel dingen zelf kunnen, maar veterstrikken stond niet hoog op het verlanglijstje. Bij de oudste heb ik haar omgekocht met smurfinne-gympen als ze haar veters kon strikken, bij de jongere kinderen probeer ik het ook met omkopen, werkt heel aardig. Op school wel kunnen betekent hier thuis ook kunnen, al kun je wel wat coulance verwachten als mama er naast staat, maar ik wil niet dat ik naar beneden gekrijst wordt om iets te doen wat meneer/mevrouw ook zelf had gekund. Ik heb 4 kinderen en de kinderen zien zelf ook dat ze echt niet de enige zijn en dat iedereen wel eens moet wachten. Ik heb wel eens voor mijn kleine driftkikkertje die echt om mama kon gillen uitgelegd wat ik net aan het doen was, waarom dat belangrijk was en dat ik die tijd nu moest inhalen en door het rennen niet zoveel puf meer had voor het minder belangrijke uitje naar de speeltuin, dat werd dus minder lang of verviel. Eerst uitpuffen en dan bijkomen en dan mijn werk afmaken. Zoiets levert wel nieuwe driftbuien op, maar dat kost mij dan ook weer energie en tijd waardoor we helemaal geen leuke dingen buiten de deur doen. Het was snel over.

Annika

'Maar thuis moet mams alles voor hem doen en beweert hij bij hoog en bij laag dat hij het NIET KAN en doet het dan ook niet, ook geen poging tot.'

Ik blijf het gevoel houden dat je hem kwade opzet verwijt, terwijl hij gewoon kind is. En dat je hem verantwoordelijk maakt voor iets dat jijzelf in gang gezet hebt.

Maar ook al zou het een machtstrijd worden, dan nog is het aan JOU om daar goed mee om te gaan. Jij bent immers de volwassene, jij kunt andere manieren bedenken om hiermee om te gaan. Probeer het eens met 'omdenken', door gewoon jouw visie op zijn 'koppigheid' te veranderen. Zolang jij het als opzet blijft beschouwen, blijf jij ook met je hakken in het zand. En het is toch echt aan jou om dit op te lossen, niet aan een kind van 4.

Geen poging tot

Weet je wat ik een beetje mis in je verhaal. Humor! Mijn nu 5-jarige vindt het heerlijk als ik dingen voor hem doe, en roept ook geregeld dat hij iets niet kan. Ik speel daar ook mee. Laatst wilde hij zijn schoenen niet zelf aandoen, en wilde hij dat ik dat deed. Dus probeerde ik de schoenen van zijn kleine zusje aan te doen. We lagen allebei in een stuip. En daarna heb ik met een kus zijn schoenen aangedaan. Hij weet dat ik weet dat hij het best zelf kan, maar ook dat ik graag wil helpen als hij het emotioneel even nodig heeft.

Ik zie echt niet waarom het zo erg is om dingen voor je kind te doen, echt, ze groeien er vanzelf uit. Wat bij mij ook meespeelt is aandacht. Mijn 5-jarige heeft een 3 jaar jonger zusje, en ik zie dat hij af en toe een beetje jaloers is om de aandacht die zij krijgt. Nou dan mag hij best ook toch?

Groot

4 jaar, dus naar school, dan is het wel handig als je zelf leert je jas dicht te doen, je schoenen aan te trekken en je bips af te vegen, in mijn ogen. Tuurlijk mogen ze af en toe nog even 'klein' zijn, maar ik probeer ook wel op hun gevoel van 'groot zijn' te werken en meestal lukt dat wel.
Oh, je schoenen? Maar dat doen jongens van 4 zelf hoor! Kijk, ik zal de ene even voordoen, mag jij de andere. Geheid dat ze het zo zelf kunnen, want groot zijn willen ze allemaal. Grote kinderen mogen immers ook een beetje later naar bed...
In een gezin met 4 kinderen heb je ook niet echt de tijd (en toegegeven, de zin ) om alles voor ze te doen. Hoe meer een kind al zelf kan, hoe fijner.
Mijn jongste van 5 maakt zelf haar ontbijtje (muesli met yoghurt), smeert haar brood, droogt zichzelf af na het douchen of zwemmen (alleen de haren doe ik dan even maar de rest wil ze zelf doen). Soms gaat ze wel eens heel erg snel hoor, dan moet mama even wennen . Maar ik vind het erg fijn, zelfstandige kinders, dus ik laat haar lekker begaan.

Tink

Ik heb er "maar" 3, maar vindt het nou niet veel meer werk dan 2. De oudste van 7 doet nu het meeste wel zelf, dus daar heb ik minder werk aan. Het enige wat echt steeds meer wordt is de was. Kijk, als ik die zichzelf nou kon laten oplossen, dan was ik helemaal voor

Dc

Helemaal met je eens, dat zou mooi zijn
Hier heb ik ook weinig werk meer aan de kinderen hoor, qua aankleden, brood smeren e.d. Maar nog niet zo heel lang geleden wel. Ik ben echt blij met elk stukje zelfstandigheid. Al gaat het soms wel héél hard

Tink en dc - een of meer

Ik vind het duidelijk meer werk, drie kinderen ipv een.Al ben ik zeer blij dat oudste twee nu wel zelf hun jas en schoenen aan kunnen doen

Nu sta ik me 's ochtends rot te smeren aan de boterhammen, loop ik drie keer plus een keer voor mezelf en nog een keer voor man heen en weer met gesmeerde boterhammen of cornflakes en later weer met lege bordjes terug. Dat soort werk. Zou fijn zijn als ze zelf een keer een leeg glas wegbrengen.... dat soort zelfstandigheid. Helaas is man er ook heel slecht in, dus die geeft het slechte voorbeeld... Zal ook wel aan mijn (gebrek aan) opvoedkundig/organisatie talent liggen...

En die was, tja, dat is wel een berg. Maar laat ik wassen en strijken nou leuk vinden

Annika

Begrijp ik nou goed dat zij allemaal lekker aan tafel zitten, terwijl jij heen en weer aan het rennen bent? Ik zet alles op tafel (alle brooddingen in de koelkast zitten in 1 bak), en ga er lekker bij zitten. Wel zo gezellig.

Precies

dat bedoel ik, er gaat ergens iets mis...

Hee annika

vanaf vandaag zet je voor je naar bed gaat de ontbijttafel klaar. Borden, bekers, bestek, broodmandje met afgedekt brood.
Morgenochtend hoeven alleen zuivel en/of thee en vleeswaren erbij gezet te worden.

Allemaal aan tafel, zelf smeren, en laat humpiedumpie van 4 zijn boterham na het smeren dubbelvouwen.

Succes he!

Inderdaad

Het wordt tijd voor een beetje verandering zo te horen!