Broek ophalen (hij "kan" het niet!)
Zoon van 4 is al -veel te lang- gewend dat ik met hem pamper. Met hem mee loop naar de wc bijvoorbeeld. Sinds april op school en daar kan hij het natuurlijk wel zelf (even los van netjes billen vegen).
Net weer een drama. Ik moest helpen vegen, maar ben ik daar moet ik van hem ook zijn onderbroek en korte broek (met elastiek) omhoog trekken. Want hij kán het niet, zegt ie. Waarop ik weiger, en hij een tijd zit te huieln en te dreinen. Hij kán het niet zelf, ik moet helpen?! Dit is volgens mij gewoon behoefte aan aandacht en een machtstrijd. En daar is hij best wel goed in... omkopen met koekjes in de keuken als hij zelf snel aankleedt werkt niet in ieder geval, hihi.
Ben ik een kreng dat ik hem niet helpen wil? Hoe pak ik dat aan, gewoon negeren en hem heel boos en verdrietig laten worden? Ik wil zo graag dat hij wat zelfstandiger wordt, zelf (gedeeltelijk) aan- en uitkleedt, naar de wc gaat, dat soort dingen. het kost me bergen met energie.
Plus aankondigen
Ik heb niet alles gelezen maar sluit me bij de laatste postngs aan. Zolang jij het blijft doen hoeven zij (man en kinderen) het (wat dan ook) niet zelf te doen. Dus stoppen met zorgen en hun verantwoordelijkheden (of dat wat je ze zelf wil gaan laten doen, doen).
Aanvullend (denk ik, want niet alles gelezen dus
) is ook aan te kondigen dat je het voortaan anders gaat doen.
Ik heb zelf 'de doorbraak' in loslaten ingeluid met: "jongens, vanaf nu gaan we het anders doe. Ik dacht altijd jullie te helpen door dit-en-dat te doen. Maar ik begrijp nu dat ik jullie daar juist niet mee help. Zo leren jullie het nooit. Hoe goed bedoeld ook, dat heb ik verkeerd gedaan. Jullie zijn geen kleine kinderen meer en van nu afaan morgen jullie het zelf gaan doen. Dat gaat misschien niet meteen zo goed, of zo makkelijke. Maar vanaf nu mogen jullie het zelf leren!" Dit hielp veel frustraties en niet begrijpen uit de weg. We waren ons allemaal bewust van wat er gebeurde.
Zet hem op!
