buurkinderen alleen thuis
Kom er net bij toeval achter dat onze buurkinderen van 13, 11 en 7 (jongen, meisje en jongen)voor 3 dagen alleen thuis zijn. De ouders (waar we niet echt een goed contact mee hebben)zijn op reis (niet inde buurt). Een van de kinderen zei dat ze een familielied mogen bellen als er iets is. Ik schrikervan, mag dit zomaar? Ik ben er helemaal naar van. Of ben ik nou een zeur?? Zijn wel rustige kinderen in een rustige buurt.
Hier mag het niet
In België is het verboden kinderen onder de 12 alleen thuis te laten. Daar moet een meerderjarige bij zijn. Hoe het in Nederland is, weet ik niet.
Als de oudste heel verantwoordelijk is, kan het best goed gaan, maar het zou mijn keuze niet zijn.
Zorgen
Je zou je over de kinderen kunnen ontfermen door ze in ieder geval uit te nodigen om 's avonds bij jullie warm te komen eten. En dan misschien ze naar bed brengen, niet letterlijk, maar kijken of 's avonds alles goed gaat.
Of je vraagt of je hun ouders kunt bellen en dan vraag je de ouders of ze bij jou kunnen logeren. Dat zou ik doen.
geen idee of het mag, wel apart....
Nou, ik vind je geen zeur hoor. Een avond alleen thuis laten op die leeftijd moet wel kunnen denk ik, als de oudste een beetje een verantwoordelijk type is. Maar hele dagen alleen thuis? Met een 7-jarige? Mijn eerste indruk is dat er sprake is van verwaarlozing.... Wat Thomas voorstelt lijkt me wel een goed idee, nodig ze eens bij jullie thuis uit voor het eten of om te komen spelen ofzo. Als je er verder geen goed contact mee hebt lijkt me het weer geen goed idee om ze bij jou te laten logeren. Verder kun je eens informeren of het wettelijk is toegestaan.
Wij hebben wel eens meegemaakt dat een buurjongen van 14 bijna een week alleen thuisbleef, omdat ouders op reis gingen met oudere zus. Wij fungeerden als achterwacht (is geen gebruik van gemaakt verder) en de jongen ging naar wat ik begreep ook wel bij vrienden eten enzo. Verder is de jongen een heel onafhankelijk type, dus tja. Vonden we nog wel bijzonder, dat je een van je minderjarige kinderen een week alleen thuis laat, maar goed. Ik had niet het idee dat de jongen het niet aankon, zeg maar.
Hoe vinden ze het zelf denk je?
Je hoort dit nu toevallig, misschien gebeurt het vaker en vinden ze het zelf niet vreemd.
Kan me voorstellen dat het je erg raakt, ik vind het ook een vreemde gang van zaken, ze zijn erg jong om alleen thuis te zijn. Nogal zorgeloos.
Zijn de ouders uit, of is er iets voor hun werk?
Of het wettelijk mag? Geen idee.
Thomas
Dat is een leuk voorstel. Kan erg humor-/liefdevol en mild overkomen. Je moet voorkómen dat je een melding ergens gaat doen en je er verder niet mee bemoeit. Ik heb dat van vrij dichtbij meegemaakt. Het is bedreigend voor de ouders, je weet nooit precies wat er aan de hand is. Voor de ouders: er is iemand in de buurt die vindt dat ze het niet goed doen en ze komen er nooit achter wie dat is. En het ergste: het komt het contact tussen de kinderen en hun ouders niet ten goede.
Geen haar op mijn hoofd
Die eraan denkt om mijn 16 jarige 3 nachten op mijn 13 en 7 jarige te laten passen. Een avondje, akkoord. Een avondje en halve nacht kan ook nog, maar 3 dagen betekent een compleet huishouden runnen. Dat vind ik echt teveel gevraagd van oudste.
Dus nee, ik vind niet dat je zeurt.
Niets doen
Je kan beter helemaal niets doen omdat de ouders door jouw hulp niet gaan inzien dat hun ideeën over zelfstandigheid niet mixen met de realiteit.
Als de kinderen die mate van zelfstandigheid beheersen, hebben ze jouw hulp niet nodig. Als ze een vraag hebben, kunnen ze met hun ouders bellen. Lang leve de mobieltjes. Je weet ook niet hoe vaak de ouders hun kinderen bellen om te vragen of alles goed gaat.
Maar als de kinderen die zelfstandigheid niet beheersen, zal dit tekort de ouders niet duidelijk worden omdat de problemen voortijdig worden afgevangen door de buren. De ouders zullen dan gewoon blijven doorgaan met het idee dat de kinderen het aankunnen.
Ik begrijp je bezorgdheid om de kinderen maar je ontneemt de ouders een leermoment.
Advies
Ik vind dit onverantwoordelijk. Wat als er iets gebeurt thuis of bij één van de kinderen onderweg of op school?
Je kunt twee dingen doen: spreek de ouders hierop aan, ook al heb je weinig contact met ze. Je kan dan hun verhaal in deze aanhoren en misschien zijn ze juist blij dat je dit opgemerkt heb.
Je zou ook contact kunnen opnemen met bv een wijkagent, hij kan je van informatie voorzien over waar je dit kan melden.
Succes.
Jenny
Maar
Misschien komt er wel dagelijks een familielid langs? Dat weet je dus niet. Je mag de ouders ook al niet dus dat speelt ongetwijfeld mee in je oordeel.
Zie ouder draadje over 's nachts alleen thuis.
Wie weet heeft moeder voor drie dagen eten in de diepvries en zijn de kinderen gewend eten op te warmen in de magnetron of hebben ze geld voor een bezoek aan de patatboer en kan de oudste met zijn mobiel een pizza bestellen. Misschien heeft moeder ook voor drie dagen bolletjes in huis en pakjes limonade.
Het huishouden is van latere tijdstip, als de kast maar gevuld is met schone kleding.
Wat nu speelt is het op tijd naar school gaan zodat de leerkracht niet gaat melden dat de kinderen zonder toezicht zijn en daarom te laat zijn gekomen. Dat is door de ouders op te vangen door de kinderen te bellen.
Het gevoel van bezorgdheid wordt vaak gevoed door je eigen ervaringen en idee over opvoeding. De sleutelkinderen lopen ook niet in zeven sloten tegelijk. En als eentje zijn sleutel kwijt is, bestaat er vaak een achtervang. Het hangt van de kinderen af; als de ouders weten dat hun kinderen het niet aan kunnen en ruzie gaan maken, waren ze waarschijnlijk niet eens gegaan.
Niet mee bemoeien en veroordelen
Je kunt niet oordelen over wat wel en niet kan in een ander gezin. Ik ken kinderen van 14 die al heel veel verantwoording krijgen in een gezin. Mijn dochter van 14 zou dit niet kunnen want maakt nogal eens ruzie met haar broertje van 8 en is nog vrij impulsief. Ik ken ook een familie waarbij de ouders allebei hard werken en de 14 jarige vaak oppast op broertjes en zusjes. Ik zie dan de zus van 14 fietsen met het jongste kind. Petje af, zo verantwoordelijk. Je zou denken dat ze de moeder van het kind is als ze er niet zo jong uitzag.
Heel verantwoordelijk, nog verantwoordelijker dan veel volwassenen die ik ken. Als ik die ouders zou zijn zou ik woest worden dat je je ermee bemoeit. Heb een beetje vertrouwen in de mensen om je heen. Tenzij je natuurlijk duidelijk kindermishandling en verwaarlozing zien. Het ligt dus helemaal aan de kinderen, wat ze aankunnen en hoe de ouders ze achter hebben gelaten. Lege ijskast, geen mensen om op terug te vallen, vieze kleding of schone kleding, volle ijskas, familie in de buurt om op terug te vallen. etc etc.....
bij toeval
Je schrijft dat je er bij toeval achterkomt en dat "een van de kinderen zegt dat…". Zou het niet ook nog kunnen dat het verhaal niet precies is zoals het lijkt?
Flanagan
Zou jij het jezelf ooit kunnen vergeven als het fout afloopt, er eentje komt te overlijden, omdat je de ouders zo hun 'leermomentje' gunde omdat ze het anders wellicht nog eens gaan doen?
Overdreven Jamie
Overlijden? Kinderen gaan niet dood van drie dagen zonder ouders. Leuk is het niet en als de buurvrouw een beetje een oogje in het zeil houdt en ze avondeten geeft, overleven ze dat echt wel.
Contact
Zo gaat dat dus met buren die elkaar niet echt kennen, die elkaar ook niet echt vertrouwen. Dan komen er al gauw wilde verhalen over verwaarlozing, slechte opvoeding enz. Verdiep je eens in de mensen, maak contact met ze en stel je eens open. Als je je dan zorgen maakt kan je altijd nog naar de wijkagent of naar het AMK rennen.
thomas
Natuurlijk overdrijf ik maar jij leest niet goed.
Flanagan zegt juist dat je geen oogje in het zeil MAG houden! Daar gaat het mij om. Ze wil juist dat het fout gaat zodat die ouders het niet nog eens doen!
School
Euhm nou is alles goed en aardig maar aan 3 avonden zonder warme hap overlijden ze niet maar aan een vergeten pan op het gas wel of aan een experiment met alles wat je als volwassene niet kunt bedenken ook. De oudste is 13 en het is een hele verantwoordelijkheid om dan te zorgen voor zijn jongere broertje en zusje vind ik echt heel wat.
Ik vind het niet vreemd als je als buurvrouw de school eens vraagt of ze op de hoogte is en vraagt wat de school ervan vindt. Dit is dan ook gelijk de instantie die goed kan inschatten of eventuele melding bij een wijkagent wenselijk is.
Jamie,
Ik heb nergens geschreven dat ik wil dat het fout gaat. Jij leest wat je wilt lezen, dat is heel iets anders. Als je het niet met mij eens bent, prima . Maar ga iemand niet woorden in de mond leggen om jouw verontwaardiging te versterken. Maar die stijl is mij al eerder opgevallen. Dus stop met overdrijven.
In TO wordt bijna uitgegaan van een situatie die fout gaat aflopen, waarop ik schrijf dat dat best wel eens kan meevallen. Door de mobieltjes kunnen kinderen elk moment met hun ouders praten. Het is niet meer zoals vroeger, in de tijd van de vaste telefonie.
Met voorvallen waardoor het fout kan gaan, denk ik eerder aan tuindeur niet op slot zodat er een inbreker wat spullen heeft mee genomen of een ruzie waarbij een iets gebroken is of een lekke band. Leermonent dat hun kinderen toch nog niet het overzicht hebben.
Als er een ernstiger situatie zich voordoet, zoals een gat in de hoofd door hoofd stoten aan een openstaande keukenkast, zal elk kind uit gezonde reactie een handdoek er tegenaan drukken en naar de buurvrouw rennen, of anders het broertje wel, of ze bellen hun ouders of het familielid. Geen leuke gebeurtenissen maar niet levensbedreigend.
De meer ernstige situaties kunnen trouwens ook plaatsvinden als de kinderen thuis zijn en moeder is even boodschappen doen. Dergelijke ongelukken kan een ouder ook niet voorkomen. Een ouder controlleert wel of de tuindicht op slot is.
Het is moeilijk in te schatten
maar wat doet het oudste kind in geval van nood? Kan het kind dan wel handelen, of bevriest het kind van schrik?
Veel volwassen hebben al moeite om te reageren in noodsituaties. Als er niets ernstigs gebeurd, zal het allemaal wel loslopen. Het zijn de momenten van paniek, die doorslaggevend zijn. Een voorbeeld:
een van de jongste kinderen valt van de trap, komt mijn zijn/haar hoofd ongelukkig terecht en heeft een ernstige hoofdwond, die erg bloed en daardoor snel bij mensen paniek veroorzaakt. Is een situatie die kan gebeuren. Ik weet van mezelf dat hoe ik reageer. Van mijn dochter (13) verwacht ik dat ze enorm schrikt en haar eerste reactie zou zijn: mama of papa roepen. Of zij op de moment zo verstandig is om niet aan het kind te gaan rukken, weet ik niet. Ik vertel haar regelmatig: als je getuigen bent van een ongeluk en je weet niet wat je moet doen: bel 112, maar of ze daaraan denkt als ze in paniek is?
Zou ik zeggen dat mijn dochter een verantwoordelijk kind is, ja, absoluut. Ze zorgt er 's morgens voor dat ze op tijd op school komt, het huis afgesloten heeft en brood mee heeft.
Is een situatie van 3 kinderen alleen thuis gevaarlijk? Niet direct, maar het is verre van wenselijk en kan uitmonden tot een levensgevaarlijke situatie. Ik zou dit wel melden. Een avondje of een paar uurtjes overdag is heel anders dan 3 volledige dagen...
Dees
Kinderen warmen hun eten op in de magnetron want dat is veiiger en gaat sneller, zonder aanbranden.
Wel zaak dat hun ouders hen geleerd hebben geen lepels in de magnetron te stoppen. Maar een 13- jarige heeft heus wel meer ervaring met het opwarmen in de magnetron. Je gaat niet weg als je kinderen niet met een magnetron kunnen omgaan maar wel hun eten moeten opwarmen.
Laatst was een 3/4-jarig meisje bij de kaasboer die 2 ons jinge kaas moest bestellen. Vader gaf haar alvast genoeg centjes. Hij ging even naar de drogist ernaast. Zo wilde hij kind wat ervarinng op doen in zelfstandigheid door haar het gevoel te geven dat ze al een grote meid was.
Ik zou het zelf niet gedaan hebben, maar was het fout van die vader? (Ik stapte vroeger als uk ook wel de SRV-wagen in de straat binnen voor een pak melk). Het meisje ging vol trots met de kaas naar de winkel ernaast en later liepen ze samen verder.
flanagan (ot)
waarom zou jij dat niet gedaan hebben, een klein kindje zelf iets laten afrekenen in een winkel?
flanagan
Meemaken dat er een inbreker in huis is geweest of die wellicht tegen het lijf lopen zijn geen dingen die ik een jong kind wil meegeven als de ouders niet thuis zijn.
Ik zie dus toch dat jij wil dat het fout gaat. Dat zeg je toch ook omdat je denkt dat de ouders het dan niet meer gaan doen. Ook zeg je dat je als buurvrouw je er dus niet mee kan bemoeien omdat je dan wellicht voorkomt dat die inbreker in huis staat of het bakje in magnetron in een hoek blijft hangen en zo wel in de fik vliegt!
Referentiekader
In de link die ik in #11 aanhaalde staan onderaan wat reacties; mensen beoordelen op basis van hun eigen referentiekader.
Ondertussen weet TS niet of de ouders een afspraak hebben met de buren, ze weet ook niet hoe zelfstandig de kinderen zijn of hoe de ouders het geregeld hebben. Ze reageert puur vanuit de info van dat kind dat ze een familielid kan bellen en deed daarbij de aanname dat het daar niet goed geregeld is.
flanagan
TS is toch de buren?
Creabea,
Omdat de vader erbij stond, vond ik dat hij best wel in de winkel even op haar kon wachten. Zijn voortijdige vertrek gaf mij het gevoel dat hij haast had en geen zin had te wachten. Van mij mogen ukkies best iets kopen en betalen maar ik woon niet in een rustige buurt. Ook op de stoep wordt een klein kind nog wel eens over het hoofd gezien. In dat geval vind ik haast ondergeschikt aan veiligheid ten opzichte van het overige verkeer. Ik denk dan aan het rijdende verkeer zoals fietsers en scooters op de stoep. Het gaat mij niet om de boodschap zelf.
Buurkinderen
De kinderen van 5 huizen verder zijn ook buurkinderen. Als mijn direkte buren op vakantie zijn en hun buren aan de andere kant verzorgen de post etc., delen ze dat ook niet met ons. Maar ze hebben het wel goed geregeld.
Jamie!
"Ik zie dus toch dat jij wil dat het fout gaat. Dat zeg je toch ook omdat je denkt dat de ouders het dan niet meer gaan doen. Ook zeg je dat je als buurvrouw je er dus niet mee kan bemoeien omdat je dan wellicht voorkomt dat die inbreker in huis staat of het bakje in magnetron in een hoek blijft hangen en zo wel in de fik vliegt!"
Hallo zeg, kun je niet wat vriendelijker discussiëren? Is er wat aan de hand in je echte leven? Je stijl is erg aanvallend, ook in andere draadjes.....
13 is wel jong, maar
13 is wel jong, maar toen ik 16 was, was ik ook wel eens een week alleen thuis met mijn jongere broers en zussen (de jongste was toen 8). En een nachtje alleen gebeurde al wel eerder. Ik vond dat nooit raar of eng. Mobieltjes waren er toen nog niet, maar mijn ouders hebben natuurlijk wel elke dag even gebeld en ik wist wie ik in geval van nood kon bellen. We gingen gewoon naar school, en ik weet nog dat ik mijn jongste zusje naar ballet bracht. Koken kon ik wel zo'n beetje. Er had ongetwijfeld van alles kunnen misgaan, maar dat is niet gebeurd en eigenlijk hadden we een heel gezellige week waarin we heel creatief zijn omgegaan met het boodschappenbudget (de televisieserie Ravioli was een bron van inspiratie). Nogmaals, een 13-jarige zou ik niet een paar dagen als oppas thuislaten, maar ik mag toch hopen dat mijn kinderen dat soort dingen wel kunnen als ze 16 zijn.
Tsjonge Jamie
Natuurlijk wil niemand hier dat het fout gaat.
Verder alles goed?
Niet melden
Ik zou die ouders bij terugkomst wel waarschuwen dat ze door hun kinderen alleen te laten een zorgmelding van bezorgde omstanders kunnen verwachten.
Vroeger gingen meisjes van 13 of 14 in een ander gezin de huishouding draaiende houden. Mijn moeder deed het hele huishouden voor een kleine boerderij met knechten en haar jongste broers en zusters.
En ja, ik stuurde, op zijn eigen verzoek, zoon van 3/4 jaar oud naar de sigarewinkel voor een snoepje en een krant voor mijzelf. Daar werkte een ouder met kinderen van dezelfde leeftijd als de mijne en zoon wilde heel graag zelf taakjes doen en er op uit.
Ik zou het zelf niet doen, maar melden is wel het laatste. Je weet niet wat je een gezin daarmee aandoet.
