consequent
Goedendag allemaal,
Ik ben Saar en heb drie zoons, 1 van 10 jaar en een tweeling van 9 jaar.
Ik ben gescheiden ,maar inmiddels alweer ruim 4jaar in een relatie.
Wij zijn een samengesteld gezin, waarbij mijn vriend zijn kinderen toentertijd streng heeft opgevoed, niks mis mee.
Ik merk dat ik niet voldoende consequent ben en dat mijn vriend hier veel last van heeft.
Ik vind het consequent zijn heel moeilijk, ik werk veel en zit ook nog twee volle dagen op school. Mijn kinderen gaan drie weekenden naar hun vader en zie mijn kinderen eigenlijk weinig ,lees : alleen doordeweeks waarbij het in elk gezin erg druk is.
Hoe kan ik zorgen dat wij het allemaal weer fijn hebben thuis?
Waarom
Is dit jouw verantwoording? Kan je vriend geen water bij de wijn doen?
Hoezo?
"Niet voldoende consequent": waaruit blijkt dat? Vind jij dat of vindt je vriend dat?
Reactie
Als ik er bv 1 straf en naar boven stuur omdat hij een grote mond geeft, vind mijn vriend dat hij dan op zijn kamer moet blijven.
Ik vind dan als hij sorry zegt best naar beneden mag.
Wel ben ik het met hem eens dat nee ook nee is en dat ik daar echt wel steekjes los laat vallen.
Kortom
Jij straft niet zoals je vriend dat graag zou willen zien.
Enne, laat jouw vriend nooit steken vallen? Is hij de perfecte opvoeder?
precies
Nee ik straf idd niet zoals hij dat wilt en daar heb ik moeite mee eerlijk gezegd.
Mijn vriend laat ook vast weleens steken vallen, alleen zijn kinderen komen 2 weekenden per maand bij ons.
De perfecte opvoeder is niemand denk...
Ieder op zijn/haar eigen manier
Volgens mij is het een gouden regel in samengestelde gezinnen dat iedereen zijn eigen kind(eren) op zijn of haar eigen manier opvoedt. Als een kind vreselijk over de grenzen van de stiefouder heen gaat (bijv. uitschelden, pijn doen, gevaarlijk gedrag), dan mag/moet de stiefouder daar natuurlijk wat van zeggen.
Ik lees hier nergens dat jouw kinderen de losbandigheid zelve zijn. Ze worden opgevoed, alleen volgens licht andere regels dan de zijne. Ze worden naar hun kamer gestuurd, maar als ze sorry zeggen (en ik neem aan dat je dan ook nog even benoemt wat er voortaan wél verwacht wordt) dan is voor jou de kous af. Daar is niks mis mee, Saar! Ik denk dat jouw vriend moet leren accepteren zijn zijn manier niet de enige manier is.
Wa betreft nee=nee, denk ik inderdaad dat het niet slim is 2x nee en dan de derde keer ja te zeggen. Kinderen hebben duidelijkheid nodig.
Je kunt zelf nadenken waarom je nee zegt. Leg die reden ook gewoon uit aan je kinderen. Nee, ik kan nu niet meespelen want ik moet studeren/bent te moe of nee, je mag geen koekje want we gaan bijna eten. Aan een goede reden kun je blijven vasthouden. Als er geen goede reden is, dan ben je misschien sneller geneigd toch toe te geven, misschien kun je dan niet beter meteen toegeven?
Valkuil
Dag Saar,
Bij ons was 'opvoeden zoals de ander dat wil' een valkuil en een potentieel gevaar voor ruzie. Voorbeeldje: toen jongste geen pap meer dronk voor het slapengaan maar nog niet goed at aan tafel, kwam het met regelmaat voor dat hij begon te huilen over honger en een boterham willen, terwijl wij hem net in bed hadden. Mijn man was dan erg streng en verlangde dat van mij ook, terwijl dat gewoon niet mijn stijl is en ik het niet in me heb. Gevolg: ik probeerde het op zijn manier en dat liep uit de hand, want zoon wist dat ik het niet meende en dat er ruimte was. Uiteindelijk was zoon overstuur, ik overstuur en mijn man gek van het gehuil. Zat hij alsnog aan tafel een boterham te eten.
Je kunt niet elkaar een stijl opleggen, daar komt gedoe van. Er is niets mis met zijn consequente opvoeding, maar ook niet met het wat zachtere van jou. En als je samen bent bij een bepaalde situatie (zoon heeft grote mond, moet naar boven, van jouw man moet hij blijven, jij vindt het wel weer goed geweest) moet je toch een beetje naar elkaar toe bewegen.
Ik ben er zelf in ieder geval echt mee gestopt te doen hoe mijn man het wil, en met een beetje uitleg snapte hij dat wel. Is er echt niet altijd blij mee, dat is vers twee.
Oh...
Voor straf naar de kamer heb ik nooit gedaan, vind ik onzinnig. Kamer moet een veilige plek zijn. Ze worden wel eens naar de kamer gestuurd als er afgekoeld moet worden, en dan komen ze vanzelf terug als ze er aan toe zijn om er over te praten. Als dat te lang duurt (omdat ze aan het spelen zijn ofzo) dan roep ik ze en praten we op dat moment.
En hier verandert een nee ook wel in een ja. Omdat er steekhoudende argumenten aangevoerd worden. Omdat ik nadenk over m’n eerdere weigering, en daar eigenlijk geen goede reden voor kan verzinnen. En ik een ja bij nader inzien veel leuker vind. En soms blijft een nee een nee, en dan is het ook goed. Meestal. 
Dus... ik ben het niet met je vriend eens. Ik weet niet wie gelijk heeft, maar mij en mijn gezin bevalt mijn manier veel beter. En ik geloof niet dat er slechte kinderen uit komen.
Inderdaad Tijgeroog
Met een goed argument mag een nee inderdaad een ja worden. Hier ook.
Argumenten.
Jaaaa, daar was mijn kind goed in. Doodvermoeiend af en toe. En ik probeerde wel consequent te zijn maar dat is toch weer anders dan star en onbuigzaam.
We doen allemaal maar wat, als ouders, we hebben er niet eens een diploma voor.
Jou vriend doet het fijn op zijn manier en jij op jou manier. Soms wat aan elkaar toegeven kan ook handig zijn als je huis vol is met kinderen. Lijkt me extra lastig als je kind je genen niet heeft.
bedankt
Super bedankt voor al jullie reactie.
Hier kan ik wat mee
hier ook
een behoorlijk softe opvoeding. De eerste heeft nu net haar examen binnen, ze is prettig en respectvol in de omgang en drinkt en rookt niet. Man vond wel eens dat het strenger moest en riep dan iets extreems, maar het lukte hem ook niet om dat vol te houden, haha. En de kinderen hadden dat allang door. Dus dan maar beter meteen soft zijn, denk ik. Dan wordt er die paar keren dat je echt nee zegt ook beter geluisterd, tenminste ik had daar geen problemen mee.
Op je kamer afkoelen en dan sorry zeggen lijkt me helemaal prima. Het punt is gemaakt, het egdrag is gestopt. Dat is toch wat je wil?
man
Volgens mij is jouw man gewoon bang dat ze voor galg en rad opgroeien. Maar dat hoeft helemaal niet, dat zie je aan de mijne. Je kan "soft" en toch effectief opvoeden. Als je maar weet waar ècht je grenzen liggen en duidelijk maakt wat gewenst gedrag is, vooral ook door het zelf te laten zien.
