En dan eindelijk!
Zoon is ruim 11 en toch wel een beetje een bijzondere jongen. Vindt niet zo makkelijk aansluiting. Op school heeft hij wel vriendjes, maar in de buurt hier eigenlijk niet. De meeste kinderen zitten ook op een andere school. Sinds een paar weken wordt hij regelmatig opgehaald door een jongen uit de buurt, 3 jaar jonger, die ook op dezelfde voetbalclub zit. Samen voetballen ze of ruilen voetbalplaatjes. Af en toe voetballen er ook andere kinderen mee. Meestal laat zoon zich ophalen, maar net riep hij zomaar tegen me: ik ga even naar buiten. Ja is goed, zei ik. Maar ik was zo blij. Ik vind het bijna vervelend hem straks weer binnen te roepen omdat hij moet trainen.
Moest het even kwijt hoor.
Heerlijk!
Hoeveel je ook van je bijzondere kind houdt zoals hij is, toch is het zofijn als hij ook eens iets 'gewoons' heeft dat voor anderen misschien zo vanzelfsprekend is. Geniet ervan!
skik
Wat leuk!
Dat er nog maar veel van dat soort middagen mogen volgen... Ik heb een zoon van dezelfde leeftijd die ik het ook zo zou gunnen maar voorlopig zit dat er niet in. Dus ik weet dat het voelt alsof de zon even gaat schijnen en alles wat lichter voelt, leuk hoor!
heerlijk
Ik snap je gevoel, ik heb ook zo'n kind. Heerlijk als het dan ineens vanzelf lijkt te gaan. Hopelijk houdt deze vriendschap nog even stand en geeft het hem vertrouwen voor het aangaan van nieuwe vriendschappen.
Lekker genieten!
Tango, wat een fijn gevoel geniet ervan! Ik denk dat je een zoon een heerlijke middag achter de rug heeft. Ook al maken wij ons als moeders zorgen over onze "bijzondere" kinderen, deze kinderen komen er ook op hun manier.
wat fijn
Dat is inderdaad een genietmomentje.
Overigens wordt er hier in de buurt nauwelijks meer opgehaald door kinderen. Ze spreken gelijk uit school al af op sturen elkaar online een bericht. Ik kan me niet herinneren dat mijn oudste licht bijzondere zoon ooit aan de deur is opgehaald. Toch had hij genoeg contacten.
Wordt er bij jullie nog veel "opgehaald"?
Pirata
Omdat de kinderen hier in de straat dus niet allemaal op dezelfde school zitten wordt er regelmatig nog aangebeld door kinderen. Het zijn ook vaak kinderen die nog geen telefoon hebben of die zelden gebruiken, zoals zoon hier. Ook in het weekend bellen ze gewoon bij elkaar aan of ze lopen gewoon naar buiten als daar kinderen aan het spelen zijn. Wat zoon dus nooit deed, maar nu voor het eerst dus wel.
fijn
Wat fijn Tango! Kan me indenken dat het een geluksmomentje voor je is!
heerlijk!
Mijn dochter is op haar eerste basisschool erg gepest. Toen ze net op een nieuwe school zat (groep 7), werd ze opgebeld op woensdagmiddag: we gaan met een groep zwemmen, we halen je zo op!
Ik zag haar wegfietsen, kletsend met haar nieuwe vriendinnen, en ik stond te huilen achter het raam.
Wat hierboven ook al werd gezegd: hierdoor werd ze zekerder in het aangaan van nieuwe vriendschappen. Sindsdien is het alleen maar bergopwaarts gegaan.
Heerlijk van genieten dus!
Mooi, Stoepkrijt
Ik herinner me jouw verhalen over je dochter nog heel goed. Zo triest dat ze zo gepest werd en zo mooi dat dit dan gebeurde toen ze op haar nieuwe school zat. Kan me je tranen helemaal voorstellen.
