Gebruik luier bij vriendinnetje dat blijft slapen

Mwaoh

Hier kon/kan best veel. Mijn gastvrijheid houdt toch echt op als ik midden in de nacht vieze karweitjes moet gaan verrichten voor een logeetje met veel noten op haar zang. Lijkt me niks mis mee hoor, om een kind bij te brengen dat de wereld niet om haar draait. En dat een luierbroekje niets om je voor te schamen en pesten wel. Tenslotte plas je niet expres de boel onder.

Middelste zoon was ook pas 's nachts droog toen hij al dik in groep 5 zat. Die nam gewoon een luierbroekje mee, zelfs op scoutingkamp. Wij deden daar niet moeilijk over, dus hij ook niet.

Pennestreek

In 1 van mijn eerdere berichtjes, schreef ik ook dat mijn neefje graag een luier om wilde en die ook bij zich had, doe je toch lekker een luier om? Mijn eigen zoon was toen drie en net zindelijk in de nacht. Die had er geen vragen over gesteld, maar toch wilde neefje het discreet doen.

Ik vind alles best. Een kind dat dat wil onthoud ik echt zijn luier niet. Maar een kind dat dat niet wil, dwing ik ook echt niet in een luier.

In het verhaal hierboven had de bezoekster tranen in de ogen omdat ze het echt niet wilde. De keus is dan: risico op bed verschonen of een kind dat zich niet veilig voelt in je huis...

Kies ik toch dat eerste...

Precies Floria

Je kunt kiezen, dat noem ik geen dwingen. Ik denk dat die ouders het anders aangepakt hebben met hun dochter dan wij. Het was bij ons gewoon geen optie, geen luier. En dus was die luier de normaalste zaak van de wereld. Ook al wist ze best dat verreweg de meeste kinderen van haar leeftijd echt wel droog waren ‘s nachts. Ze was er zelf ook heel open over. Het probleem is op die leeftijd echt net zo groot als je het als ouders maakt.

Echte luiers

Nu moet ik er wel bij zeggen dat neefje luierbroekjes mee had, die wilde hij wel om... Logeetje had pampers mee die hij ook niet zelf om kon doen.
Misschien dat dit meisje inderdaad veel noten op haar zang heeft, maar logeetje is gewoon een aardig jong waarvoor ik best wel een keer een bedje wil wassen... Als hij geen luier aan wil, doen we het toch lekker niet?

luiers, luiers en nog eens luiers...

Dit moet toch even van mijn hart, en ik hoor (en zie) het steeds vaker, dat ouders voor hun bedplassende zoon of dochter kiest voor incontinentieluiers, terwijl je speciale luierbroekjes hebt voor oudere kinderen. Zeker het aanbrengen van een incontinentieluier is al stukken ingewikkelder dan bijvoorbeeld een pamper. Waarom maken ouders het zich soms zo moeilijk? Vanaf 4 jaar kunnen ze zelf zo'n luierbroekje probleemloos aantrekken, dus stop gewoon met het geklungel met die plakstrips. En goedkopere luierbroekjes kun je gewoon overal krijgen, duurdere incontinentieluiers kan alleen via de apotheek of een internetwinkel.

Binnen mij familie heb ik de volgende situatie meegemaakt. Afgelopen zomer hebben we met de gehele familie in een kampeerboerderij in Drenthe gelogeerd. Nu is bedplassen binnen de familie Akkermans wel een dingetje, zo ook mijn neefje van 7, enigst kind van mijn broer en tevens de oudste telg van zijn generatie. Nu kwamen de eerste dag bij het moment dat de jongste naar bed gingen en mijn schoonzus vond dat het ook tijd was voor mijn neefje om zijn pyjama aan te trekken. Even later liep hij met alleen in een pyjamatrui en een luier rond in de leefruimte. Hij had een klinisch witte incontinentieluier aan, die aan de grote kant was voor hem, de luier zat hoog en kwam bijna tot zijn oksels. Hij was stilletjes nog even aan het tekenen en knutselen. Ik ben er bij gaan zitten en heb met hem gespeeld. Ik kreeg niet het idee dat hij de luier echt vervelend vond, maar ook niet dat hij zich comfortabel voelde met de situatie. Uiteindelijk is hij bijna 2 uur later(!) naar bed gegaan. En 's ochtends had hij de luier tot na het ontbijt aan. Op de vraag aan mijn schoonzus waarom ze incontinentieluiers gebruikte, antwoorde ze, dat hij hel veel plast en op zijn buik slaapt. Tja laat hem alleen die luier aanhebben als hij in bed ligt dacht ik. Die jongen kan zelf die luier niet aandoen en durft hem ook 's ochtends niet uit te doen, wat hem erg afhankelijk maakt van zijn moeder. Tot slot stoorde ik mij hoe laconiek mijn schoonzus om ging met zijn privacy. Overigens is mijn schoonzus zich van geen kwaad bewust en doet ze het verder heel goed met hem.

Ik ben van mening dat als een (ouder) kind in bed plast, je rekening dient te houden met zijn of haar wensen. Het is immers ook zijn of haar probleem en ze hebben het er al moeilijk genoeg mee, dus maak het als ouder niet moeilijker voor hun dan het al is. Wil hij of zij een luier? Prima, maar koop dan een pak luierbroekjes en laat hun die zelf aandoen. Wil hij of zij geen luier, respecteer dat en zoek naar een andere oplossing. Als ik het verhaal van Sanne lees, over haar luiers, dan heeft het toch een soort van jeugdtrauma achter gelaten bij haar. Je wilt toch als ouder dat je kind later terug kijkt op een leuke jeugd en dat bedplassen hun leven niet overheerst.

Aniek

Geen paniek, wat ik een luier noem is zo’n dry nights luierbroekje, maar voor het gemak (tiept wat sneller) maak ik daar luier van. En gebruik van dat spul en het een luier noemen heeft geen van beide tot een trauma geleid.

Dry nights

Mij staat bij dat die Dry nights dus vreselijk duur waren. En hele kleine pakken met weinig erin. Mijn kinderen vonden ze daarnaast stug en niet fijn zitten. Maar hopelijk is dat inmiddels veranderd want ze zijn 18 en 15 en al lang uit de luiers. De oudste was volgens mij met 5 jaar volledig zindelijk en jongste met 7. Voor oudste wel eens Dry nights geprobeerd maar zij vond ze dus niet fijn. Hebben het altijd bij de grootste maat luierbroek van Kruidvat gehouden. Jongste was wat dat betreft gelukkig klein en tenger voor zijn leeftijd dus ging prima.
Overigens zag ik ooit een soort van Dry nights luier met een soort van boxershort eromheen. Vond dat echt zo raar. Alsof het dan minder leek op een luier, maar ik vond dus totaal van niet.

Ik begrijp je KJ

Beste KJ,

Ik begrijp je helemaal. Ik heb het hele draadje gelezen en verbaas me dat de beste stuurlui weer aan wal staan. Mensen die roepen dat als het al een luier is die een kind moet dragen het een drynight moet zijn. Maar de meeste hebben geen ervaring met die dingen. Mijn ervaring bij mijn dochter is dat ze lekken. Hier dus ook de abriform luiers. En nee er is geen kind die daar op staat te springen. Maar het is de manier hoe je er mee omgaat. Mijn dochter is 12 en is erfelijk belast met het bedplassen. Ik heb ook tot mijn 16de meerdere keren per week in mijn bedgeplast. 😔 en het overkomt me soms nog steeds.

Hier wel gepaste discretie. dus niemand hoeft het te zien. Luier aan net voor je naar bed gaat en zelf afdoen als je opstaat. Ze hoeft er dus niet het huis mee rond. Al gebeurd of gebeurde dat in weekenden of vakanties weleens.

Ik denk dat het verstandig is dat het een passende luier is. En dat een broekje was geweest dan een broekje maar de ervaringen zijn dat ze dan juist nog steeds vaak nat is. Waarom dan ook of een matje?

Wat betreft de loge zou ik dat echt afstemmen met de moeder en afhankelijk van de frequentie van nat zijn aangeven dat er eigen regels in jouw huis. En als dat is slapen met bescherming. Dan is dat zo. En of dat dan een luierbroekje gewone luier of matje is dat zou me niet eens zoveel uit maken.

Hier wordt weinig gelogeerd. Mijn dochter wil het niet. Maar er is weleens een vriendinnetje geweest. En nee het is echt niette verbergen maar zorg dat er een veilig klimaat is dat er niet gepest wordt.

Zelf dus ook ervaringen van vroeger. Wel gelogeerd en toen kon je om de luiers echt niet omheen zo dik. Daar liep ik dan wel na het bad al met een luier rond. Vond ik echt niet leuk. Maar durfde daar niks van te zeggen. Ook thuis weinig discretie. Even gewoon voor de bank mijn luier om krijgen.

Daarvan heb ik bedacht dat ik het anders zou doen

Inderdaad, eigen regels

Ik zou het alleen erg moeilijk vinden als er een logee met tranen in de ogen zou staan en er niks van durft te zeggen, zoals jij ( en ik zelf vroeger ook) ons voelden.
Ik bleef ook regelmatig slapen bij mensen maar hoefde daar geen luier om. Ik zou, juist als ik vroeger ergens niks van durfde te zeggen, overleggen met het kind in kwestie ( kan ook van tevoren) en als je geen nat bed wil: kiezen of delen inderdaad.
Maar ik vind een nat bed niet zo erg...

Vroeger

Mijn (jongere) broer plaste tot zijn 9de nog in bed, en moest van mijn ouders nog met een luier om slapen. Dat leek hem niet echt te interesseren, liep vaak in het huis rond in zijn luier hij maakte zelf altijd ook nog grapjes over. Tot dat we een keer op vakantie waren en wij samen op een kamer sliepen, ik was een jaar of 13 en vroeg aan mijn moeder of ik hem zijn luier mocht om doen , toen ik dat deed, rolde ineens tranen van zijn gezicht, ik heb mij toen echt rot gevoeld.

elvira

Hoi Elvira,

Ik begrijp je broertje maar ook jouw hoor. Zelf dus kind die bedplast en zelf heel lang gedaan. Ken dus beide kanten van de medaille. Maar ik kan alleen maar over mijn eigen ervaring spreken. Ik zelf baalde ervan en schaamde me ervoor maar dat deed ik niet zo zeer binnen het gezin. Was denk ik rond die leeftijd als je broertje. Liep er ook vaak in de ochtend nog even in rond was redelijk gebruikelijk dat er bij de "opblijfavonden" op vrijdag en zaterdag dat ik rond de normale tijd mijn luier omkreeg. Vaak dan ook niet erg discreet. Maakte er soms ook grapjes over maar dat was denk ik nu meer zelf behoud.
Denk dat er in het gezin ook naar gekeken werd dat ik het niet zorg vond. Maar dat was lijfsbehoud.
Ik vond het wel erg. En schaamde me ervoor. En gelukkig werd er door mijn moeder nooit iets moeilijks overgedaan. Maar er was zeg maar ook niet echt een geheim.

Ik doe er naar mijn dochter ook niet moeilijk over maar zorg wel dat er meer discretie is. En nu doen we ook pas de luier om als ze gaat slapen. En dan wel gewoon op haar kamer. Waar hij volgende dag ook gewoon wordt uitgedaan en ik ruim die voor haar op. Ze hoeft van mij daar niet mee door het huis. Als iedereen weg is zorg ik wel dat hij weggaat.

jeugdtrauma

haha, een jeugdtrauma dat valt wel mee hoor, Aniek!
Ik denk dat ik meer trauma's heb gehad van mijn buitenboordbeugel toen ik 13 was, dan al die jaren dat ik met een pamper sliep. Ik heb nog ergens foto's waar ik als 7 jarige lachend in een witte pamper sta, dus kennelijk deed het mij niet zoveel.
Maar het verschilt per kind, dus als bij de een luiers geen probleem zijn, dan kun je luiers gebruiken, wil het kind het absoluut niet, dan heb je het te respecteren en moet je opzoek naar andere oplossingen.

jeugdtrauma

Beste Sanne,

Hier ook geen jeugdtrauma gelukkig. Mijn ouders en omgeving gingen er heel goed mee om. Die foto's waar jij het over hebt zijn er van mij ook wel te vinden ook op later leeftijd. De pakjes avonden en kerst denk ik. Veel meer foto's werden er vaak niet gemaakt. Maar kan me er niet zo druk om maken.

Het hoort nu eenmaal bij me. Ik ben trots op wie ik ben! Gelukkig is niemand perfect! Al denk sommige misschien dat wel.

Het gaat echt om hoe men er mee omgaat. Vooral geen probleem van maken!

Ben het met Sanne eens als het gebruik van die luier nu echt een heel groot probleem gaat worden is het wellicht iets om naar te gaan kijken. En dat wil niet zeggen dat je niet actief moet kijken of je je kind zindelijk kan krijgen.

Probleem

Ja maar hoe wordt het gebruik van luiers dan een 'heel groot probleem'? Kijk, dat een puber het naar vindt bij een slaapfeestje nog een luier aan te moeten, daar kan ik me wat bij voorstellen. Maar een kind van 7, dat nota bene gaat slapen bij een ander kind dat nog een luier draagt, daarvan snap ik dus echt niet dat dat kind gaat huilen als het een luier aan moet. Dan lijkt me dat die ouders dat inderdaad iedere dag faciliteren, door het kind op te nemen of het dagelijks verschonen maar voor lief nemen. En ik denk dus dat je daarmee als ouders je kind, en ook jezelf, geen plezier doet. Het legt zoveel nadruk op dat het kind nog niet zindelijk is, en je zorgt ervoor dat de routine van thuis losgelaten moeten worden als het kind elders moet of wil slapen.
Kijk, die beugel is volgens mij een mogelijk trauma omdat je er op latere leeftijd ineens mee geconfronteerd wordt. Maar iets wat van jongs af aan al 'gewoon' wordt toch niet ineens een trauma? En ik kan me echt wel voorstellen dat afwijken van de 'norm' niet fijn is, maar daar hebben echt veel meer mensen mee te maken, en die zijn echt niet allemaal getraumatiseerd.

probleem

Hoi Pennestreek,

Ik denk dat jij gelijk hebt al zullen pubers met dit probleem er denk ik voor kiezen om niet bij andere te slapen.

Ik denk dat het sowieso beter is in dit soort gevallen dat het beter is dat een vriendje of vriendinnetje juist gaat logeren bij de ouders van het nog niet zindelijke kind. Dan voorkom je juist dit soort dingen.

Ik denk dat ouders van niet zindelijke kinderen het ook niet vaak makkelijk vinden om daar open met andere over te spreken terwijl ik dat wel wenselijk zou vinden zelf.

Dan krijg je denk ik geen discussie heb je zelf in de hand wat je de vriendjes of vriendinnetjes gaan reageren en kun je meteen ingrijpen als dat reageren gaat op een manier die niet wenselijk is.

Zelf wil ik andere ouders niet tot last zijn met een eventueel nat bed door doorlekken.