Geen zin - dan maak je maar zin
Mijn dochter van 6 heeft weer geen zin in school. Natuurlijk zijn er meer kinderen maar als ik vraag waarom niet dan is het vooral omdat ze ‘geen zin’ heeft in rekenen of taal.
Ik merk (ook thuis) dat ze erg eigengereid is. Ze pakt gewoon drinken als ze zin heeft (wij corrigeren haar dat ze het moet vragen). Ze wil in heel veel dingen het op haar tijd en manier doen. Ook in het spelen met anderen neemt ze de lead en overlegt ze met de groep buurkinderen hoe en wat ze gaan doen. Ook wil ze al veel volwassen dingen kunnen. Ze verschoonde vanmorgen haar kleine zusje (terwijl wij haar hebben verboden dit te doen). De reactie is dan; dat is toch fijn dan hoef jij t niet meer te doen. Ik herken deze eigenschappen van mijzelf. Ze bedoeld het vaak erg goed en helpt ook graag in huis.
Hoe leer ik haar dat ze (vooral op school) zich gewoon moet committeren aan hoe het gaat en dat je dingen niet altijd op jouw manier kan doen zonder voorbij te gaan aan haar gevoelens?
(Ze heeft er buikpijn van en wordt boos)
Soms denk ik dat een andere schoolvorm met meer eigen verantwoordelijkheid meer bij haar zou passen maar ik vind het ook een goede leerschool. Op je werk etc later moet je soms ook gewoon iets doen wat niet leuk is.
Vanzelf
Ik denk dat ze op school vanzelf wel leert dat ze moet doen wat haar opgedragen wordt.
In vriendjes en vriendinnetjes komt ze vanzelf wel iemand tegen die zich verzet tegen haar "bezigheid".
En waarom mag ze zelf geen drinken pakken?
Overigens
Overigens op een andere school zoals daltononderwijs moeten ze ook dingen doen die ze niet leuk vinden maar kan ze leren het zo te plannen dat ze er het minste "last" van heeft. Bijvoorbeeld snel even dat vervelende rekenwerkje zodat ik daarna weer lekker kan schrijven ofzo.
Hoe gaan jullie ermee om?
Hoe kort je stukje tekst ook is, bekruipt me het gevoel dat haar gevoelens aan de kant geveegd worden en jullie haar niet de ruimte geven voor autonomie. Jij gebruikt het woord committeren, dus ik neem de vrijheid om mijn reactie meteen naar een wat hoger niveau te plaatsen.
Maar liever toch in simpel Nederlands... neem haar gevoelens serieus, die mag ze op zo jonge leeftijd ook al hebben, maar afhankelijk van de situatie ga je er in mee of niet. Ze móet naar school, maar ze mág er geen zin in hebben. Het is niet handig om mee te gaan in 'geen zin', maar 'dan maak je maar zin' laat haar hakjes direct in het zand doen steken. Vraag waarom, geef aan dat je dat begrijpt, maar dat je niet álles begrijpt, wat is er dan zo naar aan school? Heeft ze vriendjes/vriendinnetjes in de klas? Kan ze het goed vinden met juf/meester? Worden er weleens nare dingen tegen haar gezegd? Vindt ze taken moeilijk?
Mijn dochter was de eerste maanden van een schooljaar altijd in de contramine. Niet op school, maar thuis dubbel. Later hebben haar juf en wij haar gedrag naast elkaar gelegd en de onderwijzeres was verbijsterd over wat ze van ons hoorde. Op school was ze de gezelligheid zelve, maar net even te alert op álles wat zij, de onderwijzeres, deed. Ze stuurde haar daarom af en toe de klas uit voor een opdracht. Wat wij ook pas achteraf hebben gehoord van dochter zelf, is dat ze gepest werd. In welke mate kunnen we niet meer achterhalen, maar ze ervoer het zo, dus het is zo. Het gekke is dat deze dochter nooit heeft laten merken dat ze geen zin in school had. Ze wilde zelfs liever overblijven dan thuis eten. Maar thuis was haar gedrag bepaald niet altijd 'gezellig'. Achteraf gezien was dat misschien een teken aan de wand, maar ik wist het niet. De andere dochter moest ik op vierjarige leeftijd naar school slepen. Ik heb haar een keer zelfs letterlijk aan haar tuinbroekje over het schoolplein gedragen, terwijl zij dikke tranen huilde. Deze dochter was tussen de middag gráág thuis om bij te komen. Haar heb ik nooit over serieuze problemen gehoord en haar leraren ook niet.
Er kan dus meer achter 'geen zin' zitten. En zelfs achter 'altijd' zin. Blijf met haar praten en vragen hoe het op school gaat.
Dat je dochter niet vraagt of ze drinken mag pakken... hmm... even vragen vind ik wel netjes geloof ik, dan hou je ook een beetje zicht op wat ze drinkt en eet. Maar dan mag ze het wel zelf pakken toch? Het zal er de komende jaren op neer komen dat je juist moet stimuleren dat ze steeds meer zelf kan doen, maar niet altijd maar ongeremd. Dat moet dus in balans blijven. Zelfstandig binnen jullie huisregels. Zelfstandig schoolkind mogen zijn. Daar hoort ook weleens 'geen zin' bij. Dat mag. Alleen betekent dat niet dat ze niet hoeft te gaan. Maar waarom dat is, moet je wel proberen te achterhalen.
Geef haar vrijheid binnen grenzen
Daar lijkt ze me nu echt een kind voor.
Met dat drinken bijvoorbeeld: laat haar zelf bepalen wanneer ze iets wil drinken maar bepaal zelf waar ze vrij uit mag kiezen, bijvoorbeeld melk, water en ranja.
school
Heb je er wel eens met de leerkracht over gepraat? Is ze in de klas ook zo eigengereid?
Autonomie
Ze klinkt als een leuk kind! Heel gezond juist.
Ik zou haar wel aanleren om, als ze drinken voor zichzelf pakt, ook te vragen of anderen misschien ook iets willen drinken. ( Niet alleen voor jezelf lopen)
Hoe komt het geen zin in school? Moet ze zich teveel conformeren? Zijn de werkjes te moeilijk of te makkelijk?
Ik neem aan dat ze in groep drie zit, had ze hier vorig jaar ook al last van?
Verboden dingen ( zoals toch zusje verschonen) doen ze allemaal... Misschien kijken in hoeverre je haar hierin ook wat autonomie kunt geven?
Laat haar toch
waarom mag ze niet zelf drinken pakken? waarom mag ze niet eigengereid zijn en de dingen op haar manier doen? Zolang het geen gevaarlijke situatie oplevert en ze rekening houdt met anderen is er toch niks aan de hand?
Ik zou het juist aanmoedigen dat ze actief en ondernemend is. Ze is ook al 6 hè? Dan mag ze echt al meer vrijheden krijgen.
Ik krijg trouwens de
kriebels van de zin: het is een goede leerschool, later op haar werk moet ze ook dingen doen die ze niet leuk vindt.
Waarom zou dat moeten? Denk je dat de slavernij wordt heringevoerd tegen de tijd dat ze volwassen is?
Lanza
Kinderen onleuke ervaringen laten opdoen, net als verveling, is denk ik niet een doel op zich, maar het kan geen kwaad dat ze daarmee leren omgaan. Maar om bij een zesjarige al rekening te houden met een latere werksituatie, dat gaat mij ook te ver 😊.
Eigenwijs is ook wijs
Eigenwijze, zelfstandige kinderen zijn naar mijn idee niet de kinderen die niets kunnen of willen. Waarom wil ze niet naar school? Gedrag thuis kan uiting van frustratie zijn. Waarom geef je haar geen taakjes die ze wél mag doen en de beloning in de vorm van aandacht en complimenten voor krijgt. Negatieve aandacht in de vorm van op je kop krijgen, is ook aandacht.
