Het drama van het avondeten
Avondeten en onze kinderen, dat is nooit een combinatie geweest, maar het lijkt steeds erger te worden.
3 kinderen, de oudste is 11 en is na jaren gedoe inmiddels zo ver dat hij redelijk normaal eet. Wel zijn voorkeuren, maar ook als ie iets niet zo lekker vindt probeert hij het wel.
Middelste van 9 doet alles om af te leiden (grapjes, huilen, ruzie maken) en eet niet. Jongste van 5 roept alleen "LUSIKNIE" en eet dus ook niet, wil ook niet proeven. Soms eet hij wat aardappels of bepaald vlees. Maar nooit, rijst of pasta (wat we best vaak eten), en al helemaal geen groente. Sauzen natuurlijk ook niet. Geen pizza, geen hartige taart, geen lasagne of prutjes. Gek worden we er van. (Ik persoonlijk vooral van het gedoe aan tafel.)
We doen al alles in aparte potjes en pannetjes, zodat ieder er uit kan plukken wat hij of zij lust. Losse rijst, los vlees, saus apart, groente apart. Het lijkt steeds minder te worden, de laatste weken leveren wortels en sperziebonen (wat eerst de betere groenten waren) al een weigering op.
Zal wel komen door het verwennen in de vakantie, teveel patat en pannenkoeken, zelfs de boterham 's middags krijgt nu een "lusiknie". Maar als ik m gewoon neerzet gaat hij toch op. Ik word er wel gek van. Hoe krijg ik ze weer een beetje beter aan het eten?
annka
Als jij het zo zielig vind, die honger: bedenk dan goed dat es niet eens weten wat dat is. Ze hebben trek!! Kinderen met honger hebben niet zoveel noten op hun zang...
Mijn tip:
Haal die stoeptegels van tafel. Stop sowieso met allerlei alternatieven.
Bij een regel die ,goed werkte: slecht gegeten isSniet snoepen in de avond alleen een stukje fruit. Alleen groente niet gegeten is pas na een stuk fruit nog een snoepje en koekje.
Geen strijd, alleen de consequenties voorspiegelen.
En vooral geen medelijden hebben.... of het verbergen. Is dat moeilijk, kijk dan eens naar de tv waar kinderen echt in moeilijke situaties zitten en veel aan Honger en dorst lijden... en vergelijk die situatie met die van de jouw kinderen... Misschien flauw maar wel een understatement. Wij vergeten in het westen wel eens hoe goed we het hebben...
stoeptegels
Stoeptegels op tafel?
Intrinsieke motivatie
Helaas is die niet bij iedereen even sterk ontwikkeld. Zo had ik juist met mijn jongste een redelijk conflict over het opruimen van zijn speelgoed. De lat van intrinsieke motivatie voor een opgeruimde woonkamer ligt bij hem een stuk lager dan bij mij, dus daar komen we dan toch echt niet uit zonder dat ik de kaart van het machtsmiddel trek: er wordt eerst opgeruimd voordat er iets nieuws uit de kast komt.
Ook bij eten werkt dat hier zo. Gezondheid en een gezond leven staat nog zover van hun van hun bed, daar win ik hier bij de jongste twee dus echt niet mee. De oudste snapt dat al wel beter, maar kan de verleiding van schransen en snaaien vaak ook niet weerstaan. Mijn kinderen hebben hier dus echt begrenzing in nodig.
Persoonlijk denk ik dat er over 10-15 jaar geconcludeerd wordt dat de huidige overlegopvoeding ook zo z'n nadelen heeft. In het werkzame leven redt je het toch echt niet altijd met intrinsieke motivatie, dan is het toch ook wel handig om een beetje gewend te zijn aan: omdat ik het zeg....
Ik vind je kinderen een beetje discipline meegeven in het leven ook zo gek nog niet.
Barvaux
Ik heb een hele vervelende woordverbeteraar op mijn tablet zitten die ik niet uit weet te schakelen. Er moest dus staan ;'Soepstengels'!!☺
vraag het
in digitaal hoe je dat moet doen!
dan eet je toch niet
Ik wilde ook af van het 'gezeur' aan tafel. Roepen ze 'lust ik niet' dan zeg ik 'nou dan eet je toch niet'. En verder negeer ik wat ze wel of niet eten. Nog een keer 'lust ik niet'? 'Ja, dat zei je al. Dan eet je het maar niet. Maar je hoeft het niet nog een keer te zeggen." En ik begin over de dag op school of zo. Gek genoeg gaat dat 'vieze eten' er dan heel vaak nog heel aardig in. Na het eten mogen ze altijd nog fruit en als ze weinig hebben gegeten gaat dat er extra goed in.
Nu ze wat ouder worden kan ik goed afspraken met ze maken: ze moeten altijd 1 hapje proeven, maar als ze het niet lekker vinden hoeft het niet op. Commentaar leveren mag verder niet, dat doe je bij iemand anders ook niet.
boterhambon op zomerkamp
Wij waren deze zomer heel verrast dat onze zoon van 8 na een week zomerkamp zijn 'boterhambon' nog had. Ze mochten één keer de maaltijd weigeren en daarvoor in de plaats boterhammen eten, maar dat heeft hij dus niet gedaan! Thuis best een lastige eter (alhoewel ik geloof dat het wel meevalt als ik het hierzo lees) maar hij geeft nu zomaar toe dat zaken als een plakje tomaat op een hamburger helemaal niet zo vies zijn als hij dacht 
Verder mogen de kinderen hier ook niet zeggen dat het eten vies of smerig is, dat is niet aardig. Ze mogen het natuurlijk wel niet lekker vinden.
Gut
Dan is mijn dochter toch wel van het hardnekkige soort. We hebben eens een eenoudervakantie gedaan waar ouders en kinderen soms apart aten (heerlijk). Bij de kinderen werd luid geklapt voor kinderen die ondanks dat ze eigenlijk niet wilden toch hun eten hadden geproefd. Dat deden ze allemaal, behalve mijn jongste. Die knaagde op haar stokbrood en vond het allemaal wel best 
Op kamp zou ze dan waarschijnlijk ook gewoon niets eten, of stiekem een broodje achterhouden van de lunch.
verbazing
Wij zijn net terug van vakantie. Gisteravond zijn we op ons vakantieadres uit eten geweest, met opa en oma die langskwamen omdat dochter 12 werd.
Nou ja, mijn kinderen die bij alles lussiknie zeggen en thuis tafelmanieren hebben om bang van te worden, hebben gisteravond netjes meegegeten (3 gangen menu met best spannende dingen), hun bestek gebruikt zoals het hoort en zijn ook nog 2 uur aan tafel gebleven zonder te zeuren.
Opvoeden heeft dus wel degelijk nut
