het geheim van sinterklaas

Meer bij betrekken

Betrek haar bij de hele voorbereiding, ga 1x per week met haar praten of samen kadootjes inslaan, samen gedichten maken, samen inpakken, samen surprises maken zodat ze er over kan praten met jou of je partner.

Als ze week in week uit er met niemand over kan praten zal het heel lastig worden.

Als je praat: stip dan aan hoe vervelend het is als je het zomaar van iemand hoort, dat het ook leuk is om nog een poosje te geloven en dat het er bij hoort dat je ouders het vertellen in de zomer. Maak het niet te spannend voor haar en maak haar duidelijk dat jullie door knipogen (of een handbeweging) met elkaar kunnen 'communiceren' als het erg lastig voor haar wordt. Vooral bij tv programma's etc, maak contact met haar en doe de afgesproken beweging als 'ik snap het, het is lastig voor je, maar je doet het super!'.

Wanneer?

Toen mijn oudste in groep 5 zat hoorde ik van de juf dat ongeveer de helft van de klas nog geloofde. Bij jongste, nu in groep 5, heb ik het idee dat de meerderheid de waarheid wel weet. Ik zit dus erg te dubben of ik haar nog voor 5 december moet inlichten. Volgens mij weet nichtje (9, groep 6), met wie we altijd Sinterklaas vieren, het nog niet. Maar het wordt natuurlijk steeds lastiger. Ik vind het ook zo sneu om te vertellen omdat dochter nog geen spoor van twijfel vertoont.

geen halszaak

En maak er ook geen halszaak van als je jongste "het" toch hoort. Ik hoorde het al jonger, want ik zag mijn moeder haar oude rieten fietsmand vermaken tot poppenbedje, maar ik geloofde nog jaren toch nog zo half half, want ik wilde er niet aan. Grote kans dat je jongste kind en dat kleine neefje jouw oudste dochter gewoonweg niet geloven

de jongeren

Die komen er denk ik altijd eerder achter. Ik kan me niet herinneren ooit wel echt in Sinterklaas geloofd te hebben (heb 2 oudere zussen). En ik vond het er echt niet minder leuk om hoor!

oudste die het verklapt

Mijn oudste is 14 en 'weet' het al een paar jaar. Heeft adhd en pddnos, dus ook zo'n stresskip...

Vorig jaar niet meer zo, maar de jaren daarvoor was duidelijk dat als de 5e echt dichtbij kwam, hij er toch niet helemaal aanwilde dat hij niet bestond Makkelijk voor jongste (nu 7) en die daarboven (nu 10), was als oudste zat te zieken - wat hij graag doet - ach, schat, je weet wie het zegt. Klinkt lullig voor oudste, maar hij wist dondersgoed dat hij het niet mocht verklappen. We hebben het inmiddels ook aan jongste verteld (groep 5, dus). Maar hij zit wel in een 4/5 combi, dus ook hij weet dat hij het niet verder mag vertellen. Gelukkig weet zijn beste vriend ook hoe het zit, dus met elkaar mogen ze, als ze dat willen, er wel over praten.

Loslaten

Sinterklaas is even goed leuk voor kinderen als ze weten dat het spel is en niet echt.
Dus ik zou niet stressen daarover en je dochter vooral ook niet laten tressen.

Niet liegen en toch..

Mijn zoon vroeg aan zijn oudere zus, ze zeggen dat Sinterklaas niet bestaat, maar die bestaat toch?
Haar antwoord was: Ja hoor, Sinterklaas bestaat echt, maar hij ziet er heel anders uit dan jij denkt.

mijn dochter

Mijn jongste dochter spande de kroon. Ik hield het geheim krampachtig in stand voor haar, want ze vond het zo prachtig en opwindend. Totdat ze een keer op weg naar de intocht tegen me zei: Ik weet natuurlijk wel dat Sinterklaas niet echt bestaat, maar ik vind het toch héééél spannend!

hihi, Jasam en Evanlyn

da's ook een mooie. Ik denk ook gewoon altijd eraan dat ík Sinterklaas ben Hier oudste (7) in combiklas 5/6 die ook nog volledig overtuigd is. Volgens hem zijn er wel kinderen in de klas die zeggen dat Sinterklaas niet bestaat, maar hij gelooft daar niet in. We hebben bedacht dat als hij ons serieus gaat vragen of Sinterklaas nu wel of niet bestaat, dat we hem dan wel inlichten. Hij moet zelf maar het moment kiezen waarop hij de waarheid wil weten.

Geloof

Ik heb nooit tegen mijn kinderen gelogen over de vraag of Sinterklaas echt was. Sinterklaas is wel echt maar ook weer niet echt. Sinterklaas is echt in de zin dat het een historisch figuur is die bestaan heeft. Sinterklaas is niet echt in de zin dat er nu geen bisschop is die in Madrid woont en elk jaar met cadeautjes naar Nederland komt. Sinterklaas is wel echt in dat we allemaal een beetje Sinterklaas zijn en dat als we iets anoniem geven uit de naam van een ander dat we dan de geest van sinterklaas weer spiegelen die bestaat uit iets doen voor een ander om die persoon een plezier te doen. Een poos geleden las ik deze tekst over de kerstman. Dat geeft goed weer hoe ik er over denk en hoe ik het met de kinderen bespreek:

Dear Ryan,
You asked a really good question, "Are Mom and Dad really Santa really Santa?". We know that you want to know the answer, and we had to give it careful thought to know just what to say.
The answer is no. We are not Santa. There is no one, single Santa.
We are the people who fill your stocking and choose and wrap the presents under the tree-just as our parents did for us, their parents did for them, and you will do for your kids someday.
This could never make any of us Santa though. Santa is lots and lots of people who keep the spirit of Christmas alive. He lives in our hearts-not at the North Pole. Santa is the magic and love and spirit of giving to others. What he does is teach children to believe in something they can't see or touch. Throughout your life you will need this capacity to believe: in yourself, in your family, in your friends, and in God. You'll need to be able to believe in things you can't measure or hold in your hands.
Now you know the secret of how he gets down all of those chimneys on Christmas Eve: He has help from all of the people whose hearts he has filled with joy.
Will full hearts, people like Mommy and Daddy take our turns helping Santa do a job that would otherwise be impossible. So no, we are not Santa. Santa is love and magic and hope and happiness. We are on his team, and now you are too.
We love you and always will.

Love,
Mom and Dad

A beautifull letter

...geschreven in de geest van Santa....

net zoiets:

Zo legt de moeder van Laura Ingalls (van het kleine huis) het uit. Laura is dan een jaar of 8.

“Ma!” she cried. “There IS a Santa Claus, isn’t there?”
“Of course there’s a Santa Claus,” said Ma. She set the iron on the stove to heat again.
“The older you are, the more you know about Santa Claus,” she said. “You are so big now, you know he can’t be just one man, don’t you? You know he is everywhere on Christmas Eve. He is in the Big Woods, and in Indian Territory, and far away in New York State, and here. He comes down all the chimneys at the same time. You know that, don’t you?”
“Yes, Ma,” said Mary and Laura.
“Well,” said Ma. “Then you see—”
“I guess he is like angels,” Mary said, slowly. And Laura could see that, just as well as Mary could.
Then Ma told them something else about Santa Claus. He was everywhere, and besides that, he was all the time.
Whenever anyone was unselfish, that was Santa Claus.
Christmas Eve was the time when everybody was unselfish. On that one night, Santa Claus was everywhere, because everybody, all together, stopped being selfish and wanted other people to be happy. And in the morning you saw what that had done.
“If everybody wanted everybody else to be happy, all the time, then would it be Christmas all the time?” Laura asked, and Ma said, “Yes, Laura.”

Dirksmama

Je vergeet even dat er ook nog een klein neefje in het spel is, zelfs al besluit vraagsteller het aan haar jongste te vertellen dan zit ze met hetzelfde probleem: hou houdt jongste het verborgen voor het neefje...

Laatst in de auto

Afgelopen week moest ik met jongste naar de tandarts. Dat vindt ze heel spannend en dan ratelt ze nog meer dan normaal. We hebben een heel gesprek over Sinterklaas gehad. Dochter vertelde dat veel kinderen in haar klas niet in Sinterklaas geloven. Zij had ze verteld dat Sinterklaas er soms anders uitziet omdat wij ook niet elke dag dezelfde kleren aan hebben Vervolgens merkte ze nog op dat volwassenen ook niet in Sinterklaas geloven.
Wat moet je daar nu van denken? Ik vermoed dat ze zelf ook wel twijfelt maar dat nog niet wil toegeven. Als ze me rechtstreeks vraagt of hij wel of niet bestaat, ga ik natuurlijk niet liegen. Dus we houden het nog even zo, en dan vertel ik in het voorjaar hoe het echt zit.

maak

je toch niet zo druk over die kleintjes die nog in de ssint moeten geloven!!! Een kind wat íets' hoort erover en er nog niet aan toe is zorgt zelf dat ze zo'n opmerking 'skippt'. En komen ze wel met vragen bij je en je reageert een beetje in de zin van;'Wat denk je zelf, hoe zou het zitten?" dan komt het echt wel goed.
En daarnaast: sinterklaas is echt niet minder leuk als je weet dat het om een verklede meneer gaat...

Verkleed en echt

Ik heb het mijn kinderen ook uitgelegd dat je bij een toneelstuk ook niet gaat roepen dat de mensen op het toneel niet echt zijn, maar verkleed. Je gaat mee in het verhaal, als er goed gespeeld wordt. En he, die pepernoten, die zijn heel echt!