Hoe leer je een kind de waarde van spullen…
Ik zit er toch een beetje mee. Mijn zoon van 7 is de enige in de familie. Althans het enige kind. Hij was qua aandacht altijd al wat verwend maar nu ook qua spullen. Ik heb het inmiddels wat breder door een betere baan. Maar mijn vriend (niet zijn vader) zit ook bepaald niet in de slappe was.
Verjaardag, sint en kerst… het zit voor hem allemaal vrij dicht achter elkaar en inmiddels staat de teller als zeker op 500 euro aan cadeaus van zn verjaardag. En komt er nog eens een veelvoud richting sint en kerst aan.
Hij vindt het prachtig, speelt eigenlijk met alles en is er super blij mee. Maar ik vind het lastig om hem uit te leggen dat het eigenlijk best een bevoorrechte situatie is waar hij in leeft. Dat het niet vanzelfsprekend is en dat zowel ik als mijn vriend dit vroeger echt niet kregen. Zoveel dure cadeaus. Dat het niet aan de boom groeit en dat er niet ongelimiteerd geld uit de pinautomaat of mijn telefoon komt.
Ik merk dat ik er een beetje mee worstel. Ook richting andere kindjes op school die het wel gewoon met een paar kleine dingetjes moeten doen. Maar daar ook gewoon heel blij mee zijn.
Heeft een kind van 7 echt door hoe duur de cadeautjes zijn? En vindt hij dat belangrijk, of is hij toch gelukkiger of even gelukkig met een stickervel of een pakje pokemonkaarten. Zolang hij niet stampvoetend of rollend over de grond in de speelgoedwinkel gaat omdat hij echt dat ding moet hebben, en als hij het eenmaal heeft er niet meer naar omkijkt, is er toch weinig aan de hand.
En een kind leert de waarde pas als hij er voor gewerkt heeft. Dat ding (vul maar wat in) is echt wel 10 50 of 100 euro waard in zijn ogen, want het is toch vreselijk gaaf.
Een kind van 7 komt net uit het ei......Zorg er voor dat hij geen godje word...Want dan kan het late we een groot probleem worden...
Zo overdreven vind ik het allemaal niet klinken. Dit is ook wat ik in mijn omgeving zie. Kinderen krijgen met feestdagen en verjaardagen vaak mooie cadeaus; waaronder grote lego dozen, spelcomputers en fietsen.
Sommige dingen vallen kinderen ook niet op. mijn omgeving zie ik veel kinderen in dure kleding lopen. Ik geloof niet dat die kinderen echt besef hebben dat die kleren duurder zijn. Ik koop goedkopere kleding voor mijn kinderen maar dat verschil zien ze niet echt. Als kind was ik daar ook helemaal niet mee bezig. Mijn dochter had laatst een eenhoorn shirt aan van de primark en dat was volgens haar vriendinnetje het allermooiste shirt ooit (terwijl dat vriendinnetje in kleding van een vrije dure winkel liep maar dat was in vrij sobere kleuren.)
Toch zijn de mensen hier in de omgeving vaak helemaal niet zo overdreven qua hoeveelheid spullen, kinderen krijgen vaak duurdere cadeaus maar niet overdreven veel. In de volkswijk waar ik hiervoor woonde werd er minder geld uitgegeven aan cadeaus maar de kinderen kregen wel veel meer; heel veel goedkoop speelgoed. Met verjaardagen stonden de woonkamers vol met roze of blauw plastic. In mijn huidige omgeving krijgen ze meer een lego doos en een houten trein of zo. Kost veel meer maar de kinderen valt dat niet zo op.
Ik weet ook niet of dit nou echt een verschil maakt voor hoe ze later met geld omgaan. Ik probeer mijn kinderen bij te brengen dat geld eindig is maar het is bij ons thuis nooit op. We gaan vaak uit eten, op vakantie, doen veel leuke uitstapjes...
Toen ik opgroeide was het geld soms gewoon op. Dan moesten er keuzes gemaakt worden tussen welke rekening te betalen. Mochten we nieuwe schoenen nodig hebben moesten we vaak wachten want het kon pas nadat de kinderbijslag was gestort. Dat hoeven mijn kinderen niet. Zij hebben nooit meegemaakt dat we nog maar 10 euro hebben om een paar dagen mee door te komen tot het salaris binnenkomt. En dat is heel fijn voor hun (en voor mij) en ongetwijfeld zullen ze daarom later anders tegen geld aankijken. Tegelijk zie ik in mijn omgeving ook genoeg mensen die in betrekkelijke weelde zijn opgegroeid en die prima met geld kunnen omgaan & ik ken ook heel veel mensen die in armoede zijn opgegroeid en die niet met geld kunnen omgaan.
nlies schreef op 05-11-2021 om 23:13:
Heeft een kind van 7 echt door hoe duur de cadeautjes zijn? En vindt hij dat belangrijk, of is hij toch gelukkiger of even gelukkig met een stickervel of een pakje pokemonkaarten. Zolang hij niet stampvoetend of rollend over de grond in de speelgoedwinkel gaat omdat hij echt dat ding moet hebben, en als hij het eenmaal heeft er niet meer naar omkijkt, is er toch weinig aan de hand.
En een kind leert de waarde pas als hij er voor gewerkt heeft. Dat ding (vul maar wat in) is echt wel 10 50 of 100 euro waard in zijn ogen, want het is toch vreselijk gaaf.
Nee hij lijkt de waarde nog niet echt te zien. Met een pakje Pokémon kaarten zou hij heel blij zijn. Hij heeft laatst van zn zakgeld een setje van die grote kaarten gekocht. Er goed over nagedacht en toen naar de speelgoedwinkel gegaan. Hij mocht van mij ook alleen kopen waar we voor kwamen.
Soms krijgt hij wel eens wat extra geld bovenop zn zakgeld omdat hij geholpen heeft met een klusje wat niet binnen de normale routine valt maar waarvan ik het wel fijn vindt dat hij het doet.
Hier ook 1 kind en we hebben het niet slecht. Ik geef eerlijk toe dat dochter verwend is met haar iPad Air, iPhone, switch, speelgoed, minimaal 3 keer per jaar op vakantie (camping, vakantiepark, maar ook VS), regelmatig dag pretpark en ook dure verjaardagskado’s. Voor Sinterklaas vroeg ze nu een iPhone 13 pro (of hoe dat ding ook heet, papa heeft er 1). Die kan ze op d’r buik schrijven. Heb gewoon gezegd dat ik die veel te duur vind voor haar en dat papa ervoor werkt elke dag. Ze krijgt onze oude telefoons en dat is prima. iPad dan weer wel een nieuwe ivm thuis les tijdens Corona. Met de verjaardag pak ik wel altijd uit. Geen €500,- maar zo rond de €200,-/€300,- zitten we meestal wel. Nieuwe kamer met custom made bed was wel veel duurder. Maar zo heeft ze een groot poppenhuis gehad, nieuwe berg trampoline, overnachting op een alpaca boerderij, Efteling abonnement. Daar geef ik best veel aan uit en ik benoem ook wel dat ze het erg goed heeft. Dat weet ze ook echt wel en daarvoor hoeft ze geen bedragen te weten. Overigens snap ik een nieuwe fiets ook wel. Wij wilden nu ook een nieuwe kopen, maar was niet leverbaar. Maar tweedehands was niet eens zo veel goedkoper. Schrok echt van die prijzen zeg! Kan je net zo goed een nieuwe kopen 
En als ik zo lees dat hij zelf al wat weg wil geven aan kinderen die het niet zo goed hebben, dan lijkt het me dat hij het ook echt wel weet. Er is ook niks mis met verwennen vind ik. Als het inderdaad maar wel duidelijk is dat er ook een andere kant is. En zo te horen weet hij dat wel.
Hier is dochter trouwens echt een kniepert. Ze wil graag wat hebben uit de speelgoedwinkel, maar niet als ze het zelf moet betalen 
ze spaart alles op! Heeft zeker €500,- op haar eigen rekening staan van speelgoed dat verkocht is, zakgeld en gekregen geld voor rapport enz. Uitgeven doet ze niet graag, dus wat dat betreft gaat het prima met d’r.
Mevrouw75 schreef op 05-11-2021 om 20:47:
[..]
Dat is toch prima?
En gewoon zeggen hoor: zoooo, jij bent verwend, dat kregen wij vroeger allemaal niet. Na een verjaardag ofzo en een beetje luchtig. Of voor Sinterklaas: ik denk niet dat jij nog iets te wensen hebt, jij hebt álles al.
Ik heb eens als kind voor mijn verjaardag niks gekregen van mijn ouders omdat ik met Sinterklaas (ik ben nog geen week later jarig) al genoeg had gekregen. Vond dat zó oneerlijk. Mijn zussen die een half jaar eerder/later jarig waren, kregen toch ook gewoon verjaardagscadeau(s). Ik kon er niks aan doen dat ik dicht bij sinterklaas jarig was. Heb dat altijd oneerlijk gevonden (en nog steeds).
Zou daarom sinterklaas en verjaardagen echt los van elkaar zien.
Hou are what you do, not what you say.
Dat geldt net zo voor het voorbeeld dat je geeft. Een kind vertellen het niet gewoon is om zoveel te krijgen, maar hem vervolgens wel een kapitaal aan cadeaus geven. Denk je dan dat het je woorden zijn die blijven hangen of je daden?
Ik zeg niet dat je je kind niet af en toe kan verwennen als je die ruimte hebt en je kunt hem zeker leren dat niet iedereen zoveel geluk heeft, maar misschien kun je die les wat indrukwekkender in laten werken door hem praktisch te maken. Hier moeten ze bijvoorbeeld in de maanden voor Sint hun speelgoed uitzoeken om ruimte te maken en wat ze niet meer gebruiken gaat voor een kleine prijs, ook vaak gratis, op marktplaats of naar lokale initiatieven. We nemen ze zoveel mogelijk mee in de overdracht. Sinds hun 4e geven ze ieder jaar een tas goed speelgoed aan een Sinterklaas stichting en we vertellen ze er dan ook bij waarom. Dan mogen ze vaak ook de opslag zien en zijn ze onder de indruk van de hoeveelheid speelgoed. Als ik op dat moment vertel dat dat allemaal voor arme kindjes is én dat er dus net zoveel arme kindjes zijn als hier speelgoed ligt dringt de boodschap echt door.
Apiejapie schreef op 06-11-2021 om 01:49:
[..]
Ik heb eens als kind voor mijn verjaardag niks gekregen van mijn ouders omdat ik met Sinterklaas (ik ben nog geen week later jarig) al genoeg had gekregen. Vond dat zó oneerlijk. Mijn zussen die een half jaar eerder/later jarig waren, kregen toch ook gewoon verjaardagscadeau(s). Ik kon er niks aan doen dat ik dicht bij sinterklaas jarig was. Heb dat altijd oneerlijk gevonden (en nog steeds).
Zou daarom sinterklaas en verjaardagen echt los van elkaar zien.
Oh, maar zo bedoel ik het niet. Wij roepen dat gekscherend naar kind als ze met een arm vol knuffels nóg 3 knuffels vraagt. En dan dient ze ons van stevig repliek.
Wat jammer Apiejapie dat ze bij jou dan geen halve verjaardagen gevierd hebben.
Ik snap dat je het oneerlijk hebt gevonden.
Apiejapie schreef op 06-11-2021 om 01:49:
[..]
Ik heb eens als kind voor mijn verjaardag niks gekregen van mijn ouders omdat ik met Sinterklaas (ik ben nog geen week later jarig) al genoeg had gekregen. Vond dat zó oneerlijk. Mijn zussen die een half jaar eerder/later jarig waren, kregen toch ook gewoon verjaardagscadeau(s). Ik kon er niks aan doen dat ik dicht bij sinterklaas jarig was. Heb dat altijd oneerlijk gevonden (en nog steeds).
Zou daarom sinterklaas en verjaardagen echt los van elkaar zien.
Off topic :
Ah, dat vind ik wel heel flauw en oneerlijk van jouw ouders! Ik voel dat ik met terugwerkende kracht medelijden heb met jou als kind. Voel echt wat steken in mijn buik.
Heb je dat later nu je volwassen bent weleens gevraagd waarom zei dit (niet) deden?
Caramelzeezoutchocola schreef op 06-11-2021 om 08:08:
[..]
Off topic :
Ah, dat vind ik wel heel flauw en oneerlijk van jouw ouders! Ik voel dat ik met terugwerkende kracht medelijden heb met jou als kind. Voel echt wat steken in mijn buik.
Heb je dat later nu je volwassen bent weleens gevraagd waarom zei dit (niet) deden?
Had man ook. Is jarig rondom de feestdagen en verjaardag werd daardoor over geslagen. Nu nog steeds krijgen we begin van december een kerstkaart waarin we een fijne kerst gewenst krijgen en meteen alvast beiden gefeliciteerd worden met onze verjaardagen (ik ben eind januari jarig...)
Trientje-vitamientje schreef op 05-11-2021 om 21:32:
[..]
Leer je een kind dan de waarde van spullen door het maar goedkope spullen te geven? Of dit soort dingen enkel tweedehands te krijgen?
Ik heb eigenlijk liever dat hij in gaat zien dat het het waard is om even te sparen voor iets dat goed en degelijk is en even meegaat. Hij slaapt ook ik een wollen pyama van 50 euro. Maar daar heeft hij veel plezier van. Lekker warm en zacht.
Maar dat weet hij toch niet wat dat ding gekost heeft? Hier ook 1 kind en die word ook verwend maar niet voor sinterklaas maar wel met zijn verjaardag en kerst. Fietsen en pyjama's vind ik trouwens gewoon onder dingen vallen die ze nodig hebben en niet onder cadeaus. De waarde van geld/spullen leert hij dmv zijn zakgeld.
De waarde van spullen leer je het snelst als er iets te wensen overblijft. Als je altijd de mooiste fiets van de klas hebt, snap je minder vlot dat het niet logisch is dat alles dat je wil ook altijd kan en dat het er uiteindelijk vooral om gaat of je fiets het doet.
MoederBarberin schreef op 06-11-2021 om 08:11:
[..]
Had man ook. Is jarig rondom de feestdagen en verjaardag werd daardoor over geslagen. Nu nog steeds krijgen we begin van december een kerstkaart waarin we een fijne kerst gewenst krijgen en meteen alvast beiden gefeliciteerd worden met onze verjaardagen (ik ben eind januari jarig...)
😳😔, volgens mij is een verjaardag voor elk kind de belangrijkste dag van het jaar, welk kind telt niet het aantal dagen tot z’n verjaardag? Een kind z’n verjaardag overslaan is toch heel kil, sorry hoor! Is toch niet uit te leggen aan een kind?
Ook krenterig wat betreft die kerstkaarten aan jullie trouwens. Dan zou ik liever geen kerstkaart krijgen maar dat er dan op m’n verjaardag aan me gedacht wordt, zou ik meer waarderen.
