Hoe omgaan met het 1ste liefdesverdriet
Mijn zoon (11 jaar) had net voor de zomervakantie een 'liefje'. Zet bewust tussen aanhalingstekens, want op die leeftijd. De gevoelens waren toch nogal heftig, meisje kwam veel naar hier en vice versa. Sinds 14 dagen is het uit met de liefde en loopt mijn zoon er wat nukkig bij. Hij snapt dat meisje X niet meer op hem verliefd is (dat gebeurt) maar snapt niet dat ze de éne dag wel vrienden wil zijn en de andere dag hem volledig negeert en echt gemene opmerkingen maakt. Het meisje zelf is nogal een hevige (geheel tegenovergesteld aan zoon die vrij rustig is) en heeft regelmatig ruzie met klasgenootjes. De laatste 3 dagen is het echt heel erg en zoon ligt er zelfs wakker van. Ondertussen ken ik de ouders en weet niet hoe ik het beste aanpak. Eens spreken met hen? Of het zo laten: het waait misschien wel over. Ik wou gewoon eens horen hoe jullie over deze situatie denken.
Jemig
Wat sneu voor je zoon. Vooral omdat ze nu echt onaardig doet. Ik weet niet of praten met haar ouders iets oplost, dan maak je het wel erg beladen. Misschien moet je het net zo behandelen als elk ander conflict. Zij doet naar en vervelend, dus zal hij haar daarop moeten aanspreken, of haar moeten vermijden en leren zijn schouders erover op te halen. Maar moeilijk blijft het. Een luisterend oor bieden en zijn verdriet serieus nemen lijkt me al heel mooi, maar dat doe je vast al.
Liefje
Ik kan me heel goed voorstellen dat je zoon van slag is. Ook op die leeftijd zijn gevoelens echt en iemand die dan zo doet. Zo onvoorspelbaar en naar. Kan me goed voorstellen dat hij daarvan van slag was.
Sommige mensen zijn zo, dat moet je helaas leren, maar het pleit voor hem dat hij dat niet normaal vindt.
Ik zou het niet voor hem oplossen, dat gaat niet, maar wel veel begrip tonen.
Loes
