Hoe te reageren op dit gedrag?
Ik heb voor dit topic een nieuw account aangemaakt omdat ik denk dat mensen mij zouden kunnen herkennen.
Het gaat om onze dochter (enige kind) van 6 jaar, zit in groep 3.
Dochter is een lieve, vrolijke en gevoelige meid, maar heeft heel veel behoefte aan duidelijkheid, herhaling herhaling herhaling en er wordt veel gemopperd/consequentie gegeven waardoor gedrag (wordt ge-)stopt. Dan pas lijkt het bij haar binnen te komen en is ze erg verdrietig /boos. Ze hoort en ziet de ernst van te voren niet.
Haar gedrag vergt veel, zeer veel energie van ons en is niet gezellig.
Zelf ziet zij dit trouwens niet zo.
Ik heb verschillende keren met haar besproken welke oplossing misschien helpt om beter te horen en reageren op wat we zeggen en óns helpt om minder te hoeven mopperen en straf te geven, maar ook zij heeft geen oplossing hiervoor.
We lopen hier thuis behoorlijk veel tegenaan (man en ik) en hopen dat jullie met ons mee willen denken en we tips krijgen hoe we om kunnen gaan met haar gedrag zodat de sfeer in huis gezelliger wordt.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 16:53:
[..]
Je gaat er niet dood van, maar dat is niet echt 'n criterium. Dat ga je namelijk ook niet van met je vingers in de chocopot zitten, je niet om willen kleden, met eten gooien, krijsen, etc.
Het ging nu niet om met koffiedrap spelen op een moment dat het onhandig of ongewenst is, maar juist om een situatie waarin je dat begrenst (in de badkamer voordat je gaat douchen of in bad gaat).
En bovendien, krijsen of je niet aan willen kleden zijn ook geen dingen die nooit voor mogen komen. Sterker nog, je kunt niet voorkomen dat dat wel eens gebeurt.
Een oplossing die bijvoorbeeld voor vieze woorden zeggen of schreeuwen soms werkt, is een kind even 2 minuten te geven (begrensd) om even te laten schreeuwen en alle vieze woorden te laten zeggen. Dan is het daarna klaar.
je kunt energie ook kanaliseren op een manier die acceptabel is.
kaatjecato schreef op 11-09-2021 om 18:14:
[..]
Het ging nu niet om met koffiedrap spelen op een moment dat het onhandig of ongewenst is, maar juist om een situatie waarin je dat begrenst (in de badkamer voordat je gaat douchen of in bad gaat).
En bovendien, krijsen of je niet aan willen kleden zijn ook geen dingen die nooit voor mogen komen. Sterker nog, je kunt niet voorkomen dat dat wel eens gebeurt.
Een oplossing die bijvoorbeeld voor vieze woorden zeggen of schreeuwen soms werkt, is een kind even 2 minuten te geven (begrensd) om even te laten schreeuwen en alle vieze woorden te laten zeggen. Dan is het daarna klaar.
je kunt energie ook kanaliseren op een manier die acceptabel is.
Natuurlijk komt het weleens voor, maar je moet kinderen wel leren dat er grenzen zijn en dat sommige dingen niet gewenst zijn. Ook al zijn die ongewenste dingen geen kwestie van leven of dood.
Het is in de kwestie van TO ook een patroon. Het zijn heel veel dingen. De hond klieren, vinger in de chocopot, niet om willen kleden, met koffiedrap kliederen...
A12345 schreef op 11-09-2021 om 16:53:
[..]
Je gaat er niet dood van, maar dat is niet echt 'n criterium. Dat ga je namelijk ook niet van met je vingers in de chocopot zitten, je niet om willen kleden, met eten gooien, krijsen, etc.
Heerlijk hoor met je vinger dat laatste randje chocopasta uit de pot snoepen. Moet je niet bij jou aan tafel doen maar bij mij zou dat dan weer wel kunnen. Ik geef daarna de opdracht even handen te wassen. Is die behoefte ook weer bevredigd en de pot schoon. Wijs ik dan wel degene aan die de volgende keer het laatste beetje mag om ruzie te voorkomen.
Ysenda schreef op 11-09-2021 om 18:26:
[..]
Heerlijk hoor met je vinger dat laatste randje chocopasta uit de pot snoepen. Moet je niet bij jou aan tafel doen maar bij mij zou dat dan weer wel kunnen. Ik geef daarna de opdracht even handen te wassen. Is die behoefte ook weer bevredigd en de pot schoon. Wijs ik dan wel degene aan die de volgende keer het laatste beetje mag om ruzie te voorkomen.
Zoals ik de bijdragen van TO lees, gaat het daar niet om, maar zit haar dochter te pas en te onpas met haar vingers in de chocopot.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 16:29:
[..]
Het is helemaal geen goed idee om met koffiedrab te kliederen. 's ochtends niet en ook niet 's avonds voor ze in bad gaat.
Er zijn toch genoeg leuke dingen die kinderen kunnen doen i.p.v. met koffiedrap te kliederen?
Koffiedrab is anders een prima bodyscrub. Dus juist wel goed om dat bij het badderen te doen. Nog milieu vriendelijk ook tov een scrub met microplastics. Niet te veel en met veel water afvoeren of beter verzamelen en in de vuilnisbak.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:29:
[..]
Zoals ik de bijdragen van TO lees, gaat het daar niet om, maar zit haar dochter te pas en te onpas met haar vingers in de chocopot.
En dat kun je dus kanaliseren door het op gepaste tijden wel toe te staan.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:17:
[..]
Natuurlijk komt het weleens voor, maar je moet kinderen wel leren dat er grenzen zijn en dat sommige dingen niet gewenst zijn. Ook al zijn die ongewenste dingen geen kwestie van leven of dood.
Het is in de kwestie van TO ook een patroon. Het zijn heel veel dingen. De hond klieren, vinger in de chocopot, niet om willen kleden, met koffiedrap kliederen...
Het gaat idd niet om een enkele keer, maar elke dag weer veel dingen die de hele dag zouden vullen als ik het haar toesta, ze samen met haar doe, of het uitstel en het allemaal later moet doen om de belofte na te komen. Er wordt genoeg gekliederd samen. Er is genoeg ruimte. Het gaat om alles buíten die ruimte waar ze naar uit blijft wijken en wat om begrenzing blijft vragen. Het gaat om doorgaan, piepen, en dan ook nog eens beloftes allemaal maken en moeten doen díe dag of verderop in de week? Dat is grenzeloos ouderschap, al zal in ogen van velen van jullie het ‘kanaliseren’ (zoals iemand zei) grenzen stellen zijn. We hoeven niet in alle ideeën mee te gaan die zij bedenkt. We zouden in dienst komen te staan voor het uitvoeren van de ideeën van onze dochter als we dat zouden doen. Dat zou ook al mijn/ onze grenzen overschrijden.
ik besef door de reacties dat ik een heel aantal van jullie geen goed beeld geef van hoe intensief het gedrag van ons kind is.
Mijn kind verschilt blijkbaar van die van een heel aantal van jullie want er wordt geen behoefte gestild als ze een keer mag lepelen of met de vinger langs de chocopot mag gaan. Er ontstaat juist een verlangen om dit elke keer weer te doen (en dat geldt niet alleen voor de chocopot maar geldt met veel dingen) en vanuit dat verlangen ontstaat strijd want ik moet dit gedrag elke keer opnieuw begrenzen en dat wíl zij natuurlijk niet want het is smullen.
Het gaat niet om de pot chocopasta. De pot staat kan verwisseld worden voor een keer dit of een keer dat wat vervolgens een verlangen creëert om het opnieuw te doen/te blijven doen/ te blijven proberen. En ja ook daar zit een goede eigenschap in:aanhouden en doorzetten, maar vraagt heel veel van ons.
Wat bij ons (kind) past vanuit de tips is dat we een stap terug moeten doen en er vanuit gaan dat zij niet begrijpt wat wel en niet kan en elke keer opnieuw uitleg nodig heeft om dat te leren. En ook minder te praten maar meer te doen om strijd te voorkomen (zoals dingen wegnemen).
We proberen dit de komende 4 weken en zoeken daarna hulp als het gedrag niet verbetert
Helder en herkenbaar. Ik lees ook veel onrust of positief geformuleerd: veel energie! Kan ze die energie ergens in kwijt? Ik liet mijn zoon vroeger wel eens rondjes om de auto of later het huis rennen als ‘straf’ als hij zat te klieren. Dat ging gepaard met veel vertoon en hilariteit dus erg zwaar maakte ik het niet. Ik legde het ook uit, dat hij kennelijk wat energie kwijt moest. Het had ook echt wel een werking! We kregen er vaak de slappe lach van (kind ook) dus dan was de rotsfeer sowieso doorbroken.
Zeggen en uitleggen dat iets niet mag is niet hetzelfde als begrenzen. Ik heb moeten leren juist niet zoveel uit te leggen en meer te handelen en ‘laten zien’. Ik begon op een gegeven moment te zien dat steeds opnieuw zeggen en uitleggen dat ik iets niet accepteer in feite betekent dat ik het dus wel accepteer. Het is niet duidelijk genoeg. Ik ben dat pas gaan inzien toen kind wat ouder werd en veel boos en verwijtend gedrag naar mij liet zien. In plaats van preken over hoe ongewenst het gedrag was, ging ik het gesprek onmiddellijk afbreken als hij over mijn grenzen ging. (En zeggen dat hij weer bij me terecht kon als hij weer kalm genoeg was om respectvol met me te praten). Ik denk dat gedrag dat over je grens gaat echt een consequentie moet hebben, al is het niet altijd gemakkelijk om te zien wat dat dan zou moeten zijn. Ik hou ook niet van straf dus liefst heeft de consequentie een verbinding met de grens die is overschreden. Maar soms is dat gewoon dat medegezinsleden er horendol van worden 😂. En dan?
Succes! Jullie vinden vast je weg wel met haar! Waarschijnlijk niet in een rechte lijn, maar wat dan nog?
Ik begrijp het heel goed to. Ik heb zelf helemaal niks met geklieder, dus ik zou aan die tips ook niet zoveel hebben. Ieder zijn ding 😁
Ik denk dat je het beste zoveel mogelijk discussie moet willen voorkomen. Zoals je zegt...zoveel mogelijk voorkomen en prikkels wegnemen. Pick you're battles. Maak alleen een punt van dingen die je echt heel erg belangrijk vindt. Als ze het na 10x zeggen nog niet lijkt te snappen of zich kan beheersen, is ze er blijkbaar nog niet aan toe. Probeer het dan anders op te lossen en probeer het na een paar maanden nog eens.
Succes. Ik zou niet verwachten dat haar gedrag gaat verbeteren. Maar wel dat een andere aanpak vanuit jullie zorgt voor minder negativiteit en minder strijd.
Ventilator schreef op 12-09-2021 om 15:37:
[..]
Het gaat idd niet om een enkele keer, maar elke dag weer veel dingen die de hele dag zouden vullen als ik het haar toesta, ze samen met haar doe, of het uitstel en het allemaal later moet doen om de belofte na te komen. Er wordt genoeg gekliederd samen. Er is genoeg ruimte. Het gaat om alles buíten die ruimte waar ze naar uit blijft wijken en wat om begrenzing blijft vragen. Het gaat om doorgaan, piepen, en dan ook nog eens beloftes allemaal maken en moeten doen díe dag of verderop in de week? Dat is grenzeloos ouderschap, al zal in ogen van velen van jullie het ‘kanaliseren’ (zoals iemand zei) grenzen stellen zijn. We hoeven niet in alle ideeën mee te gaan die zij bedenkt. We zouden in dienst komen te staan voor het uitvoeren van de ideeën van onze dochter als we dat zouden doen. Dat zou ook al mijn/ onze grenzen overschrijden.
ik besef door de reacties dat ik een heel aantal van jullie geen goed beeld geef van hoe intensief het gedrag van ons kind is.
Mijn kind verschilt blijkbaar van die van een heel aantal van jullie want er wordt geen behoefte gestild als ze een keer mag lepelen of met de vinger langs de chocopot mag gaan. Er ontstaat juist een verlangen om dit elke keer weer te doen (en dat geldt niet alleen voor de chocopot maar geldt met veel dingen) en vanuit dat verlangen ontstaat strijd want ik moet dit gedrag elke keer opnieuw begrenzen en dat wíl zij natuurlijk niet want het is smullen.
Het gaat niet om de pot chocopasta. De pot staat kan verwisseld worden voor een keer dit of een keer dat wat vervolgens een verlangen creëert om het opnieuw te doen/te blijven doen/ te blijven proberen. En ja ook daar zit een goede eigenschap in:aanhouden en doorzetten, maar vraagt heel veel van ons.
Wat bij ons (kind) past vanuit de tips is dat we een stap terug moeten doen en er vanuit gaan dat zij niet begrijpt wat wel en niet kan en elke keer opnieuw uitleg nodig heeft om dat te leren. En ook minder te praten maar meer te doen om strijd te voorkomen (zoals dingen wegnemen).
Ja, dat haalde ik al uit je bijdragen. De ene keer is het met de vingers in een pot choco, maar het kan even goed in de koffiedrap, in een pot honing zijn. Het is maar net wat er voor haar neus komt en waar ze mee kan klieren.
Dat kanaliseren e.d. geloof ik niet zo in en dat zoiets grappig is ook niet, zeker niet als zoiets vaak gebeurt en telkens met verschillende dingen.
Dingen heel uitgebreid uitleggen is prima in het begin, maar als het niet werkt, dan werkt het niet. Als het telkens maar wordt uitgelegd zonder consequentie, dan trekken kinderen soms niet de conclusie dat het niet ok is.
