Is dit een redelijke verwachting?
Ik heb jullie mening nodig. Wat vinden jullie van de volgende situatie? De oudste dochter (12 jaar) van kennissen van ons is vaak bij ons. Zij kan het goed vinden met onze dochter. Nu vertelde dat meisje aan ons dat zij altijd om half 8 thuis moet zijn omdat anders haar 6 jaar jongere broertje niet gaat slapen. Ouders hebben een baan in de zorg en draaien veel avond- en nachtdiensten, zij slapen dus veel overdag en zijn in de avonden weg. Ze hebben een vaste oppas die oppast op de andere twee kinderen. De oppas gaat met jongste zoon rond 7 uur naar boven en blijft dan bij jongste op de kamer omdat hij anders niet slaapt. De middelste zoon is dan vaak alleen beneden, nu moet dochter dus op tijd naar huis zodat middelste broertje gaat slapen.
Naar mijn mening is half 8/8 uur een prima tijd voor een 12 jarig meisje om thuis te moeten zijn door de week. Maar dat is niet de reden. Eerder mocht ze tot half 9 hier blijven en dan ging ze naar huis en meteen naar bed. Maar wat mij stoort is dat de verantwoordelijkheid voor het slapen van haar broertje voor mijn gevoel bij haar neergelegd wordt. Hoe kijken jullie hier tegenaan?
En wat je beginvraag betreft: als ik er een beetje over nadenk dan heb ik mijn twijfels. Zelf heb ik mijn kinderen super westers opgevoed en stonden hun behoeftes en zelfs hun wensen altijd centraal.
Maar ik zie ook wel iets moois in het echte verwachtingen hebben naar een kind toe in het laten draaien van het gezin. Misschien is dat iets dat wij verloren hebben of pure luxe dat we dat niet meer nodig hadden.
Wij voeden onze kinderen uiteraard wel op en geven ze Belangrijke Taakjes zoals een tafel dekken.
Of het een echt beter is dan het ander? Echt geen idee.
Daar denk ik de laatste tijd wel wat vaker over na.
Mevrouw75 schreef op 16-05-2022 om 20:03:
[..]
Puur alleen dit kan gewoon.
Daarnaast: is het verwaarlozing als je oppas inschakelt en je kind regelmatig bij een andere familie laat?
Waarom komt dit meisje eigenlijk bij jullie? Hoe komt dit meisje bij jullie terecht?
Lees het topic even. Deze informatie heb ik uitgebreid beschreven.
Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 20:49:
[..]
Lees het topic even. Deze informatie heb ik uitgebreid beschreven.
Ik heb het hele topic gelezen, maar dit blijkbaar niet in me opgenomen of blijkbaar vind ik het nog steeds superonduidelijk. Nivea was het toch?
De vraag ‘hoe kom je aan zo’n meisje?’ is die beantwoord dan? Dat kan van invloed zijn op de verwaarlozing. Hebben de ouders jou ingeschakeld bv? Of heb jij een actieve rol gespeeld in het steeds vaker opnemen van een actieve oppasrol en waren ouders daar niet van op de hoogte bijvoorbeeld?
Pinokkio schreef op 16-05-2022 om 20:23:
Ik vind dit hele verhaal verwarrend en krijg er toch heel verwarrende en gemengde gevoelens bij.
Ik snap dat je eea door elkaar gooit vanwege herkenbaarheid maar toch. Ik denk dat de hele situatie een beetje een verwarrende kluwen is geworden dat denk ik ook en als ik jou was zou ik me ernstig zorgen maken over mijn eigen rol daarin. Kan je uitleggen waarom?Zo begin je je verhaal met een opmerking over de relatie tussen jouw kind en dat meisje en vervolgens blijkt die relatie er niet te zijn . Waar haal je vandaan dat die relatie er niet zou zijn? En zo strooi je steeds met tegenstrijdige info die dit tot een topic maken waar eigenlijk niet op te reageren valt.
Zo vind ik het echt heel bijzonder dat je er bijv moeite mee hebt als het meisje zorg draagt voor haar broertje terwijl ze ook tot diep in de nacht moet leren? Dat is toch geen enkel vergelijk met elkaar?? Dat snap ik. Maar zoals ik al meerdere keren schreef ging mijn vraag puur daar over omdat er al zoveel niet klopt in dat gezin. Mijn gevoel zegt dat de verantwoordelijkheid niet bij dochter moet liggen en ik wilde even checken wat anderen daarvan vinden. Vervolgens probeer ik zo goed mogelijk uitleg te geven op de vragen die men stelt en leg ik verder uit waarom ik me zo bemoei hiermee en waarom ik me zorgen maak.
Jouw rol is me verder heel onduidelijk, ik vind dat je erg veel details kent van hun leven, hoe weet je dat allemaal zo goed? omdat ik veel contact heb met moeder en veel met haar spreek over waar ze tegenaan loop. Ook hoor ik dan weer van dochter haar kant van het verhaal.
Eczeem bijv is lang niet altijd goed te tackelen, dochter hier heeft constant behandeling maar soms vlamt het zo ontzettend op dat er niet tegen op te behandelen is. het is nieuw en er is volgens ouders nog niet eerder zo geweest en niet eerder naar gekeken.
Verder klinkt het allemaal heel lief wat je doet maar het klinkt ook gevaarlijk, wellicht ben jij de vriend die vijanden onnodig maakt.
En wie weet, moet dochter eerder thuis zijn omdat ouders jou toch ook niet (meer) helemaal vertrouwen? zou kunnen, maar dat denk ik niet aangezien moeder mij zelf regelmatig om hulp vraagt. Dus dat zal wel meevallen. Het is dat broertje niet kan slapen, dat vertelt moeder mij ook zelf.
Mevrouw75 schreef op 16-05-2022 om 20:51:
[..]
Ik heb het hele topic gelezen, maar dit blijkbaar niet in me opgenomen of blijkbaar vind ik het nog steeds superonduidelijk. Nivea was het toch?
De vraag ‘hoe kom je aan zo’n meisje?’ is die beantwoord dan? Dat kan van invloed zijn op de verwaarlozing. Hebben de ouders jou ingeschakeld bv? Of heb jij een actieve rol gespeeld in het steeds vaker opnemen van een actieve oppasrol en waren ouders daar niet van op de hoogte bijvoorbeeld.
Nivea klopt ja hahaha.
Nog in het kort. Het is de dochter van kennissen van ons. Ik ben in eerste instantie gevraagd door ouders om te helpen met het huiswerk aangezien ze dat thuis niet voor elkaar kregen. Het meisje vindt het leuk om met mijn jonge dochtertje te spelen en bleef daardoor steeds langer hangen. In overleg met ouders is zij steeds meer hier. Ouders vinden het fijn dat wij wat meer invloed op haar hebben en haar kunnen sturen wanneer nodig, thuis hebben ze die invloed niet omdat dochter niks meer durft te vertellen aan ouders (dit weten ouders dus ook en beamen ook dat dat zo is). Alles wat wij doen is altijd in overleg en samenspraak met ouders en/of op hun verzoek.
Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 21:04:
[..]
Nivea klopt ja hahaha.
Nog in het kort. Het is de dochter van kennissen van ons. Ik ben in eerste instantie gevraagd door ouders om te helpen met het huiswerk aangezien ze dat thuis niet voor elkaar kregen. Het meisje vindt het leuk om met mijn jonge dochtertje te spelen en bleef daardoor steeds langer hangen. In overleg met ouders is zij steeds meer hier. Ouders vinden het fijn dat wij wat meer invloed op haar hebben en haar kunnen sturen wanneer nodig, thuis hebben ze die invloed niet omdat dochter niks meer durft te vertellen aan ouders (dit weten ouders dus ook en beamen ook dat dat zo is). Alles wat wij doen is altijd in overleg en samenspraak met ouders en/of op hun verzoek.
Maar eerder zei je dat naar de ouders stappen niet zo makkelijk was? Ben jij een soort hulpverlener voor dit gezin? Ik bedoel dus op professionele basis.
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 21:08:
[..]
Maar eerder zei je dat naar de ouders stappen niet zo makkelijk was? Ben jij een soort hulpverlener voor dit gezin? Ik bedoel dus op professionele basis.
Ook dat heb ik jou volgens mij al eerder uitgelegd. We moeten een beetje voorzichtig zijn omdat wij de invloed die we op dochter en moeder hebben niet willen verliezen. Dus we kunnen niet altijd alles (meteen) met ouders bespreken. Ook zij gaan een proces door en kunnen niet van de ene op de andere dag veranderen. Als we te veel vragen haken zij ook af en bereiken we niks meer.
En nee, ik ben geen hulpverlener voor dit gezin. Nogmaals, het zijn kennissen van ons. Ik kan niet zoals jou (no offence) de andere kant op kijken als ik zie en hoor (van meisje zelf en van moeder) dat het meisje ongelukkig is en juist ons vertrouwt en dat wij door gedeelde cultuur wel een ingang bij ouders hebben. Professionele hulpverlening staan ze namelijk niet open voor. Dat heeft school wel aangeboden.
Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 21:15:
[..]
Ook dat heb ik jou volgens mij al eerder uitgelegd. We moeten een beetje voorzichtig zijn omdat wij de invloed die we op dochter en moeder hebben niet willen verliezen. Dus we kunnen niet altijd alles (meteen) met ouders bespreken. Ook zij gaan een proces door en kunnen niet van de ene op de andere dag veranderen. Als we te veel vragen haken zij ook af en bereiken we niks meer.
En nee, ik ben geen hulpverlener voor dit gezin. Nogmaals, het zijn kennissen van ons. Ik kan niet zoals jou (no offence) de andere kant op kijken als ik zie en hoor (van meisje zelf en van moeder) dat het meisje ongelukkig is en juist ons vertrouwt en dat wij door gedeelde cultuur wel een ingang bij ouders hebben. Professionele hulpverlening staan ze namelijk niet open voor. Dat heeft school wel aangeboden.
Je geeft erg tegenstrijdige antwoorden moet ik zeggen, je bent dus aangenomen om bijles te geven, de ouders waar je blijkbaar voorzichtig mee moet zijn omdat ze door een of ander proces gaan wat allemaal erg traag gaat maar ze bespreken wel vanalles wbt hun gezin met jullie want je weet dingen tot in detail, ouders zijn blijkbaar op de hoogte van de gevoelens van hun kind en hebben jou uitverkoren om het zaakje weer recht te trekken? Zoiets is het dus? En professionele hulpverlening kan ook prima afgedwongen worden via jeugdzorg, ik snap eerlijk gezegd niet dat jij zo’n grote rol opeist in het leven van dit kind en haar familie, want het zijn blijkbaar kennissen van jullie, geen familie of vrienden. Wat ik nog vreemder vind is dat je dat kind overal mee naar toe sjouwt als je taak eigenlijk bijles geven is? Zelfs naar je familie en je eigen sport. Ik vind je bemoeienis wat ongezond overkomen.
Ik heb het draadje niet compleet gelezen (wel veel), dus ik hoop dat ik geen belangrijke dingen heb gemist. Wat ik vind is dat het niet gek is voor een 12-jarige om rond half 8 thuis te moeten zijn op een doordeweekse dag. Dat de reden is dat ze op een broertje moet passen (dat in bed ligt?) dat lijkt me niet zo erg. In onze cultuur niet meer zo gebruikelijk met kleine gezinnen maar ik denk dat het niet gek is voor kinderen als ze een duidelijke taak hebben in het gezin.
Maar wat je verder schrijft, dat er eigenlijk totaal geen aandacht is voor de kinderen omdat de ouders zo hard werken, en veel te hoge verwachtingen hebben van hun dochter, dat lijkt me wel behoorlijk zorgelijk. Ik vraag me af of er nog een middenweg is, niet direct Veilig thuis bellen maar een of andere vorm van gezinssteun. De ouders kunnen het duidelijk niet aan, een gezin in combinatie met een restaurant, dat zullen ze zelf ook wel doorhebben.
Is er geen loket voor Jeugd en Gezin in jouw woonplaats waar je met deze vraag terecht kunt? In mijn woonplaats hebben ze wel zo'n loket waar je op bepaalde tijden zo kunt binnenlopen.
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 21:26:
[..]
Je geeft erg tegenstrijdige antwoorden moet ik zeggen, je bent dus aangenomen om bijles te geven, de ouders waar je blijkbaar voorzichtig mee moet zijn omdat ze door een of ander proces gaan wat allemaal erg traag gaat maar ze bespreken wel vanalles wbt hun gezin met jullie want je weet dingen tot in detail, ouders zijn blijkbaar op de hoogte van de gevoelens van hun kind en hebben jou uitverkoren om het zaakje weer recht te trekken? Zoiets is het dus? En professionele hulpverlening kan ook prima afgedwongen worden via jeugdzorg, ik snap eerlijk gezegd niet dat jij zo’n grote rol opeist in het leven van dit kind en haar familie, want het zijn blijkbaar kennissen van jullie, geen familie of vrienden. Wat ik nog vreemder vind is dat je dat kind overal mee naar toe sjouwt als je taak eigenlijk bijles geven is? Zelfs naar je familie en je eigen sport. Ik vind je bemoeienis wat ongezond overkomen.
Nou, dat zie ik zomaar gebeuren. Als je een klik met zo'n kind hebt en er is duidelijk een behoefte aan aandacht en warmte.... dan ben je al bijna een parttime pleeggezin. Ik denk dat je wel een beetje moet uitkijken hoeveel je kind betrekt in je eigen leven, maar de wereld kan wel wat meer mensen als Haaknaaldje gebruiken.
Over pleeggezinnen gesproken: in mijn omgeving ken ik wel mensen die een logeeradres zijn voor kinderen in het weekend, en anderen die een soort parttime pleeggezin zijn. Zou dat een optie zijn en bespreekbaar zijn met de ouders Haaknaaldje?
Amber82 schreef op 16-05-2022 om 18:29:
[..]
Maar ze weigeren ook hulp, als het klopt wat TO zegt. Als ik het zo lees begrijp ik ook dat het teveel is en dat dat een negatief effect kan hebben op de kinderen. Maar ze willen ook de situatie niet veranderen als je hulp weigert.
En ik begrijp dat het makkelijk roepen is als je zelf niet in die situatie zit. Maar in de situatie kan je wel hulp vragen/accepteren en als je dat weigert ben je gewoon schuldig aan het creëren van een ongezonde situatie voor je kinderen.
Denk je dat hulpverlening ze helpt het bedrijf te runnen? Nee, die zullen deze mensen gaan vertellen dat ze grote fouten maken met hun kinderen en dat ze moeten veranderen. En als ze de energie niet hebben voor een ‘veranderopdracht’, omdat ze het bedrijf niet op een andere manier georganiseerd krijgen en ze toch geld moeten verdienen, komen ze door jeugdzorg onder nog meer druk te staan dan ze toch al staan. Want hoe ze het met hun bedrijf rooien, daar gaat niemand hulp bij aanbieden. Dat valt buiten de scope.
Ik zal de laatste zijn die zegt dat het niks voorstelt. Ik zie echt wel rode vlaggen. Maar ik zie geen voordeel van het inschakelen van VT. Wat zou de hulpvraag moeten zijn? Die ouders moeten geholpen worden hun leven overzichtelijker te maken en de last van 7 dagen werken af te kunnen schudden. Maar dat soort hulp is er niet.
Als er geen noodzaak is voor al dat harde en lange werken van beide ouders, ga ik er misschien wat anders over denken. Maar vooralsnog vind ik het vooral heel rot, voor het hele gezin. Toen de aap uit de mouw kwam, kreeg zelfs dat rare gepush naar het VWO een andere klankkleur. Ik denk: die moeder wil een ander leven voor haar kind. Oké, het is flink invullen, maar het zou zomaar kunnen.
troelahoep schreef op 16-05-2022 om 21:26:
Ik heb het draadje niet compleet gelezen (wel veel), dus ik hoop dat ik geen belangrijke dingen heb gemist. Wat ik vind is dat het niet gek is voor een 12-jarige om rond half 8 thuis te moeten zijn op een doordeweekse dag. Dat de reden is dat ze op een broertje moet passen (dat in bed ligt?) dat lijkt me niet zo erg. In onze cultuur niet meer zo gebruikelijk met kleine gezinnen maar ik denk dat het niet gek is voor kinderen als ze een duidelijke taak hebben in het gezin.
Maar wat je verder schrijft, dat er eigenlijk totaal geen aandacht is voor de kinderen omdat de ouders zo hard werken, en veel te hoge verwachtingen hebben van hun dochter, dat lijkt me wel behoorlijk zorgelijk. Ik vraag me af of er nog een middenweg is, niet direct Veilig thuis bellen maar een of andere vorm van gezinssteun. De ouders kunnen het duidelijk niet aan, een gezin in combinatie met een restaurant, dat zullen ze zelf ook wel doorhebben.
Is er geen loket voor Jeugd en Gezin in jouw woonplaats waar je met deze vraag terecht kunt? In mijn woonplaats hebben ze wel zo'n loket waar je op bepaalde tijden zo kunt binnenlopen.
Die ouders besteden die aandacht dus uit, en (of) hoge verwachtingen (wel of niet gezond zijn) is denk ik behoorlijk cultureel bepaald.
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 21:26:
[..]
Je geeft erg tegenstrijdige antwoorden moet ik zeggen, je bent dus aangenomen om bijles te geven, de ouders waar je blijkbaar voorzichtig mee moet zijn omdat ze door een of ander proces gaan wat allemaal erg traag gaat maar ze bespreken wel vanalles wbt hun gezin met jullie want je weet dingen tot in detail, ouders zijn blijkbaar op de hoogte van de gevoelens van hun kind en hebben jou uitverkoren om het zaakje weer recht te trekken? Zoiets is het dus? En professionele hulpverlening kan ook prima afgedwongen worden via jeugdzorg, ik snap eerlijk gezegd niet dat jij zo’n grote rol opeist in het leven van dit kind en haar familie, want het zijn blijkbaar kennissen van jullie, geen familie of vrienden. Wat ik nog vreemder vind is dat je dat kind overal mee naar toe sjouwt als je taak eigenlijk bijles geven is? Zelfs naar je familie en je eigen sport. Ik vind je bemoeienis wat ongezond overkomen.
Sorry, ik ga er maar niet vanuit dat je het vervelend bedoelt. Ik ga het jou nog 1 keer uitleggen maar verder niet meer. Je lijkt het namelijk niet te gaan snappen. Of je wil het niet snappen dat laat ik in het midden.
Het zijn in eerste instantie kennissen van ons. Dochter had moeite op school, ik bood aan om haar vrijwillig (dus niet betaald) te helpen met school. Waarom? Omdat ik dat leuk vind.
Het proces is het proces van hun eigen denkpatronen veranderen, hun dochter los te kunnen laten, hun dochter de ruimte en vrijheid te kunnen geven om zichzelf te kunnen gaan ontwikkelen.
En ja, ouders lijken ons inderdaad uitverkoren te hebben om hun te helpen ja. Dus bijles geven is allang niet meer onze taak. Professionele hulp durven ze niet aan te nemen, dat past niet binnen hun cultuur, maar ze hebben wel hulp nodig geven ze aan. Wij vangen het meisje dus op. En hulp afdwingen vind ik wat te ver gaan, vandaar dat ik dus advies heb ingewonnen bij veilig thuis over wat ik met deze situatie aan moet.
En het laatste is echt meer jouw referentiekader en jouw mening dan dat het de waarheid/ feit is. Voor de ik weet niet hoeveelste keer, ik kan niet de andere kant opkijken als mij die hulp gevraagd wordt. Daar mag je van vinden wat je wil, maar dat is dan echt jouw mening. En ik geloof ook best dat jij niet de enige bent die zich er niet mee zou bemoeien, maar ik geloof ook zeker dat ik niet de enige ben die wel zou helpen waar mogelijk. En als ik een positieve invloed kan hebben op de ontwikkeling van dat meisje en invloed heb om de band met haar moeder te verbeteren waar mogelijk, dan help ik.
Mevrouw75 schreef op 16-05-2022 om 21:36:
[..]
Die ouders besteden die aandacht dus uit, en (of) hoge verwachtingen (wel of niet gezond zijn) is denk ik behoorlijk cultureel bepaald.
Ik denk dat hoge verwachtingen hebben helemaal niet ongezond is. Ik denk juist dat Nederlandse ouders daar wat van kunnen leren. Maar deze ouders slaan door in hun hoge verwachtingen. De verwachtingen moeten wel realistisch zijn. Je kan geen vwo advies verwachten als een kind kb niveau heeft. Dan kan je op kb niveau (en andere aspecten in het leven) wel hoge verwachtingen hebben, of juist extra bijles en hulp bieden waardoor er misschien met hard werken mavo in zit, maar hou het wel realistisch qua verwachtingen. En de verwachtingen die ouders hebben zijn niet realistisch. Een 10 moeten halen voor een taal waar kind heel slecht in is. Met hard werken en hard leren haalt kind een 9 en dan nog krijgt ze thuis te horen dat het niet goed genoeg is, dat het een 10 had moeten zijn. Kijk, als er een 9 in zit met hard leren zou ik ook niet snel genoegen nemen met een 6je. Maar dan niet tevreden zijn met een 9 na hard leren vind ik persoonlijk niet ok.
troelahoep schreef op 16-05-2022 om 21:31:
[..]
Nou, dat zie ik zomaar gebeuren. Als je een klik met zo'n kind hebt en er is duidelijk een behoefte aan aandacht en warmte.... dan ben je al bijna een parttime pleeggezin. Ik denk dat je wel een beetje moet uitkijken hoeveel je kind betrekt in je eigen leven, maar de wereld kan wel wat meer mensen als Haaknaaldje gebruiken.
Over pleeggezinnen gesproken: in mijn omgeving ken ik wel mensen die een logeeradres zijn voor kinderen in het weekend, en anderen die een soort parttime pleeggezin zijn. Zou dat een optie zijn en bespreekbaar zijn met de ouders Haaknaaldje?
Kan. Maar het klinkt meer alsof de TO de ouders wil heropvoeden als ouders en denkt dat zij als enige dit probleem kan oplossen en weet wat het kind nodig heeft. En nou moet kind om half 8 thuis zijn omdat het broertje op bed gaat en de ouders waarschijnlijk gewoon graag hebben dat hun dochter gewoon op een bepaalde tijd binnen is en vind TO dat niet kunnen en vindt ze dat de verantwoordelijkheid van het broertje bij de dochter in kwestie word gelegd terwijl er ook een oppas is maar dat vindt ze ook niet goed want ouders moeten die verzorgende taken op zich nemen en mogen dat zeker niet uitbesteden. Ik vraag me dan af wat TO hieruit haalt, een heel probleemgezin erbij en dan ook nog een peuter hebben.
