jij moet doen wat ik wil
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier op dit forum en de reden dat ik mij hier heb ingeschreven is omdat ik graag jullie tips zou willen horen. Het gaát om het volgend.
Ik heb 2 zoons,1 van 7 en 1 van 5, het gaat hier om de jongste.
De kleine man is heel lief en blijft vooral graag op de hoogte van alles wat er om hem heen gebeurd. Dit resulteert in het feit dat hij dus niet kan spelen. Het enige wat hij goed kan is iedereen in de weg zitten, zich overal mee bemoeien en vooral zijn broer dwars zitten. Neemt hij vriendjes mee naar huis dan moet er gebeuren wat hij wil, met het gevolg dat ik hem regelmatig terug moet fluiten, wat vervolgens uitmond in een hoop geschreeuw en ellende van zijn en uiteindelijk ook van mijn kant. Hij is niet in staat om te luisteren naar wat ik dan te zeggen heb en het enige wat ik dan nog kan doen hem op zijn kamer zetten. Vervolgens komt hij dan weer van zijn kamer af waarop ik hem dan weer terug moet zetten.
Het is zo niet leuk als er kinderen bij hem komen spelen en werkelijk ik verbaas me dat er nog kinderen met hem willen spelen.
Ook als hij alleen thuis is is hij niet in staat zelf te gaan spelen.
In het algemeen kan hij niet luisteren, hoort niet wat je zegt en wil vooral ook niet wat je hem zegt. Kortom, een heel eigenwijs type met een "ik wil het zo" mentaliteit. Krijgt hij het niet zoals hij het wil hebben dan heb je een hoop met herrie.
Daarnaast kan hij ook erg gemeen zijn, zomaar ineens aan je oor trekken, in je neus knijpen of net zo lang treiteren tot de ander hem een beuk verkoop of weg loopt.
Hij is over het algemeen niet voor reden vatbaar en staat tegen je te schreeuwen als je hem wat uit probeert te leggen als het niet naar zijn zin is....
Wat ik graag van jullie zou willen weten is hoe jullie een kind met deze trekken zouden behandelen?
Hoe denken jullie dat wij deze jongen het beste kunnen beikenzodat we op een rustige en vooral stille manier wat aan hem kunnen utleggen?
Het enige wat lijkt te werken is heel hard tegen hem te schreeuwen en uiteindelijk een schop onder zijn hol te geven, maar dat is zeker niet wat ik wil!
Ik hoop jullie input hiervoor te mogen ontvangen zodat ik daar misschien eens mee aan de slag kan gaan met deze eigenwijze, maar o zo lieve jongen.
Ik ben benieuwd en hoor het graag. Groetjes!
Samen spelen
Het kan helpen als je vaker samen speelt, liefst op voorspelbare momenten. Misschien heeft hij niet zoveel eigen initiatief omdat hij het zich niet zo goed kan voorstellen. Dan is het handig als jij hem aan de gang zet en er voorlopig bijblijft om hem over de drempel te helpen als hij vastloopt. Kan van alles zijn, lego, een tekening maken, kleien, verven, met de auto's op een baan spelen. Je kunt hem ook samen met jou werkjes laten doen in het huishouden, dat kan zijn handigheid en concentratie en zelfvertrouwen vergroten.
Als hij in een groep niet meekomt zou ik voorlopig alleen een enkel kind mee naar huis nemen en er dan bij blijven.
In plaats van naar zijn kamer zou ik hem even laten afkoelen op de plek waar hij is door zelf kalm te worden en even rustig te worden. Dat is een goed voorbeeld voor hem om het zelf aan te leren om zichzelf even te kalmeren. En daarna even weer de draad op te pakken.
Het kan ook handig zijn om eenvoudige spelletjes, met regels die bij het spel horen, met hem te gaan doen. Dan gaat hij uit van gedeelde regels, als je die maar niet steeds verandert, in plaats van zijn eigen geconstrueerde regels. Zo leer je hem wat los te weken van zichzelf.
Memory, mens-erger-je-niet, ganzebord.
Luisteren
jij geeft aan dat hij niet 'wil' luisteren. Kan het ook zijn dat hij op dat moment gewoon niet de rust heeft zodat je tot hem kan doordringen? Misschien dat het je helpt om rustig te blijven. Als je uitgaat van dat hij het niet kan, geeft dat bij jou een ander gevoel dan als het idee hebt dat hij het niet wil. Probeer dus je rust te bewaren. Als hij nog niet bereikbaar is, geef dan duidelijk aan: ik merk aan jou dat het nu nog moeilijk is om te luisteren, ik kom zo weer even bij te terug.
Daarnaast denk ik dat AnneJ een aantal goede adviezen geeft. Een kind moet samenspelen echt leren. Sommige kinderen leren dat vrij vlot doordat ze op school het voorbeeld krijgen, andere kinderen hebben wat meer hulp nodig.
structuur
Het klinkt al een heel sociaal kereltje dat veel structuur en duidelijk nodig heeft. Dus een rooster maken wanneer wat gebeurt en ook wat je dan van hem verwacht.
Dus 7.00 opstaan kleren liggen klaar op stoel hij kleedt zichzelf aan.
7.30 ontbijt, hij zet na afloop spullen op aanrecht en gaat tanden poetsen en schoenen aandoen.
etc.
2 keer per week iemand spelen en dat spelen zou ik niet lang doen. en ook tijd inroosteren voor spelletje met hem spelen. De tips van AnneJ vindt ik zelf heel goed. Als er iemand komt spelen dan help je ze op weg met een begin. Spreekt wat regels af (bijvoorbeeld niet op kamer broertje komen). eerlijk gezegd bij deze leeftijd zou ik het speelgoed mee naar beneden nemen en hem daar met vriendje laten spelen. Voel je dat het langzaam uit de hand loopt dan is het afleiden geblazen (tijd voor een snoepje en een kopje thee of even naar buiten). 's avonds eerst in bad dan voorlezen en vroeg naar bed want dan kun je zelf ook op adem komen. 7 uur is prima om in bed te liggen. Heb je ook nog een half uurtje aandacht voor grote broer voordat die naar bed gaat. Het is nu intensief maar daar pluk je wel de vruchten van als je dat vol houdt. En niet te veel tv laten kijken vooral niet vlak voor slapen gaan en 's morgens vroeg. "s avonds slapen ze er niet van en 's morgens krijg je ze de deur niet meer uit. Hou het vooral rustig. Niet schreeuwen. Loop liever even weg.
kalm blijven en volhouden
Zelf niet gaan schreeuwen in elk geval, hoe moeilijk dat ook is. Laat hem uitrazen op zijn kamer (houd desnoods de deur dicht totdat hij rustig is) of loop zelf even weg. Als je zelf je geduld dreigt te verliezen kun je dat ook tegen hem zeggen, hier helpt dat wel. Als de kinderen hier erg klierig zijn en ik heb een slecht humeur, zeg ik ze gewoon dat ik momenteel ERG slecht tegen gedoe kan. Misschien ook niet de juiste methode, maar dan ga ik zelf tenminste niet schreeuwen of met deuren slaan
Op welke manier spreek je hem aan op zijn gedrag? Gaat dat misschien ook al op een barse manier -je zegt dat je hem moet terugfluiten -, zodat bij hem de emoties snel hoog oplopen?
