Jong gedrag (4)

Misschien zien jullie het als naief, maar ook mijn zoon kwam al snel in de molen van observatie/onderzoek/enz. Gelukkig! Ik was daar heel blij mee. 
Wat daarin meespeelt is natuurlijk wel dat ik zelf al het gevoel had dat het niet helemaal lekker liep met zijn ontwikkeling waar achteraf gezien ook zeker e.e.a. mee moest.

Maar zelfs als dat niet zo is: wat kan een observatie voor kwaad? Ze gaan heus geen stempels en etiketten plakken op kinderen waar ze die kenmerken echt niet zien.
En als je serieus denkt dat er 'veel te snel' van alles in werking wordt gesteld aan observatie en onderzoek dan gaan ze daar vanzelf achter komen. Ze gaan dan zelf ontdekken dat er maar een bepaald procent van de onderzochte kinderen werkelijk extra aandacht behoeft. Binnen de scholen zijn echt meer dan genoeg kinderen die echt extra aandacht behoeven (met allerlei stoornissen in de ontwikkeling)en scholen zijn er echt niet op uit om eens lekker veel geld/vrouwkracht uit te geven aan observatie en onderzoek, daar waar dat niet nodig is.
En mensen die adviseren om meteen maar een andere school te zoeken....wow! Of dat niet slecht is voor een kind als het gewoon net gewend is en misschien nog niet eens helemaal goed meedraait in het systeem. Laatste wat je dan moet doen is het kind verwijderen uit zijn/haar net verworven wereldje van kennis en structuur om het ergens anders weer opnieuw te laten beginnen. Zo sneu.

Temet schreef op 25-11-2024 om 11:47:

[..]

Gewoon een beetje meemompelen, iets van "goh, zal er eens over nadenken", "goh, goed dat je het zegt, zal er eens op letten", een en ander op de drukke Sintperiode schuiven, en dan zo ergens in april eens daadwerkelijk gaan nadenken over hoe en wat, als men dan nog wat te miepen heeft.

Ik moet nu denken aan een werkwijze die Miriam Lavell - die al heel lang niet meer heer schrijft, maar dat vroeger veel deed - nog wel eens wilde aanbevelen. Leerkracht signaleert iets vaags. Ouder vindt het flauwekul maar fors er tegenin gaan is om wat voor reden ook niet wenselijk. Ouder zegt dan eea serieus te nemen en eraan te werken. Ouder zegt na enige tijd dat men thuis met het betreffende iets aan de slag is gegaan, en dat het inmiddels beter gaat. Werkt vooral goed als er een vakantie tussen zit. Zo af en toe eens tussen neus en lippen opmerken dat het beter gaat (kind is inmiddels ouder, grote kans dat het betreffende iets daadwerkelijk beter gaat) , et voila, op enig moment ziet ook de leerkracht dat het beter gaat. Geheel los van de vraag of er daadwerkelijk enige bewuste inspanning door ouder of kind is geleverd om het vage iets aan te pakken: als iedereen maar verwacht vooruitgang te zien, gaat men op een gegeven moment vanzelf vooruitgang zien.

Dit werkt natuurlijk alleen bij echte vage onzindingen, maar als tactiek lijkt het me het proberen waard.

Nou, meteen al een tactiek inzetten. Taktieken komen ook voort uit wantrouwen. 

Nu zit ik veel later in de leeftijd (middelbare), maar observaties hier zijn er enkel en alleen om het in de klas prettiger te kunnen laten verlopen en gaan in de allermeeste gevallen om docentgedrag. 

" Maar zelfs als dat niet zo is: wat kan een observatie voor kwaad? Ze gaan heus geen stempels en etiketten plakken op kinderen waar ze die kenmerken echt niet zien."

Ik denk dat je in theorie wel gelijk hebt, maar dat het in de praktijk zo werkt dat als een leerkracht het idee heeft dat er bepaalde kenmerken zijn, hij/zij die kenmerken ook (veel) eerder ziet dan wanneer een volstrekt neutrale buitenstaander met het kind omgaat. 

Begrijp me niet verkeerd: ik ga er zonder meer vanuit dat de leerkracht de beste bedoelingen heeft. Maar het valt mij wel vaker op dat de ene persoon veel meer afwijkingen en problemen ziet dan de andere persoon, dat zal bij leerkrachten niet per se anders zijn, en als jouw kind toevallig een leerkracht getroffen heeft die nogal snel (potentieel) problematisch gedrag ziet, dan denk ik dat er zeker een risico is dat er vanuit die zorg observatie komt en vanuit die observatie weer zorg. Terwijl dat misschien helemaal niet nodig is. 

Dus ik kan veel begrip opbrengen voor een neiging de boel een beetje af te houden, want als er eenmaal iemand besloten heeft dat je kind "iets" heeft, ben je van dat etiket nog niet af. Dus dat idee "waarom dat wantrouwen, observeren kan toch helemaal geen kwaad" - ik kijk er iets anders tegenaan.

Ze geeft aan dat ze hem wil laten observeren, om handvatten te krijgen hoe hiermee om te gaan. Je zegt dat dit een ervaren leerkracht is. Die kan toch wel met een 'jong' kind van 4 omgaan?

Ik zou sowieso het gesprek met de juf aangaan. Maar als jij zelf ziet dat je kind zich normaal ontwikkelt en geen zorgen hebt, zou ik kind ook wat langer de tijd gunnen om mee te leren draaien. Ik zou dus niet mee gaan in het verzoek om te observeren.

Temet schreef op 27-11-2024 om 11:48:

" Maar zelfs als dat niet zo is: wat kan een observatie voor kwaad? Ze gaan heus geen stempels en etiketten plakken op kinderen waar ze die kenmerken echt niet zien."

Ik denk dat je in theorie wel gelijk hebt, maar dat het in de praktijk zo werkt dat als een leerkracht het idee heeft dat er bepaalde kenmerken zijn, hij/zij die kenmerken ook (veel) eerder ziet dan wanneer een volstrekt neutrale buitenstaander met het kind omgaat.

Begrijp me niet verkeerd: ik ga er zonder meer vanuit dat de leerkracht de beste bedoelingen heeft. Maar het valt mij wel vaker op dat de ene persoon veel meer afwijkingen en problemen ziet dan de andere persoon, dat zal bij leerkrachten niet per se anders zijn, en als jouw kind toevallig een leerkracht getroffen heeft die nogal snel (potentieel) problematisch gedrag ziet, dan denk ik dat er zeker een risico is dat er vanuit die zorg observatie komt en vanuit die observatie weer zorg. Terwijl dat misschien helemaal niet nodig is.

Dus ik kan veel begrip opbrengen voor een neiging de boel een beetje af te houden, want als er eenmaal iemand besloten heeft dat je kind "iets" heeft, ben je van dat etiket nog niet af. Dus dat idee "waarom dat wantrouwen, observeren kan toch helemaal geen kwaad" - ik kijk er iets anders tegenaan.

Als die leerkracht te snel "problemen" ziet, wordt dat met die observatie door een deskundige normaal juist opgelost.

Zeespiegel schreef op 27-11-2024 om 17:55:

[..]

Als die leerkracht te snel "problemen" ziet, wordt dat met die observatie door een deskundige normaal juist opgelost.

Nou nee hoor met een vergrootglas op iemand en met een bepaald beeld vooraf vind je vanzelf wel dingen hoor. Vaak zijn die deskundigen een beetje dezelfde soort types die al snel problemen zien. En dit is dan bij een normaal kind van 4. Moet je nagaan als een kind echt problemen heeft (al zou het daar dan wel echt bij nodig kunnen zijn). 

Jorni schreef op 27-11-2024 om 19:43:

[..]

Nou nee hoor met een vergrootglas op iemand en met een bepaald beeld vooraf vind je vanzelf wel dingen hoor. Vaak zijn die deskundigen een beetje dezelfde soort types die al snel problemen zien. 

Is dat zo of denk je dat? Mijn eigen ervaring is behoorlijk anders.

Het risico is er in elk geval wel. 

Het maakt gewoon uit alsof er naar iemand gekeken wordt zonder enig vooropgezet doel, of dat aan iemand wordt gevraagd om naar iemand anders te kijken om te zien of X aan de hand is. Want dan ga je opletten of X aan de hand is. En dan zie je misschien X, terwijl je dat anders niet zou hebben opgemerkt. 

Temet schreef op 28-11-2024 om 09:10:

Het risico is er in elk geval wel.

Het maakt gewoon uit alsof er naar iemand gekeken wordt zonder enig vooropgezet doel, of dat aan iemand wordt gevraagd om naar iemand anders te kijken om te zien of X aan de hand is. Want dan ga je opletten of X aan de hand is. En dan zie je misschien X, terwijl je dat anders niet zou hebben opgemerkt.

In de OP staat dat er gekeken wordt naar de juf, hoe zij met het kind omgaat en of ze daar bepaalde handvatten bij kan krijgen. Zoals Mevrouw75 hierboven ook al zegt: "Observaties hier zijn er enkel en alleen om het in de klas prettiger te kunnen laten verlopen en gaan in de allermeeste gevallen om docentgedrag". Het is je eigen wantrouwen die ervan maakt 'of X aan de hand is' en dat X dan zou gaan over het kind en het kind daarmee een stempel zou geven dat het kind zou achtervolgen. Bij mijn dochter is ook een keer een observatie geweest en daarbij was de vraag helemaal niet 'of X aan de hand is', maar 'hoe kan de juf dochter effectiever helpen bij dingen die dochter spannend vindt'. En dat bleef ook bij 1 observatie en daarna was het klaar, zonder verdere labels en circussen. Het is in het geval van TO ook niet waar dat er bij zo'n observatie opeens dingen zouden worden opgemerkt en er nu nog niks is opgemerkt, want de juf heeft juist al wel dingen opgemerkt. Ik lees dat ze hier graag op een goede manier mee om wil gaan en dat ze zich daarbij kwetsbaar opstelt door iemand anders te laten meekijken. Zo'n hele post over de probleemindustrie is ook eigen inlegkunde en wantrouwen, want misschien is het wel zo dat gewoon de IB-er een keertje meekijkt in de klas. Dat gebeurt ook wel eens zelfs zonder dat ze het aan de ouders hebben laten weten. 

Ik begrijp onderhand wel waarom leraar niet meer zo'n populair beroep is en er diversen overspannen worden, je moet echt op eieren lopen blijkbaar wat betreft de ouders. En je doet het hoe dan ook fout, want of je hebt geen oog voor wat het kind nodig heeft en laat hem teveel zwemmen, of je doet juist teveel en maakt er teveel een probleemgeval van, of je laat een derde persoon meekijken om die twee dingen te voorkomen en dan denken ouders dat je voor een eeuwigdurend label zorgt voor het kind en roepen sommigen zelfs 'haal het kind van school af'. Wat een hondenbaan zeg. 

Nicole123 schreef op 28-11-2024 om 09:53:

[..]

In de OP staat dat er gekeken wordt naar de juf, hoe zij met het kind omgaat en of ze daar bepaalde handvatten bij kan krijgen. Zoals Mevrouw75 hierboven ook al zegt: "Observaties hier zijn er enkel en alleen om het in de klas prettiger te kunnen laten verlopen en gaan in de allermeeste gevallen om docentgedrag". 

Dat staat er niet in de OP. Er staat dat het KIND wordt geobserveerd zodat de juf handvaten aangereikt krijgt hoe zij met zijn gedrag kan omgaan. 

Kind zit pas 2 maanden op school hè. Leraar kan niet echt goed duidelijk maken wat het afwijkende gedrag nu precies is en waarom het nodig is dat zij "handvaten" aangereikt moet krijgen. Voor zover ik het begrijp vind de juf dat hij jong is in zijn gedrag, maar de vraag is of dat als een afwijkend en storend gedrag gezien moet worden op die leeftijd.  Want waarom heeft ze dan handvaten nodig? Ik zou graag willen weten waar de juf dan tegen aan loopt. Als dat inderdaad het zelf aankleden of zo is, kan je dat toch thuis snel oefenen? 

Ik zou het gesprek wel aangaan en openstaan voor haar commentaar, maar aangeven met haar pijnpunten eerst thuis mee aan de slag te gaan. Ik vind het heel raar dat juf niet eerst zo het gesprek met ouders is ingegaan, maar meteen naar observatie wil. Juist dat voedt denk ik het wantrouwen, dat ze eigenlijk 2 à 3 stappen heeft overgeslagen en meteen een ander erbij wil halen.

Duizendpoot schreef op 28-11-2024 om 10:56:

[..]

Dat staat er niet in de OP. Er staat dat het KIND wordt geobserveerd zodat de juf handvaten aangereikt krijgt hoe zij met zijn gedrag kan omgaan.

Kind zit pas 2 maanden op school hè. Leraar kan niet echt goed duidelijk maken wat het afwijkende gedrag nu precies is en waarom het nodig is dat zij "handvaten" aangereikt moet krijgen. Voor zover ik het begrijp vind de juf dat hij jong is in zijn gedrag, maar de vraag is of dat als een afwijkend en storend gedrag gezien moet worden op die leeftijd. Want waarom heeft ze dan handvaten nodig? Ik zou graag willen weten waar de juf dan tegen aan loopt. Als dat inderdaad het zelf aankleden of zo is, kan je dat toch thuis snel oefenen?

Ik zou het gesprek wel aangaan en openstaan voor haar commentaar, maar aangeven met haar pijnpunten eerst thuis mee aan de slag te gaan. Ik vind het heel raar dat juf niet eerst zo het gesprek met ouders is ingegaan, maar meteen naar observatie wil. Juist dat voedt denk ik het wantrouwen, dat ze eigenlijk 2 à 3 stappen heeft overgeslagen en meteen een ander erbij wil halen.

Dit is allemaal waar, maar ik mis toch een stukje, namelijk de waarde van het oordeel van iemand die kan vergelijken met tientallen “gemiddelde” kleuters. Dat wil niet zeggen dat er met dit kind iets aan de hand is, wel dat hij opvalt.

Ik heb zelf één kind (van de drie) waarvan ik op het kdv al wist dat hij opviel. Ik vond het dan ook spannend hoe groep 1 zou gaan. Juf zag ook opvallende dingen waarover we prettig contact hadden. Hij heeft nooit een officiële diagnose gekregen en heeft inmiddels een vwo diploma. Het gaat dus niet om ernstige problematiek. Maar hij heeft wel een apart profiel en dat vergde wel een gebruiksaanwijzing.

Ik heb me op de basisschool wel eens verbaasd over ouders die zelf niet zagen dat hun kind opviel. Het kan natuurlijk dat ze op school echt hele andere dingen zien dan thuis, maar ook dat is opvallend, want dat is bij de meeste kinderen niet zo. Het helpt zo als je hier samen naar kunt kijken.

Maar dat is toch precies het verschil tussen jouw ervaring en van TS? Juist door overleg met ouders en juf was er van beide kanten vertrouwen. En het kan best zijn dat er "iets" is met haar kind, maar dan kijk je toch eerst of je dat samen kan oplossen, zoals bij jou ook gebeurd is? Juist het feit dat er meteen een ander bijgehaald moet worden is juist nu niet handig en te voorbarig.  

Je schrijft dat juf zegt dat zoon tot acht kan tellen, terwijl hij thuis tot twintig telt. Hoe zit dat met samen spelen en aankleden, zie je daar ook verschil tussen school en thuis? 

Want als er echt een groot verschil zit tussen zijn functioneren op school en thuis, dan is het wel goed om te zoeken naar de oorzaak daarvan.