Jong gedrag (4)

Trijsje schreef op 28-11-2024 om 11:08:

[..]

Dit is allemaal waar, maar ik mis toch een stukje, namelijk de waarde van het oordeel van iemand die kan vergelijken met tientallen “gemiddelde” kleuters. Dat wil niet zeggen dat er met dit kind iets aan de hand is, wel dat hij opvalt.

Ik heb zelf één kind (van de drie) waarvan ik op het kdv al wist dat hij opviel. Ik vond het dan ook spannend hoe groep 1 zou gaan. Juf zag ook opvallende dingen waarover we prettig contact hadden. Hij heeft nooit een officiële diagnose gekregen en heeft inmiddels een vwo diploma. Het gaat dus niet om ernstige problematiek. Maar hij heeft wel een apart profiel en dat vergde wel een gebruiksaanwijzing.

Ik heb me op de basisschool wel eens verbaasd over ouders die zelf niet zagen dat hun kind opviel. Het kan natuurlijk dat ze op school echt hele andere dingen zien dan thuis, maar ook dat is opvallend, want dat is bij de meeste kinderen niet zo. Het helpt zo als je hier samen naar kunt kijken.

Het probleem is dat bepaalde types kinderen te veel langs een gemiddelde meetlat leggen en volkomen normaal gedrag onnodig problematiseren zoals bij het kind van TO nu ook gebeurt.Want waarom heeft zij handvaten nodig?  Vooral wanneer het gaat om gedrag en wat een kind ergens laat zien (zeker als ze net zijn begonnen) gaat het veel om interpreratie en hoe je ermee omgaat. Waar de een ziet dat het gewoon een klein mensje is, dat de ontwikkeling van een kleuter en het wennen aan school enorm weerbarstig verloopt en echt enorm verschilt per kind en per periode, kijkt naar wat het al kan en wat nog niet en daar lekker mee aan de gang gaat, gaat de ander teveel uit van de boekjes en interpreteert de ander dat gedrag al snel als een probleem waar ze handvaten voor nodig heeft. En dat terwijl het hun vak is om kinderen dingen te leren en dus voldoende opgeleid zouden moeten zijn om zo goed mogelijk met ontwikkelingsverschillen, niveauverschillen en verschillen in persoonlijkheid van de kleuters om moeten kunnen gaan met wat gezond verstand erbij. 

Duizendpoot schreef op 28-11-2024 om 11:14:

Maar dat is toch precies het verschil tussen jouw ervaring en van TS? Juist door overleg met ouders en juf was er van beide kanten vertrouwen. En het kan best zijn dat er "iets" is met haar kind, maar dan kijk je toch eerst of je dat samen kan oplossen, zoals bij jou ook gebeurd is? Juist het feit dat er meteen een ander bijgehaald moet worden is juist nu niet handig en te voorbarig.

Het verschil zit, als ik de OP en het bericht van Trijsje lees en vergelijk, niet in dat de juf in het ene geval 'meteen een ander erbij haalt'. Maar het verschil zit er in dat Trijsje zelf ook zag dat er iets bijzonders was met haar kind en dus daarover kon overleggen met de leerkracht. Terwijl TO letterlijk aangeeft dat zij het gedrag van haar kind 'volstrekt normaal' vindt. Dan valt er weinig 'samen op te lossen' zoals jij voorstelt. Juf is in eerste instantie in overleg gegaan. Maar ze hebben beiden een heel ander beeld. Wiens beeld klopt, of de waarheid ligt ergens in het midden, kunnen wij vanaf ons beeldscherm ook niet inschatten. Maar om, als de visies uit elkaar liggen, te spreken over observatie vind ik niet zo kwalijk als sommigen hier. 

Dat gezegd hebbende denk ik niet dat ik het op dit moment al zou willen. Wel zou ik aan aan de juf om extra toelichting vragen. Vragen wat ik er in kan betekenen. Eventueel zelf tips aan de juf geven tav welke benadering thuis werkt ed. En dan vragen of we het nog een paar maanden kunnen aanzien om te kijken hoe kind zich verder ontwikkeld. Dus inderdaad de samenwerking aangaan. En als er dan een verschil van inzicht blijft bestaan zou ik denk ik zelf graag een observatie willen. Wie ziet het nu juist?

En dan is het kind dat zich niet goed kan aankleden geobserveerd en heeft de juf handvatten gekregen om daar mee om te gaan en dan is het nog niet opgelost. 
Hier kreeg de juf het advies om aan de ouders van Kees te vragen of hij op dagen dat er gym was makkelijke kleding aan kon krijgen.  Geen overhemdje met 5 knoopjes op zijn buik. Schoenen met klittenband in plaats van veters, dat werk.
Daar kon ik qua kleding best in mee maar qua schoenen niet. Dat had de orthopeed afgeraden.  De jonge juf bleef maar zeurenhoe vaak ik het ook had uitgelegd. 
Na een paar maanden had mijn zus van haar zoon klittenbandschoenen in de "juiste maat" over een heb ik zoon 2x op gymdagen naar school gebracht met die schoenen, want volgens de juf zou dan alles opgelost zijn. 
Na de tweede dag kwam de juf vragen of hij toch weer zijn eigen schoenen aan mocht.  Dan kon hij soepel zijn voet erin laten glijden, strikte zijn de veter en was het klaar.  Die klittenbandschoenen was echt een marteling om zijn voeten dat in te krijgen; hoge wreven was daar de oorzaak van. Schoenen met veters konden wijd genoeg open om er met hulp in te komen.
Uiteindelijk kon hij in groep 4 zelf zijn schoenen aandoen. Zo heeft bijna ieder kind iets dat niet op schema zit.  Daarvoor hoeft echt niet alles geobserveerd te worden om handvatten te krijgen. 

Bakblik schreef op 28-11-2024 om 11:42:

En dan is het kind dat zich niet goed kan aankleden geobserveerd en heeft de juf handvatten gekregen om daar mee om te gaan en dan is het nog niet opgelost.
Hier kreeg de juf het advies om aan de ouders van Kees te vragen of hij op dagen dat er gym was makkelijke kleding aan kon krijgen. Geen overhemdje met 5 knoopjes op zijn buik. Schoenen met klittenband in plaats van veters, dat werk.
Daar kon ik qua kleding best in mee maar qua schoenen niet. Dat had de orthopeed afgeraden. De jonge juf bleef maar zeurenhoe vaak ik het ook had uitgelegd.
Na een paar maanden had mijn zus van haar zoon klittenbandschoenen in de "juiste maat" over een heb ik zoon 2x op gymdagen naar school gebracht met die schoenen, want volgens de juf zou dan alles opgelost zijn.
Na de tweede dag kwam de juf vragen of hij toch weer zijn eigen schoenen aan mocht. Dan kon hij soepel zijn voet erin laten glijden, strikte zijn de veter en was het klaar. Die klittenbandschoenen was echt een marteling om zijn voeten dat in te krijgen; hoge wreven was daar de oorzaak van. Schoenen met veters konden wijd genoeg open om er met hulp in te komen.
Uiteindelijk kon hij in groep 4 zelf zijn schoenen aandoen. Zo heeft bijna ieder kind iets dat niet op schema zit. Daarvoor hoeft echt niet alles geobserveerd te worden om handvatten te krijgen.

Nou dat dus.  Echt onvoorstelbaar hoe het tegenwoordig gaat. Laat die kinderen eens met rust!

Iemand die ik ken, werd een 2 jarige (!) Op de peuterspeelzaal gevraagd of hij misschien een onderzoek naar autisme kon krijgen omdat hij de juf niet aankeek.!

Een kind van iemand anders " kon niet dansen"  en moest naar de fysio. Echt hoor, waar zijn we in vredesnaam mee bezig?

Miepjecody schreef op 28-11-2024 om 11:47:

[..]

Nou dat dus. Echt onvoorstelbaar hoe het tegenwoordig gaat. Laat die kinderen eens met rust!

Iemand die ik ken, werd een 2 jarige (!) Op de peuterspeelzaal gevraagd of hij misschien een onderzoek naar autisme kon krijgen omdat hij de juf niet aankeek.!

Een kind van iemand anders " kon niet dansen" en moest naar de fysio. Echt hoor, waar zijn we in vredesnaam mee bezig?

Oudste moest ook onderzocht worden.  Die kon niet puzzelen op de peuterspeelzaal.  Die " snapte niet wat de bedoeling was" volgens de juf.  Ik vraag: Wat voor puzzels bieden jullie aan dan?  Dat bleken knopjespuzzels te zijn. Kind maakte thuis al jigsaws van 70 stukjes. Die knopjespuzzels hadden te weinig uitdaging.  Ze ging torens bouwen van de stukjes. Steeds 2 tegen elkaar in, zodat ze een vlak stukje had om de toren hoger te maken. 😜

Bakblik schreef op 28-11-2024 om 11:51:

[..]

Oudste moest ook onderzocht worden. Die kon niet puzzelen op de peuterspeelzaal. Die " snapte niet wat de bedoeling was" volgens de juf. Ik vraag: Wat voor puzzels bieden jullie aan dan? Dat bleken knopjespuzzels te zijn. Kind maakte thuis al jigsaws van 70 stukjes. Die knopjespuzzels hadden te weinig uitdaging. Ze ging torens bouwen van de stukjes. Steeds 2 tegen elkaar in, zodat ze een vlak stukje had om de toren hoger te maken. 😜

Nou precies.  Mijn oudste kon ook niet puzzelen en vond er niets aan. Hij heeft gewoon z'n master chemistry gehaald.

Waarom zou iedereen moeten puzzelen?

Hij kon ook niet knutselen omdat het moest worden zoals het voorbeeld van de juf.

Bakblik schreef op 28-11-2024 om 11:42:

En dan is het kind dat zich niet goed kan aankleden geobserveerd en heeft de juf handvatten gekregen om daar mee om te gaan en dan is het nog niet opgelost.
Hier kreeg de juf het advies om aan de ouders van Kees te vragen of hij op dagen dat er gym was makkelijke kleding aan kon krijgen. Geen overhemdje met 5 knoopjes op zijn buik. Schoenen met klittenband in plaats van veters, dat werk.
Daar kon ik qua kleding best in mee maar qua schoenen niet. Dat had de orthopeed afgeraden. De jonge juf bleef maar zeurenhoe vaak ik het ook had uitgelegd.
Na een paar maanden had mijn zus van haar zoon klittenbandschoenen in de "juiste maat" over een heb ik zoon 2x op gymdagen naar school gebracht met die schoenen, want volgens de juf zou dan alles opgelost zijn.
Na de tweede dag kwam de juf vragen of hij toch weer zijn eigen schoenen aan mocht. Dan kon hij soepel zijn voet erin laten glijden, strikte zijn de veter en was het klaar. Die klittenbandschoenen was echt een marteling om zijn voeten dat in te krijgen; hoge wreven was daar de oorzaak van. Schoenen met veters konden wijd genoeg open om er met hulp in te komen.
Uiteindelijk kon hij in groep 4 zelf zijn schoenen aandoen. Zo heeft bijna ieder kind iets dat niet op schema zit. Daarvoor hoeft echt niet alles geobserveerd te worden om handvatten te krijgen.

En dit lijkt me dan weer een samenloop van omstandigheden: een (misschien overwerkte) juf die het niet trekt, in het algemeen teveel kinderen die langzaam zijn in hun ontwikkeling wat betreft zelf aankleden, en jouw kind dat blijkbaar geen veterstrikknobbel heeft. Aangenomen dat je wel hebt geprobeerd hem voor hij in groep 4 zat zelf zijn schoenen aan te trekken, of je was je er helemaal niet van bewust dat kinderen vanaf een jaar of 5 best hun veters kunnen leren strikken? Zoiets kan bij TO ook aan de hand zijn. 

Kan dus ook dat juf bijna burn-out is of zich door andere oorzaken zich bovenmatig ergert aan kinderen die jong zijn in hun gedrag. Misschien laat ze wel meer kinderen opserveren, we weten het niet. Ik sprak een keer iemand die zo ongeveer gestalkt werd over de app (ook onder schooltijd) door de juf over haar kind, waarmee de juf kennelijk geen klik had. Niet zo professioneel zou ik zeggen, maar toch deed een professional dat. Niet veel later bleek dat de juf het helemaal niet naar haar zin had en ging weg van school. 

troelahoep schreef op 28-11-2024 om 13:15:

[..]

En dit lijkt me dan weer een samenloop van omstandigheden: een (misschien overwerkte) juf die het niet trekt, in het algemeen teveel kinderen die langzaam zijn in hun ontwikkeling wat betreft zelf aankleden, en jouw kind dat blijkbaar geen veterstrikknobbel heeft. Aangenomen dat je wel hebt geprobeerd hem voor hij in groep 4 zat zelf zijn schoenen aan te trekken, of je was je er helemaal niet van bewust dat kinderen vanaf een jaar of 5 best hun veters kunnen leren strikken? Zoiets kan bij TO ook aan de hand zijn.

Veters strikken was eind groep 2 echt geen probleem meer.  Die voeten in de schoenen krijgen wel.

Dat de juf teveel op haar bordje had, zou kunnen ze was nog piepjong kwam vers van de pabo. De juf van groep 3 was wat meer wereldwijs. Kende het hoge wreven probleem van haar eigen (inmiddels jong volwassen) kind en hielp met liefde. Hup die voeten erin en dan kon zoon zelf zijn veters strikken. 

Miepjecody schreef op 28-11-2024 om 11:55:

[..]

Nou precies. Mijn oudste kon ook niet puzzelen en vond er niets aan. Hij heeft gewoon z'n master chemistry gehaald.

Waarom zou iedereen moeten puzzelen?

Hij kon ook niet knutselen omdat het moest worden zoals het voorbeeld van de juf.

Stt niet verder vertellen maar er zijn juffies die daar een oplossing voor hebben!  Als de kinderen naar huis zijn trekken ze gauw alle oren van de paashazen om ze daarna weer recht op te pakken, zoals het hoort. 

Zat ik met een huilend kind: Dat is niet mijn paashaas! Ik had een dwars oor gemaakt!

De juf wat ik verhaal ging halen zei toen dat ouders dat leuk vonden, paashazen die eruit zien als paashaas.

Jorni schreef op 28-11-2024 om 11:33:

[..]

Het probleem is dat bepaalde types kinderen te veel langs een gemiddelde meetlat leggen en volkomen normaal gedrag onnodig problematiseren zoals bij het kind van TO nu ook gebeurt.Want waarom heeft zij handvaten nodig? Vooral wanneer het gaat om gedrag en wat een kind ergens laat zien (zeker als ze net zijn begonnen) gaat het veel om interpreratie en hoe je ermee omgaat. Waar de een ziet dat het gewoon een klein mensje is, dat de ontwikkeling van een kleuter en het wennen aan school enorm weerbarstig verloopt en echt enorm verschilt per kind en per periode, kijkt naar wat het al kan en wat nog niet en daar lekker mee aan de gang gaat, gaat de ander teveel uit van de boekjes en interpreteert de ander dat gedrag al snel als een probleem waar ze handvaten voor nodig heeft. En dat terwijl het hun vak is om kinderen dingen te leren en dus voldoende opgeleid zouden moeten zijn om zo goed mogelijk met ontwikkelingsverschillen, niveauverschillen en verschillen in persoonlijkheid van de kleuters om moeten kunnen gaan met wat gezond verstand erbij.

Bepaalde types: je bent wel een beetje aan het doordraven. 

Ik schrik best van de grote mate van wantrouwen naar een juf. In mijn ogen hebben leerkrachten en ouders over het algemeen hetzelfde doel voor een kind, namelijk verder helpen in de ontwikkeling. De visie op hoe een kind op de juiste manier verder geholpen wordt in ontwikkeling en misschien zelfs wat verder helpen is kan verschillen, maar ouders en docenten staan hierin niet lijnrecht tegenover elkaar lijkt mij. 
In dit geval heeft de docent behoefte aan handvatten. De ouder vindt haar kind volstrekt normaal gedrag vertonen, kan natuurlijk. Maar kennelijk heeft de leerkracht hierin een andere visie en is zij zoekend in hoe zij beter kan aansluiten bij het kind. Dat is toch juist goed? Daarmee hoeft toch niet direct geproblematiseerd te worden? Het lijkt mij vooral bedoelt om de arbeidsomstandigheden van de leerkracht zo optimimaal mogelijk te maken, zodat de leerkracht het kind zo goed mogelijk kan ondersteunen in zijn of haar ontwikkeling.

Kopjekoffi schreef op 28-11-2024 om 21:30:

Ik schrik best van de grote mate van wantrouwen naar een juf. In mijn ogen hebben leerkrachten en ouders over het algemeen hetzelfde doel voor een kind, namelijk verder helpen in de ontwikkeling. De visie op hoe een kind op de juiste manier verder geholpen wordt in ontwikkeling en misschien zelfs wat verder helpen is kan verschillen, maar ouders en docenten staan hierin niet lijnrecht tegenover elkaar lijkt mij.
In dit geval heeft de docent behoefte aan handvatten. De ouder vindt haar kind volstrekt normaal gedrag vertonen, kan natuurlijk. Maar kennelijk heeft de leerkracht hierin een andere visie en is zij zoekend in hoe zij beter kan aansluiten bij het kind. Dat is toch juist goed? Daarmee hoeft toch niet direct geproblematiseerd te worden? Het lijkt mij vooral bedoelt om de arbeidsomstandigheden van de leerkracht zo optimimaal mogelijk te maken, zodat de leerkracht het kind zo goed mogelijk kan ondersteunen in zijn of haar ontwikkeling.

Ik denk dat school weer terug moet,  naar waar het voor bedoeld was 

Lezen, schrijven,  rekenen etc

Miepjecody schreef op 29-11-2024 om 08:49:

[..]

Ik denk dat school weer terug moet, naar waar het voor bedoeld was

Lezen, schrijven, rekenen etc

Daar zíjn basisvoorwaarden voor nodig en precies die probeert de juf te scheppen. 

Of wat dacht jij dat je juf wilde doen?