Keuze van dochter voor een nieuwe jas

Ja hoor

Mijn dochter draagt vanalles. Roze, paars, maar ook blauw is zeer favoriet. Wisselt heerlijk af tussen lief en stoer. En haar broer droeg op die leeftijd heel trots een roze pyjama.

Wees maar trots dat ze een eigen mening en smaak heeft.

ja hoor

Een van mijn zoons had op die leeftijd roze teenslippers met poesjes erop. Handig, dachten wij nog, kan zijn jongere zusje die later nog aan. Maar nee, die bliefde geen roze teenslippers

Leuk

Ik vind het ook altijd wel grappig, een klein kind met een hele eigen smaak die ingaat tegen het gangbare. Een van mijn zoons was en is ook zo. Die wilde van af dat hij klein was altijd aparte dingen aan. Ik was soms bang dat hij er mee gepest zou worden maar hij kwam er altijd mee weg. Ik heb ook een zoon die precies het tegenovergestelde en het allemaal niet zo boeit zolang het maar niet te uitgesproken is. Hoe saaier, hoe eerder het in de smaak zal vallen bij hem.

Triva

Mijn oudste maakt op haar 2e al heibel als ze iets aan moest wat ze niet wilde. Echt elke keer en elke keer drama's tot spugen aan toe. Daar ben ik dus snel mee opgehouden met mijn wil aan op te dringen. Jongste heeft ook wel noten op haar zang, maar meer dat het lekker moet zitten. Het maakt haar niet uit hoe het eruit ziet, ook krijgertjes niet, maar zodra er een hard randje of labeltje in zit doet ze het niet meer aan.
Jouw jongens zijn gewoon heel makkelijk

Zussen

Waar lees je dat het meisje 5 oudere zussen heeft? Misschien heeft ze er maar 1 en had die net geen jas meer in de goede maat.
Ik vind het overigens ook niet iets om heel trots op te zijn hoor, een eigen smaak, is gewoon prima. Net zoals het prima is dat je kind makkelijk is over kleding. Ik vind het allemaal best hoor.

tango en vesper

Tango, er zijn meer draadjes geopend door papamichel, hele leuke waarin hij verteld over zijn zes dochters...

Vesper: begrijp me goed, ik zeg nergens dat jij wel tegen de wil in van jouw dochter(s) moet gaan maar ben jij er trots op dan dat jouw oudste met 2 al zo'n eigen wil had? Ik ben er ook niet trots op dat mijn jongens zo makkelijk zijn hoor, ik ben er blij om want het scheelde mij handen vol geld Ja, ik zei hierboven trots maar dat was als reactie. Ik ben dus vooral blij. Trots vind ik sowieso een vreemd woord wat ik niet snel gebruik.

Jawel

Ik vond het wel wat hebben dat ze zo'n vasthoudend pittig ding was. Inmiddels denk ik wel dat het met slechts de helft van de pit ook prima zou zijn Die andere helft mag ze dan buiten de deur laten zien.

heerlijk toch

Hier een zoon die vanaf zijn 3e ook al een zeer uitgesproken smaak heeft, qua kleding en muziek (hard mee blèren met Rammstein). Inmiddels is het een fikse puber en nog heel duidelijk in wat hij wil, geen roze, bloemen of gaastra. Gewoon van genieten en voor zover je kunt bij sturen (als je dat wil). Hier hebben we duidelijke regels en daarbinnen mag veel (ook toen hij jonger was)

Triva

De smiley stond er echt omdat ik het leuk vond, niet omdat het het grappig was.

En ja, ik vind het leuk als kinderen een eigen smaak en een eigen mening hebben en niet met meningen en modes van anderen meelopen. Al is het maar omdat ik de hoop heb dat ze anderen dan ook niet zullen beoordelen op hun keuzes qua kleding enzo. Maargoed, ik heb zelf ook een niet-mainstream kledingsmaak.

En als ik een zak met kleding krijg van een neef of een groter vriendje dan worden daar dingen uitgehaald die gedragen worden, en andere dingen worden doorgeschoven naar anderen. En die aanvoer is voldoende groot om toch niet al te veel kleding bij te hoeven kopen. En ik vind het fijn als hij dingen zegt als "dat het roze is maakt niet uit. Het is maar een kleur.", en daarbij niet de mening van z'n klas volgt. En ook andere dingen hij leuk vindt, graag doet zijn anders dan die van z'n klasgenoten. Dat is niet altijd makkelijk, maar hij volgt toch liever z'n eigen weg. En dat vind ik mooi te zien, en daar ben ik trots op. Hij zal later wel een nerd worden, net als z'n vader. (En vooruit, z'n moeder)

Winkelen met kleuter.

Ik kocht gewoon een jas in een winkel waarvan materiaal, kleur en prijs mij bevielen en zoon trok hem aan. Ik had eerst het voorwerk al gedaan. Zoon had een voorkeur voor kleur en stof, daar hield ik rekening mee.

Mijn zoon had en heeft geen zin om winkel in, winkel uit, alles af te zoeken. Intussen is hij 17 en heeft steeds meer een eigen smaak, prima, leuk, maar ik ben er niet speciaal trots op. Een keertje winkelen vindt hij best, maar niet echt belangrijk.

Ik moet wel eens grinneken om winkelende ouders met kleuters.
Ouder:"Nou schat, welke vind je mooi?"
Kleuter:"Deze".
Ouder:"Nee lieverd, die is te duur". Of:"Nee, geen groen".

Tja, waarom vraag je het dan, denk ik dan?

Meisjesjongens-jongensmeisjes

Trots zijn op iets wat gewoon zo is schuurt bij mij altijd een beetje. Maar t zal wel een taalkwestie zijn. Ik neig eerder om te zeggen dat je blij bent met iets wat is en trots op inzet of prestatie. Maar goed. Gaat t niet over

Ik vind het ook leuk als kleintjes een eigen smaak hebben. Heeft hier tot nu toe grappige combinaties en situaties opgeleverd. Ik vind het ook leuk als een jongetje graag het mega Mindy pak draagt ofzo.

Wat mij weleens opvalt is dat sommigen 'meisjemeisje' en/of meisjesachtig jongetje minder geslaagd vinden dan jongensjongens of een jongensachtig meisje. Ik snap nooit zo goed waarom? Iemand daar een verhelderend inzicht over?

Ely

Dat is algemeen bekend, een Tomboy wordt altijd meer gewaardeerd dan een Tomgirl

Zo ook in het Nederlands. Komt ook een beetje door de homofobie en gemiddelde mannen die het niet fijn vinden als hun zoon zich als een meisje gedraagt.

Een stoer meisje is leuk maar een jongen die zich duidelijk niet kan handhaven tussen andere jongens is al sneller een probleem. Jongens die gepest worden worden ook veel vaker gezegd dat ze eens een klap moeten uitdelen, bij meisjes worden andere dingen geadviseerd.

Bij mij ligt dat niet zo: ik ben een jongensmeisje en zou niet weten wat ik moet met een meisjemeisje dus ik was blij dat ik jongens kreeg. Natuurlijk had het achteraf niets uitgemaakt, daar groei je in maar ik had een jongensmeisje toch wel leuker gevonden dan een meisjesjongen, gewoon omdat ik denk dat die eerste het makkelijker heeft in het leven dan die tweede.

Tijgeroog

'En ja, ik vind het leuk als kinderen een eigen smaak en een eigen mening hebben en niet met meningen en modes van anderen meelopen. Al is het maar omdat ik de hoop heb dat ze anderen dan ook niet zullen beoordelen op hun keuzes qua kleding enzo.'

Dat vind ik nu weer raar, ik denk juist dat mijn kinderen, die niet echt om kleding geven en nu pas, sinds ze pubers zijn meer weten wat ze wel en niet aantrekken veel minder anderen beoordelen op hun kledingkeuzes. Meelopers zijn het ook niet, ze zullen niet iets willen OMDAT anderen het dragen, alleen omdat ze het zelf mooi vinden of lekker vinden zitten.

Ik begrijp overigens wel wat je bedoelt maar in een antwoord op mij klinkt het raar. Je trekt het te gemakkelijk door naar de alternatief geklede medemens, ver voorbij de groep die een eigen mening heeft en niets aan zal trekken wat ze niet willen. Die hoeven zich nog niet alternatief te kleden toch? Ze kunnen ook gewoon de nieuwste mode willen en alles weigeren van een paar jaar geleden van een oudere nicht, zus of buurmeisje.

Triva

Laatste poging dan, voorbeeld: zoon had, bij de kleuters een vriendje dat nogal dwingend was in wat zijn vriendjes leuk mochten vinden. Dan kreeg je situaties de het ene klasgenootje tegen de ander zei "je moet maar niet zeggen dat je dat tv-programma leuk vindt, want dan wil X geen vrienden meer met je zijn."
Dus op een dag droeg mijn zoon zijn vrolijke mr happy shirt van de Zeeman, en het volgende gesprek ontstaat.
Jongetje: ik vind jouw shirt niet mooi
Zoon: ik wel
Jongetje: als jij jouw shirt mooi vindt, mag je mijn vriend niet meer zijn.
Zoon: oké, dan zijn we geen vrienden meer.
En ze hebben ooit meer met elkaar gespeeld.

Nou vind ik het natuurlijk niet handig om op deze manier je vriendschappen over boord te gooien. Maar ze zijn inmiddels heel wat jaren verder, en gezien hoe ze zich ontwikkeld hebben denk ik dat ze elkaar anders toch wel snel uit het oog verloren waren. Maar ik vind het fijn dat hij het lef heeft om zelf te kiezen wat hij wel en niet wil, en dat niet door anderen te laten doen.
(En zo heel apart of opvallend is z'n kledingkeuze niet hoor, hoewel hij het het liefste bij de wandelafdeling van de decathlon haalt. En graag met bergen erop)

En verder vind ik het niet zo belangrijk wat anderen doen enzo. Ik snap jouw punt, met jouw zonen, ook echt wel. Ik heb vooral moeite met mensen die andere opdragen wat ze moeten kiezen. Dus roze voor meisjes, en precies het goede merk, anders hoor je er niet bij. Misschien een klein jeugdtrauma? En ik geloof dat we er allebei wel op die manier tegenaan kijken.

Tijgeroog

Ik zei toch al dat ik begreep wat je bedoelde maar ik denk dat wat jij bedoelt geen argument is tegen de manier waarop mijn zonen tegen kleding aan kijken. Dat bedoelde ik te zeggen.

vroeger

Herkenbaar. Ik wilde als kleuter ook liever jongenskleding, van mijn grote broers. We kregen regelmatig een zak van een buurmeisje met allerlei echte meisjeskleding, maar dat wilde ik allemaal niet aan. Ik droeg het liefst donkerblauwe trainingsbroeken en jasjes. Pas na een paar jaar vroeg ik opeens om een meisjesjas.
Het lijkt me best lastig in deze tijd om niet in het roze gekleed te gaan, als meisje. Leuk dat je kind er eigen ideeen op na houdt en zich niet aanpast.

Ja, ik vind het oprecht grappig en leuk dat een kleuter al zo eigenwijs een eigen mening heeft die ingaat tegen de stroom. Trots zou ik er niet op zijn maar ik vind het wel leuk. Dat mijn ene zoon zo'n aparte smaak heeft heb ik altijd wel leuk gevonden. Zeker op die leeftijd. Van tieners verwacht je dat ze een eigen smaak hebben maar bij zo'n kleuter veel minder.
Mijn oudste dochter is trouwens ook nooit zo van het roze geweest. Blauw, rood, grijs, groen. Dat waren meer haar kleren. Donkere kleuren. En geen frutsels en glitters. Nu nog steeds trouwens. Ze geeft ook niks om mode en sowieso weinig om kleding. Andere dochter is wat mode gevoeliger. Die houdt wel van wat in is. Houdt ook van roze kleding maar niet te veel. Lila en turquoise zijn haar lievelingskleuren dus zij is van de pastelkleuren. En kleding met dieren er op en glitters zijn ook zeer welkom. Ze heeft ook wel een eigen smaak maar ze is vrij makkelijk ergens enthousiast voor te krijgen.

Hier

Dochter die met vier / vijf pratisch alleen zwart droeg en een zwartgeverfde kamer had (roze fase totaal overgeslagen), 6 t/m 9 jongenskleren, en die nu met tien zowaar regelmatig meisjeskleding aan wil. Toen mijn moeder nog leefde lachte ze altijd ontzettend, ik had namelijk net zo'n uitgesproken smaak en ze kreeg mij ook niet in een lief jurkje. Inmiddels draag ik graag vrouwelijke kleding trouwens.

problemen bij aankoop jas

zelf meegemaakt met de kinderen.Als ik nu een winkel binnenstap dan laat ik mijn dochter 5 stuks kiezen,deze worden dan gepast(er moeten 2 verschillende kleuren bijzitten) ik geef mijn mening,maar de dochter kiest

Wilde met vier niet alleen maar jongenskleding aan, maar ook alleen maar zwart.
Draagt nu met 10 nog steeds bijna alleen maar jongenskleding, met soms zowaar een echt meisjes t-shirt.
Heeft echt een eigen stijl.