Kind bij mama op kamer, hoe erg is dat?
Hoi, wij hebben thuis een aparte slaapsituatie ivm slaapproblemen van mij. Ik ben apart gaan slapen van mijn man omdat ik sinds een paar jaar erge last heb van wakker liggen (2 uur slaap op een nacht soms). Dit gaat nu al wel een stuk beter, maar terug naar met zijn tweeën in bed vinden we nu allebei lastig. Al een paar x geprobeerd, maar het werkt gewoon niet (ik lig wakker, wil eruit, hij wordt er wakker van en wordt boos - ruzie, niet leuk). We zoeken elkaar nog genoeg (of zelfs meer) op voor genegenheid etc. Niet ideaal deze situatie (ik zou het liefst weer als vanouds als een blok in slaap vallen naast hem), maar goed mee te leven.
Nu is een half jaar geleden ivm een lange zakentrip van mijn man ons dochtertje van 5 een weekje bij mij op de kamer komen liggen (in een eigen bedje) en dat beviel zo goed, dat de situatie nu nog zo is. Ze droomt veel minder vaak enge dromen, ik hoef er niet uit als er wat is en zij heeft er geen last van als ik tien x op een nacht eruit ga. En het is heel gezellig, vooral dat. In de ochtend springen we allemaal op het grote bed van papa. Prima.
Alleen, tja... hoort een kind niet op zijn eigen kamer? Wat vinden vriendjes ervan? Hoe zouden ouders het vinden als hun kind verteld dat wij zo gek slapen? Ik zit daar wel mee. Wat zouden jullie ervan vinden als je kind thuiskomt met het verhaal dat vriendje bij mama op een aparte kamer slaapt? Eerlijk? En zou het verkeerd zijn voor haar opvoeding?
Voor het 6e jaar wil ik het wel veranderen trouwens, denk ik dan...
Ik zou daar echt niks van vinden
En als iemand daar wel wat van vindt: wat je vindt moet je naar de politie brengen...
Niets van aantrekken
Waarom zou je anderen jouw slaapsituatie vertellen? En kleine kinderen vinden niet zoveel raar hoor. Zelfs als een vriendje van jouw kind het merkt omdat ze bijvoorbeeld op de slaapkamer spelen, dan gaat zo’n kind van vijf echt niet naar huis en zegt: nou mam, wat ik vandaag nou voor iets vreemds heb ontdekt!
Niks van anderen aantrekken, dit is wat nu voor jullie goed werkt.
Lekker zo blijven doen
Als het jullie allemaal bevalt, waarom zou je er dan wat aan veranderen? Omdat anderen 'er misschien wat van kunnen vinden'? Mensen vinden vaak zoveel, en vaak ook helemaal niets. Wat Adelaide ook al zegt, zeker kinderen vinden zelden iets.
Joh, voor ze 18 is wil ze echt wel op haar eigen kamer slapen hoor, dat hoef je niet te forceren. Geniet ervan dat ze zo lekker slaapt bij jou.
Hier
Mijn zoon van 10 zou het fantastisch vinden als hij altijd bij mij op de kamer mocht slapen. Hij slaapt veel makkelijker in als ik erbij ben. Daar heb ik meestal geen zin in 
Maar een eventueel verhaal van een ander kind dat bij zijn moeder slaapt zou hij niet raar vinden.
Niks
mis mee. Dat iedereen lekker slaapt is veel belangrijker dan dat je doet wat hoort.
Eigen kamer aanhouden
En dan af en toe logeren bij mama. Niks mis mee lijkt me.
Hoe het hoort
Als ik ‘hoe het hoort’ lees of hoor, krijg ik pukkeltjes.
Dat zegt genoeg he?
Zorg lekker dat jullie met jullie gezin het fijn hebben. Zolang je daarmee anderen niet tot last bent, is dat het allerbelangrijkste.
Veerle
"Als ik ‘hoe het hoort’ lees of hoor, krijg ik pukkeltjes."
Bij de meeste mensen gaat dat vanzelf over als ze uit de puberteit komen.
Niks mis mee
Mijn dochter van 10 slaapt ook regelmatig bij mij in het bed als manlief weg is. slaap zelf juist veel beter met iemand die naast me ligt.
Individuatie
Je hoort het nog wel eens van een enkeling uit de meer psycho analytische hoek: "Yet many, perhaps most, experts do not advocate bedsharing, and the American Academy of Pediatrics cautions against 'routine' bedsharing. In addition to expressed concerns about the psychosexual implications of bedsharing and the physical dangers posed by overlying (smothering), detractors argue that the practice may occasion sleepdisorders, interfere with parents' conjugal privacy, reflect family pathology, and, in contradiction of the views of family bed advocates, interfere with the process of individuation."
Het is alweer een wat ouder artikel uit 2002. Het argument kan door de kinderbescherming gehanteerd worden als verdachtmaking voor het faciliteren van sexueel misbruik of verwaarlozing van de psychologische ontwikkeling van een kind.
Allemaal nogal subjectief. Hier thuis heeft het alleen maar goed gewerkt. Kinderen hebben hun ouders nodig en maken zelf wel uit of ze zich veilig en vertrouwd genoeg voelen om toe te zijn aan een eigen slaapplekje alleen in hun eigen kamer.
https://www.me-to-we.nl/over-attachment-parenting-en-meer-van-dat-soort-onzin/
Nog een artikel die het beticht als moderne flauwekul.
Kijk, als je het als een soort modegril verplicht oplegt aan jezelf en je kind is het weer een nieuw soort dwangbuisopvoeding. Maar het hoort naar mijn idee bij 'responsief' ouderschap om te beoordelen of de manier van slapen werkt voor je kind en voor jezelf.
Hmmm ander geluid
Niet omdat ik denk dat het samen slapen met je dochter niet goed zou zijn of ik stil sta bij ‘hoe het beurt’ maar voor mij (erg persoonlijk dus) zou het erg scheef voelen om wel met een kind en niet met mijn man samen te slapen.
Als samen in 1 bed niet werkt, zou ik eerder zoeken naar een oplossing met 2 bedden op dezelfde kamer dan altijd met een kind te slapen. Maar dat ben ik.
Als je man niet meer met jou kan slapen ipv jij met hem, is het anders in mijn gevoel. Maar dan nog, ik zou zelf vooral zoeken naar manieren om als partners in dezelfde ruimte te slapen.
terug komend op mijn eerste bericht.
Mijn man is tegenwoordig meer weg dan thuis en dus is het bij ons redelijk standaard geworden.
Eigen kamer dochter en logeerplek bij mama
Als ik je verhaal zo lees, zou ik twee bedden neerzetten. Een in eigen kamer dochter, waar ze ook met vriendinnen speelt, en een op jouw kamer, omdat ze dan rustiger slaapt. Dan kan ze zelf de keus maken.
Onze kinderen lagen weleens bij ons in bed als ze ziek waren of eng droomden, een van ons ging in het kinderbed als drie samen te krap aanvoelde. Ik heb niet de opvatting dat kinderen ‘ in hun eigen bed horen ‘. Je kiest voor de manier waarop iedereen zo rustig mogelijk kan slapen, en dat is soms anders dan je van tevoren had gedacht.
Het gebeurt vaker dat ouders een kind in hun tweepersoonsbed laten slapen als partner weg is. Vanuit welke behoefte doe je dat ? Vind je het als ouder vervelend om alleen in bed te liggen? Ja, dat kan, maar je kind slaapt anders ook in eigen bed en krijgt zo het signaal dat alleen slapen eigenlijk vervelend is. Is dat je bedoeling ? Misschien een groter bed dan, en altijd samen slapen ( tot kind dat niet meer wil)?
Als het puur voor de gezelligheid is - stem je dan af welk kind ( als er meer zijn dan een) in het grote bed mag logeren en wanneer?
Nou ja, al die vraagstukken zijn hier geschiedenis. Zelf ga ik lekker heel breeduit in bed liggen als partner er niet is 
Wilgenkatje
In mijn geval slaap ik duidelijk beter als er iemand naast me in bed ligt. Het is absoluut niet mijn bedoeling om het kind te leren dat alleen slapen vervelend is. Ze slaapt soms ook wel in haar eigen bed hoor. En als ik het erover heb komt ze er zelf mee aan dat ze wel bij mij in bed wil slapen.
samen
Ja, ik vind het dus ook beter dat ik met mijn man weer op 1 kamer zou slapen en heb dit ook voorgesteld, maar hij ziet het ook niet meer zitten. En ik heb zelf echt geen zin in gedoe meer op dat vlak.
Maar ben ook welles bang naar het signaal dat hier vanuit gaat naar mijn dochter. Gelukkig is ze nog te jong om te begrijpen dat het een beetje gekke slaapboel is bij ons.
Maar goed, ik wil inderdaad een bedje erbij kopen voor op haar eigen kamer en dan zal iedereen wel op een eigen kamertje gaan slapen over een poosje. En dat vind ik zelf dus niet leuk. Maar ja...
Intimiteit
Maria, even een andere vraag tussendoor, nu jij en man niet samen op 1 kamer slapen, al dan niet in 1 bed, 2 losse lijkt me ook een goede oplossing, gaat dat niet ten koste van jullie (spontane) intimiteit?
Dat je dochter bij je slaapt, af en toe als dat werkt prima hoor!
niet vreemd
Ik vind het ook helemaal niet raar hoor. Je dochter slaapt beter bij jou op de kamer, dat zegt toch genoeg (nl dat het iets heel natuurlijks is)?
Eens met Anne overigens: "Kinderen hebben hun ouders nodig en maken zelf wel uit of ze zich veilig en vertrouwd genoeg voelen om toe te zijn aan een eigen slaapplekje alleen in hun eigen kamer."
Mijn man snurkt en ik slaap ook tijdelijk (afspraak ziekenhuis staat al) bij de kinderen. Goed en fijn kunnen slapen is zo belangrijk!
Tot middelbare school leeftijd
Mijn vader was voor zijn werk vaak naar het buitenland en ik sliep dan graag bij mijn moeder in bed, dit heb ik gedaan tot dat ik een jaartje of 12 was. Ik vond het fijn en gezellig en schaamde mij er niet voor. Denk ook dat mijn moeder het fijn vond dat er iemand naast haar lag. Toen ik 29 was (ja echt 29) maakte ik het uit met mijn toenmalige vriend na bijna 6 jaar incl samenwonen. Ik was helemaal de weg kwijt, flink gejankt en wilde niet alleen slapen, dus ik weer bij mijn moeder in bed en mijn vader op een van de andere kamers. Ik had het gewoon nodig en was allang geen kind meer. Als jouw dochter het fijn vindt, dit gewoon blijven doen, maar maak er geen gewoonte van, maar een uitzondering. Dat was bij mij ook als kind zijnde. Ik kon heel goed alleen slapen ook .
Nou en?
zolang iedereen een goede nachtrust heeft, dan maakt het toch niet uit?
