Kind vroeg wakker, mama gesloopt
Iedere ochtend is het weer gedoe. Dochter wordt tussen 6 en half 7 ongeveer wakker. Wil dan niet meer slapen, maar wil vaak wel bij mij liggen, als ze al niet in bed ligt bij me.
Om 6.45 mag ze dan op de tablet, maar tot die tijd staat ze gewoon aan. Tablet kijken doet ze even, maar dan wil ze ontbijten. Ik zorg altijd dat er een cracker of maiswafel is boven, maar ze is eigenlijk enorm gefixeerd op het ontbijt.
Ik ben alleenstaand, vader is weinig in beeld, en ik merk dat deze ochtenden mij sloopt. Ik heb nog burnout klachten en slaap sinds zij wakker is s ochtend telkens nog een kwartiertje, omdat ze steeds weer komt.
Kortom, ik vind het wel tijd om grenzen aan te geven, maar wat is redelijk?
Veel kennissen hebben de regel tot 7 uur op je kamer, maar ze barst al in snikken uit bij het idee.
Ik ga nu iedere ochtend om 8 uur er maar uit, maar voel me iedere dag meer gesloopt door het gezeur van de ochtend en dat is geen fijne start van een vakantie dag. Bovendien, de vakantie duurt nog even en ik wil niet terug storten in de burnout.
Hoe doen jullie dit?
ze is 8!
Dan zou ik heel duidelijk zijn: tot half 9 in de vakantie zoek je het mooi zelf even uit zonder mij te storen. Dus zachtjes tv kijken, zelf wat te eten maken, zachtjes ruzie maken met je zus.
En het zelfde met de oudste, is er een reden waarom ze spookt? Nachtmerries, slapeloosheid door bv pesten op school of door de scheiding? In die gevallen zou ik iets makkelijker zijn maar anders is het na 9 uur is de woonkamer voor mij en zijn jullie in je slaapkamer. Om half 10 ga je slapen, lukt dat niet ga je een boekje lezen of luisteren. Mijn zoon heeft jaren bij het inslapen geluisterd naar een slaapmeditatie voor kinderen om voldoende tot rust te komen om te slapen.
Een 8-jarige kan toch prima ontbijt voor zichzelf maken?
En dan desnoods op de bank tv kijken?
Maar dit "zeuren" kan natuurlijk ook aandacht vragen zijn. Want negatieve aandacht is ook aandacht.
Wat zwaar voor je als je 's avonds weinig rust hebt vanwege je oudste.
Strenger zijn is de oplossing denk ik maar dat moet je wel op zien te brengen qua energie.
Wellicht kun je met de meiden om tafel gaan? En aangeven dat je erg moe bent en afspraken maken wanneer jij 's avonds en 's ochtends met rust gelaten wilt worden?
Dan heb je minder strijd dat wanneer je het autoritair gaat afdwingen, verwacht ik.
onze 8 jarige gaat zelf naar beneden en maakt ontbijt. Alle kinderen doen dat. Dus ik zou daar echt op sturen.
Nee, het is niet gezellig maar je mag mama niet wakker maken voor xx:xx. Tenzij er brand is.
Soms slaan ze elkaar de hersens in hoor, sochtends. En dan moet ik er even iets mee. Maar over het algemeen gaat dit hier heel goed
Ik heb niet alle reacties gelezen...
Mijn zoon is 8 jaar en slaapt elke dag tot 5 uur. Niets heeft gewerkt om hem langer te laten slapen. Dus afspraken gemaakt. Hij heeft een tablet op z'n kamer (met koptelefoon) en deze pakt hij dan. Voor half acht hoeft hij niet naar ons toe te komen, want ik stuur hem dan terug. Als hij honger of dorst heeft, mag hij dat zelf pakken. Ook mag hij gewoon beneden gaan spelen.
Op die leeftijd kan je prima afspraken maken en ik denk dat je je teveel door je dochter in laat pakken.
Ik lees ook dat jij burnout klachten hebt.
Dan is het tijd om vanmiddag met de kinderen aan tafel te gaan zitten om uit te leggen dat jij minder kan dan andere moeders en dat zij jou kunnen helpen om beter te worden door: niet te vroeg bij jou te komen, door niet te lang 's avonds door te piepen. En omdat jij hun daar bij helpen wil om dat samen voor elkaar te krijgen vragen wat zij nodig hebben om dat te kunnen doen. Ze zijn 8 en ouder dat kunnen ze prima.
Kan bv van jou vragen het idee van het 'gezamenlijke ' ontbijt los te laten.
Of toch tv of tablet gebruiken. Vroeger zaten we met een zaklamp in een boek nu is daar de tablet voor gekomen.
Het gezamenlijke eten kan ook bij de lunch of diner, maar ook een moment in de ochtend of middag zijn waar jullie samen iets anders doen.
Ik ben snel overprikkeld en na een badmintontoernooi gesloopt. Ik zei dan altijd tegen zoon: je krijgt nu 10 minuten om nog dingen te vragen zoals drinken, eten, tv kijken. Daarna ga ik in mijn bed liggen en je mag me weer storen als de deur open is of als het morgenochtend is. We hadden meestal al wel gegeten voor we thuis kwamen want na 2 dagen in een sporthal en zondag om 7 uur thuis komen dan had ik geen zin om te koken dus onderweg een pitstop bij een fastfood keten. Dat deden we van af zijn eerste toernooi toen hij 7-8 was. Inmiddels 16 zegt hij tegen mij: ga jij maar naar bed, ik breng je zo een kop thee.
Dank jullie, merk dat ik er echt mee zit. Ze zijn zelden bij mij in de vakantie, meestal bij hun vader, en wil ze een leuke vakantie geven. Dit is al lastig door de lockdown, maar wil er zelf ook niet aan onder door. Het doet me verdriet, maar denk dat ik toch een stapje minder hard moet lopen wil ik dit tot een leuk einde brengen.
Ik kan niet non-stop van 6 uur tot 21.30 uur aanstaan en dan ook de tablet tijd nog willen beperken.
Zelf ontbijt maken gaat een van de nieuwe dingen worden. Ik zal wel met ze gaan zitten, dat werkt het beste.
Oudste heeft problemen en krijgt in het nieuwe jaar eindelijk hulp, die is lastiger te sturen. Maar ook zij mag mee in het verhaal.
Later naar bed hen ik geprobeerd, maar ze slaapt niet langer, het humeur wordt er wel heel veel slechter van.
Tot half 9 en dan zelf ontbijten ga ik inzetten, ook s avonds vanaf half 9 of 9 uur.
Ben nogal een avond mens en kan echt genieten van de rust en de stilte s avonds, maar om 10 uur is het tegenwoordig wel klaar eigenlijk.
Ysenda schreef op 30-12-2021 om 09:41:
Ik lees ook dat jij burnout klachten hebt.
Dan is het tijd om vanmiddag met de kinderen aan tafel te gaan zitten om uit te leggen dat jij minder kan dan andere moeders en dat zij jou kunnen helpen om beter te worden door: niet te vroeg bij jou te komen, door niet te lang 's avonds door te piepen.
Ik zou daar mee uit kijken, dan kunnen TO's dochters zich verantwoordelijk gaan voelen voor het ziek-zijn van hun moeder, dat lijkt me niet de bedoeling.
Aangezien je dochter bijna 8 is, kan ze waarschijnlijk prima zelf ontbijt maken. En als je wakker wordt met trek is het natuurlijk ook heel vervelend als je dan nog moet wachten. Ik zou ontbijtspullen 's avonds alvast klaarzetten op tafel en met je dochter afspreken dat zij 's ochtends zelf ontbijt maakt en dan iets voor zichzelf kan doen. En dan kun je van tevoren bespreken wat dat "iets voor zichzelf" dan is.
Ik weet nog dat wij vroeger op zaterdagochtend tv keken, zo kon onze moeder nog even rustig slapen / wakker worden / lezen.
Promethium schreef op 30-12-2021 om 09:49:
[..]
Ik zou daar mee uit kijken, dan kunnen TO's dochters zich verantwoordelijk gaan voelen voor het ziek-zijn van hun moeder, dat lijkt me niet
Je hebt een punt.
Wel kun je zeggen dat niet iedereen even veel kan. En wat jij fijn vindt, dat je het beter worden er uit laat. Dat de nadruk komt op rekening houden met elkaar,zij met jou en jij met hen.
Promethium schreef op 30-12-2021 om 09:49:
[..]
Ik zou daar mee uit kijken, dan kunnen TO's dochters zich verantwoordelijk gaan voelen voor het ziek-zijn van hun moeder, dat lijkt me niet de bedoeling.
Je kunt het heel goed uitleggen. Zeker op die leeftijd. Door duidelijk te zijn zullen ze zich niet verantwoordelijk voor de ziekte gaan voelen. Juist door ook dat aan te geven. Door niks te vertellen zal het erger voor ze zijn.
Dochter van toen 4 heb ik gezegd dat mama heel moe is in haar hoofd. Daarom veel slaapt en minder kan hebben.
Op mijn werk is een collega overspannen. Ik werk op een BSO. Ze legt het zelf zo uit en dat lijken ze te snappen: mijn hoofd is een soort ballon. Als je daar heel veel lucht in blaast en nooit iets uit laat kan hij gaan knappen. En dat is nu bijna gebeurd. Daarom moeten er nu met therapie steeds kleine beetjes lucht uit zodat ik mij steeds beter voel en niet meer zo moe. En dan kan er straks weer steeds meer lucht in als ik weer beter ben.
EmmaT schreef op 30-12-2021 om 09:15:
Ik was ook alleen met dochter Hoe oud is ze? Ik zou zeggen: tv en ontbijt voor haar naast/in jouw bed, dan kun jij nog wat doorslapen of doezelen tot een uur of 9. Je hoeft helemaal niet naar de keuken voor een officieel 'ontbijt', en al helemaal niet op dat tijdstip. Mijn dochrer was toen een jaar of 3. Het is ook pedagogisch verantwoord want een enigszins uitgeruste moeder is heel belangrijk en scènes in de ochtend zijn slecht voor iedereen. Maak je dochter duidelijk dat je met rust gelaten moet worden tot, zeg 9 uur.
Ze is nu volwassen en de rollen zijn omgedraaid: zij slaapt uit als ze bij mij logeert en ik dreutel al vroeg door het huis. Met een klein verschil natuurlijk, dat dan weer wel.
Oeps, ik lees nu pas dat ze 8 is. Sorry!
Ik ga niet delen dat ik ziek ben, dan komt het bij vader terecht en dan gaat er zeker gedoe komen. Het is nu al lastig genoeg met hem, ik heb geen behoefte aan zijn bemoeienis.
Bovendien gevoelige kinderen, de eerste reden inderdaad dat ze er mee aan de haal gaan. Ze mogen gewoon kind zijn zonder verantwoordelijk heid voor mij.
Samen leven en aanpassen aan elkaar vind ik dan wel weer redelijk.
Ysenda schreef op 30-12-2021 om 09:56:
[..]
Je hebt een punt.
Wel kun je zeggen dat niet iedereen even veel kan. En wat jij fijn vindt, dat je het beter worden er uit laat. Dat de nadruk komt op rekening houden met elkaar,zij met jou en jij met hen.
To is ziek. Als je ziek bent werk je aan beter worden. Juist wel benoemen. Dan weten ze ook dat het iets is waar aan gewerkt wordt en dat het niet voor altijd is. Als je in het gips zit zeg je ook dat je beter gaat worden. Waarom niet als je ziek bent in je hoofd? Ze zijn 8+, geen kleuters. Kun je ze heel goed uitleggen en door ze in te lichten voelen ze zich waarschijnlijk ook een stuk serieuzer genomen.
Evaluna schreef op 30-12-2021 om 10:06:
Ik ga niet delen dat ik ziek ben, dan komt het bij vader terecht en dan gaat er zeker gedoe komen. Het is nu al lastig genoeg met hem, ik heb geen behoefte aan zijn bemoeienis.
Bovendien gevoelige kinderen, de eerste reden inderdaad dat ze er mee aan de haal gaan. Ze mogen gewoon kind zijn zonder verantwoordelijk heid voor mij.
Samen leven en aanpassen aan elkaar vind ik dan wel weer redelijk.
Ze zijn 8+ hè. Geen kleuters. Waarom stel je niet beter grenzen? Zoals ik het las met het gemekker, niet naar beneden willen/kunnen voor zelf ontbijt maken, bij jou in bed je wakker houden....ik dacht dat het om een 5 jarige ging.
Ze is 8. Stel grenzen. Of op je kamer tot 7 uur. (En dat gejammer is dan pech, ze heeft te leren jou te respecteren en te luisteren. Met negatieve aandacht krijgen ze blijkbaar hun zin. Kap dat af). Of zelf naar beneden.
PinkFlower schreef op 30-12-2021 om 10:06:
[..]
To is ziek. Als je ziek bent werk je aan beter worden. Juist wel benoemen. Dan weten ze ook dat het iets is waar aan gewerkt wordt en dat het niet voor altijd is. Als je in het gips zit zeg je ook dat je beter gaat worden. Waarom niet als je ziek bent in je hoofd? Ze zijn 8+, geen kleuters. Kun je ze heel goed uitleggen en door ze in te lichten voelen ze zich waarschijnlijk ook een stuk serieuzer genomen.
Ja maar toch niet dat zij kunnen helpen om het beter te worden?
Dán leg je verantwoordelijkheid bij je kind.
Je kunt best zeggen dat jij het nodig hebt om even bij te slapen, maar niet die verantwoordelijkheid bij je kind leggen.
