Kinder ruzie en ouder bemoeienis
Mijn dochter van 6 heeft een vriendinnetje in haar klas waar ze wekelijks buiten schooltijd mee speelt. Echter het zijn beiden opvliegende dames. Ze hebben wel een aqm ruzie en strijd. Dit zie ik niet terug bij de andere vriendenschappen van mijn dochter. Laat ik het er maar op houden dat het soms botst. Toch zoeken de dames elkaar vaak op en spelen ze vaak met elkaar. Voor de vakantie is tijdens schooltijd een akefietje geweest. Mijn dochtertje werd geschopt door vriendinnetje en mijn dochter heeft haar vervolgens gekrabt. Ik heb met mijn dochter hierop aangesproken. Een week later vriendinnetje is jarig. Mijn dochter heeft geen uitnodiging gekregen. Wat ik vreemd vond, gezien hun vriendschap(vriendinnetje werd wel uitgenodigd en komt elke week spelen). Maar goed ik beslis niet wie er komt. Echter nu heeft het vriendinnetje tegen mijn dochter gezegd dat mijn dochter niet mocht komen, omdat ze haar heeft gekrabd. Daarbij voegde het vriendinnetje toe dat ze wel mocht terug schoppen van haar moeder indien mijn dochter naar haar uithaalde. Toen ik dit hoorde van mijn dochter, ging er een walging door mij heen.
Mijn man is mild, maar wil niet meer dat onze dochter daar speelt I.v.m. De vreemde gedachtegang. Dit verzint een kind niet zelf. Ik vraag mij af of ik mijn dochter hier nog aan bloot moet stellen. Is het niet verwarrend voor een kind? Ze mag niet op een verjaardag komen, maar spelen mag wel? Graag advies
Maak het niet te groot
zou ik zeggen. Het zijn 6-jarigen, dat zijn niet de beste informanten over wie wat gezegd en gedaan heeft. Dus wat je dochter zegt/gehoord heeft hoeft niet zo gebeurd te zijn. Niet dat ze direct met opzet de boel verdraaien, het klopt vaak prima met wat ze denken en menen dat waar is.
Daarnaast, als ouders zou ik me er niet anders mee bemoeien dan dat je je dochter helpt de teleurstelling te verwerken. Het is niet leuk, zelfs rot, maar het gebeurt en dan moet je er het beste van maken. Zal nog wel eens gebeuren.
Van acties als ‘dan moeten ze maar niet meer spelen’ zou ik me ver houden. Zeker als de dames elkaar blijven opzoeken. Dan laat je je wel heel erg kennen als gekwetste ouder. Pas als ik het gevoel zou hebben dat er structureel problemen zijn, zou ik dat een optie vinden.
Aagje
ouders
Mijn dochter had eenzelfde ervaring toen ze 6 was. Ik ben er nooit achter gekomen wat er precies gebeurd is. De ouders hebben mij er toen ook "uitgegooid", ik was min of meer bevriend met ze. Mijn dochter heb ik geleerd dat mensen soms dingen doen waar je geen invloed op hebt en dat dat ook wel eens naar kan zijn. Nu, 11 jaar later, hebben die meiden elkaar weer gevonden op Snapp en ze hebben de grootste lol. Die ouders hoef ik niet, maar mensen doen inderdaad soms dingen waar je geen invloed op hebt 
kinderen
Het zijn kinderen, kans is groot dat een week na het feestje ze weer gewoon lekker met elkaar gaan spelen.
Denk je dat Dees?
Als er ouders tussen zitten, die zich bemoeien met de ruzie kan dat heel anders aflopen. Heb ik inmiddels ruime ervaring mee.
Meiden hebben ruim 4 jaar niets kunnen afspreken, nu de ouders van vriendin zijn gescheiden is er weer wat contact als de vriendin van dochter bij de vader is. Bij moeder mag het nog steeds niet.
De meiden waren 10 toen er ruzie was inmiddels bijna 16. Vriendin mag hier komen van mij, vader spreek ik ook wel eens maar die moeder echt niet, die is nog steeds boos.
Probeer het niet te persoonlijk op te vatten
Het is rot voor je kind, het kwetst je in je moedertrots maar hoe moeilijker jij er over doet, hoe zwaarder je dochter er aan zal tillen.
Misschien zagen die ouders ingewikkeld gedoe op een feestje niet zitten. Een partijtje voor zesjarigen in goede banen leiden kan al een hele kluif zijn zonder twee heetgebakerde dametjes die elkaar in de haren vliegen.
Ik ben het met je eens dat ik de oplossing van moeder weinig elegant vind. Bij het kleuterfeestje van oudste zoon moest ik achter de poppenkast vandaan komen omdat er eentje zat te muiten en de boel op stelten zette. Die heks had een kwalijke rol in het verhaal, maar om haar nou een dodelijke ziekte toe te wensen....
Toen de banjer het jaar daarop weer op de gastenlijst stond, hebben we het feestje een paar maanden vooruit geschoven zodat we de meute los konden laten in de speeltuin.
Eerlijk gezegd hadden mijn kinderen ook wel eens speelkameraadjes die ik liever zag gaan dan komen. Als ik bedenk hoe vaak ik wel niet een zucht van opluchting heb geslaakt als het ein-de-lijk vijf uur was, ben ik blij dat hun partnerkeuze tot nu toe zo goed heeft uitgepakt.
Ken het wel
Toen mijn dochter een jaar of 5 was hebben wij ook zo'n ervaring gehad. Dochter had een vriendinnetje. Allebei van die pittige meiden die overal de eerste, snelste etc. in wilden zijn. Maar toch echt vriendinnen. Dochter kwam ook de middagen als gastkind bij die moeder, die dus gastouder was als ik werkte. Op een gegeven moment was die moeder onze dochter ineens zat. Ze zou altijd de baas spelen etc. Haar kind kon er niet meer tegen. Op school werd dit niet gezien, het waren vriendinnen die elkaar soms in de haren vlogen maar steeds elkaar weer opzochten. Moeder verbood zelfs de kinderen op school met elkaar te spelen, waar de juffen niet in mee gingen natuurlijk, want dat voorkom je niet. Wij hebben na een gesprek met moeder het gastoudergebeuren gestopt en moeder haalde het kind van school en deed het op een andere school. Ze had hele verhalen tegen andere ouders over hoe slecht de school was etc.
Jaren later hoorde ik dat het meisje een gedragsprobleem o.i.d. had waarvoor ze een half jaar ter observatie is opgenomen. Heel naar natuurlijk, maar moeder legde het gedragsprobleem dus vooral bij ons kind.
Dit soort ouders kun je beter mijden. Heel jammer voor de meisjes, maar zolang ze met elkaar op school zitten zullen ze elkaar daar heus wel opzoeken.
N.a.v. De reacties
Bedankt voor de reacties. Nu een paar dagen verder. Het viel mij op dat dochter heel luchtig reageerde hier op; "Dan komt ze ook niet op mijn feestje". Prima, dacht ik. Zo geeft ze aan dat ze grenzen heeft m.b.t. vriendschappen. Zelf wil ik mijn kind bepaalde normen en waarden meegeven; bij uitnodigingen maken stuur ik iets aan op dat ze ook kindjes uitnodigt waar ze veel mee speelt en zelf op een feestje is geweest. Omdat ik wil dat ze leert waarderen wat anderen voor je doen.
Over 2 maanden is mijn dochter jarig. Mocht zij tegen die tijd wel dat vriendinnetje willen uitnodigen, dan is dat zo. Zij moet ook haar eigen keuzes leren maken. Het liefst zie ik die moeder helemaal niet meer. Maar ik voel er niets voor een smerig spelletje te spelen over de rug van kinderen.
Voorlopig wil ik dat mijn dochter niet daar speelt, vanwege het "schoppen" verhaal. Misschien is het niet waar, maar ik neem het risico niet. Vriendinnetje is hier wel welkom. Mijn onderbuik gevoel zegt dat deze moeder wel gaat 'sturen' in deze vriendschap. Mijn dochter is altijd gefocust op dit vriendinnetje. Ik ga wel stimuleren dat ze meer met andere kindjes uit haar klas gaat spelen, maar verbieden om met dit vriendinnetje te spelen zal ik niet doen
luizenmoeder
daar lijkt dit wel op hoor.....
Kom zeg, ze zijn nog maar 6. Ze hebben een keer flink ruzie gemaakt, dat kan gebeuren. Als ze elkaar opzoeken en leuk met elkaar spelen....laat ze! Ouders die daar tussen gaan zitten omdat ze zich om de een of andere reden gekwetst voelen, kunnen zo'n vriendschap fijn om zeep helpen. Hebben mijn ouders vaak genoeg gedaan en dat is niet goed voor je zelfvertrouwen op sociaal gebied, weet ik uit ervaring. Een van mijn kinderen is het ook eens overkomen (een vriendinnetje mocht nooit meer afspreken omdat haar moeder boos op mij was).
