Kinderen in de speeltuin
Hoe gaat het er bij jullie aan toe in de speeltuin? Hoe oud zijn jullie kinderen en laten jullie deze alleen in de speeltuin spelen?
Deze vragen stel ik naar aanleiding van mijn verbazing over hoe het bij ons in de speeltuin gaat. Mijn dochter is gister voor de zoveelste keer lichamelijk aangevallen in de speeltuin. Het is niet elke keer dezelfde persoon die dat doet. Het zijn wel altijd jongens, met meisjes heeft ze niet vaak aanvaringen. Mijn dochter doet nog geen vlieg kwaad, dus ik snap niet waarom ze altijd haar moeten hebben. Ik zie het vaak gebeuren omdat ik vanuit mijn raam op de speeltuin kijk. Ik wil niet zeggen dat ze nooit iets vervelends heeft gezegd maar geen dingen waarvoor ze geslagen of geschopt hoeft te worden, ook zie ik haar niet uit zichzelf iets vervelends zeggen tegen iemand zonder aanleiding. Als ik het zie gebeuren loop ik naar beneden en probeer een gesprek aan te knopen om te achterhalen waarom ze dit doen. Het probleem is alleen dat ik nooit een zinnig antwoord krijg. Ze vinden het allemaal maar normaal. En ook vinden ze het raar dat ze erover aangesproken worden. Meestal lachen ze me gewoon in mijn gezicht uit, en anders wel als ik me omdraai en wegloop. Dit zijn echt jonge kinderen, ik heb het over de leeftijd 7 t/m 11. Het is nu op het punt gekomen dat ik de wijkagent heb ingeschakeld, omdat mijn kind niet meer veilig in de speeltuin kan spelen. Ik heb het zelf geprobeerd maar dat zet totaal geen zode aan de dijk, zelfs met sommige ouders valt er niet over te praten. Daarvan krijg ik dingen te horen als: het zijn maar kinderen, ze is te zacht, ik zal hem straf geven (ondertussen is hij nog vrolijk 3 uur in de speeltuin aan het spelen en mijn kind zit binnen want ze wil niet naar buiten zolang hij er is) etc. Op enig moment vertelde een moeder van een van de jongens dat zij dan maar niet meer zonder mij in de speeltuin moest spelen. Dat haar kind maar van anderen moet afblijven dat schoof ze gewoon aan de kant onder het mom van zo zijn jongens nu eenmaal. Daar zit mijn probleem ook. Moeten meisjes alles maar pikken van jongens? Is het niet gewoon fatsoenlijk om je zoon te leren niet zomaar aan meisjes/ anderen te zitten? En hoever vinden deze ouders dan dat hun kids mogen gaan? Mijn kind moet harder worden, dat klopt, daar werken we ook hard aan. Toch vind ik het niet kloppen dat andere kinderen niet weten dat je van een ander afblijft. Hoe kijken jullie hier tegen aan? Hebben jullie deze problemen ook (gehad) en hoe lossen jullie dit op?
Toch zelf meegaan
Neem een boekje mee, en ga op de bank erbij zitten lezen. Kun je toch een oogje in het zeil houden. En kun je beter zien hoe dit ontwikkelt.
Ja, ik vind dat kinderen alleen moeten kunnen spelen in de speeltuin. Maar als het ondanks alles niet lukt, kinderen en hun ouders niet aanspreekbaar zijn, dan zou ik echt meegaan.
Je kunt pech hebben met de populatie in jouw wijk... Naar om te moeten zeggen, maar soms is dat zo.
Wij zijn ooit ook verhuisd omdat wij in een niet zo'n fijne wijk woonden. In die tijd ging ik ook vaak met de kinderen op de fiets tochten maken, en dan onderweg in andere speeltuintjes spelen. Alleen naar het speeltuintje in onze oude wijk was niet te doen. Er woonden daar enkele mensen met heel andere normen en waarden...
Wisselend
Mijn jongste is al weer 15, dus het is al weer een tijdje geleden. Notoire pesters sprak ik er zelf op aan. Voor 7-11 jarigen is het gewoon dat volwassen hun gedrag corrigeren. Op het schoolplein grijpen leerkrachten ook in als aanvaringen op slaan en schoppen uitdraaien.De waarom vraag stellen is niet zo handig. De meeste kinderen weten wel dat ze fout bezig zijn. En het echte antwoord - omdat ik een pesthumeur had, of omdat ik een nou eenmaal een etterbakkie ben- zal er toch niet uitkomen. Als ik vermoedde dat eigen kind ook er een aandeel in had vroeg ik bij vechtpartijen wat er gebeurd was.
Bij kinderen uit een ehm prettig gezin is het meestal wel afdoende als je je overwichtspier even laat werken en daarna vriendelijk vraagt of het zo opgelost is "of is het nodig dat ik nog even met je ouders kom babbelen" Beetje lijmen van "goh, je ziet er eigenlijk best uit als een aardige jongen, helemaal niet als een pester.
Mijn ervaring is wel wisselend in verschillende wijken. Bij een speeltuinterroristje ben ik wel naar de ouders toegestapt. Toen kreeg ik te horen dat ons Delano zoiets nie dee. Dan houdt het op. Mijn zoontje en zijn vriendjes hebben toen een andere speelplek opgezocht.
Een andere zoon is zelf wel eens naar de wijkagent gestapt toen een voormalige klasgenoot ook een Delanotype) hem steeds treiterde bij het folders rondbrengen."ik had hem zo tegen de grond geslagen, maar ik wilde niet door die @#@# in de problemen komen " Dat vond ik heel knap ,want hij kon redelijk driftig zijn.
Speeltuin uitgestorven
Hoe oud is je dochter? Ik vind het in ieder geval geen normaal gedrag. Het is jammer dat die jongens je niet serieus nemen en zolang de eigen ouders er verder weinig aan doen, is het lastig.
Mijn kinderen zijn 7 en 5 en als we naar de speeltuin gaan, ga ik mee. Wat me opvalt is dat 9 van de 10 keer de speeltuin uitgestorven is. Zijn er wel een paar kinderen dan wordt er heel gemoedelijk gespeeld. Nooit problemen meegemaakt.
Wat wel scheelt is dat de speeltuin twee straten verder op is. Zoon heeft inmiddels de leeftijd dat hij die twee straten alleen zou Mogen naar de speeltuin, maar meestal speelt hij liever thuis. Ik ken twee kinderen die bij mijn kinderen op school zitten van dezelfde leeftijd. Zij wonen tegen de speeltuin aan, maar hun huis staat net buiten het zichtsveld. Zij mochten vorig jaar beide alleen.
Mijn dochter is 7 bijna 8, ik kan recht op de speeltuin kijken dus ik vond het eigenlijk wel logisch dat ze alleen mag. Daarbij luistert ze goed en vind ik dat dat ook beloond mag worden door wat vrijheid. In het begin zat ik er wel altijd bij, maar dan kwamen de kinderen aan haar vragen waarom haar moeder "daar toch altijd zat". Ik ben toen maar gewoon vanaf thuis de boel in de gaten gaan houden omdat ik het naar vond als ze werd gezien als "dat meisje die altijd met haar moeder zit".
Mijn dochter vecht overigens niet. Ze wordt geslagen of geschopt en loopt dan huilend naar huis. Iets terugdoen durft ze niet, ze is dan bang dat ze ruzie krijgt met meerdere kinderen. Ook is er vaak een grotere broer in de speeltuin aanwezig die ze dan ook bovenop zich zou krijgen (daar is ze dan bang voor). Misschien dat ze wel eens iets zegt wat niet netjes is, maar zij is geen kind wat zich ongevraagd met anderen bemoeit dus dan is er meestal al iemand anders geweest die iets vervelends tegen haar zei. Het gekke is, als zij samen is met vriendinnetjes, dan gebeurt het niet. Misschien omdat je met zijn tweeën toch sterker staan, en die kinderen dat wel snappen en dat ze het daarom laten. Maar als mijn dochter iets vervelends over of tegen iemand zou zeggen zou dat sneller gebeuren als zij met een vriendin was, dan dat ze alleen is.
Het positief benaderen naar het andere kind toe heb ik nog nooit geprobeerd. Dus zeggen van je lijkt me helemaal geen pester en best een aardige jongen, dat heb ik nog nooit geprobeerd, en dat is misschien wel een goede tip. Ik ben meestal al nijdig omdat het al de zoveelste keer is en ik probeer wel rustig tegen die kids te praten maar laat wel altijd meteen weten dat ik het afkeur. Misschien moet ik het idd anders benaderen en mij meer begrijpend naar het andere kind opstellen, dank je wel voor die tip.
Buurt
Dat hangt volgens mij zo van de buurt af. In de ene buurt spelen alle kinderen fijn samen en worden de akkefietjes zo opgelost door de ouders. Terwijl er in andere buurten altijd gedoe is. Zeker in buurten met mindere sociale cohesie heb je dat. De ouders aanspreken heeft dan geen zin want je dringt toch niet door. Het enige wat helpt is je kinderen niet meer alleen op straat te laten spelen maar alleen samen met anderen.
Ik zou proberen om wat meer buitenschoolse activiteiten te verzinnen voor de kinderen en veel zelf met je dochter op stap gaan.
In een vorige buurt was er ook vaak gedoe en ook altijd met dezelfde kinderen. Wij zijn toen ons meer gaan richten op andere activiteiten. Daarna hebben we juist in een buurt gewoond waar heel leuk samen werd gespeeld.
Nu wonen we meer buiten dus er zijn hier niet zo veel kinderen. Echter de kinderen die er zijn spelen prima samen en de ouders nemen allemaal hun verantwoordelijkheid.
positief benaderen
Wat vervelend. Ik vind dit ook geen normaal gedrag, maar helaas komt het regelmatig voor. Mijn oudste is ook zo'n type meisje wat niet van zich af durft te bijten.
Ik ben op een gegeven moment nog iets verder gegaan dat positief aanspreken, wat ik ook ben blijven doen.
Ik nam regelmatig wat lekkers of een ijsje mee en deelde uit, of liet mijn dochter uitdelen. Heeft voor ons ook gewerkt.
Ik vind het altijd jammer als je als ouder te horen krijgt dat je kind gewoon harder moet worden, net of er iets mis is met haar. De wereld zou er een stuk prettiger uit zien als niet iedereen ruzie zocht of er zomaar op zou slaan. sterkte!
De leider aanspreken
Wat misschien zou kunnen helpen is dat je de leider van het groepje medeverantwoordelijk maakt voor de sfeer in de speeltuin. Hem inzetten als speeltuinwacht. Ik zou dan zelf wel regelmatig gaan kijken en even een snoepje uitdelen o.i.d. Aan hem vragen of alles nog goed gaat, of hij erop wil letten dat iedereen zijn snoeppapiertjes netjes in de prullenbak gooit e.d. Tegen hem zeggen dat hij kan helpen ruzies tussen anderen op te lossen, omdat hij speeltuinwacht is.
Succes, wel een vervelende situatie. Het is zo fijn als kinderen lekker buiten kunnen spelen!
lastig!
Hier wonen we in een hele fijne buurt waar iedereen elkaar kent, dus we hebben dit probleem eigenlijk niet. Er zijn wel eens ruzietjes, maar de sociale controle is zo groot dat er nooit echt rottige dingen zijn. De keren dat er iets vervelends was tussen kinderen, bleef ik er bij in de buurt zodat ik alles een beetje in de gaten kon houden. Kan me niks schelen als kinderen daar iets van zeggen overigens.
Aan de andere kant: het gebeurt niet als je dochter daar is met vriendinnetjes. Is het niet gewoon een idee dat zij eerst een vriendinnetje ophaalt voordat ze naar het speeltuintje gaat? Natuurlijk zou het niet moeten kunnen dat je dochter niet in haar eentje in de speeltuin kan zijn.... maar soms zijn die dingen niet anders. Ik meed vroeger ook wel sommige speeltuintjes, kan ik me herinneren. Zijn er geen andere speeltuintjes in jullie buurt?
Wel heftig om een wijkagent in te schakelen! Wat zegt die ervan?
Alleen
Ik heb nu ook gezegd dat ze daar niet meer alleen kan spelen, dan maar alleen als ze met een vriendinnetje kan of als ik er zelf bij kan zijn.
De wijkagent heb ik niet alleen voor dit ingeschakeld. Er gebeuren meer dingen in de speeltuin waar deze van op de hoogte moet zijn. Hij had ook al meerdere meldingen gehad deze week dus dat zegt ook al genoeg.
Op dagen dat ik gewoon thuis ben en tijd heb om andere dingen te doen gaan we ook vaak naar speeltuinen in een andere buurt, of andere leuke dingen doen. Het gaat vooral over de dagen dat ik gewerkt heb en thuis kom en het huishouden moet doen en koken, dan wil zij even buiten spelen en dat moet natuurlijk eigenlijk gewoon kunnen.
Verhuizen is op dit moment geen optie, maar het is wel iets wat ik in de toekomst wil. Het lijkt of er in deze wijk totaal geen respect is voor elkaar.
