Kinderen versus eigen tijd
Mijn kinderen zijn 11 en 9, ik ben alleenstaand, ze gaan niet naar hun vader en het is vakantie.
Ik merk dat ik nu al behoefte heb aan eigen tijd en het is pas zondag 🙈
Kinderen hebben heftige tijd achter de rug (veilig thuis was nodig bij vader), daardoor extra intensief. Voor mij was het ook een spannende tijd.
Ik merk dat ik s avonds moe ben en het liefst lekker op de bank tijd voor mezelf wil hebben.
Jongste dochter gaat tussen half 8 en 8 uur en de oudste een uurtje later. Echter als het avond is, komt de stress boven en lukt het niet om ze op tijd in bed te hebben. Waardoor ik om half 10 uitgeteld en geïrriteerd eindelijk de bank voor mezelf heb en tegelijkertijd niets liever wil dan naar bed.
Dit gaat niet de hele week zo werken.
Wie heeft goede tips voor me? Het zal tijd nodig hebben enzo voordat de kinderen weer rustiger zijn, maar daar ben ik nu niet mee geholpen.
Dank alvast!
Prima, laat de GI en vader het maar lekker onderling uitzoeken. Jij kan de berichten voorlopig afwachten.
Ik lees iets over jumpen? Zo'n trampolinegebeuren? Nou, dan voorspel ik dat de kinderen vanavond bijtijds liggen te ronken.
Heb ooit eens een verjaardagsfeestje bij zo'n trampolinehal gehad. Voordat we erheen gingen een huis vol met drukke jongens. Nadat we terugkwamen een huis vol met best wel rustige jongens 
Je meisjes hebben veel meegemaakt en hebben je waarschijnlijk nodig.
Toch hebben ze wel een leeftijd dat ze ook zouden moeten kunnen begrijpen dat je niet altijd aanwezig en beschikbaar bent. Dus ga een flinke wandeling maken in de middag, ergens op de koffie en laat ze dan alleen thuis of bij een vriendinnetje.
Ga uitgebreid in bad of douchen, geef ze de opdracht om zich even zelf te vermaken. Dat hoeft niet per se samen als ze ruzie maken, elk een boek lezen/puzzel maken/iets knutselen/iets op tv kijken/een game spelen kan ook.
Juist zodat je in de avond, als ze het moeilijk hebben, er voor ze kan zijn.
Dikke knuffel, het is niet makkelijk.
Anoniemst schreef op 26-02-2023 om 22:17:
Ook ik ben een alleenstaande moeder en herken het probleem. Kinderen hier zijn inmiddels wat ouder, maar door verschillende problemen bij de kinderen (oa trauma), loop ik zelfs nu nog wel eens tegen dit probleem aan, maar de afgelopen jaren wist ik het soms echt even niet. Kinderen waren 24/7 bij mij, gelukkig was er school, maar dan werkte ik zelf ooien bovendien was een van de kinderen thuiszitter en die was er dus echt altijd. Soms was ik echt radeloos, hoe zou ik het nog jaren vol kunnen houden zonder ooit een minuut voor mezelf? Steeds als ik dacht dat ik even kon gaan zitten, was ik weer nodig.
Ik had geen oppas of familie dichtbij, maar wat mij hielp was om gewoon soms wat ‘me-time’ overdag te nemen, buiten de deur. Wat die ‘me-time’ is, verschilt natuurlijk per persoon, maar ik heb veel baat gehad bij de sportschool en de bios. Kinderen waren dan even alleen thuis, maar doorgaans redden ze zich dan beter dan wanneer ik er wel was. Als ik er wel ben, was er altijd wel iemand die op welke manier dan ook aandacht nodig had, maar op die momenten ging dat gewoon even niet. En het was dus niet eens heel lang, maar het zorgde wel dat ik even bij kon tanken.
In beide gevallen was ik niet telefonisch bereikbaar en had ik afleiding. Met het sporten kon ik echt even mijn hoofd leegmaken. Ik werd moe, maar het gaf toch ook energie en het werkte voor mij als uitlaatklep.
En de bios was juist echt even rust. Thuis kon ik nooit gewoon even op de bank zitten, dus dat deed ik dus maar in de bios. Gewoon lekker een film van begin tot eind kijken, zonder gestoord te worden.
Natuurlijk kan de oplossing voor jou anders zijn, maar ik zou toch zorgen dat je ook overdag iets van tijd voor jezelf krijgt.
Lees dit, en lees dit nog een keer.
Goede tips, en het doet ook mij weer beseffen dat ik geen 'slechte' moeder ben als ik ze (11 En 13 nu) alleen laat. Naar de bios ga ik niet, maar een rondje wandelen wel. De stress als er dan weer één aan de telefoon hing. Gewoon dat ding thuis laten en even echt ontspannen, even zónder moeten en zonder aan staan... Dat heeft elke ouder soms nodig.
Hier heeft jongste ook slaapproblemen gehad. Hij kwam dan beneden op de bank liggen, ik aaide hem in slaap en kon daarna mijn eigen ding doen. Dat gaf hem meer nachtrust en mij meer eigen tijd dan wanneer we de strijd aanhingen om hem in bed te houden (dan huilde hij oudste ook nog eens wakker). Niet ideaal; wie laat zijn kind nu op de bank slapen?! Maar voor ons een prima tijdelijke oplossing. Inmiddels vindt hij zijn bed fijner. En we zijn nu ook zover: als dat toch niet werkt, is het voldoende als hij in mijn bed gaat liggen.
Ik lees dat ze veel ruzie hebben. Helpt het om ze samen iets te laten doen? Zo'n pak muffinmix halen en ze samen laten bakken bijvoorbeeld. Samen een tent maken in de slaapkamer en daar op matrassen in laten slapen. (Deden mijn kinderen tijdens de lockdowns, vonden ze geweldig).
Verder samen geld verdienen voor een bezoek aan de mac/snackbar door lege flessen en oud papier voor jou weg te brengen.
Wat hier hielp tegen de prikkels voor het slapen gaan is zo'n verzwaringsdeken. Best prijzig maar het werkte wel na een paar dagen. Die kun je op bol kopen (kijk wel even naar de juiste deken voor de gewichtsklasse van het kind).
Ik lees dat je ze liever niet zelf in bed hebt. Toen jongste kleiner was, bracht ik hem terug naar zijn eigen bed, maar dan was hij dus wel in alle rust in mijn bed in slaap gevallen.
Hier hadden ze destijds ook veel ruzie. Had met een paar dingen te maken (tenminste zoals ik het zag). Er was heel veel gebeurd en de kinderen verwerkten dat op verschillende manieren. Dat botste nogal eens. Ook waren ze vertrouwen in mensen gewoon kwijt en worstelden ze daarmee en zaten ze gewoon slecht in hun vel.
Ik schreef al eerder dat ik probeerde regelmatig tijd voor mezelf te nemen, ik noemde de bios en de sportschool, maar de hond heeft hier inderdaad ook overuren gemaakt Daarnaast probeerde ik ook zoveel mogelijk 1 op 1 tijd aan de kinderen te geven. Dat hadden ze nodig, maar dan had ik ze ook uit elkaar en dus wat rust. Zo ging er een regelmatig mee een eind met de hond wandelen en ondertussen maar praten… Met de ander ging ik dan weer eens naar het voetbal of wat anders doen. Die momenten waren op zich ook best ontspannen en achteraf zijn de kinderen daar nu ook nog positief over.
Femke09 schreef op 27-02-2023 om 21:14:
Niet ideaal; wie laat zijn kind nu op de bank slapen?! Maar voor ons een prima tijdelijke oplossing.
Mijn kind ging uit zijn bed en ging voor de deur liggen, midden in de nacht. (Als we 's avonds gingen kijken lag hij nog in bed). Maar hé, hij sliep. Waar ze slapen maakt dan niet uit!!
Fourtyfour schreef op 27-02-2023 om 21:35:
[..]
Mijn kind ging uit zijn bed en ging voor de deur liggen, midden in de nacht. (Als we 's avonds gingen kijken lag hij nog in bed). Maar hé, hij sliep. Waar ze slapen maakt dan niet uit!!
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Geeft veel rust, en wat een ander daar van vind, jammer dan, het is goed voor jouw gezin.
