Kindersport zonder kliekjes

Lastig

Ik ben bang dat overal waar groepen mensen/kinderen regelmatig bij elkaar zijn er groepjes ontstaan.

Andere kant, ik klim, m’n dochter klimt en bouldert, zoon klim sinds kort ook en voor zover ik kan zien hoort iedereen er daar bij. Ook bij wedstrijden zie je kinderen elkaar helpen en aanmoedigen.

Iig scouting

Das natuurlijk wel geen sport... Al wordt er wel doorgaans flink bewogen. Maar iedereen hoort er zeer zeker bij.
Een verdedigingssport? Hier goede ervaring met aikido.

Inderdaad

Waar groepen ziun, zijn kliekjes. Hoezo 'al' kliekjes? Die ontstaan soms al in groep 2!

Kliekjes ligt niet aan de sport. Ze zeiden dat korfbal leuk is, daar wordt niet gepest enzo. Nou mijn zoon werd gepest door de meiden.

Zoek een sport zonder veel spelers zoals handbal: minder last van het selectiegedoe en tig teams van 1 leeftijd of een individuele sport. En laat je zoon lekker voetballen. Jongens hebben sowieso minder kliekjes.

Raad

je handbal nu juist wel of niet aan? En gaat het om het aantal spelers per team of per leeftijdsgroep?
Korfbal lijkt me overigens qua aantallen teams vergelijkbaar met handbal.

tafeltennis

Inclusieve sport - jongens, meisjes, kinderen met een beperking van welke soort dan ook: ik kom ze allemaal tegen. Ook verder in het algemeen een relaxte sport vwb fanatisme van ouders - uitzonderingen daargelaten. Was ik bij bv. voetbal wel anders gewend.

lastig

Mijn zoon heeft bij twee verenigingen gevoetbald. Bij de eerste vereniging was er geen sprake van kliekjes, de groep was heel divers en de meeste kinderen zagen elkaar alleen bij de trainingen en wedstrijden en dan had iedereen lol met elkaar. Door verhuizing is mijn zoon van club gewisseld. Daar was wel degelijk sprake van kliekvorming. Aantal jongens uit zijn team kenden elkaar van school. De betreffende ouders deden ook erg hun best om die groep bijeen te houden. Mijn zoon viel daar wat buiten de boot (en had geen zin om zich in die groep te werken), de lol van voetballen was toen snel over.
Ik vind de reactie van Sydney (doet je dochter zelf wel iets om bij die kliek te horen) beetje vreemd. Kliekvorming ontstaat en daar kun je als buitenstaander vaak weinig aan doen.

Aan?

Handbal pakte hier leuk uit bij de jongens. Minder selectiegedoe helpt wel. Er zijn minder handbal dan korfbalclubs maar meer meisjes bij handbal dan jongens.

schaatsen

Dochter ging van hockey (ze had het balgevoel van mij. En ik kon ook niets met de bal) af omdat ze het niet leuk vond. Had ongetwijfeld met het niet aanwezige balgevoel te maken, maar ook omdat ze inderdaad op die leeftijd teams kregen obv kwaliteiten, en dan was er ineens meidenvenijn. Of de ouderschapsequivalent daarvan: kliekjes, dochter in de picture zetten, kwaliteiten hoger inschatten of er hoog over roepen: brr...

Ze schaatste al in de vakanties, dus heeft zich uiteindelijk bij de 400meterbaan schaatsclub aangemeld. En wat bleek: dat was veel meer haar sport.
Wat een verademing. Of je nou wedstrijdselectie of midjeugd was, iedereen moedigde elkaar aan bij de wedstrijden. En tijdens de training werd op allerlei niveau's getraind, de ouders dronken met zijn allen warme chocomel (want: koud in die hal) of trainden zelf ook tijdens de les, en als je viel werd je gewoon geholpen ipv uitgelachen. .

Misschien is het bij kunstrijden anders, maar langebaan schaatsen (en in de zomer: skeeleren en conditietraining) is dochter prima, kliekjesloos, bevallen .

Paardrijden

Paardrijden is een individuele sport maar door dat je in groepjes les krijgt, vorm je toch een band met elkaar, zeker als de groepjes qua samenstelling vrij stabiel zijn. Hier helpt iedereen elkaar op stal. De manege vindt dat ook belangrijk. Wat dat betreft valt of staat het met de leiding en ik denk dat dat wel bij meer sporten geldt of een team één team is.

Kliekjes

Heb je overal, maar onze kinderen honk en softballen en tot nu toe gaat dat ok.. En het is ook met een bal en stok hahaha.
Bij zoon nooit iets van kliekjes gemerkt maar ja dat zijn jongens. En bij de meiden valt het ook wel mee. Nu is voor dochter een nieuw team. De helft wat ouder de helft nieuwe instroom.. Kan me voorstellen dat er dus al een kliekje is van het bestaande team. Zo gaat dat.
Een team bestaat uit minimaal 9 het liefst een paar meer voor reserves ed.

O.t. (over kliekjes)

Ik dacht dus echt dat deze topic zou gaan over hoe je dat doet als je kind rond etenstijd moet sporten en je geen kliekje van de vorige dag hebt om van tevoren even op te warmen.
Kliekjes zijn hier restjes🤣

Sport

Het is niet zozeer sport afhankelijk als wel vereniging afhankelijk. Hier heb je op de pony club bijvoorbeeld wel heel veel kliekjesvorming, zeker omdat die kinderen er vaak het hele weekend rondhangen met elkaar. Het is meestal niet vervelend of zo qua sfeer maar er speelt zich zeker onder de oudere kinderen altijd van alles af.
En de ene voetbalvereniging hier in de buurt is een vrij gezellige vereniging waar plezier voorop staat. De andere vereniging is meer van de prestaties en daar merk je ook dat er meer gedoe is tussen zowel ouders als tussen de kinderen.
Mijn vriendin heeft haar kinderen van de ene scouting club gehaald waar geen fijne sfeer hing en nu gaan ze naar een andere scouting waar het een stuk gezelliger is en de kinderen veel meer plezier hebben.
Het is echt een kwestie van uitproberen. Het is gemiddeld wel zo dat je bij teamsporten meer gedoe zult hebben dan bij individuele sporten (tenzij daar ook met selecties wordt gewerkt) maar dat zal ook wel eens anders uitvallen.
En dat als de ouders meer betrokken zijn er vast ook meer gedoe is net als op verenigingen waar je meer tijd doorbrengt dan alleen een uurtje per week.
Misschien een paar sporten die haar aanspreken proberen en kijken hoe de sfeer is?

Dendy

Haha, ik dacht precies hetzelfde!

En on topic: hier twee kinderen op survivalrun. Prachtige, veelzijdige sport. En ze trainen op niveau (niet op leeftijd) en dat is voor veel kinderen ook heel prettig.
Verder gaat het hier om elkaar aanmoedigen, helpen en stimuleren. Dus ik kan het wel aanraden. Er zijn alleen (nog) niet zo heel veel clubs, dus je moet het geluk hebben dat er eentje in je buurt zit....

Soort sport

Ik weet niet of er echt een "soort sport" is waar minder kliekvorming is. Scouting staat inderdaad bekend om hun iedereen-is-welkom-houding. Maar het moet je wel liggen natuurlijk: het is wel iets totaal anders dan hockey. En verder zijn volgens mij de individuele sporten (atletiek, turnen, tafeltennis, badminton) wat minder kliekerig. Maar ook minder hecht dan teamsporten.

Ik zou geloof ik toch voor inhoud gaan en niet voor de kans op kliekvorming. Wat vindt je dochter echt leuk om te doen? Dat zou voor mij het uitgangspunt zijn.

De rol van de ouder

Gekke vraag misschien, maar mag je dochter bij een kliekje horen als ze dat zou willen?

Op de balclub van mijn kinderen kwam ik ineens een moeder tegen die ik ook wel eens zag bij de opvang en bij consultatiebureau bezoeken. In die tijd maakten we wel eens een praatje en onze kinderen hebben wel eens bij elkaar gespeeld. Na die periode had ik haar 9 jaar niet gezien.

Bij de eerste wedstrijd stonden we samen langs de lijn en maakten een praatje.

Haar kind was met haar vorige sport gestopt vanwege kliekjesvorming bij die club. Ze hoopte dat het kind hier wel goed opgenomen ging worden in de groep.

Een aantal weken later sprak ik haar weer en ik zei dat het erop leek dat haar kind hier wel goed in de groep werd opgenomen. Ze beaamde dat aarzelend.

Thuis vertelde mijn kind dat X nooit een minuut op de club mocht blijven na de training of na de wedstrijd. Meteen naar huis was daar elke w week het devies. Mijn kinderen komen en kwamen wel eens terug van een uitwedstrijd en gaven dan een appje: het eerste speelt ik blijf nog even kijken. En dan dacht en zei ik: prima, dat kan je wat van leren. Wel graag voor het eten thuis!

X bleef nooit kijken naar het eerste of andere teams, ook niet als dat door de club gevraagd was.
Ooit kon de B in een rechtstreeks duwel kampioen worden en alle jonge teams stonden langs de lijn, behalve X. Die moest meteen na de eigen wedstrijd naar huis.
De B werd kampioen en het bleef nog lang onrustig op de club. Iedereen hielp met het vegen van de tribune, het dweilen van de kleedkamers enzovoorts.

2 jaar later spraak ik die moeder van X weer eens. Inmiddels waren onze kinderen de leeftijd van brengen en halen voorbij dus we zagen elkaar niet meer wekelijks.

Moeder van X spraak mij aan en begon te klagen dat er bij deze v club toch ook kliekjes begonnen te vormen. X hoorde er niet echt bij een dat werd steeds erger.

Ik vroeg gaat of ze zich bewust was van haar eigen rol in dit "gedoe". Van jou mag X nooit blijven om iets te doen na het trainen of de wedstrijd. Het teamuitje mag X wel mee maar kijken bij het eerste mag niet en dat zorgt wel voor een hechte groep. Als je daar niet bij mag zijn wordt je na een tijd ook niet meer gevraagd.

Het verweer was dat ze het als gezin zo druk hadden op zaterdag, naar oma en opa, naar de verjaardag van nichtjes, kleren kopen, een partijtje er was iedere zaterdag wel iets.

Onze zaterdagen waren en zijn ook druk maar ik probeer bewust ook een groot aantal zaterdagen per seizoen op de wedstrijden na leeg te houden, zodat er tijd is voor het verenigingsleven van de kinderen. Helpen bij de mini's, kijken bij het eerste, na de wedstrijd met het team ijs eten bij de ijssalon, dan hoor je bij het team.

Tennis!

Ook wel kliekjes, maar veel meer een individuele sport die je op elk niveau kunt spelen.

Voetbal

Hier 3 kinderen op voetbal, 2 meiden en 1 jongen. Alledrie hebben in verschillende teams gezeten en bij alledrie nooit last van kliekvorming gehad.
De meiden dansen ook, ook daar geen kliekjes.

scouting

Hier zitten de kinderen op scouting en daar hoort voor zover ik weet iedereen erbij. Van korfbal hoor ik het ook niet zo dat er kliekjes zijn, maar dat zijn beide dan ook gemengde clubs. Van dansles en voetbal hoor ik dan weer wel negatieve verhalen, bij voetbal veel haantjesgedrag.

Is het misschien iets wat minder voorkomt bij gemengde (sport)clubs en meer bij uitgesproken jongens- of meisjesteams?

Enna M

Geen idee. Ik heb 2 zoons op voetbal. 1 dochter op korfbal en een zoon op atletiek.

Nergens haantjes gedrag. Geen buitensluitacties. Gewoon helemaal niks. Behalve jaren terug 1 ontzettende pestkop bij atletiek

Hoewel alle vooroordelen die je hoort bij voetbal. Pusherige ouders. Gezeur rond teamindelingen kom ik niet bij voetbal tegen maar wel bij korfbal. Dat is dan ook de enige team app die ik op stil heb gezet en het liefste zou ik eruit willen stappen. Wat een zeurouders zitten daarin zeg. Elke keer gedoe.

Het ligt volgens mij niet aan een specifieke sport maar net welke kinderen zitten in dat team. En welke ouders horen daarbij.

Alleen buitengesloten kinderen

Ik denk dat op het moment dat je kind in een kliekje zit je dat niet als kliek ervaart en het ook niet ziet gebeuren. Pas als je kind buitengesloten word merk je wat van kliekjes en ook van haantjes gedrag.

Zeker waar Dees

Maar is dat altijd de schuld van de club/ het team?
Bij mijn kinderen op de club hoort iedereen erbij, er zijn zelfs teams waarin G-spelers meedraaien die gewoon bij het team horen.
Iedereen hoort erbij maar door zelf niet te komen of te blijven voor clubactiviteiten kun je je buitengesloten voelen.
Iedereen praat over die geweldige wedstrijd waarin de B kampioen werd maar jij hebt niet gezien hoe geweldig Pietje de bal aangaf waardoor Jantje kon scoren dus als het D team bedenkt dat ze die aangeef willen oefenen tijdens de training heb jij als enige geen idee waar het over gaat.
Als mijn flapuit dan nog zegt: je had het moeten zien zaterdag, geweldige actie dan moet je huilend naar de trainer en je moeder, want er worden actief kinderen buitengesloten/aangesproken op hun afwezigheid. Heb je frictie in de groep en dus "kliekjes" van zij die er wel waren en de buitengesloten afwezigen.
Maar ligt dat aan de club/ het team/ de spelers? Of kan je er zelf ook wat aan doen?

Eens met kopzorg

In een team zijn er altijd leden met wieje hetgoed en minder goed kunt vinden. Die zullen vaker naast elkaar zitten in de kleedkamer, na afoop met elkaar praten en elkaar buiten de sport zien. Dat is niet fout of negatief.

Het gaat pas fout als 1 of 2 gepest worden of moedwillig worden buitengesloten bij activiteiten vh hele team. Om dat te voorkomen is inzet nodig ook buiten de wedstrijden en niet altijd direct naar huis moeten.

Precies

hetzelfde geldt voor klassen en de werkvloer.

Kopzorg

Het heeft natuurlijk niet altijd te maken met aanwezig of afwezig. Ik ken genoeg kinderen die heel fanatiek zijn in hun sport en blijven hangen bij activiteiten en dan zie je toch dat het kindje wat toch net ff een ander karakter of uiterlijk heeft gewoon uitgespuugd wordt door de haantjes (m/v) in de kliek. Sommige kinderen lijken sociaal zo sterk doordat ze een hele kliek om zich heen hebben maar ondertussen hebben ze niet door dat ze de verbaal vaak zwakkere totaal de grond in stampen met nare opmerkingen waar de kinderen uit hun kliekje dan weer om lachen. Gevolg is vaak dat die kinderen dan ook afhaken als ze verzocht worden aanwezig te zijn bij een kampioenswedstrijd omdat ze toch genegeerd of beledigd worden door de kliek.

Voetbal

Mijn zoons zitten op voetbal bij een kleine club, daar merk ik niks van kliekjes. Wel is één zoon populair in z'n team, maar hij is sociaal dan ook heel sterk. In dat team hoort iedereen erbij, ook de sociaal zwakkere jongens worden er door de anderen goed bij betrokken. Als ze bijvoorbeeld naar een wedstrijd van het eerste gaan, dan halen ze de andere jongens, sommige uit een gezin waar weinig te besteden is, op en betalen voor hen een drankje en de bitterballen.
De andere zoon is sociaal niet zo sterk, hij zit in een team en tijdens het trainen en een wedstrijd zo ze één, maar buiten dat gaan ze niet met elkaar om, er zijn geen kliekjes of echte vrienden in dat team en voor onze zoon is dat prima.
Ze hebben ook op volleybal en gym gezeten, dat was één grote kliek, waar wij en onze kinderen niet tussen kwamen, dus dat was na één seizoen gebeurd.

rugby

Hier 1 zoon op rugby. Hij is nog maar zes en zit in een team met 9 andere kinderen. Hoewel er tussen ouders wel wat kliekjes zijn, wordt er hard aan gewerkt om de kinderen echt een team te laten zijn en dat lukt erg goed. Mijn man en twee andere vaders zijn de trainers en zij kennen elkaar alledrie ongeveer even goed.
De zoon van de ene trainer is een vriendje geworden van onze zoon en die van de andere trainer zit bij zoon op school, maar ze zeggen elkaar alleen gedag op school.
Het vriendje van zoon heeft drie (!!) klasgenootjes in zijn team zitten, maar daar merk je niet veel van. 1 van die vaders probeert met 1 andere vader een beetje een kliekje te vormen geloof ik, maar dat lukt nog niet erg. Hij is ook de enige die langs te kant staat te bleren dat de kinderen het 'verprutsen' of de hoog opgeeft over zijn eigen zoon. (zoon is wel leuk en gezellig )
Bij rugby wordt er pas vanaf 12 geloof ik, verschil gemaakt in niveaus van spelers, dus je hebt geen 'selectie'en zo...er wordt ook door rugnby in het algemeen veel gewerk aan sportief gedrag, zo vormen beide teams na een wedstrijdje een erehaag voor elkaar. En houdt niemand, behalve sommige kinderen, de score bij ouders klappen ook voor tries van de tegenstander, altijd goed

Ach

Hier op de sport van mijn jongste zijn eigenlijk geen kliekjes. Maar toen er een verkleedevenement was waar het hele team aan mee zou doen, werd er gestemd over 10 verschillende ideeen. Er was een duidelijke meerderheid voor een ervan. Een meisje dat dat idee niet leuk vond, beschuldigde de anderen er toen van dat ze een kliek zijn die de rest buitensloten.
De rest kon daar niet zoveel mee.

kliekjes ouders

Bij ons in het laatste voetbalteam was er vooral een kliekje ouders, voelden zich te goed voor de rest. Wij, andere ouders vonden dit vooral heel gek, ik kon er ook wel een beetje om lachen. Totdat de kritiek op alles en iedereen steeds groter werd, en de sfeer totaal verpest was. Dit team is uit elkaar gevallen, de meeste jongens zijn hierdoor gestopt met voetbal. Toch zonde, hoewel ik het voor zoon niet zo erg vind. Heb niets met voetbal en mis de sport totaal niet. Toch waren de zaterdagochtenden (die ik zo vaak vervloekt heb) met andere moeders bibberend in de kou of stromende regen achteraf best gezellig....

Oudste zit op dansles, maar dat is erg individueel vind ik. Ze heeft er wel eens met een vriendin op gezeten, maar nu is ze weer alleen en heeft dan ook totaal geen contact met anderen. Ik vind het toch jammer dat dat helemaal niet gestimuleerd wordt door de dansschool zelf, bijvoorbeeld door een appgroep te maken. Vorig jaar bleek aan het eind van het seizoen dat er een appgroep was, waar alleen dochter en vriendin niet in zaten...
Als de dansdocent dat een beetje in de gaten zou houden... Of vraag ik nu iets geks?