klasgenootje wordt nooit uitgenodigd
Mijn kind in groep 5 heeft binnenkort zijn kinderfeestje, de uitnodigingen zijn al verstuurd. Er is een jongetje in de klas dat heel graag op zijn feestje had willen komen, maar mijn kind wilde hem niet uitnodigen. Toen dat jongetje het merkte, was hij hevig teleurgesteld, aldus mijn zoon (jongetje had in de klas openlijk zitten huilen). Het is ook een kind dat op geen één kinderfeestje wordt uitgenodigd en ik weet ook wel waarom. Het jongetje is bijzonder uitgesproken in zijn gedrag, nogal explosief, nogal lawaaierig en ongeremd. Maar ergens is het ook wel een heel lief kind. Mijn zoon speelt af en toe wel eens met hem na schooltijd, maar hij speelt met iedereen wel af en toe. Dat is het ook een beetje, zoon heeft geen vriendjes in de klas waar hij echt een band mee heeft. En hij wordt op meer feestjes uitgenodigd dan we terug kunnen vragen... bovendien wisselde dat tot nu toe wel.
Ik heb mijn zoon wel een paar keer gevraagd of hij W. niet wilde uitnodigen, want dit zag ik wel aankomen. Op zich ben ik er ook wel voor om ook iemand uit te nodigen die nergens wordt uitgenodigd en dat hebben we in het verleden ook wel gedaan, maar zoon wilde W. echt niet uitnodigen.
De moeder van W., met wie ik wel eens een praatje heb op het schoolplein, is regelmatig openhartig geweest naar mij over haar kind en zijn (gedrags)problemen.... dat hij druk is en uitgesproken, maar dat het toch een goeie knul is etc. en had waarschijnlijk gehoopt dat haar kind op het feestje van mijn zoon werd uitgenodigd. Vanochtend zag ik de teleurstelling op haar gezicht toen ik haar gedag zei, ze wist waarschijnlijk dat W. niet was uitgenodigd 
Ergens neig ik ernaar om W. alsnog een uitnodiging te geven, maar mijn zoon wou hem toch echt niet op zijn feestje (en dat zegt wel wat, als hij dat niet wil, want hij wil de hele klas wel uitnodigen). Bovendien heeft hij al 8 kinderen uitgenodigd en dat vind ik al ietsje meer dan wat ik normaal gesproken hanteerbaar vind.
Ik vind het heel sneu voor W. en zijn moeder, ik begrijp de teleurstelling heel goed en zijn moeder is bijna wanhopig op zoek naar vriendschappen voor haar zoon. Aan de andere kant is het wel het feestje van míjn zoon! En mijn zoon houdt al best veel rekening met anderen, is heel geduldig, probeert lief te zijn voor iedereen. Op school wordt hij al 'geleend' door de leerkrachten door hem o.a. naast moeilijke kinderen in de klas te zetten (waaronder W.) omdat hij zo aardig en sociaal is. Dat lijkt me ook wel weer genoeg, en hoeft hij van mij ook niet nog tegen zijn zin moeilijke kinderen op zijn feestje uit te nodigen zodat die ook eens worden uitgenodigd.
Wat moet ik ermee? Het jongetje een keer apart uitnodigen? De moeder op de thee vragen en erover praten? Aan de andere kant weet niet of ze dat wel kunnen waarderen....
Tja
Dit soort uitgesproken kinderen kunnen een feestje behoorlijk verpesten weet ik uit ervaring. Als je zoon het niet wil zou ik het ook niet doen.
Maar je kunt het jongetje misschien wel uitnodigen om wat leuks te gaan doen in de vakantie? Iets waar hij niet zoveel “schade” kan aanrichten, een binnenspeeltuin ofzo?
ik zou het niet doen
Als jouw kind het niet wil.
Het laatste feestje hier was 1 jongetje ook best vervelend steeds en die moest echt serieus aangesproken worden. Daarna ging het wat beter, maar zo'n drukke stoorzender is echt niet leuk.
Is er iets aan het gedrag van W. te doen? Als je moeder wanhopig vriendjes voor je zoekt en je blijft je hetzelfde gedragen dan blijft het mis gaan natuurlijk.
Eerder ook?
Dit kwam me zó bekend voor, heb je hier niet eerder ook al eens over gepost? Niet dat dat iets uitmaakt, maar ik vraag me af of ik het me goed herinner. Gaat het om hetzelfde klasgenootje? Ik meen dat je indertijd eens koffie ging drinken met die moeder om haar wat advies te geven of zo? Op haar verzoek?
Zo ja, hoe is dat dan verder gelopen en kun je nog eens opnieuw met haar praten over hoe dat ventje meer aansluiting zou kunnen vinden?
On topic: ik zou hem niet uitnodigen als je kind dat echt niet wil. Ik ben erg van het binnen- ipv buitensluiten, maar als een kind iemand echt niet op zijn feestje wil, zou ik dat niet erdoor duwen. Het is heel fijn dat je zoon zo'n sociaal kind is, maar hij moet/mag ook leren om zijn grenzen aan te geven natuurlijk.
Mocht je zoon inderdaad wel af en toe met hem willen spelen, zou je dat kunnen stimuleren en waar nodig wat begeleiden zodat dat in elk geval een succeservaring kan zijn.
Niet alsnog
Het jongetje en zijn moeder weten nu al dat hij niet uitgenodigd is en alsnog uitnodigen zou de situatie alleen maar pijnlijker maken.
Hier nodigen we af en toe een kindje uit dat buiten de groep valt maar vaak eenmalig en alleen als mijn kind het er mee eens is. Als jouw zoon zo duidelijk aangeeft het niet te willen dan zou ik daar in mee gaan. Je schrijft dat hij niet iedereen kan uitnodigen waar hij geweest is dus er zullen meer kinderen teleurgesteld kunnen zijn. Als hij van 8 kinderen er bijvoorbeeld maar 5 mag kiezen dan kiest hij de leukste kinderen uit, heel logisch.
Ook zou ik de moeder niet expliciet uitnodigen tenzij jullie goede vriendinnen zijn. Als zij er zelf weer over begint kan je wel zeggen dat niet iedereen uitgenodigd kon worden en dat jouw zoon zelf heeft gekozen.
daar ben ik ook bang voor
dus daarom ga ik het ook niet doen, W. alsnog uitnodigen. Vorig jaar hadden we het vriendje van W., ook een stuiterend buitenbeentje, uitgenodigd....een beetje bij wijze van goede daad. Dat was voor dat jongetje wel heel leuk (wat dan weer heel fijn is), maar het was ook wel aanpoten. Hij deed niet echt mee met de activiteiten en zijn aanwezigheid werd niet gewaardeerd door sommige andere kinderen.
Ik weet niet zo goed of er wat aan het gedrag van W. te doen is, en hoe actief ze ermee bezig zijn om daar wat aan te doen. Mijn zoon zegt wel dat het minder erg is geworden, maar dat hij alsnog W. helemaal niet zo leuk vindt. Ik vind de moeder wel aardig en wil haar ook wel graag helpen, maar ik weet niet goed hoe.
Anneque
Ja, klopt. Vorig jaar hadden we een ander jongetje alsnog wel uitgenodigd. En déze moeder spreekt mij regelmatig aan om over haar zoon te praten en het gaat mij echt wel aan het hart. Ik vind dat jongetje ook een heel pittig kind, maar ook wel lief (in de zin van zachtaardig, hij doet wel stoute dingen) en eerlijk. Ik heb haar inderdaad eerder voorgesteld om wat te gaan drinken maar daar is het niet van gekomen. Dat ze mij aanspreekt geeft toch denk ik aan dat ze wel een luisterend oor wil...? Maarja. Lastig.
"On topic: ik zou hem niet uitnodigen als je kind dat echt niet wil. Ik ben erg van het binnen- ipv buitensluiten, maar als een kind iemand echt niet op zijn feestje wil, zou ik dat niet erdoor duwen. Het is heel fijn dat je zoon zo'n sociaal kind is, maar hij moet/mag ook leren om zijn grenzen aan te geven natuurlijk." Ja precies, dat was ook wel mijn gedachte.
lastig
als die moeder steeds over haar kind begint. Als je ze nog niet verteld heeft wat ze er aan doen, maar ze heeft het wel steeds over zijn gedrag, dan doen ze waarschijnlijk niet zoveel zelf?? Maar hopen ze op een wonder als jij je kind dwingt ermee te spelen of zo. (Ben jij de enige waartegen ze over haar kind praat?)
In groep 5 moet dat kind toch wel een beetje over zijn eigen gedrag kunnen nadenken. Bij mijn kinderen op school doen ze dit ook op school.
je zou
uit kunnen leggen, als dat zo is, dat jouw zoon hem liever niet op zijn feestje heeft omdat hij vaak zoveel onrust veroorzaakt; omdat hij nu eenmaal in zo'n drukke situatie nog drukker wordt. En dan als een compromi jouw zoon dit jongetje apart uit laten nodigen om een 1:1 minifeestje te doen.
Mijn eigen zoon, met ADHD, gaf op een bepaalde leeftijd, ik geloof toen hij 8 werd aan dat hij die feestjes/partijtjes maar een druk gedoe vond, hij vond het wel 'leuk'zei hij, maar hij werd er 'gek' van: lees overprikkeld. Ik heb hem toen gevraagd wat hij dan wel zou willen en hij koos ervoor om met een vriendje, toevallig ook zijn neef, een hele dag iets leuks te gaan doen. We zijn toen een dagje naar Utrecht geweest naar het spoorwegmuseum. Vond hij helemaal leuk. Op school heeft hij toen gezegd dat hij zijn verjaardag niet wilde vieren.
Luister naar je kind
Inmiddels aardig wat ervaring op het gebied van feestjes (15 stuks georganiseerd nu) maar ik heb wel geleerd dat kinderen onvoorspelbaar zijn. Kinderen die 1 op 1 geen problemen gaven en op een feestje totaal uit de bocht vlogen. Kinderen die 1 op 1 altijd moeilijk waren maar tijdens een feestje zich keurig gedroegen. Ook kinderen hier gehad die op het eerste feestje goed te hanteren waren en op het volgende feestje in combinatie met andere kinderen compleet door mijn huis stuiterden.
De dynamiek van de groep op dat moment kan toch zorgen dat een feestje leuker of minder leuk wordt dan vooraf verwacht werd.
Alle meisjes/jongens uit de klas uitnodigen is hier nooit een optie geweest. Dan werd voor mij de groep te groot. Dochter 1 keer gepusht een meisje uit te nodigen wat ze zelf niet wilde maar waar ze wel zelf op het feestje was geweest. De argumenten om het kind niet uit te nodigen klopten precies. Op school in de klas was het een heel normaal kind maar op feestjes veranderde ze in een queen bee. Dochter had dat al een paar keer meegemaakt en wilde dat niet op haar eigen feestje. Had ik maar naar haar geluisterd in plaats van naar de moeders bij het hek.
A la de luizenmoeder werd mij als nieuwe moeder bij het hek op allerlei fronten ongevraagd advies gegeven over hoe te handelen als...... Wat de mores was qua uitnodigen voor verjaardagsfeestjes, dat terugvragen VERPLICHT was.
Soms kunnen kinderen het ook niet benoemen waarom ze een bepaald kind er niet bij willen hebben maar voelen ze haarfijn aan dat Pietje en Jantje samen op een feestje echt niet lukt. Dat het dan niet gezellig blijft. Hoe zielig ook voor W, als je zoon het niet ziet zitten, niet doen. Echt, ouders denken vaak dat ze het beter weten dan de kinderen maar dat is bij mij al 2 keer mis gegaan een keer met dochter een keer met zoon.
ouders
Hier hebben we ooit wel de hele klas gehad. En het hangt ook heel erg af van de ouders van de 'moeilijke' kinderen hoe het verloopt. Er zat een jongetje bij dat later de diagnose autisme kreeg. Die ouders deden het heel goed, ze gaven wat instructies wat te doen bij raar gedrag en een telefoonnummer waar we heen konden bellen als het toch niet goed ging. We hebben het jochie twee keer even buiten op de trampoline gezet terwijl we zelf binnen waren en het kind heeft een prima feestje gehad. Er was ook een meisje uit een nogal asociaal gezin. Kind kwam zelf op de fiets (8 jaar oud), verstierde het feestje en wilde vervolgens niet meer naar huis. Toen iedereen al weg was rende zij nog door mijn huis te roepen dat ik haar maar moest pakken als ik haar weg wilde hebben. Was natuurlijk best heel sneu, maar na een avond met een hele groep 6 was ik er wel klaar mee. Uiteindelijk heeft de vader van het vriendinnetje waarmee mijn dochter het feestje vierde haar naar huis gebracht. Bleek niemand thuis te zijn. Gedoe...
Apart uitnodigen
Als je zoontje W niet wilt uitnodigen dan zou ik dit, ondanks dat je het zo sneu vindt voor dat jongetje, niet doen. Hoe jong je zoontje ook is, ergens zal hij wel een reden hebben waarom hij het niet leuk vindt dat W komt. Zoals je zelf al aangeeft is het een heel druk en explosief kind en misschien merkt je zoontje dat het in de klas ook vaak fout gaat en dat hij dit wilt vermijden op zijn feestje. Als je zoontje af en toe met W speelt, dan zou ik hem eens apart uitnodigen. Zo kan je alles wat beter in de gaten houden en zit de kans er ook in dat hij zich rustiger gedraagt dan in een grotere groep.
Apart uitnodigen
Deden we hier ook weleens. Als een kind om wat voor reden dan ook niet op partijtje kon komen. 1 keer had bijvoorbeeld een vriendje van zoon zijn been gebroken. We gingen geloof ik bowlen of zo. Kon hij dus niet mee. Toen heb ik hem later apart uitgenodigd en mochten de jongens samen naar de bioscoop.
Verder lieten we het uitnodigen hier ook veelal aan de jarige zelf. Bij zoon verliepen de partijtjes altijd goed, waren meestal makkelijke jongens. Alleen bij het laatste partijtje in groep 8 1 vechtpartij tussen 2 jongens die wel vaker in de clinch lagen met elkaar. Was gelukkig snel opgelost.
Bij dochter was het vaak lastiger en dat lag veelal bij dochter zelf. Als je iets deed met een wedstrijdelement moest zij altijd winnen, anders was het feestje verpest. Ook had ze vaak partijtjes met jongens en meiden en dat ging dan niet altijd goed samen. 1 keer had ze een heel druk jongetje uitgenodigd met verder alleen maar meiden. Dat ging dan weer heel goed. Jongetje wist zich heel goed aan te passen aan de situatie en genoot van de aandacht van de meiden. Vooraf zag ik er tegenop, want hier thuis was hij echt niet te houden. Gelukkig was het feestje buitenshuis.
Moeilijk
Ik probeerde vaak de hele klas uit te nodigen en dan iets uitputtende te doen, het niet te lang te houden zodat het goed bleef gaan en er weinig ruimte voor " vervelende" dingen overbleef.
Of juist een extreem klein groepje zodat niet alleen dat kindje overgeslagen werd.
Meestal werd het de hele klas. Zorgen voor genoeg begeleiding en afleiding.
feestje geweest
Nou, feestje gehad en het was zeer geslaagd. We hebben W. niet meer gevraagd. Nog bij het 10-minutengesprek het geval voorgelegd en de juf meende dat onze zoon eigenlijk vrijwel niets met W. heeft in de klas, het zijn in elk geval geen vriendjes van elkaar. Misschien toch de moeder die iets teveel op zoek is naar vriendjes voor haar zoon (begrijpelijk) en dat heeft overgebracht naar het kind.
nou
dan hoef je je in ieder geval niet bezwaard te voelen, als ze op school ook geen vriendjes zijn!
En het lijkt me wel aannemelijk dat W merkt wat zijn moeder wil. Misschien ging het huilen ook niet eens om jouw zoon als persoon, maar om weer zijn moeder teleur te moeten stellen zonder uitnodiging.
