Kleding uitkiezen

ik vind het echt leuk hoor

Ik heb hier een echt meisje-meisje qua kleren (zoekt haar kleding zelf uit vanaf 2 jaar) en een echte jongen-jongen. (Is al puber en ik koop zijn kleren nog voor hem. Interesseert hem echt niets, als het maar lekker zit, geen schreeuwerige opdrukken heeft of opzichtige merken.

Ik zou dat heel leuk vinden, zo'n jongen die graag goed gekleed gaat. Mijn neefje doet dat ook, geniet ik echt van.

Ik zou echt voor kleedgeld gaan, al dan niet gefaseerd. Kun je het nog zelf beheren, maar hem bijv uitleggen wat je uit wilt geven per maand en dat hij het zelf kan uitrekenen, hoeveel hij kan hebben. Het doet veel meer pijn als je iets niet aan doet dat je zelf hebt 'gekocht'.

maar toch zonde van de andere kleren

Zelf zou ik er ook niet zo'n strijd van maken, maar ik kan me voorstellen dat je het zonde vindt van de andere kleren, die nu haast nooit gedragen worden door je zoon.

Dus, een wijze les: laat hem het vervolg zelf z'n kleding uitzoeken. Met de voorwaarde dat wat hij heeft uitgezocht, ook gedragen gaat worden. Doet mijn oudste ook vanaf ongeveer die leeftijd: toen kregen we ook het probleem dat sommige kleren erg weinig gedragen werden. De jongste (ook een jongetje) is al vanaf heel klein erg geïnteresseerd in kleding. Al vanaf maatje 74 had hij al z'n favoriete shirt (nu is hij klein van stuk, maar toch ) Verder krijgt de jongste voornamelijk kleding van de oudste, en probeert hij af en toe zijn broer ervan te overtuigen dit of dat shirt te nemen, want dat kan hij dan ook aan over een paar jaar

Dat je je zoon afspreekt dat hij niet zo gaat mopperen als zijn lievelingskleren in de was zitten, lijkt me logisch. En dat je de die wat langer in de was laat zodat het andere ook eens uit de kast komt, misschien zou ik dat ook wel doen bij zo'n meneertje dat boos wordt als zijn broek niet direct gewassen is

Ik zou vooral samen met hem kleding kopen

Je schrijft dat je minder kleding voor hem gaat kopen. Dat begrijp ik maar ik zou ook vooral samen met hem kleding gaan kopen. En dan inderdaad meer van hetzelfde, zodat hij meerdere favoriete sets heeft. Op een gegeven moment komen kinderen op een leeftijd dat ze niet meer klakkeloos aantrekken wat jij voor ze koopt. Het ene kind eerder dan het andere.
Zoon hier is 11 en die kan ik nog steeds aan laten trekken wat ik voor hem koop. Al heeft hij wel een lichte voorkeur voor t-shirts van zijn favoriete voetbalclub. Verder maakt het hem nog steeds niet uit. Van geen trainingsbroeken aan naar school ben ik welafgestapt. Niet omdat ik het zo mooi vind, maar vooral praktisch. Zoon voetbalt alleen maar in de pauzes en die spijkerbroeken die krijg je van al die bagger vaak niet meer schoon. Trainingsbroeken wel met die gladde stof. Joggingbroeken heeft zoon niet. Ik vind ze niet mooi en koop ze dus niet.
Bij mijn dochter kon ik toen ze 11 was al lang geen kleding meer kopen zonder dat ze erbij was. Dat trok ze gewoon niet aan. Die ging dus altijd mee naar de winkels. Gelukkig vond ze dat ook leuk. Zoon niet, die vindt winkelen niets aan.

Samen kleding kopen gebeurt al...

Al zeker een jaar of anderhalf kopen we altijd samen zijn kleding. Daarvoor kon ik gewoon online bestellen en thuis passen, maar mijn kleine modekoning wil nu perse zelf kiezen wat hij leuk vindt. En dat is prima, we maken er altijd een gezellig dagje stad van als we voor hem gaan winkelen. In de winkel wijs ik hem erop dat hij heel goed moet kijken en voelen of hij deze broek/dit shirt ECHT leuk genoeg/lekker genoeg vindt zitten om het regelmatig aan te trekken. Soms denkt hij van niet, dan gaat het sowieso niet gekocht worden, hoe leuk het hem ook staat. Als hij er zeker van is dat hij een bepaald kledingstuk regelmatig aan gaat doen, kopen we het. Maar ondanks dit dus nog vaak gedoe omdat ie het bij nader inzien toch minder leuk vindt staan/minder lekker vindt zitten/minder fijn kan combineren dan hij dacht. En daar baal ik dus inderdaad enorm van. Maar goed, als ik minder voor hem koop is dat probleem ook alweer deels opgelost.

Normaal

Ook van veel volwassenen kun je zonder gevolgen driekwart van de kledingkast wegdoen omdat ze het niet aantrekken. Wat aantrekkelijk lijkt en voelt in de winkel is geen garantie dat het bij dagelijks gebruik net zo passend blijkt te zijn. Ik zou er inderdaad een broek van hetzelfde bij aanschaffen. Het is geen goed voorbeeld om een kind te manipuleren door een broek langer in de was te houden, te dwingen ook eens wat anders aan te doen.
Als iets de volgende dag aanmoet dan stop ik het gewoon in een kort programma en hang het 's nachts boven de verwarming. Maar dit zie je bovendien aankomen.
S'avonds kleding klaarleggen dan heb je in de ochtend geen gedoe.

Kleedgeld

Mijn dochter is pas echt goed op aan te schaffen kleren gaan letten toen ze eenmaal kleedgeld kreeg en het dus "zelf" moest betalen. Dat was begin brugklas.

loslaten

Hier vier kinderen en de oudste drie waren tot een jaar of 8/9 heel gemakkelijk, alles wat ik kocht of klaar gelegd had was prima. Maar de jongste zoekt al heel lang zelf uit wat ze aan wil een hoewel de combinaties soms niet mijn keus zijn mag ze, bijna alles dragen. De oudste wil maar één soort spijkerbroek aan en daar heeft hij er, net als de zoon van vlinder, drie van, hij heeft een paar truien en shirts, wel allemaal zelf uitgezocht overigens. De tweede is gemakkelijker, maar hij wil wel graag elke dag wat anders aan en dat is bij hem ook nodig. De derde vond het tot deze zomer allemaal wel best, maar nu in groep 5 wil ze geen rok of jurk meer aan naar school, want ze wil geen tutje zijn, in het weekend nog wel af en toe, maar als ze zelf uitkiest in de winkel wordt het steeds stoerder en dat past ook prima bij haar karakter. Joggingbroeken worden alleen thuis gedragen en trainingsbroeken alleen naar de sport, gelukkig hebben ze dat zelf bedacht en hoef ook dat niet te zeggen.