Kleuter met misofonie?
Het valt mij de laatste tijd enorm op dat jongste (bijna 4.5) woest en huilerig wordt van smak- en snuifgeluiden van oudste 
, tijdens het eten of naast elkaar op de bank met de iPad.
Alarmbellen, want ben niet onbekend met misofonie, vooral omdat mijn zus dit ook had/heeft (hoewel dat zich in mijn herinnering een stuk later openbaarde). Zelf ben ik ook gespitst op geluiden, vooral omdat het vreselijk was op te groeien met iemand met misofonie. Durfde thuis nog amper te kuchen of te ademen en krijg er nog vlekken van als ik eraan terugdenk. Dat maakt dat ik snel nerveus word van geluiden. Dat komt dus vooral door de herinnering.
Aan de andere kant... als ik in de trein zit naast iemand die aan een appel knaagt of mijn man probeert me iets uit te leggen over mijn computer terwijl hij in mijn oor een boterham eet... dan wil ik het liefst uit het raam springen of iets HEEL onaardigs doen bij de 'knager'. Lijkt er dus op dat ik ook zelf wel wat last heb van misofonie.
Vind het naar voor allebei mijn zoons: de jongste die er last van heeft, de oudste die er ook last van heeft en er steeds van langs krijgt. Op de site van de vereniging voor misofonie staan best wat goede tips (de allerbeste: Zeg geen dingen als ‘Je moet er gewoon niet zo op letten’. Uw kind wil dat ook niet, maar het ‘erop letten’ hoort bij de aandoening. Het is geen keuze), maar ik ben vooral benieuwd of er meerdere ouders zijn die zoiets bemerkten bij een jong kind? Is het dan al echt misofonie en of kan het nog alle kanten op? Kun je het misschien nog ombuigen of er iets positiefs in betekenen?
Ik verbied jongste nu vooral erop te slaan (want dat is zijn eerste reactie) en geef tegelijkertijd begrip: jij vindt dat echt vervelend, he?
Is er meer?
Uit elkaar laten zitten
Ik ben er niet mee bekend maar zou er voor kiezen om je kinderen niet naast elkaar aan tafel te zetten maar zover mogelijk uit elkaar. En ook als ze op de bank zitten wat verder uit elkaar. Als ze samen iets doen op de ipad kan dat natuurlijk niet. Maar dan is het handig als ze dan niet iets eten tegelijkertijd. En misschien helpen oordopjes op dat moment. Mis je alleen het geluid van de ipad, maar veel spelletjes kunnen ook zonder geluid.
Verder lijkt het me dat je het goed doet.
levina
Je doet het heel goed, begrip tonen voor allebei. Weet niet of dat vermijden uiteindelijk juist averechts werkt, want je houdt het dan wel in stand. Misschien langzamerhand opbouwen? Uiteindelijk is CBT een goede therapie, misschien eens informeren bij een kinderpsycholoog?
Ik had ooit een vriend met misofonie (al gaf hij zelf niet toe dat hij de stoornis had, hij wijtte het aan anderen). Maar omdat zijn ouders daar vanaf het begin zonder morren in mee zijn gegaan (klein prinsje) was hij gewend aan de gedachte dat anderen het probleem hadden en zich wel zouden aanpassen. Denk dat hij een jaar of 6 was toen het begon, dus 4,5 is niet zo gek hoor. Maar het is een stoornis die op te lossen is! Succes
White Queen
Ja, goeie... ik wil enerzijds niet bagatelliseren want ik weet hoe lastig het is, maar goed dat je me waarschuwt dat hij ook weer niet het idee moet krijgen dat het een probleem van anderen is. Dat opent me wel de ogen... ik blijf denk ik begrip tonen: Je vindt het echt vervelend he, MAAARRRR weet dat anderen er niks aan kunnen doen dat ze geluid maken.
Ik houd echt niet van prinsjes/prinsesjes...
maar
je had de site van de vereniging al gevonden, ik denk dat je daar meer mee moet doen, er staat ook tab lotgenoten etc
Koptelefoon
Ik zou voor jongste een koptelefoon kopen, zo-eentje die geluiden dempt dus niet eentje met een snoertje. Dan kunnen ze wel naast elkaar zitten, maar hoort je jongste de irritante geluiden niet. En met zo'n geluiddemper versta je anderen wel als ze gericht tegen je praten. Worden ook veel op scholen ingezet.
Ik zie nu dat ze wel oorkappen worden genoemd.
https://oorkappen-shop.nl/onderwijs-school.html
Niet tegen o.a. smakgeluiden kunnen hoor je ook veel bij autisme. Onze zoon heeft er bijvoorbeeld ook last van. In tegenstelling tot wat er op de website van de vereniging staat, namelijk dat het dragen van oortjes de tolerantie die er nog is doet afnemen, en dat het dus niet wordt aangeraden, zou ik wel kiezen voor oorkappen bij sommige gebeurtenissen (ik zou dus niet kiezen voor oortjes, maar voor geluiddempende oorkappen). Bij onze zoon hebben we gemerkt dat tolerantie voor bepaalde geluiden juist wordt verbeterd als er minder stress en confrontatie is. Dus koptelefoon wanneer hij er zelf voor kiest, en dat werd dus vanzelf minder...
Mirreke
Dank Mirreke, ik ga me hierin verdiepen. Ik denk dat ik in de trein zelf ook oorkappen ga dragen 
Ik had geen idee dat dit voor kinderen met autisme ook speelt. Wij hebben overigens geen aanwijzingen in die richting wat betreft onze zoon. Maar ik herken helemaal (bij mezelf) wat je schrijft: hoe meer stress, hoe gevoeliger voor geluid.
Levina
Levina, google eens op 'sensorische integratie'. Er zijn best veel mensen die hier last van hebben, zeker bij ADHD en autisme. Overgevoeligheid voor geluid en/of geur (en/of andere prikkels die via de zintuigen binnenkomen). Misofenie lijkt een stapje verder te gaan ('walging'), maar ik kan mij voorstellen dat het 'gewoon' begint met een probleem op het vlak van sensorische integratie (waar wellicht niet goed mee is omgegaan? gokje hoor).
Ik herken het sterk mij een van mijn kinderen.
Inmiddels puber, en het gaat veel beter. En kind kan (en moet) ermee leren omgaan. Stapje voor stapje. Toen zoon klein was, raakte hij bijvoorbeeld compleet van slag van het lawaai van het vuurwerk met oud en nieuw. Een jaar later bedacht hij zelf dat hij watjes in zijn oren zou stoppen zodat hij er minder last van had. Het is zó belangrijk om er met je kind over te praten. Te erkennen dat het vervelend is als geluiden zo heftig binnen komen en om je kind zelf na te laten denken over oplossingen. Een kind moet zijn eigen gebruiksaanwijzing ontdekken, dat is denk ik je belangrijkste rol als ouder hierbij. Als ze klein zijn help je nog sterk mee om de omgeving passend te maken, maar in de loop van de tijd zal je kind zelf de aanpassingen moeten doen. Dus een geluidswerende koptelefoon opzetten of juist iets met zachte muziek, op een andere plek gaan zitten of wat dan ook maar. Soms kan het juist ook iets heel anders zijn: eenstukje gaan lopen of fietsen om stress kwijt te raken bijvoorbeeld.
