Lastige situatie [pestkop uitnodigen op feestje?]

1 keer?

Is er 1 voorval geweest waarbij de jongste is gepest? Dan zou ik daar niet teveel werk van maken. Ik zou de jongen gewoon uitnodigen, en dan kun je eens kijken wat er speelt. Duidelijk aangeven aan jongste dat hij naar je toe moet komen als er wat is.

Mijn 6jarige is om de haverklap geen vrienden meer met zus en zo, omdat hij X heeft gedaan om de volgende dag weer beste vrienden te zijn. Ze moeten nog zoveel leren over omgang met anderen, en ik vind het persoonlijk geen goed signaal afgeven dat je mensen die je lastig vallen voortaan moet ontwijken. Ik zou eerder handvaten proberen te geven hoe er wel mee om te gaan. En je oudste goed duidelijk maken dat je verwacht dat hij voor z'n broertje opkomt.

Met je jongens bespreken

Poeh, kan me voorstellen dat dat een lastige is...

Kun je het niet met ze bespreken? In J&J- taal uitleggen dat je het een moeilijke situatie vindt en dat je niet weet wat je het beste kunt doen. Alletwee de kanten belichten, en dat je ze beiden begrijpt. en dan merk je vanzelf hoe ze reageren, hoe zwaar het bij ieder weegt? En aangeven dat jij degene bent die de eindbeslissing neemt, dat het dus waarschijnlijk is dat een van hen dat niet leuk vindt. Dat is het leven. En dan naar je hart/gevoel luisteren.

Voor mij persoonlijk telt de loyaliteit onderling het zwaarste. Dus als mijn ene kind er echt heel erg mee zou zitten, dan telt dat zwaarder. Dan het feest met de rest. En als het dan zo is dat het "van mijn moeder niet mag", dan is dat ook zo. Het mag niet omdat mijn andere kind erg verdrietig is van de keer dat pietje hem pijn heeft gedaan. Maar eea hangt erg af van je eigen kinderen, hoe zij er in staan etc.

Waarom broertje op feestje?

Hallo
Ik begrijp niet zo goed waarom jongste bij dat feestje moet zijn. Het is toch het feestje van de oudste en zijn vriendjes? Zelf hield ik dat altijd gescheiden.
Maar ik zou er wel moeite mee hebben om een pestkop uit te nodigen. Waarom wil je zoon hem eigenlijk uitnodigen? Zijn het zulke goede vriendjes? Is zoon ook bij dat jongetje op feestje geweest? Zo niet, dan kun je dat nog als argument gebruiken.
succes

Wat is er gebeurd?

Hoe ernstig was het pesten? Als het echt heel gemeen pesten geweest is weet ik niet of je de jongste een 'wijze les' meegeeft door die jongen toch als gast toe te laten. Als het een licht vergrijp was, dan is het iets anders.
Ik moest je eerste zin ook twee keer overlezen. Eerst dacht ik heeft ze het nou over het broertje van de pestkop over je eigen jongste zoon?

Marie

Mijn dochters vieren nooit een verjaardag zonder elkaar. Ondenkbaar.

Eerste vraag

Wil je oudste zoon je jongste zoon uitnodigen op zijn partijtje? Omdat je alleen schrijft dat jongste er natuurlijk bij wil zijn.

skik

Tirza (ot)

Mijn neven schelen 10 maanden. De jongste wordt bijvoorbeeld in januari 40, de oudste in maart 41. Mijn oom en tante hebben dus twee maanden per jaar zoons met dezelfde leeftijd, die toch geen tweeling zijn.

skik

Ik weet wel dat het anatomisch kan, maar ik denk toch (afleidende uit de posting) dat er een leeftijd verkeerd is getypt. Als ze in leeftijd zo dicht op elkaar zouden zitten, zouden ze misschien ook wel dezelfde vriendjes/klasgenootjes hebben. En dan is het toch weer anders.

Tirza

Loyaliteit

Ik zou eerst zo goed mogelijk willen uitzoeken wat er gebeurd is; tussen kinderen gebeurt zoveel en als je op alle slakken zout legt dan kan het weleens heel stil worden
Maar hier in huis zijn we er heel helder in dat de kinderen loyaal zijn aan elkaar ten opzichte van "anderen". Als het klip en klaar is dat de jongste getreiterd en gemept is door dit jochie, dan zou hij er bij ons (voorlopig) niet meer inkomen. Ook niet als jongste kind niet op het feestje is en elders is ondergebracht.

Feestje

Ik heb dit herhaaldelijk meegemaakt met tweelingdochters. Het pesten gebeurde vaak buiten het zicht van de niet-gepeste-dochter. Deze dochter wist er wel van maar had niet door hoe ernstig, hoe vaak dat was. Zij wilde haar vriendinnen uitnodigen. Het ging niet om één specifieke pestkop. De tweelingzussen hielden hun partijtjes apart maar waren wel op elkaars partijtje aanwezig. Ze mochten uitnodigen wie ze wilden, ook pestkoppen. Ik zorgde voor extra toezicht (favoriete oppas, mijn zus, ikzelf) en we waren extra alert op pesterijen. Dat was meestal niet echt nodig, de sfeer -feestje- is vanzelf vrolijk. Als er al iets voorviel, werd dat onmiddelijk aangepakt, benoemd. Een feestje heeft er ook wel eens voor gezorgd dat het pesten voor een aantal weken stopte, helaas nooit definitief (dochters zijn uiteindelijk naar andere basisschool gegaan vanwege het gepest van de een). Misschien werkt 't bij jongens anders, dat weet ik niet. Ik zou het pesten met oudste bespreken, blijft hij bij toch wil ik dat vriendje uitnodigen dan doen met duidelijke preek er wordt niet gepest en evt. extra toezicht.

Bedankt

Dank jullie wel voor alle adviezen.
Mijn kinderen zitten dicht op elkaar en delen ook soms vriendjes, maar niet al te veel, gelukkig. Dit is een typisch voorbeeld van de mindere kant van 't delen.
Ik wil niet teveel uit de doeken doen maar ik heb besloten dat ik dit jochie (dat verder best een leuk jochie is) even niet op deze verjaardag hoef. Ik vind dat je broer op je verjaardag voor hoort te gaan (en die wil hij er zeker bij, dus dat is al geen punt). Daarbij, Knurf heeft een belangrijk punt naar voren gebracht. Natuurlijk, je kan niet alles uitbannen, dat is waar: een kind moet om leren gaan met zoiets. Daar sta ik achter, maar moet dat op een verjaardag? Of moet je de kat op het spek binden door zo'n situatie in huis te halen op een verjaardag?? Daar heb ik geen goed gevoel bij.
Dank jullie wel want jullie verwoorden alle punten die door mijn gingen. En daardoor werd de afweging helder.

Helemaal mee eens!

Hoewel erfelijke invloeden allicht een rol spelen in iemands sociale vaardigheden, krijgen we ze voor een groot deel niet zo maar cadeau met de geboorte. Was het maar zo! Helaas; we moeten ons, ieder voor zich, in de loop van ons leven erin bekwamen. In het belang van iedereen: het liefst zo snel en zo goed mogelijk.

Beschaafd, assertief gedrag valt het makkelijkste te leren, als je van huis uit het goede voorbeeld meekrijgt. Ouders kunnen nog zoveel opvoedkundige uitspraken doen; als zij hun kinderen niet ook in daad het goede voorbeeld geven, dan doet het kind met al die woorden bar weinig. En geef dat kind eens ongelijk!

Nog zo'n bekend gegeven: hoewel elk kind een zekere kans krijgt zich beter te gedragen dan zijn ouders, wordt wangedrag vaak van generatie op generatie overgedragen. Gedragspatronen slijten nu eenmaal in, en zijn dan moeilijk te doorbreken. Al helemaal, als het kind te weinig corrigerende invloeden van buiten het gezin ondergaat.

Zeker als men een kind van een ander vaak ziet, valt uit diens gedrag een goede indruk te verkrijgen van de stijl waarin het wordt opgevoed. Sterker: je ontkomt daar simpelweg niet aan. De omgang tussen ouder(s) en kind(eren) spreekt juist weer boekdelen over de volwassene(n) in kwestie, vind ik.

Kinderen! Ze brengen onwillekeurig zowel het beste, als het slechtste in de mens naar boven.

Du moment (dat) iemand zich misdraagt, is het aan de ander(en) om duidelijk grenzen te stellen; in de eerste plaats de gedupeerde(n) zelf. Lukt het diegene(n) niet, dan dienen weer anderen in de springen. Anders gaat het van kwaad tot erger.

Het maakt nogal uit, of je bij het stellen van grenzen en het corrigeren van gedrag van doen hebt met een kind of met een volwassene. Een gezagsconflict dreigt in beide gevallen, maar het risico om erin verstrikt te raken is groter in geval van volwassenen. Die geven hun fouten doorgaans minder snel toe.

Zo bezien is het meestal handiger een kind zelf aan te spreken op zijn gedrag. Luistert dat kind niet (of onvoldoende) en laten de ouders zich ook al niet aanspreken op het gedrag van hun kind, dan is het hopeloos. Als ouder doe je dan goed aan afstand te nemen naar de personen in kwestie. Je krijgt maar één kans het goed te doen in de opvoeding van je kind(eren).

krullenbol?

wat een raar stukje is dit, niet speciaal op dit onderwerp gericht? Het lijkt wel ergens van overgenomen....

Maar verder, ik zou het jongetje denk ik ook niet uitgenodigd hebben als de jongste echt bang voor hem is. Lijkt me niet gezellig tijdens een feestje, volgens mij ga je dan zelf ook aldoor op zo'n kind letten of hij niet wat uitvreet. Bovendien, het is toch niet vreemd als niet alle kinderen die je kind wil uitnodigen op het feestje mogen komen? Je hoeft wat mij betreft daar geen reden voor op te geven, behalve dat er maar x kinderen mochten komen, en daar zat vriendje dit jaar niet bij.