Mijn dochter wil kort haar
Mijn dochter van 4 heeft nog niet echt besef van het verschil jongens / meisjes. Sommige meiden uit haar klas klitten al echt samen in van die meidengroepjes, terwijl zij evenveel vriendjes als vriendinnetjes heeft. Helemaal goed natuurlijk. We hebben ook geprobeerd om altijd zo neutraal mogelijk op te voeden, dus zowel prinsessen en glitters als zwaarden en bouwvoertuigen liggen hier in de kast. Dochter neigt altijd wat meer naar de typische "jongens" dingen, speelt het liefst met auto's en lievelingskleur is blauw. Maar ze heeft wel lang haar. Deels omdat ik het makkelijk vind (we gaan een keer in het half jaar naar de kapper) en deels omdat ze een meisje is (schijnbaar toch nog steeds de standaard want alle meiden uit haar klas hebben lang haar).
De afgelopen paar keer dat we bij de kapper waren, geeft mijn dochter steeds aan dat ze kort haar wil, net zoals een vriendje van haar. Nee, er moet geen staartje of speldje meer in kunnen. Het moet echt kort (stekeltjes). Ik merk dat ik het afhou omdat ik bang ben dat ze er spijt van krijgt. Daarin stel ik mezelf een beetje teleur, want het is natuurlijk compleet arbitrair dat jongens kort en meisjes lang haar hebben.
Ik vraag me af hoe jullie hierin staan. Ik zie mezelf graag als progressief en relaxed, maar merk toch dat ik het een behoorlijk radicale / spannende keuze vind. Met stekeltjes zien 4-jarigen er ook meteen uit als jongetjes, dus ze zal dan ook constant zo aangesproken worden.
Bakblik schreef op 13-06-2023 om 16:27:
[..]
Zeker bij een heel jong kind vind ik dat je als ouder wel de verantwoordelijkheid hebt om het kind te helpen in keuzes. Vooral omdat ze de gevolgen nog niet goed kunnen overzien. Vandaag kort is niet morgen weer lang.
Buitengesloten worden kan op die leeftijd best veel impact hebben en dat kan op school gebeuren zonder dat de juf dat door heeft.
Maar dat bedoel ik Bakblik, bij een jongen heeft kort knippen net zo goed gevolgen (als hij morgen een bos lang haar wil kan dat dus ook niet) maar niemand die er moeilijk over doet.
Bij een meisje doen we er moeilijk over want owee wie weet doen groepsgenootjes er moeilijk over…ligt dat dan echt aan die groepsgenootjes of aan hun ouders?
Buitengesloten worden is vreselijk hoor natuurlijk.
Maar ik denk zelf dat het weinig te maken heeft met je aanpassen aan de groepsnormen. (Maar eerder ook met zelfvertrouwen van kind etc en vooral natuurlijk met veiligheid in groep. En dan gaat het echt wel om: mag iedereen zichzelf zijn etc)
Kind van ts kiest al een weg die wat naast de groepjes ligt, ze klit (nu) niet samen met de andere meisjes.
Bij mijn dochter sloot het één het ander overigens niet uit. Vaste vriendinnen vanaf groep 1, een hecht ‘meidenkliekje’ waarin de meeste meisjes weinig van jongens wilden weten. Dochter heeft wel altijd ook veel vriendjes gehad.
"Verder vraag ik me echt af of kinderen zelf zo raar met deze dingen omgaan, of dat dit gewoon van thuis uit overgebracht wordt."
Nou, van mijn dochter weet ik echt zeker dat wij geen probleem maakten van haar korte haar, ik had haar in haar peuterjaren tenslotte zelf meermalen naar die kapper gebracht. Het was echt de buitenwereld die erover begon. Omdat het tegenwoordig zo ongebruikelijk is dat kleine meisjes kort haar hebben, worden meisjes die dat wel hebben als jongen aangesproken. En als ze dat dan niet leuk vinden, wil dat nog niet zeggen dat dit door ouders op de een of andere manier is overgebracht. Mij was het compleet een biet, maar nadat ik dochter een paar keer bozig "ik ben geen jongen!" heb horen roepen heb ik toch maar eens met haar besproken of ze langer haar wilde. Zoals ik al vreesde, wilde ze dat inderdaad.
Het verbaast mij altijd een beetje dat zoveel mensen er kennelijk vanuit gaan dat alles wat uit een jong kind komt, daar op de een of andere manier eerst door de ouders in is gestopt. Alsof kinderen geen eigen persoonlijkheid hebben en geen dingen horen en zien als ze buitenshuis zijn.
Pinokkio schreef op 13-06-2023 om 16:33:
[..]
Maar dat bedoel ik Bakblik, bij een jongen heeft kort knippen net zo goed gevolgen (als hij morgen een bos lang haar wil kan dat dus ook niet) maar niemand die er moeilijk over doet.
Bij een meisje doen we er moeilijk over want owee wie weet doen groepsgenootjes er moeilijk over…ligt dat dan echt aan die groepsgenootjes of aan hun ouders?
Ik heb bewust jong kind geschreven in mijn post en niet meisje, omdat ik het ook bij een jongen (die van lang naar kort wil) goed zou begeleiden. De vis en tegens zou bespreken en eventueel voor een tussenoplossing zou gaan.
Mijn zoon was brugger toen hij een man bun wilde. Prima laat maar groeien. Een jaar later wilde hij er weer van af. Ook toen met hem gepraat of hij zeker was van zijn keuze. Dat bleek zo te zijn en hij is in 1 keer terug naar kort gegaan. Op die leeftijd zijn ze toch wat meer bewust van de gevolgen van hun keuze.
Temet schreef op 13-06-2023 om 17:22:
"Verder vraag ik me echt af of kinderen zelf zo raar met deze dingen omgaan, of dat dit gewoon van thuis uit overgebracht wordt."
Nou, van mijn dochter weet ik echt zeker dat wij geen probleem maakten van haar korte haar, ik had haar in haar peuterjaren tenslotte zelf meermalen naar die kapper gebracht. Het was echt de buitenwereld die erover begon. Omdat het tegenwoordig zo ongebruikelijk is dat kleine meisjes kort haar hebben, worden meisjes die dat wel hebben als jongen aangesproken. En als ze dat dan niet leuk vinden, wil dat nog niet zeggen dat dit door ouders op de een of andere manier is overgebracht. Mij was het compleet een biet, maar nadat ik dochter een paar keer bozig "ik ben geen jongen!" heb horen roepen heb ik toch maar eens met haar besproken of ze langer haar wilde. Zoals ik al vreesde, wilde ze dat inderdaad.
Het verbaast mij altijd een beetje dat zoveel mensen er kennelijk vanuit gaan dat alles wat uit een jong kind komt, daar op de een of andere manier eerst door de ouders in is gestopt. Alsof kinderen geen eigen persoonlijkheid hebben en geen dingen horen en zien als ze buitenshuis zijn.
Temet, zo bedoel ik het helemaal niet.
Jij hebt het over ‘de buitenwereld’, en juist van die buitenwereld vraag ik me af of eea van die kleutertjes zelf komt of van hun ouders.
Pinokkio schreef op 13-06-2023 om 16:33:
[..]
Maar dat bedoel ik Bakblik, bij een jongen heeft kort knippen net zo goed gevolgen (als hij morgen een bos lang haar wil kan dat dus ook niet) maar niemand die er moeilijk over doet.
Bij een meisje doen we er moeilijk over want owee wie weet doen groepsgenootjes er moeilijk over…ligt dat dan echt aan die groepsgenootjes of aan hun ouders?
Ik doe moeilijk over stekeltjes. En dat doe ik net zo goed bij een jongen. Heel toevallig heb ik een meisje, kan ik ook niks aan doen. Toen ze vond dat we een jongen hadden hadden we een jongen.
Pinokkio schreef op 13-06-2023 om 16:42:
Buitengesloten worden is vreselijk hoor natuurlijk.
Maar ik denk zelf dat het weinig te maken heeft met je aanpassen aan de groepsnormen. (Maar eerder ook met zelfvertrouwen van kind etc en vooral natuurlijk met veiligheid in groep. En dan gaat het echt wel om: mag iedereen zichzelf zijn etc)
Kind van ts kiest al een weg die wat naast de groepjes ligt, ze klit (nu) niet samen met de andere meisjes.
Bij mijn dochter sloot het één het ander overigens niet uit. Vaste vriendinnen vanaf groep 1, een hecht ‘meidenkliekje’ waarin de meeste meisjes weinig van jongens wilden weten. Dochter heeft wel altijd ook veel vriendjes gehad.
Welnee.
Temet schreef op 13-06-2023 om 17:22:
"Verder vraag ik me echt af of kinderen zelf zo raar met deze dingen omgaan, of dat dit gewoon van thuis uit overgebracht wordt."
Nou, van mijn dochter weet ik echt zeker dat wij geen probleem maakten van haar korte haar, ik had haar in haar peuterjaren tenslotte zelf meermalen naar die kapper gebracht. Het was echt de buitenwereld die erover begon. Omdat het tegenwoordig zo ongebruikelijk is dat kleine meisjes kort haar hebben, worden meisjes die dat wel hebben als jongen aangesproken. En als ze dat dan niet leuk vinden, wil dat nog niet zeggen dat dit door ouders op de een of andere manier is overgebracht. Mij was het compleet een biet, maar nadat ik dochter een paar keer bozig "ik ben geen jongen!" heb horen roepen heb ik toch maar eens met haar besproken of ze langer haar wilde. Zoals ik al vreesde, wilde ze dat inderdaad.
Het verbaast mij altijd een beetje dat zoveel mensen er kennelijk vanuit gaan dat alles wat uit een jong kind komt, daar op de een of andere manier eerst door de ouders in is gestopt. Alsof kinderen geen eigen persoonlijkheid hebben en geen dingen horen en zien als ze buitenshuis zijn.
Herkenbaar.
Dochter heeft daarnaast meermalen vanalles geroepen trouwens.
Temet schreef op 13-06-2023 om 17:22:
"Verder vraag ik me echt af of kinderen zelf zo raar met deze dingen omgaan, of dat dit gewoon van thuis uit overgebracht wordt."
Nou, van mijn dochter weet ik echt zeker dat wij geen probleem maakten van haar korte haar, ik had haar in haar peuterjaren tenslotte zelf meermalen naar die kapper gebracht. Het was echt de buitenwereld die erover begon. Omdat het tegenwoordig zo ongebruikelijk is dat kleine meisjes kort haar hebben, worden meisjes die dat wel hebben als jongen aangesproken. En als ze dat dan niet leuk vinden, wil dat nog niet zeggen dat dit door ouders op de een of andere manier is overgebracht. Mij was het compleet een biet, maar nadat ik dochter een paar keer bozig "ik ben geen jongen!" heb horen roepen heb ik toch maar eens met haar besproken of ze langer haar wilde. Zoals ik al vreesde, wilde ze dat inderdaad.
Het verbaast mij altijd een beetje dat zoveel mensen er kennelijk vanuit gaan dat alles wat uit een jong kind komt, daar op de een of andere manier eerst door de ouders in is gestopt. Alsof kinderen geen eigen persoonlijkheid hebben en geen dingen horen en zien als ze buitenshuis zijn.
Tja het jongetje wat het hardst riep dat mijn dochter met kort haar geen meisje was had een moeder die veel korter haar had dan mijn dochter. Ik kan mijn niet voorstellen dat daar aan de keukentafel gezegd werd meisjes met kort haar zijn geen echte meisjes.
Ik denk dat ze op juist die leeftijd heel erg bezig zijn met wat ze zijn en dat dan de begrippen komen als jongetjes en meisjes zaken. Op gebieden van kleding, haar en speelgoed.
Tuinfluiter schreef op 13-06-2023 om 18:10:
[..]
Tja het jongetje wat het hardst riep dat mijn dochter met kort haar geen meisje was had een moeder die veel korter haar had dan mijn dochter. Ik kan mijn niet voorstellen dat daar aan de keukentafel gezegd werd meisjes met kort haar zijn geen echte meisjes.
Ik denk dat ze op juist die leeftijd heel erg bezig zijn met wat ze zijn en dat dan de begrippen komen als jongetjes en meisjes zaken. Op gebieden van kleding, haar en speelgoed.
Ja zeg, het is natuurlijk niet zo dat er een biologische drijfveer ofzo achterzit als het gaat om kapsels. Lang haar voor meisjes is een sociale norm en kinderen verzinnen die natuurlijk niet zelf. Maar zo simpel verloopt dat proces natuurlijk niet, dat je individuele uitspraken van individuele kinderen kunt koppelen aan hun individuele keukentafel situatie thuis.
Socialisatie verloopt een heel stuk ingewikkelder.
Pinokkio schreef op 13-06-2023 om 18:29:
[..]
Ja zeg, het is natuurlijk niet zo dat er een biologische drijfveer ofzo achterzit als het gaat om kapsels. Lang haar voor meisjes is een sociale norm en kinderen verzinnen die natuurlijk niet zelf. Maar zo simpel verloopt dat proces natuurlijk niet, dat je individuele uitspraken van individuele kinderen kunt koppelen aan hun individuele keukentafel situatie thuis.
Socialisatie verloopt een heel stuk ingewikkelder.
Klopt socialisatie is een ingewikkeld proces daarom vind ik dat je opmoet passen om je kind al op zo'n jonge leeftijd uit de pas te laten lopen. Je kind is geen sociaal experiment.
Eigen keuzes prima zodra een kind echt kan overzien wat en hoe lang de gevolgen duren, maar kan een 4 jarige dat al.
Een 10 jarige met stekeltje of een puber met paars haar prima die zijn al een stuk verder in hun ontwikkeling en kun je gewoon beter een goed gesprek meevoeren wat de consequenties van hun keuzes zijn.
Als ouders maak je heel veel keuzes voor je kind en één ervan kan zijn dat een bepaald kapsel (nog) niet mag.
Tuinfluiter schreef op 13-06-2023 om 19:22:
[..]
Klopt socialisatie is een ingewikkeld proces daarom vind ik dat je opmoet passen om je kind al op zo'n jonge leeftijd uit de pas te laten lopen. Je kind is geen sociaal experiment.
Eigen keuzes prima zodra een kind echt kan overzien wat en hoe lang de gevolgen duren, maar kan een 4 jarige dat al.
Een 10 jarige met stekeltje of een puber met paars haar prima die zijn al een stuk verder in hun ontwikkeling en kun je gewoon beter een goed gesprek meevoeren wat de consequenties van hun keuzes zijn.
Als ouders maak je heel veel keuzes voor je kind en één ervan kan zijn dat een bepaald kapsel (nog) niet mag.
Het pad naar volwassen worden is een weg vol met hoge hobbels en (val)kuilen.
Als ouder probeer je die weg zo goed mogelijk te begeleiden en soms een beetje te sturen. Sommige keuzes zijn vrij en andere keuzes laat je je kind maken binnen kaders die je als ouder bepaalt.
Naar de begrafenis van je overgrootvader mag je als 4 jarige wel je oranje jas aan, je hebt geen andere en het is koud. Maar je mag niet in je Disney jurk. Je mag kiezen uit je groene broek en vest of je nieuwe spijkerbroek met blauwe trui.
Op school en bij sport komen ook dingen om de hoek waar je moet kiezen of juist niet kunt kiezen. Je haar moet in een staart bij bepaalde activiteiten bijvoorbeeld. Dan heb je als ouder al geen bepalende rol meer. Als de knot verplicht is tijdens de balletles dan kan je als ouder zeggen dat je dat niet wilt maar daar heeft je kind weinig aan. Pirouettes leren maken draait om balans en met staart of vlecht is die anders dan met een knot.
Bij jonge kinderen bepaal je als ouder meer dan bij grotere kinderen of je geeft minder opties om uit te kiezen. Hoe groter ze worden hoe vrijer de keuzes kunnen zijn en dat is voor ieder kind anders.
Mijn oudste kon al jong weloverwogen keuzes maken, ook uit een heel breed scala aan mogelijkheden. De jongste heb ik veel langer beperkt in zijn keuzes en die vraagt ook sneller om hulp bij het maken van de (juiste) keuze.
Bij keuzes over kapsel ben ik niet zo moeilijk dat groeit wel weer aan of uit als je het te kort hebt geknipt of blauw hebt geverfd. Keuzes die gevolgen kunnen hebben voor langere tijd begeleid ik wat intensiever.
